Marie Kondo'yu duymamıştım ama yöntemini şu şekilde duymuştum." bir odadan çıkarken dönüp bakın ve her seferinde yerinde olmayan ya da o odaya ait olmayan bir şeyi yerine koyun." uygulaması basit, başlayacağım. sosyal medya odur budur derken kendimizi biraz fazlaca şartlandırıyoruz herhalde model gibi evlere. mutlu olmak öncelik tabi ki :) mutluysanız bence hem kendiniz, hem çocuklarınız için en iyisini yapıyorsunuz demektir zaten. kendi çocukluğumla ilgili hatırladıklarım evin ne kadar temiz düzenli olduğu değil de annem mutlu olduğunda birlikte geçirdiğimiz zamanlar :)bu fiks dediginiz yer bende fiks degil valla,
kalan kaliyor,
ama her gun sporumu yogami yapiyorum
2 cocuklu calisan kadinim, ama oldugu kadar yine de yani.
tamamen saldigim donemler de oldu, sonucta mutsuz oldum.
simdi mutlu olmak odakliyim.
evin genel duzeni icin de bazi kurallar gelistiriyorum, faydasini gordugum seyleri uyguluyorum.
Marie Kondo falan okudum, azicik yardimi oldu.
Salondan mutfaga veya diger odalara gecerken eli bos gitmeme, bir seyi duzeltme ya da tasima kuralini da uyguluyorum, direk evi toplamasam da bu kuralla biraz daha iyi sonuc.
bizim bünyeler havalar soğuyunca, enerji/motivasyon modunu pasife alıyor. seve seve de açmıyor ben onu anladım. mecbur kalmamız gerek. o mecburiyet de iş ya da çocuk şeklinde oluyor
dibi görmeden nasıl kurtulur, adım atabilirim diye buraya yazdım ve farkettim ki buraya yazmak da bir adımdı. biliyorum bir anda mucize yaşamayacağım ama hangi adımları atacağımı, bu adımları nasıl atacağımı, yalnız olup olmadığımı öğrendim şu an için en azından.
