İkinci evlilik ve çocuklar

Biri bana akıl versin ne olur !!!!
Merhaba sevgili hanımlar.. siteyi çok uzun zamandir takip ederim ve aklıma takılan sorulara mutlaka cevaplar bulurum.. ancak ilk kez gerçekten yazma ve cevap alma ihtiyacım var.. kaldı ki sıkıntılarımı kimseye anlatamıyorum.. ben 34 yaşında, güzel sayılabilecek, ekonomik gücü yerinde bir kadınım.. 9 yaşında bir kizim var. İlk eşimden kızım 2,5 yaşındayken boşandım, sebep aşırı ilgisizlik ve sorumsuzluktu. Bundan sonra 5 yıla yakın bir süre kızımın tüm sorumlulugunu üstlenerek mutlu ve huzurlu bir yasantı sürdürdüm, tabi bunda annemin de çok büyük emeği oldu, çalıştığım için annem kızıma resmen ikinci annelik yaptı.. bu süreçte maddi olarak bir sıkıntımız olmasa da manevi anlamda kızımda boşluklar olduğunu hissettim. Çünkü gerçekten çok ilgisiz bir babası vardı ve çocuğumun başka çocukların babalarıyla olan diyaloglarına imrenerek baktığını görmek içimi acitiyordu.. birde kardeş isteği bana ikinci evlilik yapmayı düşündürdü.. tabi kendim de genç ve hoş bir hatundum, görmedigim ilgi, beğenilme, sahiplenme ve bir aile olma isteği, belki bir çocuk daha derken...... bir tesadüf sonucu şimdi ki eşimle tanıştım, birbirimizi kısa bir flört ardından sevdik ve evlenmeye karar verdik.. zaten sorunlar da böylece başlamış oldu.. eşimin bir oğlu var, şu anda 15 yaşında.. şartlarımız eşit diye o kadar sevinmiştim ki.. biz bir aile olacaktık ve kızım da bir abiyle büyüyecekti.. üvey kelimesini allah biliyor ya bir kez bile içimden geçirmedim.. bundan 2.5 yıl önce evlendik. farklı şehirlerde yaşadığımız ve biraraya gelebilmemiz için birimizin fedakarlik yapması gerekirdu.. gözümü kırpmadan tayin istedim.. memleketimden neredeyse 1000 km uzaga.. mutlu olacağımızı düşündüm, hiç korkmadim, evimi, bütün çevremi, bütün duzenimi bırakıp karadenize geldim.. ancak ne yazık ki düşündügüm gibi olmadı.. önce biz eşimle çok farklı kültürlerin insanları olarak zaman zaman çatıştık, ardından benim oğluyla yaşadığım sorunlar da eklenince hayat çekilmez bir hal aldı.. sorunun özü şu : küçükken hiperaktif teşhisi konan, bu yüzden bir süre tedavi gören, 5-6 yaşlarından beri annesi tarafından ilgi görmeyen, baba ve babaannesiyle büyüyen, hiçbir ahlak kuralı ve eğitimi verilmemiş verilse de öğrenmeyi ve uygulamayı reddeden, şu anda ergenligin sancılarını çeken ve son zamanlarda ciddi boyutta bilgisayar bağımlılığı olan boyu 1.80 aklı nohut kadar bir erkek çocuğu.. birlikte geçirdiğimiz iki yılda, bu kocaman adama, tuvaleti nasıl kullanması gerektiğinden tutun da kendi özbakimina kadar bir çok şeyi öğretmek zorunda kaldim.. kızımla ikisi arasında allah şahidimdir zerre kadar ayrım yapmadığım halde ayrım yapmakla suçlandım.. anlamsız yere yaşanan öfke patlamalarinda hayatimda hiç görmedigim saygısızliklar gördüm, küfür ve hakaretler işittim, hatta bir kez eşim evde yokken, üstüme yürüdü.. netice itibariyle iki kişilik dünyamızda yaşadığımız huzur, keyif ne varsa hepsi bitti, kızım hiç görmedigi duymadıgı şeylere şahit oldu, benim sinirlerim laçka.. evin agresif gergin ortamı hepimizi çok yıprattı ve son 4-5 gündür kopma noktasındayiz.. eşim iyi bir insan, onunda gergin, agresif bir mizacı var ama artık şifresini çözdügüm için onunla basedebiliyorum.. ama oğlu beni tüketti, sayesinde boşanma arifesindeyiz.. evden gittiler, herkes biraz başını dinlemek istiyor.. ne hayallerle, mutlulukla geldiğim bu şehirde simdi hindi gibi bir başıma ne yapacağımı düşünüyorum .boşanıp eski hayatıma bir şekilde kaldığım yerden devam etmek mi, ama tabi 34 yaşında iki kez evlenmiş biri olarak... yoksa inatla evliliğimi sürdürüp çocugun aklini başına almasını beklemek mi, hiç umudum olmasa bile... bayağı uzun yazdım, umarım bunalmamisimdir kusura bakmayın . ancak gerçekten objektif görüşlere ihtiyacım var... çok teşekkür ederim, sevgilerle...

esinizle dogrudan bi probleminiz yok ise, biraz daha beklemenizi oneririm..
esiniz oglunun problemlerinin farkinda mi? ne diyor?

Gerçekten diyorum Allah kolaylik versin.

Eşinle aran iyiyse boşanma arkadaşım.
Tabi bu durumda onun nasıl davrandigi denge olayını nasıl sağladığı da önemli.


Aslına bakarsan herkes haklı
ama madur bir kişi o da sensin

bu çocuk okula gitmiyor mu.madem babaannede kalma imkanı yok mu,eğer yoksa okul harici onu bir spor a yazdırsın babası enerjisini atar hem kendi hem sizin için iyi olur hemde boş vakti salatalık gibi uzayask yatarak geçmez.

En uyuz olduğum gününü pc başında geçiren çocukların aileleridir..

Sen ne desen üvey etiketi alırsın bu bi gerçek oy anne yapsa batmaz senin herşeyin batar

eşinle başbaşa oturun konuşun aktivitelere yönelsin çocuk ve her çocuğun biraz disipline ihtiyacı var bu ezip hor görmek değil karakter eğitimi sonuçta herşeyi özgürlüğü sanan çocuklar ışte ilerde katil sapık kapkaçci oluyor

başıboş olmasın yani


gerçekten kolayliklar diliyorum

keşke nasıl bi çocukla karşılaşacağınızı bilip öyle evlenseydiniz,insan mevzu bahis evladı olunca bazen olduğundan fazla agresifleşebiliyor ,eşinizi de anlamaya çalışıyorum ,ama diğer tarafta da sizin ufacık yavrunuz..bu genç delikanlıyı bi spor aktivitesine yönlendirseniz,enerjisini attığı gibi sosyalleşmesini de sağlar ..ama öncelikle lütfen derin bi nefes alıp sakinleşin ,hindi gibi falan kalmadınız ,işiniz ,eviniz,evladınız var ..bunları aşacak gücünüz de var ,sadece olaylar üst üste gelmiş dediğiniz gibi laçkalaşmış sinirleriniz o kadar,geçecek..

Gercekden zor bir durum. Esinizin ogluna da uzuldum acikcasi. Delikanlilik yillarini yasiyor ama haliyle kendi cocugunuz olmadigi icin size daha da zor geliyordur. Sizi kinamiyorum kesinlikle. Birde soyle dusunelim eger sorunlu olan sizin cocugunuz olsaydi kapiyami atacaktiniz? Hayir. Bu sure gecene kadar idare edecktiniz. Ote yandan kendi cocugunuzun boyle bir ortamda yetismesi de sakincali. Iki ucu ... Degnek derler ya sizin ki de boyle bir durum.

En mantiklisi once esinizle bas basa bu konuyu konusun. Daha sonra da hep birlikde cocuklari da dahil ederek konusun. Suclamadan yani "sen niye boylesin, agresifsin, saygisizsin" diyerek degilde onlara gore ne olursa bu duruma care bulunur? Bunu ogrenin bakalim. Once derdini ogrenirseniz derman bulmaniz kolay olur. Elbette kizinizada ayni soruyu sorun ki cocuk problemin kendisinde oldugunu dusunmesin(oyle bile olsa). Eminim kiziniz huzurlu bir eve gelmek istedigini soyliycektir. Sonunda herkes huzur istedigi icin buyuk ihtimal sorunlar duzelmeye baslayacaktir.

Kolay gelsin :)

bence esinizle asılmayacak sorununuz yoksa sabredin

Size diklenen ergen oğlan kızınızla nasıl geçiniyor..aslımda şartlar eşit falan değil..9 yaşında kızınız var beyefendinin bir çocuğu olması olayı eşitlemez sonuçta erkek çocuğu..bakımı yetiştirmesi zor ergenliği felaket o ergenlik yıllarca çıkmaz bile ...bilmiyorum kızınıza yazık etmişsiniz demek istemiyorum..kızınıza yazık olmuş.

Çok teşekkürler inanın okudukça rahatlıyorum.. eşim oğlunun sorunlarının farkında, zaten çok uzun zamandir psikoloğa götürmesi gerektiğini söylüyor ama icraata geçemiyor bir turlu..genelleme yapmak istemiyorum ama karadeniz insanında erkek çocuğuna gösterilen bir ayrımcılık, sınırsız hoşgörü, bir toz kondurmamacilik durumu var.. biz de bunu dibine kadar yaşıyoruz. zaten çocuğu baba ve babaanne olarak sadece yedirip büyütmüşler, dediğim gibi ahlak, saygı, görgü, terbiye almamış çocuk.. offf çok zormus arkadaşlar, çok zor.. evet sorunlu olan benim çocuğum olsaydı tabi ki kapının önüne koymazdım, ama zaten bu yaşa kadar sorunlari da çözmüş olurduk degil mi ?? belki de benim kizim küçük olduğu için bekara karı boşamasi kolay misali, bana da konuşmak kolay geliyor.. bilemiyorum.. çocuğun başka biryerde yaşamasi muhtemel değil, babaannesi 75 yaşında, kadın bu yaştan sonra nasil uğraşsın.. annesi desen tatilde bile yanına almıyor ki, devamli alsın..........

parkbyull .!.:

Size diklenen ergen oğlan kızınızla nasıl geçiniyor..aslımda şartlar eşit falan değil..9 yaşında kızınız var beyefendinin bir çocuğu olması olayı eşitlemez sonuçta erkek çocuğu..bakımı yetiştirmesi zor ergenliği felaket o ergenlik yıllarca çıkmaz bile ...bilmiyorum kızınıza yazık etmişsiniz demek istemiyorum..kızınıza yazık olmuş.

Genişletmek için tıkla...

. İlk başlarda iyi anlaşıyorlardi, geçen yaz filan, eğlenceli ve mutlulardi, tabi ki zaman zaman anlaşmazliklar oluyordu ama ufak tefek.. başka birine kizimdan bahsederken kardeşim der mesela.. bu yılbaşından sonra çocuk daha bir değişti, yapmayı sevdiği, eğlendigi şeyler hepsi yokoldu bir anda.. artık bizimle hiçbirsey yapmak istemiyor. insan içine çıkmıyor zaten pek, sadece pc başında, sanal âleminde mutlu.. interneti kapattırdigim, pcyi tableti play stationu aldığım zaman da benimle çatışıyor işte.. evet dediğiniz vicdan muhakemesini bende yapıyorum, acaba çocuğuma yazık mı ettim diye... işte bu da bana sık sık boşanmayi düşündürüyor, sıkıştım kaldım.. çocuklar büyüyüp kendi hayatlarını kurunca elde kalacak yalnızlık..

pinkvoyage .!.:

. İlk başlarda iyi anlaşıyorlardi, geçen yaz filan, eğlenceli ve mutlulardi, tabi ki zaman zaman anlaşmazliklar oluyordu ama ufak tefek.. başka birine kizimdan bahsederken kardeşim der mesela.. bu yılbaşından sonra çocuk daha bir değişti, yapmayı sevdiği, eğlendigi şeyler hepsi yokoldu bir anda.. artık bizimle hiçbirsey yapmak istemiyor. insan içine çıkmıyor zaten pek, sadece pc başında, sanal âleminde mutlu.. interneti kapattırdigim, pcyi tableti play stationu aldığım zaman da benimle çatışıyor işte.. evet dediğiniz vicdan muhakemesini bende yapıyorum, acaba çocuğuma yazık mı ettim diye... işte bu da bana sık sık boşanmayi düşündürüyor, sıkıştım kaldım.. çocuklar büyüyüp kendi hayatlarını kurunca elde kalacak yalnızlık..

Genişletmek için tıkla...

Bu beliritilerin çoğu ergenlikte görülüyor zaten, kızınızın da ergenliğinde belirtilerin bir kısmı görülecek, belki kükreme gürleme olmaz. ki kız haliyle görülebilir de. Nacizane tavsiyem daha sevgiyle yaklaşmaya çalışın. O bunların hiçbirini göz ardı etmeyecektir, sevgi ve anlayış gördüğü esnada kabullenmesede zamanla minnet duygusu besleyecektir size karşı. Yapabilirseniz eğer kızınıza karşı duyduğunuz sevgi ayarında yaklaşmaya çalışın. Aksi durumda gelecek zamanda da herşey sizin için daha zor olacak ve onun için ve evliliğiniz ve kızınız için.

pinkvoyage .!.:

Çok teşekkürler inanın okudukça rahatlıyorum.. eşim oğlunun sorunlarının farkında, zaten çok uzun zamandir psikoloğa götürmesi gerektiğini söylüyor ama icraata geçemiyor bir turlu..genelleme yapmak istemiyorum ama karadeniz insanında erkek çocuğuna gösterilen bir ayrımcılık, sınırsız hoşgörü, bir toz kondurmamacilik durumu var.. biz de bunu dibine kadar yaşıyoruz. zaten çocuğu baba ve babaanne olarak sadece yedirip büyütmüşler, dediğim gibi ahlak, saygı, görgü, terbiye almamış çocuk.. offf çok zormus arkadaşlar, çok zor.. evet sorunlu olan benim çocuğum olsaydı tabi ki kapının önüne koymazdım, ama zaten bu yaşa kadar sorunlari da çözmüş olurduk degil mi ?? belki de benim kizim küçük olduğu için bekara karı boşamasi kolay misali, bana da konuşmak kolay geliyor.. bilemiyorum.. çocuğun başka biryerde yaşamasi muhtemel değil, babaannesi 75 yaşında, kadın bu yaştan sonra nasil uğraşsın.. annesi desen tatilde bile yanına almıyor ki, devamli alsın..........

Genişletmek için tıkla...

Esin, cocugu karsisina alip neden boyle yapiyorsun diye konusmuslugu var mi ? Merak ettim.. babasina verdigi tepkiler nasil ? Size gostermis oldugu hakaretlerin kacini babasina gosteriyor veya gosteriyor mu ? Babanin yaninda hareketleri nasil ? Onun yaninda kuzu kesilip ,o gittikten sonra ergenligi mi tutuyor acaba :)

kızınız ne diyor bu duruma onun istekleri ne?

Eşinizle direkt bi probleminiz olmadığı için biraz daha bekleyebilirsiniz,ama şunu söylemek istiyorum.Kesinlikle ve kesinlikle!!!!! İkinci ev evlendim,nasıl boşanayım,KESİNLİKLE demeyin!!! Hayat sizin hayatınız,tercihlerimizin bizi nereye götüreceği hiç bilinmez,ve hiç kimse boşanmak için evlenmez,heleki ikinci kez boşanmak hiç istemez.Ama eğer olmuyorsa bitirin.Bununla ilgili konuştuğunu,konuşacağını,dedikodu yapacağını bildiğiniz insanlarıda hiç umursamayın ve sizin ayakkabılarınızı giyip,sizin yolunuzdan yürümeleri gerektiğini hatırlatın yargılamadan önce.Erkeklerin ergenliği daha ağır geçer yalnız ne yazıkki.Bu sebepten süreç uzun süre beklenicek bir süreç.Bunuda belirtmek istedim..

Margarikotin .!.:

Esin, cocugu karsisina alip neden boyle yapiyorsun diye konusmuslugu var mi ? Merak ettim.. babasina verdigi tepkiler nasil ? Size gostermis oldugu hakaretlerin kacini babasina gosteriyor veya gosteriyor mu ? Babanin yaninda hareketleri nasil ? Onun yaninda kuzu kesilip ,o gittikten sonra ergenligi mi tutuyor acaba :)

Genişletmek için tıkla...

evet babasına karşı da saygısız.. eşim de kendini saydiramamaktan şikayetci, ama ben sorunun eşimdeki otorite boşluğundan olduğunu çok iyi biliyorum, tabi yine de babasına karşı daha mulayim.. bana o kriz anlarında ( ki 3-4 kez oldu bu) resmen gövde gösterisi yapıyor.. ve ne yazık ki yalnız olduğumuz için eşim olayın boyutlarini anlayamıyor bir de tabi eşim bir erkek olarak o yaşlarda kendi yaşadıklarindan dem vurup daha anlayışlı...

Canım ortada boşanacak bir sebep yok, bu çocuk öz evladın olsa bu ergenlik denen dönemde maalesef yaşardın bunları, bu çocuk çok değil 1 yıla kadar düzelir

gzddmrlli .!.:

Eşinizle direkt bi probleminiz olmadığı için biraz daha bekleyebilirsiniz,ama şunu söylemek istiyorum.Kesinlikle ve kesinlikle!!!!! İkinci ev evlendim,nasıl boşanayım,KESİNLİKLE demeyin!!! Hayat sizin hayatınız,tercihlerimizin bizi nereye götüreceği hiç bilinmez,ve hiç kimse boşanmak için evlenmez,heleki ikinci kez boşanmak hiç istemez.Ama eğer olmuyorsa bitirin.Bununla ilgili konuştuğunu,konuşacağını,dedikodu yapacağını bildiğiniz insanlarıda hiç umursamayın ve sizin ayakkabılarınızı giyip,sizin yolunuzdan yürümeleri gerektiğini hatırlatın yargılamadan önce.Erkeklerin ergenliği daha ağır geçer yalnız ne yazıkki.Bu sebepten süreç uzun süre beklenicek bir süreç.Bunuda belirtmek istedim..

Genişletmek için tıkla...

o kadar güzel anlatmışsiniz ki endişelerimi.. tebriklerr.. eşimle direkt bir problemim yok ama durum bizi çok yıprattı.. o haklı olarak çocuğunu savunuyor, objektif olamıyor.. ben de haklıyım daha huzurlu, sakin ve temiz bir evde yaşamak istiyorum.. son söyleyeceğimi ilk söyleyip her defasında bosanalim diyorum.. sanırım olan benim kadar eşime de oluyor, aramızda kalıyor.. onun yerinde olmak istemezdim ama açıkçası onun yerinde olmamak için de çaba sarfederdim.. çocuğumun sadece karnını değil beynini ruhunu da doyurarak bunu başarabilecegimi düşünüyorum en azından.. bir de şu alem ne der var ya, işte çok büyük sıkıntı.. sil baştan herşeyi bir kez daha yaşamak.. duymak, dinlemek, etrafına koruma kalkanlari çekmek... çok zor..

Konunuzu okudum ben de bosanmakla bosanmamak arasında gidip geldiğim için ilerde ne gibi sorunlarla karsilasilir merak ettim.

Neyse bence bosanilacak birsey yok şimdilik. Ergenlik sorunları gibi görülüyor. Çocuk annesinden de ayrı ve ne yazık ki yilbasini bile beraber geçiremedi anladigim kadariyla. Siz oldukça güçlü mantıklı ince fikirli birine benziyirsunuz. Ona yaklaşmaya çalışın bence. Eminim yapmissinizdir ama gerçekten damarina girmeye çalışın. Şu aralar zaten ailesiyle çatışma halinde. Arkadaş çevresi edinsin bu hatta sizin seçtiğiniz daha sakin daha ahlaklı daha temiz, kısacası olmasını istediğiniz gibi biri olursa ve bir hinlik yapıp onları tanistirabilirseniz bence hayat daha çekilir bir hale gelebilir.

Bunun dışında çocuk depresyonda da olabilir. Isterseniz ergenlikte depresyon belirtilerini okuyup çocukla karşılaştırın. Tutuyor ise esinizle paylaşıp psikoloğa götürme sürecini hizlandirabilirsiniz.

TurkuazM .!.:

kızınız ne diyor bu duruma onun istekleri ne?

Genişletmek için tıkla...

kızım her fırsatta eski hayatımizi özlediğini söylüyor çünkü eskiden sakin bir evimiz bolca da vaktimiz vardı, ama şimdi yemek bulaşık ev işleri derken eskiye oranla çok daha az vakit ayırabiliyorum kızıma.. iki erkekli bir ev, zormus, ya da alışkanlığım olmadığı için bana zor geldi, üstesinden geliyorum gelmesine ama geriye vakit kalmıyor işte.. Kuzucugum olumlu bir çocuk ama yine de, bu şehirde olmaktan mutlu, iyiki gelmişiz diyor :) birkaç nazı kaprisi ve yemek yeme sorunu haricinde bir sıkıntısı yok çok şükür :)

siderolites .!.:

Canım ortada boşanacak bir sebep yok, bu çocuk öz evladın olsa bu ergenlik denen dönemde maalesef yaşardın bunları, bu çocuk çok değil 1 yıla kadar düzelir

Genişletmek için tıkla...

size inanmak istiyorum... daha beter olması korkutuyor beni.. 14 yaşında dayılanip üstüme yürüyen, benden alamadıgı hırsını duvarlari yumruklayarak almaya çalışıp, ellerini patlatan çocuk 20sinde bana kızıma ne yapmaz düşüncesi çok baskın bende... korkuyorum açıkçası.. ama bu yazdıklarım ne olur yanlış anlaşılmasin.. ben herşeyi, birlikte yaşayacağımızı bile bile yaptım bu evliliği... işte 3 yılın sonunda elimde kocaman bir hayal kırıklığı, kocaman bir pişmanlık kaldı

Esinizle bir probleminiz yokmuş ki, onca fedakarlik uzerine biraz.daha denemeye değer bence.
Oğlu hakkinda oturup konusabilirsiniz