- 19 Eylül 2018
- 14.182
- 37.998
Çocuğa diklenmeye başlamış
Çocuğa diklenmeye başlamışKizinizin aklina goremi hareket edeceksiniz cocuk daha o tabiki yeni babaya adapte olamamis olabilir kiziniz buyuyecek yaninizda kalmayacak her zaman adamin bir kusuruda olmamis sacmaliyosunuz bence
Ayni ev icinde oz anne babalar evlatlariyla tartisiyor bu cok normal degilmi ne bekliyordu evlenince onlari. Arasinda surtusme olmayacakmiydi? Bunlarin cozumunu dusunebilir ayrilmaktan ziyadeÇocuğa diklenmeye başlamış
Eşinizin cocugu yok anladığım kadarıyla ve bu durumda ebeveyn rolünde olması onu zorlayabilir.Ilk baslarda size olan sevgisi ve tutkusundan çocuğunuza çok iyi davranmış olabilir lakin evlilik işte siz de deneyimlemişsiniz daha önce ve hiç bir şey ilk günkü gibi gitmiyor.Evlenmeden önce cok mu sosyaldi esiniz? Hobileri ,arkadaşlari var miydi da sizden sonra degisti? Bu durumda kesinlikle bir çift terapisi size iyi gelecektir.Söylüyorum evet asla babayla aynı yere koyma diyorum hep. Biyolojik baba bi tanedir onunla da istediğinde görüşebiliyor. Ama eşim de ebeveyn rolünde evde tabi onu da belirtiyorum saygı gerekli anlamında. Onu yapmaya çalışıyorum ama evde de dinlenmek istiyorum zaman zaman tabi hep evde olduğundan daha zor oluyor.
Ben de çocuğuma göre karar verirdim. Aslında biraz büyüdükten sonra o kendi yoluna bakacak. Siz eşinizle başbaşa kalacaksıniz..ama benim seçtiğim kişi ve kişiler yüzünden (babasını da neticede ben seçtim) çocuğun acı çekmesini kaldiramam. Çocukların yaşam sevinci bazen kardeş gelince bile değişebiliyor. O zaman da insan çok vicdan yapıyor. Başka bir adam, artı otorite konumunda biri olursa evet bunu düşünürüm. Önce eşimle çözmeye çalışırım cozemezsem belki çocuğu bir uzman eşliğinde ne kadar etkiliyor onu öğrenirim. Sonunda da ayrılık gerekiyorsa ayrılırım.Evliliği neden oyuncak sanayım ki? Bir deneyelim diye evlenmedim tabi ki ama her evlenen de boşanabilir bir garantisi var mı sizce?
Kızıma göre hareket edeceğim evet bunda bir sakınca da görmüyorum. Tabi ki anlık konuşması ile değil ama genel durumuna göre karar vereceğim.
Yargılamayı ne de çok seviyorsunuz.
Evet onun çocuğu yok, bu nedenle de dediğiniz gibi uyum süreci olabilir. Evet ilk günkü gibi olmuyor tabi ama çocuk kısmında yıpranma da olmamalı, ben idare edebilirim ama kızım etmesin. Yani makul düzeyde olan sorunlar dışında.Eşinizin cocugu yok anladığım kadarıyla ve bu durumda ebeveyn rolünde olması onu zorlayabilir.Ilk baslarda size olan sevgisi ve tutkusundan çocuğunuza çok iyi davranmış olabilir lakin evlilik işte siz de deneyimlemişsiniz daha önce ve hiç bir şey ilk günkü gibi gitmiyor.Evlenmeden önce cok mu sosyaldi esiniz? Hobileri ,arkadaşlari var miydi da sizden sonra degisti? Bu durumda kesinlikle bir çift terapisi size iyi gelecektir.
Önce biraz daha denemeli değil mi? Evet ben de aynı kanaatteyim zaten kızımda herhangi bir değişiklik bitirir olayı. Şu an o boyutta değil gibi. Bir defa çok kavga oldu ama etkisinden çıkamadım.Ben de çocuğuma göre karar verirdim. Aslında biraz büyüdükten sonra o kendi yoluna bakacak. Siz eşinizle başbaşa kalacaksıniz..ama benim seçtiğim kişi ve kişiler yüzünden (babasını da neticede ben seçtim) çocuğun acı çekmesini kaldiramam. Çocukların yaşam sevinci bazen kardeş gelince bile değişebiliyor. O zaman da insan çok vicdan yapıyor. Başka bir adam, artı otorite konumunda biri olursa evet bunu düşünürüm. Önce eşimle çözmeye çalışırım cozemezsem belki çocuğu bir uzman eşliğinde ne kadar etkiliyor onu öğrenirim. Sonunda da ayrılık gerekiyorsa ayrılırım.
Kesinlikle erteledim. Kızım kardeş istiyordu hatta normalde ama uzun süre belki de hiç bir zaman düşünmüyorum.evliliğinize devam edip etmemek konusunda bişey diyemem ama en azından bu eşten çocuk yapma fikriniz varsa erteleyin derim
Eşiniz sizinle evlenirken baştan düşünecekti bazı şeyleri.Mesela ; sizin kızınıza olan davranış dengesini evli olduğunuz süre boyunca koruması gerektiği gibi.Asla diklenmemesi lazım çocuğa. Sessiz kalabilir ,nötr olabilir bazı konularda ama otorite olamaz ,olmamalı gerçek ebeveyn gibi.Kendini bırakmış olması da bazı şeylerin yolunda gitmediğini gösterir.Evliliginizi mutlaka terapiste taşıyın.Belki de eşiniz devam etmek istemiyor ? En sagliklisi eşinizi ikna edip terapiste gitmek.Bahane olarak da ; kızınızın size dediklerini öne surebilirsiniz. Çocuklar samimi duyguları hemen anlar.Algilari bizlerden daha açıktır.Esiniz gerçekten değişmiş yoksa 8 yaşındaki kız çocuğu bunları demezdi.Evet onun çocuğu yok, bu nedenle de dediğiniz gibi uyum süreci olabilir. Evet ilk günkü gibi olmuyor tabi ama çocuk kısmında yıpranma da olmamalı, ben idare edebilirim ama kızım etmesin. Yani makul düzeyde olan sorunlar dışında.
Eşimin arkadaş çevresi genelde uzakta ama en azından çok spor yapardı mesela artık hiç gitmiyor maalesef. Ben hala devam ediyorum.
Önce imkanıniz varsa psikologa götürün isterseniz kızınızı. Onu ne şekilde etkiliyor. Ve verdiği odevlerle ilişkiniz ne hale geliyor bir bakın.Önce biraz daha denemeli değil mi? Evet ben de aynı kanaatteyim zaten kızımda herhangi bir değişiklik bitirir olayı. Şu an o boyutta değil gibi. Bir defa çok kavga oldu ama etkisinden çıkamadım.
Ben de böyle düşünüyorum evet. Kızım zaten babasına aşırı düşkün bir çocuk olmadı hiç yani kıyaslama olayı da yeni çıktı, zaten ilişkisi çok sağlam olmayan bir baba vardı; şimdi bir de eşim benim yüzümden duygularını incitecek diye ödüm kopuyor.Eşiniz sizinle evlenirken baştan düşünecekti bazı şeyleri.Mesela ; sizin kızınıza olan davranış dengesini evli olduğunuz süre boyunca koruması gerektiği gibi.Asla diklenmemesi lazım çocuğa. Sessiz kalabilir ,nötr olabilir bazı konularda ama otorite olamaz ,olmamalı gerçek ebeveyn gibi.Kendini bırakmış olması da bazı şeylerin yolunda gitmediğini gösterir.Evliliginizi mutlaka terapiste taşıyın.Belki de eşiniz devam etmek istemiyor ? En sagliklisi eşinizi ikna edip terapiste gitmek.Bahane olarak da ; kızınızın size dediklerini öne surebilirsiniz. Çocuklar samimi duyguları hemen anlar.Algilari bizlerden daha açıktır.Esiniz gerçekten değişmiş yoksa 8 yaşındaki kız çocuğu bunları demezdi.
Öyle tabi ki bağımsızlaşacak büyüdükçe. Ben başbaşa vakit geçirme olayını sıklaştırıp kızımla daha detaylı konuşmaya çalışayım, eşimle de açıkça konuşup gerekirse destek alacağım.Sıfırdan evlilikler bile 2-3 yılda anca oturuyor.Daha çok yeni.Çok belirgin sıkıntılar yoksa bir süre daha devam edin derim,biraz daha şans verin...Kiziniz şimdi küçük,biraz büyüdüğünde sosyalleşecek,kendi arkadaş çevresi olacak.Hep sizinle takılmak istemeyecek her ergen gibi.Belki eğitimi için başka yerlere gitmesi gerekecek vs.
Kendinizi de unutmayın bu süreçte.Onun sizden ayrı bir hayatı olacak ilerde,hep dip dibe olmayacaksınız malum.
Merhaba hanımlar.
Ben kızım 2 yaşındayken ilk evliliğimi bitirme kararı aldım. Hiç de pişman değilim. Kızımla 5 yıl başbaşa mis gibi yaşadık.
Ancak son iki yılında hayatımda biri vardı, evlenme teklif etti. Kızım da tanıyordu, iyi anlaşıyordu yavaş yavaş anlattık ilerledik vs derken evlendik. Şimdi kızım 8 yaşında neredeyse 1 yıllık evliyiz ama ben zaten zorlanıyordum evlilik hayatına alışmaya. Maalesef tam adapte olamadık, kızımla başbaşa vakitlerimizi çok özler oldum, eşim de aşırı asosyalleşti hep evde hiçbir hobisi arkadaşı yok, bu nedenle de eşimin hareketlerinden birazcık soğumaya başlamıştım ama acele etme diyordum hep. Çok iyi bir adam bence iyi olacak vs..
Ama bir yandan da kızım son birkaç aydır sürekli bana ikimiz daha iyiydik diyor, eşimi kastederek bana artık eskisi gibi iyi davranmıyor, ilgilenmiyor, ben babamla daha çok eğleniyorum vs diyor. Babası ile tabi ki bir araya gelme ihtimalimiz yok artık zaten ama sadece acaba kızımla başbaşa olan vakitlerimizi çaldım, yanlış karar verdim diye üzülmeye başladım.
Sizce yeniden kızımla eski hayatımıza dönmeli miyiz? Eşime kıyamıyorum sadece yoksa bana da iyi geleceğini düşünüyorum sadece kızıma odaklanmak daha mutlu ediyor beni.
Evet tabi onun da evi, zaten ben de haksızlık etmek istemediğim hususlar için yazdım iyi de oldu. Haklısınız ben de unutuyorum bazen bana da yapıyor aynısını, normalde babasına haftaiçi pek gitmez bana kızıp gitmek istediği oldu, çok akıllı davranıp beni de yöneteceğini düşünüyor muhtemelen.Sizi haklı ve haksız bulduğum yerler oldu konuyu okuyunca.
Haksız bulduğun yerler şu ki orası eşinizin de evi yani resmen adam evden uzaklaşsın anne kız baş başa kalalım diye gözünün içine bakıyorsunuz gibi geldi. Bu yüzden adam ne yaparsa batmış size. Öncelikle orası üçünüzün evi eşinizin de kafa dinlemek istediği, oturacağı istediğini yapacağı bir yer.
Ev işi tartışmalar illaki olacaktır ki siz şimdilik çok erken diyorsunuz ama ilk zamanlar her zaman daha zordur bence. Bunun boyutunu bir uzmandan yardım alarak bilebilirsiniz ki bence aynı evde yaşamaya başlandığında bu yardımı almalıydınız. Ama şöyle ki aynı yaşlarda kızım var eğer yorgun olup o gün istediği bir şeyi yapmazsam beni dünyanın en kötü annesi ilan edebiliyor. Ertesi gün başka şey yapınca dünyanın en iyi annesi ben oluyorum. Çocuğun mutlu olması en önemli kriter tabi ki ama işte bazı şeyleri de ayırt etmek gerekiyor çünkü çocuklar çok akıllı.
Haklı olduğunuz konu eğer bu tartışmalar didişmeler saçma konulardan çıkıp sesler gittikçe yükselirse ben de dayanamazdım ayrılmayı düşünürdüm.
Kızımla arası iyiydi gayet babaydı resmen ama biraz son zamanlarda sabırsız davranıyor ufaktan bağırmalar tepkiler arttı gibi. Hızlı oldu diye kafama takılıyor.
Ah ah ne diye evlenip yük alırsın ki , bu devirde evlilik erkekler içi mükemmel kadınlar için ise kölelik gibi bisey , ne güzel kızınla huzurlu sessiz sedasız yaşıyormuşsun ne diye tekrardan elin adamının yükünü kendine dert ettin, ben 2. Evliliklere karşıyım hele de çocuk varsa ...Merhaba hanımlar.
Ben kızım 2 yaşındayken ilk evliliğimi bitirme kararı aldım. Hiç de pişman değilim. Kızımla 5 yıl başbaşa mis gibi yaşadık.
Ancak son iki yılında hayatımda biri vardı, evlenme teklif etti. Kızım da tanıyordu, iyi anlaşıyordu yavaş yavaş anlattık ilerledik vs derken evlendik. Şimdi kızım 8 yaşında neredeyse 1 yıllık evliyiz ama ben zaten zorlanıyordum evlilik hayatına alışmaya. Maalesef tam adapte olamadık, kızımla başbaşa vakitlerimizi çok özler oldum, eşim de aşırı asosyalleşti hep evde hiçbir hobisi arkadaşı yok, bu nedenle de eşimin hareketlerinden birazcık soğumaya başlamıştım ama acele etme diyordum hep. Çok iyi bir adam bence iyi olacak vs..
Ama bir yandan da kızım son birkaç aydır sürekli bana ikimiz daha iyiydik diyor, eşimi kastederek bana artık eskisi gibi iyi davranmıyor, ilgilenmiyor, ben babamla daha çok eğleniyorum vs diyor. Babası ile tabi ki bir araya gelme ihtimalimiz yok artık zaten ama sadece acaba kızımla başbaşa olan vakitlerimizi çaldım, yanlış karar verdim diye üzülmeye başladım.
Sizce yeniden kızımla eski hayatımıza dönmeli miyiz? Eşime kıyamıyorum sadece yoksa bana da iyi geleceğini düşünüyorum sadece kızıma odaklanmak daha mutlu ediyor beni.