:) soğumayın yahu. Böyle paket olarak hazır gelmiyorlar, Benimkini biraz kendim şekillendirdim diyebilirim. Eşimle sevgiliyken 2008-2009 yıllarında falan eski hesabımla burada açtığım konularda herkes ayrıl diyordu. Karşılıklı emek, sabır ve fedakarlıkla böyle oldu :) kilit nokta birbirinizi seviyor olmak. Ondan sonrasında zamanla ilmek ilmek işleyinBöyle kocaları nereden buluyorsunuz arkadaş ? Eşimden soğudum zaten, böyle mesajları görünce nefret ediyorum adamdan.
Mutlu olmanıza sevindim. Benim eşimden hiçbir şey olmaz. Umutsuz vaka. Neyse, ben de gıpta etmeye devam ederim böyle...:) soğumayın yahu. Böyle paket olarak hazır gelmiyorlar, Benimkini biraz kendim şekillendirdim diyebilirim. Eşimle sevgiliyken 2008-2009 yıllarında falan eski hesabımla burada açtığım konularda herkes ayrıl diyordu. Karşılıklı emek, sabır ve fedakarlıkla böyle oldu :) kilit nokta birbirinizi seviyor olmak. Ondan sonrasında zamanla ilmek ilmek işleyin
merhaba arkadaşlar
eşim 1 senedir işsiz
1,5 yaşında bir kızımız var ona bakıyor
ben mühendisim.
eşimi iş yeri ücretsiz izne ayırdı malum ekonomi durgun. kasiyerlik falan gibi bir iş bulsa zaten aldığı ücret asgari ücreti geçmeyecek oda bakıcıya, yola gidecek çalışmasının anlamı kalmıyor. en geç seneye kadar iş yerindeki durumu belli olacak.
aslında mevcut şartlarımız düzelmeden sıkıntılarımız bitmeyecek bunun farkındayım, benim ki bir iç döküş bir teselli sözü duyma, bu günlerde geçecek denmesi belki de..
eşim tüm gün çocukla uğraştığı için ev işi yapmıyor haftada bir süpürüp silmeyi yapıyor. hafta içi gündüz çocuk uyuduğunda da eline telefonu alıp okey oynuyor. evet onu da anlıyorum tüm gün çocukla uğraşmak kolay değil belki de depresyonda. çok yüklenmemeye çalışıyorum içime atıyorum çoğu şeyi. akşam eve gittiğimde, yemek yapmak, kızımızı dışarı çıkarmak, ortalığı toparlamak hep bende. kızımızda sağ olsun sürekli ağlayan, mızmız bir bebek. hele beni görünce daha da mızmızlanıyor, nazlanıyor. tüm gün beni göremiyor özlüyor o yüzden nazlanıyor farkındayım, ben de onu özlüyorum.
ama maalesef ki sorumluluklarım sırtımda kambur gibi. bazen taşımakta zorlanıyorum. çok yorulduğumu hissediyorum sadece yatağa uzanıp boş boş tavanı izlemek, ağlamak istiyorum. iş yeri, ev işi, çocuk... eşim çalışıyor olsaydı en azından ayda bir veya iki kere yardımcı alırdım en azından ev temizleme derdi birazda olsa üstümden kalkardı. gündüz bakıcı bakıyor olacağından dolayı akşam çocukla sen ilgilen ben bir yemek yapayım, sen ortalığı toparlarken ben çocukla ilgileneyim diyebilirdim. ama zaten adam tüm gün çocukla perti çıkıyor. ama benim de bütün bu sorumluluklardan pertim çıkıyor.
maddi durumlarda ayrıca canımı sıkıyor. borçlarımız var. kıt kanaat geçinmek, bir yemeğe çıkamamak, üst baş alamamak..
kafamı toparlayamıyorum, karışık yazdıysam kusura bakmayın. içimi dökmek istedim..
Siz böyle tatlıs olursanız daha cok evısı yemek yapar bir de dısarda calısırsınız.bilmem
siz eşinizin bunaldığını, hayattan zevk almadığını, mutsuz olduğunu, kendi adına hiçbir şey yapamadığını görseniz eşinize yardımcı olursunuz diye düşünüyorum
Çalışmıyor olması kendi kabahati değil anladığım kadarıyla. Ama ne olursa olsun bu durumu konuşmalısınız. Kural şudur, iki eş de çalışıyorsa evdeki işler ortaktır. Biri çalışıyor diğeri evdeyse, evdeki işler evde kalana aittir.merhaba arkadaşlar
eşim 1 senedir işsiz
1,5 yaşında bir kızımız var ona bakıyor
ben mühendisim.
eşimi iş yeri ücretsiz izne ayırdı malum ekonomi durgun. kasiyerlik falan gibi bir iş bulsa zaten aldığı ücret asgari ücreti geçmeyecek oda bakıcıya, yola gidecek çalışmasının anlamı kalmıyor. en geç seneye kadar iş yerindeki durumu belli olacak.
aslında mevcut şartlarımız düzelmeden sıkıntılarımız bitmeyecek bunun farkındayım, benim ki bir iç döküş bir teselli sözü duyma, bu günlerde geçecek denmesi belki de..
eşim tüm gün çocukla uğraştığı için ev işi yapmıyor haftada bir süpürüp silmeyi yapıyor. hafta içi gündüz çocuk uyuduğunda da eline telefonu alıp okey oynuyor. evet onu da anlıyorum tüm gün çocukla uğraşmak kolay değil belki de depresyonda. çok yüklenmemeye çalışıyorum içime atıyorum çoğu şeyi. akşam eve gittiğimde, yemek yapmak, kızımızı dışarı çıkarmak, ortalığı toparlamak hep bende. kızımızda sağ olsun sürekli ağlayan, mızmız bir bebek. hele beni görünce daha da mızmızlanıyor, nazlanıyor. tüm gün beni göremiyor özlüyor o yüzden nazlanıyor farkındayım, ben de onu özlüyorum.
ama maalesef ki sorumluluklarım sırtımda kambur gibi. bazen taşımakta zorlanıyorum. çok yorulduğumu hissediyorum sadece yatağa uzanıp boş boş tavanı izlemek, ağlamak istiyorum. iş yeri, ev işi, çocuk... eşim çalışıyor olsaydı en azından ayda bir veya iki kere yardımcı alırdım en azından ev temizleme derdi birazda olsa üstümden kalkardı. gündüz bakıcı bakıyor olacağından dolayı akşam çocukla sen ilgilen ben bir yemek yapayım, sen ortalığı toparlarken ben çocukla ilgileneyim diyebilirdim. ama zaten adam tüm gün çocukla perti çıkıyor. ama benim de bütün bu sorumluluklardan pertim çıkıyor.
maddi durumlarda ayrıca canımı sıkıyor. borçlarımız var. kıt kanaat geçinmek, bir yemeğe çıkamamak, üst baş alamamak..
kafamı toparlayamıyorum, karışık yazdıysam kusura bakmayın. içimi dökmek istedim..
Ayni ben:) soğumayın yahu. Böyle paket olarak hazır gelmiyorlar, Benimkini biraz kendim şekillendirdim diyebilirim. Eşimle sevgiliyken 2008-2009 yıllarında falan eski hesabımla burada açtığım konularda herkes ayrıl diyordu. Karşılıklı emek, sabır ve fedakarlıkla böyle oldu :) kilit nokta birbirinizi seviyor olmak. Ondan sonrasında zamanla ilmek ilmek işleyin
Yine çocuğa bakıomuş baZı öküzler ne çocuga bakıo nede çalışıo bu günlerde geçecek canık.Piyasa çok kötü her sey çok pahalı .Bu gunler gececek üzülme .Üst baş yenı sezon almak mumkun deıl vallaha.Ama ne yapalım yaşamak zorundayız.Bi evladın sana destek eşin ve işin var şükret canım.Ben 30 a giricem çocuğum yok boşandım acaba benımde çocugum olur mu diorum.Ortada aday bıle yok.Ama ne yapalım kader.merhaba arkadaşlar
eşim 1 senedir işsiz
1,5 yaşında bir kızımız var ona bakıyor
ben mühendisim.
eşimi iş yeri ücretsiz izne ayırdı malum ekonomi durgun. kasiyerlik falan gibi bir iş bulsa zaten aldığı ücret asgari ücreti geçmeyecek oda bakıcıya, yola gidecek çalışmasının anlamı kalmıyor. en geç seneye kadar iş yerindeki durumu belli olacak.
aslında mevcut şartlarımız düzelmeden sıkıntılarımız bitmeyecek bunun farkındayım, benim ki bir iç döküş bir teselli sözü duyma, bu günlerde geçecek denmesi belki de..
eşim tüm gün çocukla uğraştığı için ev işi yapmıyor haftada bir süpürüp silmeyi yapıyor. hafta içi gündüz çocuk uyuduğunda da eline telefonu alıp okey oynuyor. evet onu da anlıyorum tüm gün çocukla uğraşmak kolay değil belki de depresyonda. çok yüklenmemeye çalışıyorum içime atıyorum çoğu şeyi. akşam eve gittiğimde, yemek yapmak, kızımızı dışarı çıkarmak, ortalığı toparlamak hep bende. kızımızda sağ olsun sürekli ağlayan, mızmız bir bebek. hele beni görünce daha da mızmızlanıyor, nazlanıyor. tüm gün beni göremiyor özlüyor o yüzden nazlanıyor farkındayım, ben de onu özlüyorum.
ama maalesef ki sorumluluklarım sırtımda kambur gibi. bazen taşımakta zorlanıyorum. çok yorulduğumu hissediyorum sadece yatağa uzanıp boş boş tavanı izlemek, ağlamak istiyorum. iş yeri, ev işi, çocuk... eşim çalışıyor olsaydı en azından ayda bir veya iki kere yardımcı alırdım en azından ev temizleme derdi birazda olsa üstümden kalkardı. gündüz bakıcı bakıyor olacağından dolayı akşam çocukla sen ilgilen ben bir yemek yapayım, sen ortalığı toparlarken ben çocukla ilgileneyim diyebilirdim. ama zaten adam tüm gün çocukla perti çıkıyor. ama benim de bütün bu sorumluluklardan pertim çıkıyor.
maddi durumlarda ayrıca canımı sıkıyor. borçlarımız var. kıt kanaat geçinmek, bir yemeğe çıkamamak, üst baş alamamak..
kafamı toparlayamıyorum, karışık yazdıysam kusura bakmayın. içimi dökmek istedim..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?