hayata karşı motivasyonum kalmadı

hanımlar merhaba, daha önce farklı konularda da ufak tefek danıştığım ya da yardımcı olmaya çalıştığım oldu sizlere, şimdi ise bambaşka bir konuyla ilgili yardımınıza ihtiyacım var. ben kendimi her anlamda bitmiş, tükenmiş hissediyorum. Aslında bu pandeminin başlayıp eve kapanmamızla başlayan bir durumdu ama bu süreçte hayatımda pek çok gelişme de oldu. nişanladım, evlendim vs. vs.... evliliğin başlarında da her şey iyi gidiyordu aslında, ev işleri, genel hayat düzeni, kişisel bakım hepsini eskisi gibi olmasa da şu andakine göre oldukça istekli şekilde yapıyordum. son 1-2 aydır ise koltuktan kalkıp tuvalete gitmek için bile kendimi zorlamam gereken anlar yaşıyorum. Eğitim hayatımın son dönemlerinde olduğum ve okul sorumluluğum olduğu için eşim sağolsun ev işleri vs konusunda üstüme gelmiyor ve elinden geldiğince yardımcı oluyor ama ben durumun vahametinden korkmaya başladım çünkü, bu güne kadar oldukça titiz bir insan olan ben, hiçbir iş yapmak istemez oldum. günlük yemek ve mutfak temizliği, banyo- wc temizliği dışında ev işlerini yapamıyorum, yapmak istemiyorum. Sadece ev işleri değil kendimle ilgili de pijamaları çıkarıp, eşofman giymek gibi bir işin zor geldiği dahi çok oluyor. olur da dışarı çıkmak zorunda kalırsam(zorunda kalırsam diyorum çünkü aşılarımı olmuş olmama rağmen corona korkum geçmedi) giyinip hazırlanmak dünyanın en zor ve en korkunç işiymiş gibi geliyor.
Sizlere soracağım ise, hayatında böyle bir dönem yaşayıp atlatan oldu mu? bu dönemi nasıl atlatırım? çünkü bu halde olmaktan çok mutsuzum ama mutsuzlaştıkça bu durumun içine kara delik misali çekiliyorum. nasıl toparlanacağımı bilmiyorum. Bir an önce toparlanmam gerektiğine ise eminim. Varsa önerilerinizi bekliyorum. şimdiden hepinize çok teşekkür ederim.




sizinle yaptığımız konuşmalar ve verdiğiniz önerilerden sonra güncellemeye geldim arkadaşlarr :) ne oldu neden oldu nasıl oldu emin değilim ve bir maşallahınızı alırım ama üstümdeki ölü toprağı gitti sanki. Bu durumda olan başka arkadaşlara faydası olur belki diye de buraya bırakıyorum yaptıklarımı

• Artık bir şeyi yapmam gerektiğini düşünüyorsam ertelemeyi düşünmeye başladığım anda kendime" saçmalama kalk ayağa 2 dklık iş" diye kızıp kalkıp yapmam gerekeni yapıyorum.
• Booolll booooll nefes egzersizi yapıyorum.
• Gül ve Lavanta kokularını evde daha sık kullanmaya başladım enerjimi inanılmaz yükseltti.
• canım 2. bardak kahveyi çekerse kendimi vazgeçirip papatya ya da melisa çayı demliyorum.
• yaptığım bir işin sonucu gerçekten hoşuma gittiğinde fotoğrafını çekiyorum bir dahaki sefere üşenecek olursam ortadaki dağınıklık vesaireye odaklanmak yerine o yerin derli toplu halini görmek, o haline tekrar ulaşmayı istememi sağlıyor.
• eşimle yürüyüş yapıyoruz yürüyüşün günün hangi saati olduğu önemli değil tembelleştiğimizi hissettiğimiz anda hadi bi çıkalım diyoruz, dışarıda bulutları izliyoruz, denizi izliyoruz, soğuk havayı hissediyoruz, nefes egzersizi yapıyoruz. döndüğümüzde modumuz/motivasyonumuz artmış oluyor.
• Kendimi dinlemiyorum içimdeki o huysuz mutsuz kadın konuşmaya başlayacak olursa enerjisi yüksek bir şarkı açıyorum. Bu aralar Can Bonomo-Demet Evgar Rüyamda Buluttum favorilerimden. bağıra bağıra eşlik edince o huysuz susuyor.
• Kendimi seviyorum başarısızsın, mutuzsun, çirkinsin, tembelsin vsvsvs böyle tanımlamaları yasakladım hem kendime hem eşime. Başarılıyım, mutluyum, becerikliyim, çok güzelim, istediğim her şeyi her an yapabilecek enerjim ve gücüm var gibi şimdiki zaman kipinde olumlu cümleler kuruyorum/kuruyoruz.

Bence bi süre evden uzaklaşın. Ailenizde vs kalın geri döndüğünüzde rutininizi özlemiş olursunuz.

Çalışmayı düşünmüyor musunuz? Yada bir kursa gitseniz bir meşgale gerekli bence size

utangacusengec .!.:

Bence bi süre evden uzaklaşın. Ailenizde vs kalın geri döndüğünüzde rutininizi özlemiş olursunuz.

Genişletmek için tıkla...

ailemle aynı mahalledeyiz, maddi durumlar sıkışık olmasa kısa bir tatil o hissiyatı yaratacak biliyorum ama o da mümkün olmadı maalesef.

Nevosss41 .!.:

Çalışmayı düşünmüyor musunuz? Yada bir kursa gitseniz bir meşgale gerekli bence size

Genişletmek için tıkla...

aslında aktif devam eden okulum var fakat ona da gidemiyorum, toplu taşıma vs kullanmam gerektiği için çünkü toplu taşımada covid kaptığını düşünen tanıdığım çok, okulda da derslere devam zorunluluğum yok. yani aslında her şeye bahanem hazır kendimi zorlayıp okula gittim bu arada dönem başında ama devam edemedim gitmeye, hele toplu taşıma araçlarında maskeyi çıkaranları, kalabalığı, öksürüp tıksıranları görünce....

abihayat35 .!.:

ailemle aynı mahalledeyiz, maddi durumlar sıkışık olmasa kısa bir tatil o hissiyatı yaratacak biliyorum ama o da mümkün olmadı maalesef.

aslında aktif devam eden okulum var fakat ona da gidemiyorum, toplu taşıma vs kullanmam gerektiği için çünkü toplu taşımada covid kaptığını düşünen tanıdığım çok, okulda da derslere devam zorunluluğum yok. yani aslında her şeye bahanem hazır kendimi zorlayıp okula gittim bu arada dönem başında ama devam edemedim gitmeye, hele toplu taşıma araçlarında maskeyi çıkaranları, kalabalığı, öksürüp tıksıranları görünce....

Genişletmek için tıkla...

Aynen aslında tatil yapmak daha iyi gelecek ama şartlarınızı bilemediğimden yazmadım.
Bu arada covidle barışın artık :)) hayat devam ediyor yapacak bir şey yok

utangacusengec .!.:

Aynen aslında tatil yapmak daha iyi gelecek ama şartlarınızı bilemediğimden yazmadım.
Bu arada covidle barışın artık :)) hayat devam ediyor yapacak bir şey yok

Genişletmek için tıkla...

genel olarak şanslı bir insan sayılmam, bu güne kadar covid olmayarak covidle ilgili bütün şansımı kullandığımı düşünüyorum o yüzden olursam kesin yoğun bakımlık olurum diyorum artık hani sırf placebo etkisi yüzünden ağır geçirme ihtimalimi de arttırdığımı biliyorum ama oooff ooff hayatımı misler gibi kısır döngülerle doldurdum.
Bir ara delilik gelmiş evlenip düğün yapacak cesareti bulmuşum. şimdi düğün videomu izlerken geriliyorum. biz nasıl onca insan dip dibe durabilmişizz

Nevosss41 .!.:

Çalışmayı düşünmüyor musunuz? Yada bir kursa gitseniz bir meşgale gerekli bence size

Genişletmek için tıkla...

bu arada sonradan farkettim doğumunuza çok az bir süre kalmışş umarım sağlıkla kucağınıza alırsınız miniğinizi

Bence cogu kisi boyle.. evde kaldigimiz zamanlar ozellikle. Yani tek olsam neyse cocuklara mecbur yapiyorum yemek buyuk insan ne olsa yer.. ama cocuk oyle degil.. arada bir hava almaya ihtiyaclari var. Parka filan cikariyorum ben dun saklambac oynadim onlarla.. yani hayat devam ediyor miskin miskin oturalimda… hayat cok miymiy geciyor oyle, 2 gunde fazlasi olmuyo

abihayat35 .!.:

hanımlar merhaba, daha önce farklı konularda da ufak tefek danıştığım ya da yardımcı olmaya çalıştığım oldu sizlere, şimdi ise bambaşka bir konuyla ilgili yardımınıza ihtiyacım var. ben kendimi her anlamda bitmiş, tükenmiş hissediyorum. Aslında bu pandeminin başlayıp eve kapanmamızla başlayan bir durumdu ama bu süreçte hayatımda pek çok gelişme de oldu. nişanladım, evlendim vs. vs.... evliliğin başlarında da her şey iyi gidiyordu aslında, ev işleri, genel hayat düzeni, kişisel bakım hepsini eskisi gibi olmasa da şu andakine göre oldukça istekli şekilde yapıyordum. son 1-2 aydır ise koltuktan kalkıp tuvalete gitmek için bile kendimi zorlamam gereken anlar yaşıyorum. Eğitim hayatımın son dönemlerinde olduğum ve okul sorumluluğum olduğu için eşim sağolsun ev işleri vs konusunda üstüme gelmiyor ve elinden geldiğince yardımcı oluyor ama ben durumun vahametinden korkmaya başladım çünkü, bu güne kadar oldukça titiz bir insan olan ben, hiçbir iş yapmak istemez oldum. günlük yemek ve mutfak temizliği, banyo- wc temizliği dışında ev işlerini yapamıyorum, yapmak istemiyorum. Sadece ev işleri değil kendimle ilgili de pijamaları çıkarıp, eşofman giymek gibi bir işin zor geldiği dahi çok oluyor. olur da dışarı çıkmak zorunda kalırsam(zorunda kalırsam diyorum çünkü aşılarımı olmuş olmama rağmen corona korkum geçmedi) giyinip hazırlanmak dünyanın en zor ve en korkunç işiymiş gibi geliyor.
Sizlere soracağım ise, hayatında böyle bir dönem yaşayıp atlatan oldu mu? bu dönemi nasıl atlatırım? çünkü bu halde olmaktan çok mutsuzum ama mutsuzlaştıkça bu durumun içine kara delik misali çekiliyorum. nasıl toparlanacağımı bilmiyorum. Bir an önce toparlanmam gerektiğine ise eminim. Varsa önerilerinizi bekliyorum. şimdiden hepinize çok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

evet böyle zamanlarım oldu sonuç olarak depresyondaymışım terapi+emdr seanslarıyla atlattım zor oldu.

maddi olarak zorlanyor olmasam terapiye tekrar başlardım çok iyi geliyordu

Aynı sizin durumunuzdayim ruh halimi anlatmışsınız

abihayat35 .!.:

bu arada sonradan farkettim doğumunuza çok az bir süre kalmışş umarım sağlıkla kucağınıza alırsınız miniğinizi

Genişletmek için tıkla...

Cok teşekkür ederim amin

Benim de tam bahsettiğiniz bir aralığım oldu. Biz de evlendikten bir süre sonra covid başladı evde eşimle kimse de gelmiyor diye yedik içtik asla kalkmak istemedim yorgundum sürekli.
İlaç başlamadım ama psikolojikti anksiyetem tavan yapmıştı. Doktorumla görüştüm eğer biraz daha ilerlerse kaygılarım ve bitkinliklerim ilaca başlayalım dedi. O süreçte bir kaç iş başvurum mülakatım oldu biraz toparladım ruh halimi. Sonra hamile kaldım pek çok zor süreçten geçtim şimdi bebeğim kucağımda yazıyorum. Geçti. Geçmek zorundaydı :)

Ben bu beeen Aynisini yasadim. Ben tuvalet wc bile temizlemez olmustum. Kelimenin tam anlamiyla hicbir sey yapmiyodum. Olaylar nasil bu noktaya geldi. Evlenmeden once hem calisiyordum, hem de nisanlilik surecinde yuksek lisansa baslamistim. Ama hataydi, cunku devam edemedim, tum derslerden kaldim. Oyle olacagini da bile bile kaydolmustum sanirim, cunku vaktim yoktu. Evlendim, isi biraktim, yuksek lisansa ara verdim. Hayalimdeki meslegi yapmak icin calisicam kendimi gelistiricem diyodum, yalan oldu, hicbisey yapmadim, hobiler edinmeye calistim onlar da 3 gunluk hevesler oldu. Esimin her konuda beni asiri desteklemesi de tuz biber oldu. Hem motive ederdi, ama hicbisey yapmayınca da canin sagolsun derdi, kendisi evi temizlerdi. Sonra belimi sakatladim. Daha cok abartili bir biçimde yerimden kalkmaz oldum. Bel agrimdan dgeil tamamen psikolojik. Neyse iste bu yaz sonu hamile oldugumu ogrendim. O bana bi yeniden uyanma sagladi sanki. Hayat enerjimi yerine getirdi. Kararlar almaya basladim. Evi daha temiz tutmaya, evdeyken daha hareketli olmaya basladim mesela. Kitap okumaya basladim geri, seri ve bol kitap okuyorum. Derken ehliyete yazildim. Tekrar ales ve yds ye girip yuksek lisans basvurusu yapma kararı aldim. Sinav kitapları aldim. Baya aktifim son gunlerde. Birden bire oldu. Kafada bitti her sey sanirim. Bebek uzerimdeki ataleti yenmemi sagladi. Simdi degilse ne zaman demeye basladim gibi. Neyse iste, velhasil hayatimin en yogun yilina hazırlanıyorum. Bu yil coook isim var :)

Şöyle bütün motivasyonsuzlar toplanıp birbirimizi gazlasak ne güzel olur ya. Video paylaşımı, sohbetle falan.

cameronhowe .!.:

Ben bu beeen Aynisini yasadim. Ben tuvalet wc bile temizlemez olmustum. Kelimenin tam anlamiyla hicbir sey yapmiyodum. Olaylar nasil bu noktaya geldi. Evlenmeden once hem calisiyordum, hem de nisanlilik surecinde yuksek lisansa baslamistim. Ama hataydi, cunku devam edemedim, tum derslerden kaldim. Oyle olacagini da bile bile kaydolmustum sanirim, cunku vaktim yoktu. Evlendim, isi biraktim, yuksek lisansa ara verdim. Hayalimdeki meslegi yapmak icin calisicam kendimi gelistiricem diyodum, yalan oldu, hicbisey yapmadim, hobiler edinmeye calistim onlar da 3 gunluk hevesler oldu. Esimin her konuda beni asiri desteklemesi de tuz biber oldu. Hem motive ederdi, ama hicbisey yapmayınca da canin sagolsun derdi, kendisi evi temizlerdi. Sonra belimi sakatladim. Daha cok abartili bir biçimde yerimden kalkmaz oldum. Bel agrimdan dgeil tamamen psikolojik. Neyse iste bu yaz sonu hamile oldugumu ogrendim. O bana bi yeniden uyanma sagladi sanki. Hayat enerjimi yerine getirdi. Kararlar almaya basladim. Evi daha temiz tutmaya, evdeyken daha hareketli olmaya basladim mesela. Kitap okumaya basladim geri, seri ve bol kitap okuyorum. Derken ehliyete yazildim. Tekrar ales ve yds ye girip yuksek lisans basvurusu yapma kararı aldim. Sinav kitapları aldim. Baya aktifim son gunlerde. Birden bire oldu. Kafada bitti her sey sanirim. Bebek uzerimdeki ataleti yenmemi sagladi. Simdi degilse ne zaman demeye basladim gibi. Neyse iste, velhasil hayatimin en yogun yilina hazırlanıyorum. Bu yil coook isim var :)

Genişletmek için tıkla...

Benim de çok benzer oldu :) tek sorun gebeliğin zor geçti doğumla birlikte bir sürü sağlık sorunum da oldu ama içimdeki enerjim çok yükseldi çok şükür.
Mutfağı toplamadan yatan ben, çamaşırları haftalarca katlamayan, elimdeki kitap aylarca sürünen ben eskiye döndüm. Çok daha güzel olacak inanıyorum. Bir de başvurduğum işten, güzel bir dönüt alırsam müthiş olacak.

abihayat35 .!.:

ailemle aynı mahalledeyiz, maddi durumlar sıkışık olmasa kısa bir tatil o hissiyatı yaratacak biliyorum ama o da mümkün olmadı maalesef.

aslında aktif devam eden okulum var fakat ona da gidemiyorum, toplu taşıma vs kullanmam gerektiği için çünkü toplu taşımada covid kaptığını düşünen tanıdığım çok, okulda da derslere devam zorunluluğum yok. yani aslında her şeye bahanem hazır kendimi zorlayıp okula gittim bu arada dönem başında ama devam edemedim gitmeye, hele toplu taşıma araçlarında maskeyi çıkaranları, kalabalığı, öksürüp tıksıranları görünce....

Genişletmek için tıkla...

Sanırım covid süreci sizi çok etkilemiş ve bu yüzden depresyona girmişsiniz.
Mümkünse psikolojik destek alın değilse de youtube den falan depresyon süreci için psikologların yayınladığı videoları izleyin.
Tedbiri elden bırakmadan biraz dışarı çıkın bu şekilde kendinizi kapattıkça daha da içe döner ve işin içinden hiç çıkamayacak boyuta gelirsiniz.
Teyzem iki yıldır metro-metrobüs ve otobüs kullanarak işe gitti geldi çok şükür hiç bir şey olmadı.
Çift maske kullandı ve toplu taşıma kullanırken ellerini sürekli dezenfekte etti eve geldiğinde kıyafetlerini çıkarmadan bir şeye dokunmadı vs. yani tedbirle korunmak mümkün olabiliyor.

Şu sıralar aynı durumdayım. Konuyu takipteyim bu nedenle. Yakında bu durumdan çıkarız diye düşünüyorum.

abihayat35 .!.:

hanımlar merhaba, daha önce farklı konularda da ufak tefek danıştığım ya da yardımcı olmaya çalıştığım oldu sizlere, şimdi ise bambaşka bir konuyla ilgili yardımınıza ihtiyacım var. ben kendimi her anlamda bitmiş, tükenmiş hissediyorum. Aslında bu pandeminin başlayıp eve kapanmamızla başlayan bir durumdu ama bu süreçte hayatımda pek çok gelişme de oldu. nişanladım, evlendim vs. vs.... evliliğin başlarında da her şey iyi gidiyordu aslında, ev işleri, genel hayat düzeni, kişisel bakım hepsini eskisi gibi olmasa da şu andakine göre oldukça istekli şekilde yapıyordum. son 1-2 aydır ise koltuktan kalkıp tuvalete gitmek için bile kendimi zorlamam gereken anlar yaşıyorum. Eğitim hayatımın son dönemlerinde olduğum ve okul sorumluluğum olduğu için eşim sağolsun ev işleri vs konusunda üstüme gelmiyor ve elinden geldiğince yardımcı oluyor ama ben durumun vahametinden korkmaya başladım çünkü, bu güne kadar oldukça titiz bir insan olan ben, hiçbir iş yapmak istemez oldum. günlük yemek ve mutfak temizliği, banyo- wc temizliği dışında ev işlerini yapamıyorum, yapmak istemiyorum. Sadece ev işleri değil kendimle ilgili de pijamaları çıkarıp, eşofman giymek gibi bir işin zor geldiği dahi çok oluyor. olur da dışarı çıkmak zorunda kalırsam(zorunda kalırsam diyorum çünkü aşılarımı olmuş olmama rağmen corona korkum geçmedi) giyinip hazırlanmak dünyanın en zor ve en korkunç işiymiş gibi geliyor.
Sizlere soracağım ise, hayatında böyle bir dönem yaşayıp atlatan oldu mu? bu dönemi nasıl atlatırım? çünkü bu halde olmaktan çok mutsuzum ama mutsuzlaştıkça bu durumun içine kara delik misali çekiliyorum. nasıl toparlanacağımı bilmiyorum. Bir an önce toparlanmam gerektiğine ise eminim. Varsa önerilerinizi bekliyorum. şimdiden hepinize çok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

İş hayatında şu şekilde oluyor ben bekarım senin eşin varmış,eve geliyorsun yemek bulaşık çamasır varsa duş yatış. İşe geldikten kısa bir süre sonra yatma saati geliyor ve vakit nasıl gecti anlamadan yatmıs oluyorsun.Vakit ısık hızından bile hızlı geçmiş oluyor.

abihayat35 .!.:

hanımlar merhaba, daha önce farklı konularda da ufak tefek danıştığım ya da yardımcı olmaya çalıştığım oldu sizlere, şimdi ise bambaşka bir konuyla ilgili yardımınıza ihtiyacım var. ben kendimi her anlamda bitmiş, tükenmiş hissediyorum. Aslında bu pandeminin başlayıp eve kapanmamızla başlayan bir durumdu ama bu süreçte hayatımda pek çok gelişme de oldu. nişanladım, evlendim vs. vs.... evliliğin başlarında da her şey iyi gidiyordu aslında, ev işleri, genel hayat düzeni, kişisel bakım hepsini eskisi gibi olmasa da şu andakine göre oldukça istekli şekilde yapıyordum. son 1-2 aydır ise koltuktan kalkıp tuvalete gitmek için bile kendimi zorlamam gereken anlar yaşıyorum. Eğitim hayatımın son dönemlerinde olduğum ve okul sorumluluğum olduğu için eşim sağolsun ev işleri vs konusunda üstüme gelmiyor ve elinden geldiğince yardımcı oluyor ama ben durumun vahametinden korkmaya başladım çünkü, bu güne kadar oldukça titiz bir insan olan ben, hiçbir iş yapmak istemez oldum. günlük yemek ve mutfak temizliği, banyo- wc temizliği dışında ev işlerini yapamıyorum, yapmak istemiyorum. Sadece ev işleri değil kendimle ilgili de pijamaları çıkarıp, eşofman giymek gibi bir işin zor geldiği dahi çok oluyor. olur da dışarı çıkmak zorunda kalırsam(zorunda kalırsam diyorum çünkü aşılarımı olmuş olmama rağmen corona korkum geçmedi) giyinip hazırlanmak dünyanın en zor ve en korkunç işiymiş gibi geliyor.
Sizlere soracağım ise, hayatında böyle bir dönem yaşayıp atlatan oldu mu? bu dönemi nasıl atlatırım? çünkü bu halde olmaktan çok mutsuzum ama mutsuzlaştıkça bu durumun içine kara delik misali çekiliyorum. nasıl toparlanacağımı bilmiyorum. Bir an önce toparlanmam gerektiğine ise eminim. Varsa önerilerinizi bekliyorum. şimdiden hepinize çok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Öncelikle kan değerlerinize baktırmanızı öneririm..

Bunun yanında Ev işlerini sevmek zorunda değiliz kendinizi böyle şartlamayın.

Mümkünse temizlik için bu süreçte destek alın.