Merhaba hanımlar yazıp yazmamak arasında çok kararsızım ama artık aklım taşımıyor bu yaşananları. Biz 2016 da evlendik. Eşim bana evine çok düşkün yediğim içtiğimi öğünlerimi sevdiğim sevmediğim şeyleri çok önemseyen, benden önce kıyafetime kadar düşünen, ev ve dışarı işlerinde elim kolum olan bi adamdı hala da öyle.
2019 da beklenmedik şekilde büyük bi ameliyat geçirdim. Eşimin bebeği oldum çorap giydin mi, şunu yedin mi, buraya burdan git, öğlen aralarında yemek yemiyorum diye her gün yemek alıp getirmeler aklınıza gelecek her incelik. her detayı düşünüyordu.
Sonra bu ameliyat yüzünden çocuğumuzun olamaması gibi bi ihtimal ortaya çıktı. Birlikte hastane hastane gezip tedaviler ilaçlar bir sene uğraştık. Tam tüp bebeğe karar vermişken o ay hamile olduğumu öğrendik ve mutluluktan uçtuk.
Eşim bana daha düşkün oldu bebek için ilaç saatleri yemek uyku saatleri. Ve esas olay hamilelikle başladı.
Beni gözünden koruyan adamla cinsel hayatımız bitti. Hamilesin çocuğa bişe olur dedi. Kızımdan utanıyorum karnında yanımızda dedi. Anlayış gösterdim. Doğurdum bebek yanımızda odada dedi, ya uyanırsa dedi, bugün yorgunum, bugün Bebek uyumadı falan filan bahaneler. Haklı diye üzerine düşmedim. Ve cinselliğe düşkünlüğüm olmadığı için açıkçası işime bile geldi belki.
Tam 1 buçuk yıl 0 cinsellik. Geçtiğimiz mayıs ayında çok şiddetli bir kavgaettik. Beni küfür kıyamet eve getirdi. Birbirimizi itip kaktık. Olay büyüdü ve bir ay hiç konuşmadık. Bu kavga gözümü açtı ve bu cinsel temassızlık canımı sıkmaya başladı. Yani ilişki yok ama dokunmak şehvetli öpücük, arzulu bi sarılma hiç bişe yokmuş. Ve ben fark etmemişim.
Daralmaya başladım beni sevmiyorsun beni arzulamıyorsun. Kendimde suç buldum evde de saç makyaj şortlu bilmem ne ev kıyafetleri anne donlarını atma, dışarı çıkarken daha dikkat çekici giyinme. Ya bi güzel olmuşsun, saçın böyle güzel olmuş, şuran açık, buran dar yok. Adam beni görmüyor.
Dedim aldatılıyorum. Çok derin uyur geceleri telefonunu karıştırmaya başladım. Uygulamalar indirme geçmişi, internet tarayıcı geçmişi işte icloud yedeklenenler, imoji sırası, İnstagram her şey artık paranoyak oldum. Bişe de yok hiç bişe.
Bi gün instada bi story attı arkada kupası çıkmış “yanlış yoldayız ama yok çok güzel” sordum öğrencisi almış annesi alamamaya ikna edememiş yanlış anlaşılmasın demiş. Ama tabi yanlış anladım.
Böyle böyle paranoya ve onun yanlışları karışık bi hayat yaşıyoruz mayıstan beri.
Bardağı taşıran ve buraya yazmaya getiren olaya geliyorum. Geçen hafta pazartesinden başladı ali ve veli cuma görüşelim diyor ne dersin. Tamam dedim git. Perşembe yine yarın gidicem unutma tamam git. Cuma gitti akşam eve geldi. Benim içime bi kurt düştü gece yine karıştırdım telefonu. Ali ve veliyi o gün hiç aramamış yanlarına gittiği zamanda hiç kimse aranmamış aranma kaydının bi kısmı silinmiş. Daha önceki konuşmalarında cuma buluşmakla ilgili hiç konuşulmamış. Uyandırdım. Sen bana hakaret ediyorsun ne demek yalan mı söyleyeceğim, ali ve veliyleydim yeminler falan. Suçladı beni güvensizlikle telefon karıştırmayla. Bende suçlandım ve yattım. Ama içime kurt düştü bi kere. Ertesi gün dijital operatör çe giriş yaptım ve o gün kimle konuşmuş araştırdım ali ve Veli yok bi numara var sadece son iki rakamı görünüyor. Ertesi gün dedim itiraf et ben biliyorum ali ve veliyle buluşmadığını konuştuğun numara bende var onu arayıp rezalet çıkarmayım. İşte eski okuldan Ayşe hocanın doğum günü için mat zümreyle buluştum ama sana diyemedim zaten her şeyden nem kapıyırdun. Aklımı oynayacağım hiç adını duymadığım Ayşe ve mat zümresi bayan hocalar için yalan söyledi ve beni yeminlerle buna inandırdı. Ya da bu Ayşe ve zümre işi de yalan değilse. Evet haklı herşeyden huylanıyorum ama beni çocuğu gibi ilgi ve sevgiyle seviyor uyarmama ve istememe çabama rağmen kadın eş olarak görmüyor sevmiyor ve arzulamıyor. Bunu düşündükçe hırçınlaşıp her şeye sarıyorum.
Boşanayım diyorum kimse inanmaz eşimin bana böyle yapacağına hep ben suçlanacağım yA da buna cesaretim yok.Lütfen bana akıl verin acımasızlığa ihtiyacım var.
