Bakın, benim de bi ablam var.
Çok sorunlu bi tiptir kendisi.Sürekli gergin, sinirli..
Yere kaşık düşse kaşığa küfreder, evi süpürürken süpürge bi yere takılsa süpürgeyle kavga eder.
Çok itici mimikleri ve kelime çıkışları vardır evin içinde hiç kimse tasvip etmez hareketlerini.
Anne ve babamla anlaşamayan çatır çatır yüzlerine konuşan tek kardeştir aramızda.
Müthiş bencil ve cimridir.. uzaar gider.
Ama buna rağmen ablamızdır, her derdinde tasasında yanındayız.
Bi kaç yıl önce aldatılma geçti başından, hepimiz seferber olduk tuttuk kolundan kaldırdık.
Birimiz psikoloğa götürdük, birimiz kafasını dağıtsın diye tatile çıkardık, enişteme karşı her hatasını savunduk (ki bu aldatılma konusunda maalesef ablam haksızdı)
Bizim eşlerimiz ablamı bize eleştirdiklerinde dikenleniyoruz hepimiz, en savunulmayacak yanlarını savunuyoruz.
Yani ablanız ne kadar kötü olursa olsun, "kardeş" mantığı sizde oturmuş olsaydı bu şekilde düşünemezdiniz.
Sizde de çok büyük bi yan eksik kalmış bence, tamam o abla olmayı becerememiş ama siz de hiç kardeş olamamışsınız.