Ben yorumumun agir oldugunu dusunmuyorum , konu sahibini de hicbirseyle suclamiyorum
Tum konularini hatirliyorum ,konu sahibinin acilen psikologa ihtiyaci var
Kanser olan birine nasil onkologa git diyeceksem ,ruhsal olarak saglikli olmayanada doktora git derim yanj psikologa
Ne cumartesi gunku konusu , ne annesiyle olan konusu ne hamilelikleriyle ilgili konulari hicbiri saglikli bir insanin anlattigi seyler degildi
Doktora git demek hakaret etmek degildir , bence konu sahibine verilecek en güzel tavsiyedir
Size normal geliyorsa ruh hali bu sizin sorununuz , ancak bebek dusurdugu icin öleceğini zannetmek , esine sarf ettigi sozler , cumartesi gunku konusunda bizlere yazdiklari hicbiri normal degildi
Bende bebegimi kaybettim , acisini bilirim , dusukyapan arkadaslarim da oldu , kendini suclayan da oldu cevreyi de ama bu sekilde degil , oluyorum geberiyorum suclusu sensin doye kocayi suclayarak degil
Neyse yahu kim ne istiyorsa onu yapsin , ben doktora git dedigim icin gidecegi yok sonucta burada konu acmaya devam eder , zamanla hayati daha da kaos ortamina doner
En
başından beri, evliliğimizin başından beri alttan alan hep ben oldum. O hep heyecanlıydı, hep tez canlıydı. Gaza gelir, bir şey yapar, sonra istediği gibi olmaz bunalıma girer, yaşamak için bir nedeni kalmamış gibi davranır. Bir sağlık problemi ortaya çıkar, ölümcül bir hastalığa yakalanmış gibi bir psikolojiye bürünür. Anlamsız anlamsız tripler atar. Günler, saatler boyu onu dinleyen, tedavisini destekleyen, ruhsal durumunu anlamaya çalışan, empati kuran, çözüm önerisi getiren, yanında olduğumu, sevdiğimi hissettiren, yargılamayan hep ben olurum. Bazen gün içinde yaşadığı bir olay, yaptığı bir konuşma aklına takılır. Gece uyuyamaz, yatakta döner durur. Bu durumda uyanıp derdini dinleyen, sorularını cevaplayan ben olurum. Bazen bu şekilde sabaha kadar konuştuğumuz olur. Yeni bir şey çalmayı dener, yeterince iyi olduğunu düşünene kadar dener. O süreçte saatlerce onun müziğini dinleyen, görüş belirten, düzelten ben olurum. Bunları yaparken trip de atmam. Neden? Çünkü herkesin mutsuz, umutsuz hissettiği, desteğe ihtiyaç duyduğu zamanlar olabilir. Bu durumda bu desteği ve motivasyonu eşimizden beklemeyeceksek kimden bekleyeceğiz derim.
Ama ben de mükemmel değilim, insanım. Daima demir gibi güçlü duramam. Benim de zayıf noktalarım var. Oraya denk gelir bir gün bir şey yaşarım, enkaz olurum. Bu sefer ben mutsuz umutsuz hissederim, olgun davranamam. Ben desteğe ve anlaşılmaya ihtiyaç duyarım. İşte o zaman geldiğinde, şu an olduğu gibi, bu biçimde sırt dönülmeyi, görmezden gelinmeyi, yalnız bırakılması kaldıramıyorum. Çünkü benzer durumlarda ben elimden gelen her şeyi yaptım. Şu andaysa sanki büyük bir suç işlemişim gibi bir psikolojik savaş içerisinde bırakılıyorum. Beni üzen, öfkelendiren şey de tam olarak bu, anlatabiliyor muyum?
Ayrıca böyle çevremdeki kere hayatı dar eden, herkesi kendimden tek tek uzaklaştıran biri değilim. Çevremde sevilen bir insanım. Sadece anksiyete ve panik bozukluğum var bir süredir. Birkaç gün önce eşime kızmam da bundan kaynaklıydı, gerçekten onu suçladığımdan değil yani o da biliyor durumumu. Bunun için de psikolojik sorunları destek alıyorum. Burada "şöyle hissediyorum, bunu düşünüyorum, acaba şöyle mi olacak, bu olursa naparım" falan diye yazdıklarım var ya, onlar sadece kafamın içinde dönüp duran düşünceler, kimsenin yüzüne haykırmıyorum bunları. Ruhsal ve zihinsel durumunun farkındayım yani. Teşekkür ederim.
