- 18 Ocak 2018
- 692
- 374
- 53
- 33
- Konu Sahibi Ponciginannesi
-
- #1
Gerçekten merak ediyorum bu durumu bir tek ben yaşıyorum diye düşünmüyorum yaşamış olanların tecrübelerini merak ediyorum. 5 yıllık evliyim bir oğlumuz var ikimizde çalışan insanlarız
Evliliğimizde ufak tefek problemler tartışmalar dışında bir sorunumuz yok.
Ama ben yaklaşık 2 bucuk 3 aydır felan nedense böyleyim. Eşime karşı birden bire soğudum sanki, ona karşı hiç birşey hissetmez oldum, gün içerinde araması bana mesaj atması hiç birşey ifade etmiyor
onunla konuşurken daralıyorum bunalıyorum ne bileyim..
akşam sohbet muhabbet edelim birbirimize vakit ayıralım diye iple çekerdim, şimdi umrumda değil.. sohbet etmiş etmemiş, günümüz dolu dolu geçmiş vs onu hiç özlemiyorum bile..
Bir hafta iş dolayısı ile ayrı kaldık kendisi ilçede bir yerde çalışması gerekti , yokluğunu evet aradım ama öyle aşk sevgi özlem anlamında değil, çünkü bana sagolsun her konuda destek olur zorlandım birde çalışınca..
Eşim sorumluluklarını bilen bana her daim yardımcı işinde gücünde bir insandır.. tabiki eksi yönleride var olumsuz yanları, mesela sinirli olması , ailesini her daim savunması , coğu düşüncemi es geçmesi , sabit fikirli olması vs vs vs.. ( şu an benim sabrımı zorlayan hiç birşey yapmıyor evliliğimiz rayına oturdu yani öyle bir büyük sıkıntılarımzda kalmadı ) yani zaten hepsini anlatmam yahut eşimin karakterini tamamen yansıtmam mümkün değil
bu durum 2 aydır felan devam ediyor ve ben gerçekten boğuluyorum artık
şu an buraya konu açarken bile whatsappdan birşey sormuş.. önceden yazdığı zamanlarda ne çok mutlu olrdum aradığında işten 5 dakika geç gelse yolunu gözlerdim, ama yok yani hiç birşey yok..
Bir an ona birşey olduğunu ve onsuz kaldığımı düşünüyorum kendime gelmek adına çok üzülüyorum , sonra geri bu hisler bütün vücudumu beynimi kalbimi bütün hücrelerimi dolduruyor sanki..
Öyleki artık cinsellik bile zor gelmeye başladı sırf o istediği için geri çevirdiğim zman kırılmasın diye..
Neden böyleyim eşime karşı bilmiyorum çok üzülüyorum. ya gerçekten ona karşı sevgim bittiyse ? bir ömür nasıl geçer diyorum böyle ama evlilik bekar hayatı gibi değil.. en önemlisi ortada bir çocuk var.. bir düzenim var
Ve en acısı ise benim eşimden başka kimsem yok, herkesden darbe yedim ne yazık ki dönüp baktığımda bir eşim arkamdaydı deli gibi sevdiğim adama karşı neden böyle hissediyorum ? yada benim bu durumumun çözümü nedir ?
O nedenle size sormak istedim sizinde böyle eşinizden soguduğunuz evlilikten sıkıldığınız zamanlar oldu mu nasıl baş ettiniz ?
Evliliğimizde ufak tefek problemler tartışmalar dışında bir sorunumuz yok.
Ama ben yaklaşık 2 bucuk 3 aydır felan nedense böyleyim. Eşime karşı birden bire soğudum sanki, ona karşı hiç birşey hissetmez oldum, gün içerinde araması bana mesaj atması hiç birşey ifade etmiyor
onunla konuşurken daralıyorum bunalıyorum ne bileyim..
akşam sohbet muhabbet edelim birbirimize vakit ayıralım diye iple çekerdim, şimdi umrumda değil.. sohbet etmiş etmemiş, günümüz dolu dolu geçmiş vs onu hiç özlemiyorum bile..
Bir hafta iş dolayısı ile ayrı kaldık kendisi ilçede bir yerde çalışması gerekti , yokluğunu evet aradım ama öyle aşk sevgi özlem anlamında değil, çünkü bana sagolsun her konuda destek olur zorlandım birde çalışınca..
Eşim sorumluluklarını bilen bana her daim yardımcı işinde gücünde bir insandır.. tabiki eksi yönleride var olumsuz yanları, mesela sinirli olması , ailesini her daim savunması , coğu düşüncemi es geçmesi , sabit fikirli olması vs vs vs.. ( şu an benim sabrımı zorlayan hiç birşey yapmıyor evliliğimiz rayına oturdu yani öyle bir büyük sıkıntılarımzda kalmadı ) yani zaten hepsini anlatmam yahut eşimin karakterini tamamen yansıtmam mümkün değil
bu durum 2 aydır felan devam ediyor ve ben gerçekten boğuluyorum artık
şu an buraya konu açarken bile whatsappdan birşey sormuş.. önceden yazdığı zamanlarda ne çok mutlu olrdum aradığında işten 5 dakika geç gelse yolunu gözlerdim, ama yok yani hiç birşey yok..
Bir an ona birşey olduğunu ve onsuz kaldığımı düşünüyorum kendime gelmek adına çok üzülüyorum , sonra geri bu hisler bütün vücudumu beynimi kalbimi bütün hücrelerimi dolduruyor sanki..
Öyleki artık cinsellik bile zor gelmeye başladı sırf o istediği için geri çevirdiğim zman kırılmasın diye..
Neden böyleyim eşime karşı bilmiyorum çok üzülüyorum. ya gerçekten ona karşı sevgim bittiyse ? bir ömür nasıl geçer diyorum böyle ama evlilik bekar hayatı gibi değil.. en önemlisi ortada bir çocuk var.. bir düzenim var
Ve en acısı ise benim eşimden başka kimsem yok, herkesden darbe yedim ne yazık ki dönüp baktığımda bir eşim arkamdaydı deli gibi sevdiğim adama karşı neden böyle hissediyorum ? yada benim bu durumumun çözümü nedir ?
O nedenle size sormak istedim sizinde böyle eşinizden soguduğunuz evlilikten sıkıldığınız zamanlar oldu mu nasıl baş ettiniz ?
Son düzenleme: