Howl'un Kitap Kulübü 🏰

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Breuer ve Nietzsche yakınlaştıkça ,Breuer Lou olayını anlatmadığı için ikiyüzlülük yaptığını düşünüp sonunda itiraf etmesi de güzelfiu
ben anlatmayacak sandım, Breuer itiraf eder sonra Nietzsche cephe alabilir diye düşündüm. Finale saklıyormuş yazar, ağladığı kısımdaki betimlemeler çok iyiydi.
 
Peşine zerdüşte başladım ya orda geçen birçok fikir cümle Nietzsche’nin kitabından alınmış “Doğru Zamanda Öl” mesela
O nedenle altını çizdiğim çok cümle olmasına rağmen 1k da fazla alıntı paylasmadim çünkü o sözler yazarın değil Niçe'nin sözleri. Yazar sadece o düşünceleri çok güzel bir kurgu içinde aktarıyor
 
Neden acaba Calci
Bana nedense çok mantıklı geldi; yanmak yaşananlar ve bacadakiler de o yaşananların birikintileri , baca temizliğinde de yaşananlardan bize kalanları tamamen ortaya dökmüş oldu.

Yerinde benzetme idi gerçekten baca temizliği yapılınca soba tütmez duman içeri girmez dışarı çıkar ama baca tıkalıysa duman evin içine dolar
tespit gibi tespitler
 
Kimin bana eşlik ettiğinin ne önemi var, diye düşündü. Nasıl olsa herkes yalnız ölür.


Zaman sonsuza dek doymayacak kadar açgözlüdür. Durmadan yer, yutar; ama geri verdiği hiçbir şey yoktur.


Bazen yaşamın o kadar içini görebiliyorum ki birden doğrulup çevreme baktığımda kimsenin yanımda olmadığını, bana eşlik eden tek şeyin zaman olduğunu görüyorum."

"Tabii acı çekeceksin, görmenin bedelidir bu. Tabii için korkuyla dolacak, yaşamak demek tehlike içinde olmak demektir. Büyümek zordur!!"

Hayat, doğru cevapları olmayan bir sınav.

kimler daha emniyette, kimler daha rahat, kimler sonsuza dek mutludur? Ben size yanıtı söyleyeyim: Yalnızca sığ zihinli olanlar, yani sıradan insanlar ve çocuklar!"
 
Benim çok tanıdığım bir sözdü bu .Ümitsiz nasıl yaşar insan.siz ne düşüyorsunuz bu konuda
Ümidi olmayan insan bence ölüden farksızdır. İçinde kocaman bir boşluk ile yaşamaya mahkumdur. Hayattan tat alamaz ve hayat onun için gridir
 
ben anlatmayacak sandım, Breuer itiraf eder sonra Nietzsche cephe alabilir diye düşündüm. Finale saklıyormuş yazar, ağladığı kısımdaki betimlemeler çok iyiydi.
Kitabın sonunda bende Nietzsche yine huysuzluk yapacak sandım ama yapmadı. Genel olarak durum analizleri ve olayların betimlemeleri çok başarılıydı. Yazarın Psikiyatrist olmasının avantajı
 
Ümidi olmayan insan bence ölüden farksızdır. İçinde kocaman bir boşluk ile yaşamaya mahkumdur. Hayattan tat alamaz ve hayat onun için gridir

Ben yaşayamam, karamsar hastalıklı bir insan olurdum umutlarım olmasa.
Oh yalnız değilmişim bu konuda.Benim için de ümit çok önemli. Hatta bir kaç ayet var bu konuda."Allahın rahmetinden ümidinizi kesmeyin " diyor. Nietzschenin demek istedigi sanirim hepimizin mutlaka yasamis olduğu gibi umud edip beklenenin gerçekleşmemesi karşısındaki acı
 
Benim çok takıldığım bir sözdü bu .Ümitsiz nasıl yaşar insan.siz ne düşüyorsunuz bu konuda
Ben bişeylerin düzeleceğini iyiye gideceğini düşünmeden yaşayamam ama Nietzsche açısından bakınca her şeyden vazgeçen bir adam (Tanrı’dan bile) umut etmekten vazgeçmiş çok mu diye düşünüyorum
 
Beklenti üzer kısmı devreye giriyor işin sonunda, ama tutunacak bir şeylerin olması lazım her zaman. En mutlu insanın bile gelecekte gerçekleşmeyi bekleyen hayalleri, tutunduğu inançları vardır onlar olmasa ne uğruna yaşayacak.
Beni çok düşündürmüştü bu, hani insanın inancı olmaz, inandığından ümidini keser ama ben Tanrı yı öldürdüm demesi çok derindi ya da ben çok anlam yükledim bilemiyorum.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…