2,5 ay kadar önce annem ve ben çok sinirliyken evde tartışma çıktı. Ben reglden bir gün önce çok sinirliolurum engel olmaya çalışsam da annem çok kışkırtan birisi çoğu zaman sabrım kalmaz. Annemin huysuzluklari yüzünden çıkan saçma konudaki kavga büyüyordu ve babam da sinir krizi geçiriyordu geliyordu o da bana vuruyordu karısından korktuğu için. İşte bu olaylarin sık sık yaşandığı bir evdeydim. En son işte bu olay da en büyüğüydü. Ondan sonra da bir daha olmadi zaten ben atandım falan annem uğraşmayı bıraktı benimle.
neyse işte bu olay olmadan bir hafta önce ben kardeşimin hocasıyla konuştum ve kardeşimin çok içine kapanık olduğunu,bir sorunu olabileceğini söyledi. Ben de kardeşimle konuştuğumda bana çok mutsuz olduğunu ve bazen intihar etmek istediğini söyledi.Psikolik sıkıntılar yaşadığını anladım. Detaylı konuştuğumda kendini çok yalnız hissettiğini vs söyledi. Ben de annemle konuştum bu konuyu ve annemin tepkisi sülalesi deli onun,ne takıyorsun kafana, malın teki o falan bir sürü hakaret etti ben de anladım ki kimseden destek yok tek başıma çözüm bulmaliyim. Babam zaten pasif birisi annem ne derse o kendi fikri asla yok annem zaten onun da özgüvenini çok kırmış hakaret ede ede. İşte bunlar birikti bende anneme tahammülüm kalmadi ve o gece büyük kavga çıktı. Kardeşime de dedim babama söyle artık bir şey desin bu kadına falan dedim ve babam olaya müdahale kardeşime tokat atarak etti. Ben kardeşime tokat attığını görünce onun intihara kalkışacagini zaten kötü bir halde olduğunu düşünüp babam gittim vurdum nasıl yaparsın bunu diye. Babam evi terk etti o gece. Benimle konuşmadı. Ben de teyzemlere gittim.
Ordan döndüğümde annem bana resmen yalvarıyor bir daha olmicak falan diye. Onlarla küs olmak öyle ağır geldi ki tamam dedim barıştık. Babamdan da özür diledim ama detayını bilmiyor. Bunları bilmiyor, içimde neler yaşıyordum o an bilmiyor. Kardeşimi kaybetmekten nasıl korktum da o yüzden refleks oldu bilmiyor. Sert de değildi zaten vuruken yavaşladı elim zaten ama çok çok kırıldı. Zaten özgüveni düşüktü iyice düştü o günden sonra. Kendimi çok suçluyorum. Ne kadar değersiz hissetti,ne kadar erkeklik gururu (onun kafa yapısına göre)incindi vs vs. Onu öyle özgüvensiz gördükçe her gece kahroluyorum.
Ama o günden sonra her şey güzel oldu. Annem benimle asla uğraşmıyor kardeşimle uğraşıyor ama o benim kadar dik başlı değil. Güzel haberler aldık hepimiz mutluyuz. Kardeşim de mutlu. Ama ben bunun pişmanlığıyla yaşamaya çalışıyorum.
