• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Hissizliğin Sınırlarını Zorluyorum..

aslında normal olması gereken bu galiba
çünkü aşırı uçlarda yaşamak duygusal olarak insanı çökerten birşey
bir olayda aşırı mutlu, başka bir olayda aşırı mutsuz olmak çok yıpratıcı
ne güzel siz halinizden memmunsanız sıkıntı yok
burcunuz nedir :)
 
aslında normal olması gereken bu galiba
çünkü aşırı uçlarda yaşamak duygusal olarak insanı çökerten birşey
bir olayda aşırı mutlu, başka bir olayda aşırı mutsuz olmak çok yıpratıcı
ne güzel siz halinizden memmunsanız sıkıntı yok
burcunuz nedir :)
Ben kendi içimde gayet memnunum :halay: ama çevreden gelen tepkiler kendimi kötü hissetmeme, yanlış olduğumu düşünmeme neden oluyor. Burcum kova :D
 
Ben varım. Hissiz, duygusuz, vicdansız sıfatlarını sık sık duyuyorum ve bunların hiçbirini kabul etmiyorum. Şu noktada hak veriyorum insanlara. Kimse müneccim değil, elbetteki hislerimi göstermezsem anlayamazlar ve de beklenti içinde olmaları da normal.

Ben sadece biraz daha keyifli görünmeyi isterdim. Acımı, üzüntümü, heyecanımı paylaşmıyor ve göstermiyor olmak çok canımı sıkmıyor lakin sevgimi, merhametimi gösterebiliyor olmayı isterdim.

Bencillik kısmına gelecek olursak, kendimi de dahil ederek evet biraz bencil insanlarız. Daha doğrusu birçok olaya karşı nötr duruyor olmak biraz kendini sevmekle alakalı. Bu kendini sevme hali de çoğu zaman "verici olma, fedakarlık yapma, karşındaki insanın hislerini dikkate alma" kısmında sıkıntı çıkarıyor. Bencilliğe dönüşüyor çoğu zaman.

Şu sıralar bende içine kapanma hali de olduğu için çok fazla şikayet alıyorum çevremden. En son görümcem "vicdansız olduğunu düşünüyorum" dedi ve hiç tepki vermedim. Tepki vermeye bile mecalim yoktu. Öyledir dedim geçtim. Haklıydı bunu söylemekte. Kayınvalidem hastaydı ve ben yanına gitmedim bile. Vicdansız olduğum için değil, kendi kabuğuma fazlaca çekildiğim için. Bu da bencillik işte. Üzüldüm hasta olmasına ama bunu dile getirme, eylemle gösterme zahmetine katlanmadım.

Size yardımım oldu mu bilmem. Biraz kendimi anlattım ama belki siz de kendinizi görürsünüz anlattıklarımda. Ben şu sıralar iyi bir insan olmadığımı da düşünüyorum zaten...

Elinizden geliyorsa en azından başkalarının da dahil olduğu durumlarda hislerinizi biraz olsun göstermeyi deneyin. Mesela yeğeninizin doğmasına çok fazla sevinmiyor olabilirsiniz ama buna çok sevinen insanların heyecanlarına ortak olmaya çabalayın.
 
Benim var yakınımda senin gibi biri. Ağlasak dövünsek o şarkı söyler dolaşır. Kendi problemi olunca da akıl sorar, ilgi bekler. En fazla Bir iki gün üzülür sonra bakarsın hayat yine ona güzel.
 
Ben kendi içimde gayet memnunum :halay: ama çevreden gelen tepkiler kendimi kötü hissetmeme, yanlış olduğumu düşünmeme neden oluyor. Burcum kova :KK70:
kardeşim de kova, o da bazen böyle duygusuz gibi davranıyor ama herkesin karakteri kişiliği farklı hiç kendinizi kötü hissetmeyin mantık candır, biz duygusalların olmak isteyipte olamadığı kişisiniz tadını çıkarın :KK74:
 
oğlak burcumusun :KK9: keşke bende oyle olsam .hergunum ayrı bır kafa ve düşünce.olur olmaza kafa takıyorum.
boyle ıyı oh miss
 
Bana çok normal geldiniz, sanki kendimi okudum 😊
Ama bir farkla, ben sadece oğlumla ilgili konulara fazla hassasim, mesela ateşi çıksa benim karnıma bıçak saplanır, gülse güller açar gibi.. 😊
Onun dışında hala olmak falan zaten üstün bir sevinç getirmez ki..
Anlattığıniz herşey normal geldi kısacası.
Ve evet, bir arkadaş çok üzüntü sıkıntı yaşadıktan sonra böyle olunuyor demiş, şiddetle katılıyorum ona da...
 
Son düzenleme:
Geçici bir dönem.
Fırtına öncesi sessizlik gibi diyebilirim.
Üniversite hayatımda, ilk sene gelmişti bu bana ve daha kolay geçmişti her şey.
 
Ben varım. Hissiz, duygusuz, vicdansız sıfatlarını sık sık duyuyorum ve bunların hiçbirini kabul etmiyorum. Şu noktada hak veriyorum insanlara. Kimse müneccim değil, elbetteki hislerimi göstermezsem anlayamazlar ve de beklenti içinde olmaları da normal.

Ben sadece biraz daha keyifli görünmeyi isterdim. Acımı, üzüntümü, heyecanımı paylaşmıyor ve göstermiyor olmak çok canımı sıkmıyor lakin sevgimi, merhametimi gösterebiliyor olmayı isterdim.


Bencillik kısmına gelecek olursak, kendimi de dahil ederek evet biraz bencil insanlarız. Daha doğrusu birçok olaya karşı nötr duruyor olmak biraz kendini sevmekle alakalı. Bu kendini sevme hali de çoğu zaman "verici olma, fedakarlık yapma, karşındaki insanın hislerini dikkate alma" kısmında sıkıntı çıkarıyor. Bencilliğe dönüşüyor çoğu zaman.


Şu sıralar bende içine kapanma hali de olduğu için çok fazla şikayet alıyorum çevremden. En son görümcem "vicdansız olduğunu düşünüyorum" dedi ve hiç tepki vermedim. Tepki vermeye bile mecalim yoktu. Öyledir dedim geçtim. Haklıydı bunu söylemekte. Kayınvalidem hastaydı ve ben yanına gitmedim bile. Vicdansız olduğum için değil, kendi kabuğuma fazlaca çekildiğim için. Bu da bencillik işte. Üzüldüm hasta olmasına ama bunu dile getirme, eylemle gösterme zahmetine katlanmadım.

Size yardımım oldu mu bilmem. Biraz kendimi anlattım ama belki siz de kendinizi görürsünüz anlattıklarımda. Ben şu sıralar iyi bir insan olmadığımı da düşünüyorum zaten...

Elinizden geliyorsa en azından başkalarının da dahil olduğu durumlarda hislerinizi biraz olsun göstermeyi deneyin. Mesela yeğeninizin doğmasına çok fazla sevinmiyor olabilirsiniz ama buna çok sevinen insanların heyecanlarına ortak olmaya çabalayın.
Evet ben sizi anlıyorum, teşekkür ederim tavsiyeniz için. Çoğu konunuzu biliyorum,nasıl biri olduğunuzu neler yaşadığınızı az çok biliyorum. Yazınızdaki özellikle şu kalınlaştırdığım yerler birebir benim. Kendimi de geçtim çevremde sevdiğim insanlar için biraz çaba göstermem gerekiyor.
 
Ya bende de var bu inanir misin beni ölüm bile etkilemiyor.herkes uzgun aglarken ben bombos bakiyorum.hepimiz olecegiz bir gun diye dusunuyorum.mekanik gibiyim bu beni rahatsiz ediyor.bence normal degil bu durum
 
kardeşim de kova, o da bazen böyle duygusuz gibi davranıyor ama herkesin karakteri kişiliği farklı hiç kendinizi kötü hissetmeyin mantık candır, biz duygusalların olmak isteyipte olamadığı kişisiniz tadını çıkarın :KK74:
Evet kovalarda bu duygusuzluk ve fazla mantık genellikle var. Burçların bu kadar etkili olduğunu düşünmezdim, kardeşinize selamlar :D
 
Bana çok normal geldiniz, sanki kendimi okudum 😊
Ama bir farkla, ben sadece oğlumla ilgili konulara fazla hassasim, mesela ateşi çıksa benim karnıma bıçak saplanır, gülse güller açar gibi.. 😊
Onun dışında hala olmak falan zaten üstün bir sevinç getirmez ki..
Anlattığıniz herşey normal geldi kısacası.
Ve evet, bir arkadaş çok üzüntü sıkıntı yaşadıktan sonra böyle olunuyor demiş, şiddetle katılıyorum ona da...
Henüz evlat duygusunu tatmadığım için bilemeyeceğim muhtemelen öyledir, Allah bağışlasın yavrunuzu :) Normal olduğumu düşünmenize sevindim. Ve evet geçmişte yaşananlar da etkilemiş olabilir. :KK43:
 
bence sorun yok.
çoğu anlattıklarınız benim için de geçerli.
biraz farkla.
mesela kolay yıkılmam, üzülmem, genelde çözüm odaklıyımdır.
hiç yıkılmam diyemem.
tam tersi, başıma ne gelirse yıkılacağımı biliyorum.
genel olarak hayatımdan memnunum, kimine göre büyük sürprizler benim için çok da önemli değil. hatta bu yüzden karşımdaki kırılmasın diye yapay davrandığım da çok olur 🤦🏻‍♀️ ki bundan nefret ederim.
ama beni neyin aşırı coşkuyla mutlu edeceğini de biliyorum 😅
sabırlıyımdır, hatta insanlar şaşırır çoğu zaman, ama tahammül edemediğim bir kaç şey var, onlar olduğunda canavara dönüyorum.

kimse herkes gibi olmak zorunda değil. çok takılmayın böyle şeylere. kimi duygularını daha yoğun yaşar, kiminin algı hassasiyeti daha azdır.
 
Ya bende de var bu inanir misin beni ölüm bile etkilemiyor.herkes uzgun aglarken ben bombos bakiyorum.hepimiz olecegiz bir gun diye dusunuyorum.mekanik gibiyim bu beni rahatsiz ediyor.bence normal degil bu durum
Heh evet, mesela dedem vefat etti ama sadece biraz üzüldüm o kadar. Çünkü dedem sağlığında annemi çok üzmüştü, bu durum bizim ailemizi de çok etkilemişti. Sanki böyle her şeye bir gerekçem varmış gibi hissediyorum. Aynı dediğiniz şekilde 'mekanik' mişim gibi hissediyorum çoğunlukla.
 
bence sorun yok.
çoğu anlattıklarınız benim için de geçerli.
biraz farkla.
mesela kolay yıkılmam, üzülmem, genelde çözüm odaklıyımdır.
hiç yıkılmam diyemem.
tam tersi, başıma ne gelirse yıkılacağımı biliyorum.
genel olarak hayatımdan memnunum, kimine göre büyük sürprizler benim için çok da önemli değil. hatta bu yüzden karşımdaki kırılmasın diye yapay davrandığım da çok olur 🤦🏻‍♀️ ki bundan nefret ederim.
ama beni neyin aşırı coşkuyla mutlu edeceğini de biliyorum 😅

sabırlıyımdır, hatta insanlar şaşırır çoğu zaman, ama tahammül edemediğim bir kaç şey var, onlar olduğunda canavara dönüyorum.

kimse herkes gibi olmak zorunda değil. çok takılmayın böyle şeylere. kimi duygularını daha yoğun yaşar, kiminin algı hassasiyeti daha azdır.
Evet şu kalınlaştırdığım yerler de tam ben :KK66: içim rahatladı açıkçası benim gibi hisseden ve düşünen de çok varmış. Son cümlenizde de haklısınız sadece sevdiğim bazı insanlar için duygularımı daha ortaya koymaya karar verdim.(Benim için zor olsa da :KK53:)
 
Ben hiç sizin gibi değilim ama bazı tepkilerimizin toplumsal olarak bize zorla dikte ettirildiğini düşünüyorum.
Herkesin yeğenini çılgınca sevmesi mümkün değil bence, ama he yaa tatlı bi çocuk dese herkes garip karşılar o yüzden her insan belli etmez.
Sınav kazandığımda genelde bende de bir rahatlama olur mutlulukta ziyade. Ama sınav fikrinin ilk belirmesiyle sınav bitimine kadar geçen süre çok zorlu yıpratıcı olduğu için artık o kazanınca hissedilen mutluluk fikri de yok olabiliyor. Oh be bunu da bitirdim şimdi istediğim kadar şunu şunu yaparım diyor insan sadece. Muhakkak sizde de en azından rahatlama oluyordur.
Sevgililere üzülmemeniz ise resmen size verilmiş bir armağan. Bazen geçmişime bakıyorum ve ne kadar malmışım diyorum, tüm o üzülmeler, boğulcak gibi olmalar o "darama queen"likler. Off ne aptalmışım :) Siz böyle demeyeceksiniz en azından.
 
Merhabalar hanımlar. Tam olarak nasıl ifade edeceğim bilmiyorum ama hayatımda genel olarak bir kayıtsızlık, heyecansızlık, meraksızlık hali var. Yaşadığım çoğu şey beni uç noktalardaki duygulara götürmüyor. Hiçbir zaman bir sevgi pıtırcığı ya da ağlak Necmiye olamıyorum. Örnek vermem gerekirse mesela ;

-Yakın zamanda hala olacağım fakat bunun için inanılmaz bir mutluluk ve heyecan duyamıyorum şu an. Bebek doğduktan sonra severim diye düşünüyorum. Muhtemelen doğunca da onu minnoş bir bebek olarak değil de dünyaya gelip yaşama tutunmaya çalışan bir insan olarak göreceğim.

-Çoğu arkadaşımın kazanmak için çok uğraştığı bir sınavı kazanıyorum. Fakat sırf bu yüzden çok mutlu olmuyorum. Çünkü zaten çalıştığım için bu sonuç bana normal geliyor.

-Yapılan anlık bir sürpriz bile beni çok heyecanlandırmıyor çünkü zaten haberim olmadan yapılan şeyler benim için emri vaki gibi geliyor ve ortamda huzursuz oluyorum:halay:

-Sadece olumlu duygulardan örnek vermişim ama mesela beni aşırı üzen bir olay da olmuyor. Örneğin sevgilimden ayrılıyorum, beni zaten üzüyordu böyle olması gerekiyordu deyip bir ayda unutuyorum. Ya da ailemden birinin başına bir şey geldiğinde aşırı üzülmek yerine 'herkes kendi tercihlerinden sorumludur, benim bu konuda yapabileceğim bir şey yok, kendimi de üzmeyeyim boşuna' diye düşünüyorum.

Bunların dışında genel olarak mutlu bir insanım. Çok şükür severek yaptığım bir işim, hala hayatta olan bir ailem ve güzel arkadaşlarım var. Fakat hayattaki hiçbir şeyin beni aşırı mutlu etmemesi ya da aşırı üzmemesi beni ara ara korkutuyor. Acaba bir psikolojik problemim mi var diye ara ara düşünüyorum. Arkadaşlarım ve ailem de bu durumun biraz farkında. Annem bunu meraksızlık ve duygusuzluk olarak yorumlasa da arkadaşlarım bunun karakterimin sonucu olduğunu düşünüyorlar. Bazen sanki bu durumum bencillik boyutuna varıyormuş gibi gözükse de kesinlikle bilerek yapmıyorum.

Evet sizler ne düşünüyorsunuz, çevrenizde böyle benim gibi yaratıklar var mı, ben mi anormalim bir türlü çözemiyorum :KK17:
Ben de senin gibiyim
Özellikle sevinilecek seylere çok tepki vermiyorum
Hamile kaldım 5 yıl sonra arkadaşlarım benden daha çok çığlık attı
Şimdi bebek doğacak
İnsanlar benden daha metalli heyecanlı

Ben eskiden böyle değildim sonradan oldum:)

Sadece annem eşim işen tartışırsam çok üzülüp aşırı tepki veriyorum

Eşim bazen sürprizler yapıyor mesela
Hiç öyle bağısın çağırıp çığlık atıp sevinç gösterilerim olmuyor😐😐
 
Back