ikinci çocuk ağır geldi ;(

alonedark18 .!.:

alti sene ilk çocuğumu tek başına büyüttüm bu süreçte hep işe girmek istedim aile desteği göremedim bırakıp işe gitmek konusunda eşimde kreslere kesinlikle karşı çıktı hep önüme durdu hiç destek olmadı calisan anne olmama böyle senelerin geçti tam umudum yeniden doğdu iş arayışına çıktım derken hiç beklemedigim zamanda iş başvuruları arasında hamile kaldım kaza kurbanı oldu ..(.olmaz olmaz demeyin oluyor bende hep öyle derdim bu ayrı bir konu !!)
neyse hamilelik doğum evde durma bunalımlari derken zar zor bebeğimi bir yaşına getirdim şükür. bu süreçte büyük çocuğun online eğitimi ve bebek bakımı beni epey yıprattı daha önce konu da açmıştım ....şimdi hep aklımda şu kaldı istemsizce bebeğim olmasaydı çok rahat bir hayatım olacaktı 7 yaşındaki kızımla zaten arkadaş gibi olduk neredeyse bana hiç zararı yok ....TM gençliğimi yaşamaya baslayacakken şimdi de bebek. bu düşünce beni annelikten soğutmaya başladı ... pişmanlık duygusu ne yapacağımı bilmiyorum.....gezmeye gidiyoruz kızım giyiniyor ediyor hallediyor ama şimdide bebeği hazırlamak , zaten hiç durmuyor çok mızmız ne yani diyorum şimdi de otuzlu yıllarım mi yanacak ? hani benim gençliğim diye içimde beni mutsuz eden düşünceler var. bu da beni vicdanen rahatsız ediyor bebeğime karşı ama zamanı tutamıyorum . yasayamadigimi hissediyorum ...arkadaşlarım bir cafede toplanıp beni de cagardiklarinda bir saatlik bari ev ve çocuk ortamından kurtulmak istiyorum ama bırakacak kimse yok ailelerden pek fayda yok. bebeğimle gittim öyle ortaama ama burnumdab geldi kustuu ağladı durmadı emmek istedi ... ha ev ha dışarısı ne farkeder ....ne yapicam ben lutgen bana fikir verin. eşime akşam bir saatligine bırakıyorum bazen takılıyorum anlik iyi geliyor sonra yine rutin.
sanki hayatı kaçırıyorum , gençlik elden gidiyor yasayamadan , ve tutamıyorum zamani
kreşe versem 1 yaş için çok erken ....tamam güzel bir iş bulsam isim otursa yerine kalıcı olarak çalışacağımi bilsem biseler düşünebilirim ama ilk etapta iş bulmam gerek ....annemde kış ayı evde olduğundan bir deneriz bakalım sen iş bak dedi . ise girersem düzelir mi herşey ? canım sıkkın ...

Genişletmek için tıkla...

TurkuaZveMoR .!.:

En fazla 2 yıl daha zorlanırsınız. Sonra kreşe verirsiniz. Eşinizi de artık ikna edeceksiniz. Çocuğun bir yaştan sonra gelişimi için kreş önemli. Hem de siz çalışmış olursunuz. Çocukluyken çalışmak zor ama kendinize güveniniz gelir, ortam değişir, sosyalleşirsiniz.
Anneniz bir deneyelim bakalım demiş ama ya bakamam derse, yine çıkacak mısınız işten?

Genişletmek için tıkla...

alonedark18 .!.:

ben iş bulayım annemde deneme aşamasında olsun beni yarı yolda bırakmaz belki.
peki kreslerin genel fiyatı nedir biliyor musunuz ....yani çok pahalı gibi ...benim en fazla alacağım askeri ücret olur ...çoğu oraya gidecek yinede degermi ?

Genişletmek için tıkla...

eliflal .!.:

Yapmayın. Güzelliklerini görün görmeye çalışın. Annesiniz. Bir insan dünyaya getirdiniz. Büyütüyorsunuz. Ne güzel. Bana nasip olmadı boşandım. Ama keşke arkadaşlarımla içip gezip rahat rahat oturacağıma bi yuvam çocuklarım olsaydı. Eminim kısa sürecektir içinizdeki bunalım. Annelik kadar güçlü hiçbirşey yok bence. Çok güçlü kadınsınız bu yüzden.

Genişletmek için tıkla...

therealsinner .!.:

Ben yapmayın etmeyin anne olamayanlari düşünün demicem.Bu problemi yaşayanların sorumlusu doğum yapan kadınlar değil Bu nasıl saçma bı yaklaşım.İnsan anne oldu diye kendinden mi vazgeçmeli,hayatını sadece çocuklara mi adamali oldu olacak kocadan da vazgeçelim.Bence işe girme sansiniz varsa olabilir.Ben doğumdan sonra ücretli iznim bitince ise donucem Allah izin verirse.Evde oturup napim.Bebege de annem bakicak,zaten sonra da kreşe gitmesi taraftariyim.Yetiskinlerle değil yaşıtlarıyla sosyalleşmeli.

Genişletmek için tıkla...

alonedark18 .!.:

tam olarak düşüncemi yazmışsınız ...yani tamam herkesin sınavı farklıdır herkes ne yaşadığını kendi bilir ...o da başka kişilerin sınavı ..bu benimki ...her neyse
sizin güzel bir mesleğiniz var sanırım inanın o durumda olsaydım maddi imkanlar doğrultusunda daha da rahat olurdum kreş konusu da veya bakıcı konusu da ....ama yinede ne yapacağımı bilemiyorum uygun fiyatlı eve gelen bakıcı bulmak da mantıklı sanki

Genişletmek için tıkla...

therealsinner .!.:

Eve gelen bakıcı da güzel fikir bence.Bi de yuvam İstanbul var İBB nin kresi onlar sanırım ucretsizdi.Onu da bı araştırın isterseniz.

Genişletmek için tıkla...

TurkuaZveMoR .!.:

Benim kızım da 7 yaşında. Güncel fiyatları bilemiyorum maalesef.
Devlet anaokullarına verirsiniz, belki yine aileniz yardımcı olur.
ben olsam maaşımın çoğu kreşe gidecek olsa bile çalışıp gönderirdim. Dediğim gibi çocuğunuza da çok iyi gelecek yaşıtlarıyla bir şeyler öğrenmek.

Genişletmek için tıkla...

alonedark18 .!.:

alti sene ilk çocuğumu tek başına büyüttüm bu süreçte hep işe girmek istedim aile desteği göremedim bırakıp işe gitmek konusunda eşimde kreslere kesinlikle karşı çıktı hep önüme durdu hiç destek olmadı calisan anne olmama böyle senelerin geçti tam umudum yeniden doğdu iş arayışına çıktım derken hiç beklemedigim zamanda iş başvuruları arasında hamile kaldım kaza kurbanı oldu ..(.olmaz olmaz demeyin oluyor bende hep öyle derdim bu ayrı bir konu !!)
neyse hamilelik doğum evde durma bunalımlari derken zar zor bebeğimi bir yaşına getirdim şükür. bu süreçte büyük çocuğun online eğitimi ve bebek bakımı beni epey yıprattı daha önce konu da açmıştım ....şimdi hep aklımda şu kaldı istemsizce bebeğim olmasaydı çok rahat bir hayatım olacaktı 7 yaşındaki kızımla zaten arkadaş gibi olduk neredeyse bana hiç zararı yok ....TM gençliğimi yaşamaya baslayacakken şimdi de bebek. bu düşünce beni annelikten soğutmaya başladı ... pişmanlık duygusu ne yapacağımı bilmiyorum.....gezmeye gidiyoruz kızım giyiniyor ediyor hallediyor ama şimdide bebeği hazırlamak , zaten hiç durmuyor çok mızmız ne yani diyorum şimdi de otuzlu yıllarım mi yanacak ? hani benim gençliğim diye içimde beni mutsuz eden düşünceler var. bu da beni vicdanen rahatsız ediyor bebeğime karşı ama zamanı tutamıyorum . yasayamadigimi hissediyorum ...arkadaşlarım bir cafede toplanıp beni de cagardiklarinda bir saatlik bari ev ve çocuk ortamından kurtulmak istiyorum ama bırakacak kimse yok ailelerden pek fayda yok. bebeğimle gittim öyle ortaama ama burnumdab geldi kustuu ağladı durmadı emmek istedi ... ha ev ha dışarısı ne farkeder ....ne yapicam ben lutgen bana fikir verin. eşime akşam bir saatligine bırakıyorum bazen takılıyorum anlik iyi geliyor sonra yine rutin.
sanki hayatı kaçırıyorum , gençlik elden gidiyor yasayamadan , ve tutamıyorum zamani
kreşe versem 1 yaş için çok erken ....tamam güzel bir iş bulsam isim otursa yerine kalıcı olarak çalışacağımi bilsem biseler düşünebilirim ama ilk etapta iş bulmam gerek ....annemde kış ayı evde olduğundan bir deneriz bakalım sen iş bak dedi . ise girersem düzelir mi herşey ? canım sıkkın ...

Genişletmek için tıkla...

alonedark18 .!.:

alti sene ilk çocuğumu tek başına büyüttüm bu süreçte hep işe girmek istedim aile desteği göremedim bırakıp işe gitmek konusunda eşimde kreslere kesinlikle karşı çıktı hep önüme durdu hiç destek olmadı calisan anne olmama böyle senelerin geçti tam umudum yeniden doğdu iş arayışına çıktım derken hiç beklemedigim zamanda iş başvuruları arasında hamile kaldım kaza kurbanı oldu ..(.olmaz olmaz demeyin oluyor bende hep öyle derdim bu ayrı bir konu !!)
neyse hamilelik doğum evde durma bunalımlari derken zar zor bebeğimi bir yaşına getirdim şükür. bu süreçte büyük çocuğun online eğitimi ve bebek bakımı beni epey yıprattı daha önce konu da açmıştım ....şimdi hep aklımda şu kaldı istemsizce bebeğim olmasaydı çok rahat bir hayatım olacaktı 7 yaşındaki kızımla zaten arkadaş gibi olduk neredeyse bana hiç zararı yok ....TM gençliğimi yaşamaya baslayacakken şimdi de bebek. bu düşünce beni annelikten soğutmaya başladı ... pişmanlık duygusu ne yapacağımı bilmiyorum.....gezmeye gidiyoruz kızım giyiniyor ediyor hallediyor ama şimdide bebeği hazırlamak , zaten hiç durmuyor çok mızmız ne yani diyorum şimdi de otuzlu yıllarım mi yanacak ? hani benim gençliğim diye içimde beni mutsuz eden düşünceler var. bu da beni vicdanen rahatsız ediyor bebeğime karşı ama zamanı tutamıyorum . yasayamadigimi hissediyorum ...arkadaşlarım bir cafede toplanıp beni de cagardiklarinda bir saatlik bari ev ve çocuk ortamından kurtulmak istiyorum ama bırakacak kimse yok ailelerden pek fayda yok. bebeğimle gittim öyle ortaama ama burnumdab geldi kustuu ağladı durmadı emmek istedi ... ha ev ha dışarısı ne farkeder ....ne yapicam ben lutgen bana fikir verin. eşime akşam bir saatligine bırakıyorum bazen takılıyorum anlik iyi geliyor sonra yine rutin.
sanki hayatı kaçırıyorum , gençlik elden gidiyor yasayamadan , ve tutamıyorum zamani
kreşe versem 1 yaş için çok erken ....tamam güzel bir iş bulsam isim otursa yerine kalıcı olarak çalışacağımi bilsem biseler düşünebilirim ama ilk etapta iş bulmam gerek ....annemde kış ayı evde olduğundan bir deneriz bakalım sen iş bak dedi . ise girersem düzelir mi herşey ? canım sıkkın ...

Genişletmek için tıkla...

alonedark18 .!.:

tam olarak düşüncemi yazmışsınız ...yani tamam herkesin sınavı farklıdır herkes ne yaşadığını kendi bilir ...o da başka kişilerin sınavı ..bu benimki ...her neyse
sizin güzel bir mesleğiniz var sanırım inanın o durumda olsaydım maddi imkanlar doğrultusunda daha da rahat olurdum kreş konusu da veya bakıcı konusu da ....ama yinede ne yapacağımı bilemiyorum uygun fiyatlı eve gelen bakıcı bulmak da mantıklı sanki

Genişletmek için tıkla...