Dün ikindi 5 gibi psikolojik olarak kendimi çok kötü hissettim. Bazı sebeplere bağlı kendi suçlama, değersizlik, umutsuzluk...Ve akabinde " Ne yesem " düşüncesi ki orucluydum

dün öğlen çocuklara geçen hafta bahsi geçen bisküvili pastayı yapmıştım. O mu dedim acaba cezbetti? O da olur ama , bugün için planlayıp ıslattigim barbunyayi gönül dedi ki pişir doyana kadar ye

( barbunya , diyetimde olmadığı için sadece hafta sonları ödül yapmayı deneyecektim. )
Bir yanim diyor ki yeme yarın tartı günü. Diğer yanım diyor ki ye çok ye ve depresyona gir, üzül , mağdur ol
"Olabilir" telkini yaptım kendime ...olabilir diyeti bozmak isteyebilirim, olabilir kendimi suclayabilirim, olabilir zihnim bana tuzak kurabilir, olabilir yiyip tartı gününde artı cikabilirim, olabilir oruç tutabilirim tutmaya da bilirim ...
Daha kötü şeyler yememek için kalktım barbunyayi pişirdim. Oruca devam etsem mi diye kararımı akışa bıraktım .
Yemekleri pisirdikten sonra oğlanı çarşıdan alma işi çıktı seve seve gittim oyalanmis olurum diye. İftarda beklediğimden 1 fazla karnıyarık yedim, sonra LGS ye hazırlanan çocuğumun biriyle yine aynı tartismayi 50. Kez falan yapıyoruz kısa kestim gittim yattım.
Uykum gelmiş ve uyudum.
Yani hep diyorum içimden bazen kendimi sabote etmek geliyor

kendimize kızınca kendimizi disiplinize edeceğimize inanç o kadar kuvvetli ki! Kendimizi tartaklayinca ve cezalandırinca herşey yoluna girecek sanki!
Ama şunu unutuyoruz en büyük ceza çok istediğimiz birşeye kavuşamamak.
Zihnimiz " Al sana ceza: bundan sonra diyet yapmatacaksin ve kilo alacaksin !! İstediğin kiyafetleri de giymeyeceksin, sağlığın da bozulacak ! Sen suclusun cezanı da en ince şekilde kesiyirum! " diyor adeta.
Sen saglikli kiloyu hak etmiyorsun çünkü şu hatan var !
Ben kendi kendimi cok yargiladigim için yillardir diyet yapmakta zorlandığıma inanıyorum artık. O yüzden "olabilir" telkini bana iyi geliyor. İçimizden gelen o sesler genelde ebeveyn sesidir. Babam gayet yargılayıcı despot cezalandırıcı bir insandir.
O konuşuyor sanki içimde. Suçu anne babamıza atmak çözüm değil, sadece ilacın da bu konu ile ilgili olduğu için durum tespiti yapmak gerekli.
Kendimizi dinliyoruz ama ne yapmıyoruz ?
YARGİLAMİYORUZ