- Konu Sahibi strawberry_cake
-
- #61
Aslinda dovmesi normal cunku cocugun konfor alanini kardes daraltiyor. Bir de gucu kardesine yetiyor.
Kardes kiskancligi olmayan ev yoktur sanmam
Aslinda dovmesi normal cunku cocugun konfor alanini kardes daraltiyor. Bir de gucu kardesine yetiyor.Allah kolaylık versin
Oğlunuzda sevgiye ilgiye muhtaç o yüzden zorluk çıkarıyor bence
Ama kardeşini dövmesi hiç normal değil bunun için bir pedagog yardımı mı alsanız acaba ?
Yoo vardırAslinda dovmesi normal cunku cocugun konfor alanini kardes daraltiyor. Bir de gucu kardesine yetiyor.
Kardes kiskancligi olmayan ev yoktur sanmam
Ben de dövermişim çareyi asmalı beşik almakta bulmuşlarAslinda dovmesi normal cunku cocugun konfor alanini kardes daraltiyor. Bir de gucu kardesine yetiyor.
Kardes kiskancligi olmayan ev yoktur sanmam
Ben her seferinde duygu sömürüsü yapıyorum böyle dudaklarımı büzüyorum ağlama taklidi yapıyorum hiç kıyamıyor hemen sarılıp tamam üzülme diyor tavsiye ederim sadece ona değil çevremdeki bütün çocuklara yapıyorum çok işe yarıyorIyi akşamlar hanımlar. Çaresizliğin dibine vurduğum için icimi dökmeye öyle ihtiyacim varki. Lütfen ümit verici şeyler söyleyin yoksa aklımı yitirecegimoğlum 3 yaşında kizim 9.5 aylik. Ikiside ayri ayri zorluyor beni oğlum herşeye ama herşeye ağlayan bir çocuk inanılmaz zor bir yapisi var. Söylediğimiz herşeyle inatlasir asla söz dinlemez. Evin içinde yarattığı tahribatlardan hic söz etmiyorum. Her fırsatta kardeşini dövüyor olmasındanda.. Kızım oğluma göre bir nebze daha iyi ama uyku konusunda sabrımin sınırına getiriyor beni her seferinde. Oğluma şu siralar tuvalet eğitimi veriyorum onun zorluğu bir yandan kızımın asla uyumayı kabul etmemesi bir yandan psikolojik olarak dibe vurdum. Her günüm kendimi sıkmakla geçiyor sabah 06:30 ta başlıyoruz akşam 9 a kadar ağlama sesleriyle geçiyor günüm. İkisine birden yetemiyorum bakımları konusunda zorlanmıyorum severek yapıyorum ama huysuzluklari resmen canımdan bezdirdi beni artık sabır tahammül kalmadı. Ne yapacagimi şaşırmış durumdayım her gun kendimi kasmaktan germekten hasta olacağım diye korkuyorum. Aslında yorgun ve uykusuz olmadigim zamanlar durumu bir şekilde idare ediyorum ama fiziksel ve ruhsal olarak yoruldugum zaman ağlamalarına huysuzluk yapmalarına zerre tahammülüm kalmıyor. Berbat bir anne olduğumu düşünüyorum artık. Üstelik insanlıktan çıkmış gibi hissediyorum kendimi kişisel bakımımı yapmaya zamanım kalmıyor zaman kalsada gücüm kalmıyor yüzüm felaket çökmüş durumda aynada kendimi gördüğüm zaman kendi görüntümden ürküyorum adeta. Bazi saglik sorunlarim var cocuklarimi kimseye bırakıp gidemiyorum hastaneye. Annem var yakınımda pek bir desteği yok sağolsun anca kendini över durur ben 4 çocuk buyuttum senin gibi degildim hic bana çekmemişsin evin hep dağınık vs diye diye kafamı ütüler canımdan bezdiğim yetmiyor gibi birde onun dirdirini çekiyorum destek bekledigim zaman hic destek olmasa daha iyi. Kizima günde 4 öğün yemek hazırlıyorum ogluma 3 ogun tuvalet eğitimine başlamadan önce günde 10 postada alt değiştiriyordum günde ortalama iki posta çamaşır çalışıyor günümun geri kalan zamani oğlumun arkasını toparlamakla kızımı sakinlestirmekle geçiyor araya ev işlerini sıkıştırmaya calisiyorum bunları gördüğü halde eleştirmekten alıkoyamıyor kendisini sağolsun. Neyse konum annem değil zaten yas araligi az olan iki çocuklu hanımlar durumu nasıl idare ediyorsunuz lütfen bana bir fikir verin ferahlatıcı birşeyler söyleyin. Çocuklarım uyuduktan sonra vicdan azabı çekmek istemiyorum sabırsız davrandigim için. Kendimi fazla hirpalamadan çocuklarımı güzel güzel büyütmeyi çok istiyorum ama bunu nasıl yapacağım konusunda ciddi manada tıkandım
Bizim evde bayağı ring kuruluyor artık.Ben de dövermişim çareyi asmalı beşik almakta bulmuşlar
Hatta bir kere elimi boğazına sokmuşum boğuyormuşum az kalsın. Aramızda 2 yaş var. Oluyor yani
Bende de 3 yaş ve 8 aylik var. Aralari 31 ay.Iyi akşamlar hanımlar. Çaresizliğin dibine vurduğum için icimi dökmeye öyle ihtiyacim varki. Lütfen ümit verici şeyler söyleyin yoksa aklımı yitirecegimoğlum 3 yaşında kizim 9.5 aylik. Ikiside ayri ayri zorluyor beni oğlum herşeye ama herşeye ağlayan bir çocuk inanılmaz zor bir yapisi var. Söylediğimiz herşeyle inatlasir asla söz dinlemez. Evin içinde yarattığı tahribatlardan hic söz etmiyorum. Her fırsatta kardeşini dövüyor olmasındanda.. Kızım oğluma göre bir nebze daha iyi ama uyku konusunda sabrımin sınırına getiriyor beni her seferinde. Oğluma şu siralar tuvalet eğitimi veriyorum onun zorluğu bir yandan kızımın asla uyumayı kabul etmemesi bir yandan psikolojik olarak dibe vurdum. Her günüm kendimi sıkmakla geçiyor sabah 06:30 ta başlıyoruz akşam 9 a kadar ağlama sesleriyle geçiyor günüm. İkisine birden yetemiyorum bakımları konusunda zorlanmıyorum severek yapıyorum ama huysuzluklari resmen canımdan bezdirdi beni artık sabır tahammül kalmadı. Ne yapacagimi şaşırmış durumdayım her gun kendimi kasmaktan germekten hasta olacağım diye korkuyorum. Aslında yorgun ve uykusuz olmadigim zamanlar durumu bir şekilde idare ediyorum ama fiziksel ve ruhsal olarak yoruldugum zaman ağlamalarına huysuzluk yapmalarına zerre tahammülüm kalmıyor. Berbat bir anne olduğumu düşünüyorum artık. Üstelik insanlıktan çıkmış gibi hissediyorum kendimi kişisel bakımımı yapmaya zamanım kalmıyor zaman kalsada gücüm kalmıyor yüzüm felaket çökmüş durumda aynada kendimi gördüğüm zaman kendi görüntümden ürküyorum adeta. Bazi saglik sorunlarim var cocuklarimi kimseye bırakıp gidemiyorum hastaneye. Annem var yakınımda pek bir desteği yok sağolsun anca kendini över durur ben 4 çocuk buyuttum senin gibi degildim hic bana çekmemişsin evin hep dağınık vs diye diye kafamı ütüler canımdan bezdiğim yetmiyor gibi birde onun dirdirini çekiyorum destek bekledigim zaman hic destek olmasa daha iyi. Kizima günde 4 öğün yemek hazırlıyorum ogluma 3 ogun tuvalet eğitimine başlamadan önce günde 10 postada alt değiştiriyordum günde ortalama iki posta çamaşır çalışıyor günümun geri kalan zamani oğlumun arkasını toparlamakla kızımı sakinlestirmekle geçiyor araya ev işlerini sıkıştırmaya calisiyorum bunları gördüğü halde eleştirmekten alıkoyamıyor kendisini sağolsun. Neyse konum annem değil zaten yas araligi az olan iki çocuklu hanımlar durumu nasıl idare ediyorsunuz lütfen bana bir fikir verin ferahlatıcı birşeyler söyleyin. Çocuklarım uyuduktan sonra vicdan azabı çekmek istemiyorum sabırsız davrandigim için. Kendimi fazla hirpalamadan çocuklarımı güzel güzel büyütmeyi çok istiyorum ama bunu nasıl yapacağım konusunda ciddi manada tıkandım
Geçmiş olsun Rabbim şifa versinIştahları yerinde mi peki?
Ablam güzel beslenen çocuğun uykusu da güzel olur.
Bağlantılı der hep..
Bende henüz 1 tane var.
Çok şükür iyi huyludur yavrum şuan Allah daim etsin.
Ama sağlık sorunlarından çekiyoruz biz de..
Kardeşlerime bakıyorum onlar da başka başka sikayetlerde.
Analık bir yönden çileli olmak zorunda gibi..
2cocuklu 3.ye hamile bir anne olarak geldim konusmaya. Oğlum 4bucuk yaşında kızım 2yaşında. Üstelik çalışıyorum. Gerci şu an uzaktan eğitimden devam ediyorum ama daha da yorucu. Bundan 1sene önce senin yaşadıklarını bende yaşadım. Hiç bişeye yetemiyodum. O zaman öğleci olarak çalışıyodum. Sabah 6da uyanmama rağmen okul saatine işlerimi bitiremiyodum dediğin gibi sürekli ağlayan bi kızım onu kıskanan bi oğlum vardı. Ne zaman kızım yürüdü kucağımdan indi oğlumla daha rahat vakit geçirmeye başladım ikisinin de huysuzluğu bitti. Şimdi ikiside sadece dağıtıyolar bende akşama kadar hiç bişeye dokunmuyorum onlar uyuyunca evi toplayıp tüm işlerimi hallediyorum. Sabaha hiç bi iş bırakmadan yatıyorum gündüz sadece yemek işine bakıyorum. Mesela Çamasırı gündüz asıyorum ama katlamasını ütüsünü geceye bırakıyorum. Çocuklarım oynarken de ben kendime vakit ayırıyorum.Iyi akşamlar hanımlar. Çaresizliğin dibine vurduğum için icimi dökmeye öyle ihtiyacim varki. Lütfen ümit verici şeyler söyleyin yoksa aklımı yitirecegimoğlum 3 yaşında kizim 9.5 aylik. Ikiside ayri ayri zorluyor beni oğlum herşeye ama herşeye ağlayan bir çocuk inanılmaz zor bir yapisi var. Söylediğimiz herşeyle inatlasir asla söz dinlemez. Evin içinde yarattığı tahribatlardan hic söz etmiyorum. Her fırsatta kardeşini dövüyor olmasındanda.. Kızım oğluma göre bir nebze daha iyi ama uyku konusunda sabrımin sınırına getiriyor beni her seferinde. Oğluma şu siralar tuvalet eğitimi veriyorum onun zorluğu bir yandan kızımın asla uyumayı kabul etmemesi bir yandan psikolojik olarak dibe vurdum. Her günüm kendimi sıkmakla geçiyor sabah 06:30 ta başlıyoruz akşam 9 a kadar ağlama sesleriyle geçiyor günüm. İkisine birden yetemiyorum bakımları konusunda zorlanmıyorum severek yapıyorum ama huysuzluklari resmen canımdan bezdirdi beni artık sabır tahammül kalmadı. Ne yapacagimi şaşırmış durumdayım her gun kendimi kasmaktan germekten hasta olacağım diye korkuyorum. Aslında yorgun ve uykusuz olmadigim zamanlar durumu bir şekilde idare ediyorum ama fiziksel ve ruhsal olarak yoruldugum zaman ağlamalarına huysuzluk yapmalarına zerre tahammülüm kalmıyor. Berbat bir anne olduğumu düşünüyorum artık. Üstelik insanlıktan çıkmış gibi hissediyorum kendimi kişisel bakımımı yapmaya zamanım kalmıyor zaman kalsada gücüm kalmıyor yüzüm felaket çökmüş durumda aynada kendimi gördüğüm zaman kendi görüntümden ürküyorum adeta. Bazi saglik sorunlarim var cocuklarimi kimseye bırakıp gidemiyorum hastaneye. Annem var yakınımda pek bir desteği yok sağolsun anca kendini över durur ben 4 çocuk buyuttum senin gibi degildim hic bana çekmemişsin evin hep dağınık vs diye diye kafamı ütüler canımdan bezdiğim yetmiyor gibi birde onun dirdirini çekiyorum destek bekledigim zaman hic destek olmasa daha iyi. Kizima günde 4 öğün yemek hazırlıyorum ogluma 3 ogun tuvalet eğitimine başlamadan önce günde 10 postada alt değiştiriyordum günde ortalama iki posta çamaşır çalışıyor günümun geri kalan zamani oğlumun arkasını toparlamakla kızımı sakinlestirmekle geçiyor araya ev işlerini sıkıştırmaya calisiyorum bunları gördüğü halde eleştirmekten alıkoyamıyor kendisini sağolsun. Neyse konum annem değil zaten yas araligi az olan iki çocuklu hanımlar durumu nasıl idare ediyorsunuz lütfen bana bir fikir verin ferahlatıcı birşeyler söyleyin. Çocuklarım uyuduktan sonra vicdan azabı çekmek istemiyorum sabırsız davrandigim için. Kendimi fazla hirpalamadan çocuklarımı güzel güzel büyütmeyi çok istiyorum ama bunu nasıl yapacağım konusunda ciddi manada tıkandım
Bence hic okuma ben okuduguma pisman oldumBende 2 ay sonra doğum yapacak 25 aylıkta bir evladı olan anne olarak şuracıkta gelen yorumları okuyayım
Bu durumda anne , kv mutlaka destek olmali. Eş dr tabiki. Haber vermeden gidin oglunhzu yanina koyum bir iki gun baksin. O sirada kendinizi toparlayin. Benim ablamin da çocuklari hem yaş olarak hem de huy olarak aynen sizinki gibi. Vurmalar, tuvalet egitimi zorlugu,hergun aglamalar. Oglunu kreşe yazdirdi ama virus yayildi yarim kaldi. Bazen o da sinirden agliyor ama kv bazen goturup hafta sonlari ogluna bakiyor. Ya da annem isden cikarken gidip orda kaliyor ablama yardim ediyor. Annene deki ben annelikden anlamiyorum o engin tecrubenizle bir gun ogluma bak. Insana ailesi destek olmadikdan sonra kimden destek beklemeliyiz. Anlayisli olmayin cocuk bakimina yardim etmek zorundalar.Iyi akşamlar hanımlar. Çaresizliğin dibine vurduğum için icimi dökmeye öyle ihtiyacim varki. Lütfen ümit verici şeyler söyleyin yoksa aklımı yitirecegimoğlum 3 yaşında kizim 9.5 aylik. Ikiside ayri ayri zorluyor beni oğlum herşeye ama herşeye ağlayan bir çocuk inanılmaz zor bir yapisi var. Söylediğimiz herşeyle inatlasir asla söz dinlemez. Evin içinde yarattığı tahribatlardan hic söz etmiyorum. Her fırsatta kardeşini dövüyor olmasındanda.. Kızım oğluma göre bir nebze daha iyi ama uyku konusunda sabrımin sınırına getiriyor beni her seferinde. Oğluma şu siralar tuvalet eğitimi veriyorum onun zorluğu bir yandan kızımın asla uyumayı kabul etmemesi bir yandan psikolojik olarak dibe vurdum. Her günüm kendimi sıkmakla geçiyor sabah 06:30 ta başlıyoruz akşam 9 a kadar ağlama sesleriyle geçiyor günüm. İkisine birden yetemiyorum bakımları konusunda zorlanmıyorum severek yapıyorum ama huysuzluklari resmen canımdan bezdirdi beni artık sabır tahammül kalmadı. Ne yapacagimi şaşırmış durumdayım her gun kendimi kasmaktan germekten hasta olacağım diye korkuyorum. Aslında yorgun ve uykusuz olmadigim zamanlar durumu bir şekilde idare ediyorum ama fiziksel ve ruhsal olarak yoruldugum zaman ağlamalarına huysuzluk yapmalarına zerre tahammülüm kalmıyor. Berbat bir anne olduğumu düşünüyorum artık. Üstelik insanlıktan çıkmış gibi hissediyorum kendimi kişisel bakımımı yapmaya zamanım kalmıyor zaman kalsada gücüm kalmıyor yüzüm felaket çökmüş durumda aynada kendimi gördüğüm zaman kendi görüntümden ürküyorum adeta. Bazi saglik sorunlarim var cocuklarimi kimseye bırakıp gidemiyorum hastaneye. Annem var yakınımda pek bir desteği yok sağolsun anca kendini över durur ben 4 çocuk buyuttum senin gibi degildim hic bana çekmemişsin evin hep dağınık vs diye diye kafamı ütüler canımdan bezdiğim yetmiyor gibi birde onun dirdirini çekiyorum destek bekledigim zaman hic destek olmasa daha iyi. Kizima günde 4 öğün yemek hazırlıyorum ogluma 3 ogun tuvalet eğitimine başlamadan önce günde 10 postada alt değiştiriyordum günde ortalama iki posta çamaşır çalışıyor günümun geri kalan zamani oğlumun arkasını toparlamakla kızımı sakinlestirmekle geçiyor araya ev işlerini sıkıştırmaya calisiyorum bunları gördüğü halde eleştirmekten alıkoyamıyor kendisini sağolsun. Neyse konum annem değil zaten yas araligi az olan iki çocuklu hanımlar durumu nasıl idare ediyorsunuz lütfen bana bir fikir verin ferahlatıcı birşeyler söyleyin. Çocuklarım uyuduktan sonra vicdan azabı çekmek istemiyorum sabırsız davrandigim için. Kendimi fazla hirpalamadan çocuklarımı güzel güzel büyütmeyi çok istiyorum ama bunu nasıl yapacağım konusunda ciddi manada tıkandım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?