valla canim su koyu yaptigim cümleyi yazacaktim aslinda durumu anlatirken ama, bu da ne kendini begenmis diye düsünülmesin diye yazmadim ama gercekten öyle.. boyum felan uzun, simdi biraz da kilo verdim, o epeyce topludur kilo vermeye calisiyo da zaten.. hepi topu 4 kilo verdim diye konu acilinca tipi bile degiiyo.. tamam tamam kilo verdim diye ne hava atip duruyosun diyo.. ben de karatayi anlatmaya calisiyorum kendimi yirtiyorum resmen o da bilsin ögrensin diye.. ne gerek var dimi?? ver bi tane yoyo efektli diyeti ben bunu yapiyorum cok ise yariyo diye, yuvarlansin dursun
acikca konusmaya gerek yok cünkü o kapasitede biri degil.. zaten her konuda kendini merkezde gören biri, isine gelmeyince neler yapabilir bilmiyorum, en iyisi (sorarsa tabi neden soguksun diye) yok bisey sana öyle geliyor der gecistiririm...
komusuluk iliskileri zayifladi o dogru, özellikle büyük yerlerde.. bu konuda ben de almanlarin tavirlarini aslinda yapici bulmuyor degilim. yabancilar biye bütünleme yapamam cok tanimiyorum cünkü
ama hani laf vardir ya, alman usulü diye, hesabini herkes kendisi öder, her alanda herkes kendinden sorumlu olsa ve sInIrlarini bilse sorun kalmiyor.. biz bi kere aman da aman misafir gelmis yemek yapalim, yok kafedeyiz hesabini ben ödeyim yok aman gidip yardim edeyim ya da bütün bunlari karsidaki yapsin, diyerek, karsimizdakinin durmasi gerektigi yeri ögretemiyoruz. ayse diye baska bi arkadasim var, onun en yakin arkadisini da görünüsten biliyorum.. bu arkadasi gelip buna kaliyor iste evinde arayip bulup tost makinesini cikariyor kahvalti hazirliyor, bu da aysenin cok sinirne dokunuyor neden evimi karistiriyor diye... birincisi en yakin arkadasini bana cekistirmesi cok garipti ikincisi evine almis yatirmissin bi kere o sInIrI sen kaldirmissin ortadan, sonra olan bitenden sikayetlenmeye gerek yok bence... gercekten belli bi zamandan sonra insanlari hayatinin icine cok sokmana gerek yok
güvenebilmek güzel bir sey canim, cok insanda olmayan bi özellik ve insan olmamizin bi parcasi. ama yine de zarar görünce bu sefer kendimle celiskiye düsüyorum ve kendi hatam diye düsünüyorum.. ya da belki de sorun güvenmemde degil de, kendime verdigim degerde.. bi insan kendine nasil davraniyorsa, kendini nasil görüyorsa, karsidaki de aynen öyle yapiyor.. ben belkide kendime yeteri kadar özen göstermiyorum, herkesten önce ben kendime hoyrat davraniyorum ki, karsimdaki insana bu izni veriyorum.. bilemiyorum sorun nerdeyse onu bulup cikarmam lazim cünkü basima gelen ilk arkadas sorunu degil bu
beklenti konusunda da coooooook haklisin, belki egoistce bi tabir olcak ama herkes ben degil, olamaz da zaten.. artik kimseleri kendim gibi görmek, onlaran cok sey beklemek yok
insanlari yüzde yüz olarak düsünüp, hata yaptikca bu degerden düsürdüm bu zamana kadar.. ama bundan sonra sifir olarak düsüncem, iyi bir sey yaptikca degerlerinin üstüne koycam ve belli bi seviyeye geldiklerinde arkadasim dicem. baska türlü yipranan ben oluyorum.. yeter artik, enerjimi yogunlastirmam gereken baska yerler var biliyosun