Eşiniz iyi biri dediniz sizi anlamaz mı durumu anlatsanız? Hareketlerinden soğumaya başladım dediniz ama belki farkında değildir.
Belki de öyle yapmalıyım, bencillik de etmek istemiyorum tabi ki ama zorlanmaya başladım.Bence bir psikologdan destek almalısınız. Çünkü çocukla geçirilecek vakit ayrıdır, eşle geçirilecek vakit ayrıdır. Boşanan ya da eşini kaybeden insanlar genellikle bunu yaşıyor. Eşin kaybında hem anne hem baba olduğu için tüm hayatları çocukları oluyor. Farkında olmadan farklı kimlikler üstleniliyor.
Kızımla arası iyiydi gayet babaydı resmen ama biraz son zamanlarda sabırsız davranıyor ufaktan bağırmalar tepkiler arttı gibi. Hızlı oldu diye kafama takılıyor.Kızınızla arası nasıl? Kızınızın görüşü çok ama çok önemli..
34 yaşında gencecik kadınsınız. Evlilik ilişkinizin olması çok normal. Her şey şu an daha hepiniz için çok yeni. Düzeleceğini düşünüyorum. Mutluluklar dilerim :)Belki de öyle yapmalıyım, bencillik de etmek istemiyorum tabi ki ama zorlanmaya başladım.
Çok teşekkür ederim, belki ben yanlış yerlere odaklanıyorum. Farklı gözlerden de görmek iyi geliyor. :)34 yaşında gencecik kadınsınız. Evlilik ilişkinizin olması çok normal. Her şey şu an daha hepiniz için çok yeni. Düzeleceğini düşünüyorum. Mutluluklar dilerim :)
Adaptasyon sorunları ile ilgili daha çok sanırım. Aslında şu an kafamda olay şuna döndü. Kızımı çok fazla seviyorum, aşırı bağlıyız ve o benim yüzümden mutsuz olursa diye kafama takılıyor ama sanırım mutsuz olmak da o kadar kolay değildir, ben mutlu olursam o da olur diye de düşünüyorum işte orda kafam karışıyor.2nci evlilikte ciddi adabtasyon sorunları yaşanıyor eskide düzen aranıyor zor geliyor bazı şeyler tahammül azalıyor ama madem bu kararı aldıniz biraz sabırlı davranın ya da destek alın çünkü ilerde yine evlenip pişman olmayacağınizin garantisi var mı? Eğer sevgi yok diyorsanız bu kararı nasıl aldınız sonuç daha zor 2nci evlilik düşüncesi.
Anne kız vakitlerinizi özlemiş gibi geldi bana. Her zaman üçünüz olmayın. Beraber yürüyüş, alışveriş, sinema gibi aktiviteler yapın mutlaka. Ona ayrı özel zaman ayırmalısınız. Annesiyle baş başa olmayı özlemesi normalAdaptasyon sorunları ile ilgili daha çok sanırım. Aslında şu an kafamda olay şuna döndü. Kızımı çok fazla seviyorum, aşırı bağlıyız ve o benim yüzümden mutsuz olursa diye kafama takılıyor ama sanırım mutsuz olmak da o kadar kolay değildir, ben mutlu olursam o da olur diye de düşünüyorum işte orda kafam karışıyor.
Söylüyorum evet asla babayla aynı yere koyma diyorum hep. Biyolojik baba bi tanedir onunla da istediğinde görüşebiliyor. Ama eşim de ebeveyn rolünde evde tabi onu da belirtiyorum saygı gerekli anlamında. Onu yapmaya çalışıyorum ama evde de dinlenmek istiyorum zaman zaman tabi hep evde olduğundan daha zor oluyor.Neden iyi davranmadığını düşünüyor kızınız? Tavırlarında gerçekten bir değişme oldu mu?
Kızınıza babasının ayrı olduğunu, onunla kıyaslamayasını söylüyor musunuz? Sizin eşiniz iyi de davransa babası olmayacak, babası zaten var. Ama tavırları kötüleştiyse çocuk haklıysa da evet o zaman çocuk haklı dinleyin onu .
Kızınızla başbaşa dışarda anne kız vakti geçirmelisiniz bu arada. Adam evdeyse de siz gidin vakit geçirin kızınızla
Kızım için olmadı ama kızımın onayı ve rızası ile oldu. O kadar basite indirgemiyorum tabi ki sıkıldı bitti gibi ama takip edeceğim durumu sağolunBana bu evlilik daha çok kızınız için olmuş gibime geldi, kızınız sıkılınca siz de soğumuşsunuz. En baştan çoluk çocuğun ağzına bakmayacaksınız. Çocuk her şeyi ister, kararları çabuk değişir, kişilik yapısı kaygandır, bugün sever yarın gömer. O yüzden çocuk ağzına bakılmaz, eğer gerçekten kötü bir muamele yoksa.
Yaptığımı düşünüyordum ama aksamalar oluyordur, daha dikkat edeceğim sağolun :)Kızınızla haftada bir gün anne-kız günü yapın iyi
Gelecektir