aslında ben de düşünüyorum görüşsem mi psikologla diye, ama önce eşime bu durumun kaynağının o olmadığını anlatmam lazım. kıyamam evliliğimiz mi mutsuz ediyor seni, ben mi yetemiyorum diye kendi kendine kuruyor o da. bir şekilde atlatabilmek için yol bulabilmenize çok sevindim. Umarım terapi öncesi halinize dönmezsiniz tekrar. Maddi olarak da Allah hepimizin yardımcısı olsun. hayat ve her şey çok pahalıevet böyle zamanlarım oldu sonuç olarak depresyondaymışım terapi+emdr seanslarıyla atlattım zor oldu.
maddi olarak zorlanyor olmasam terapiye tekrar başlardım çok iyi geliyordu
ayy Allah bağışlasın, sağlıkla büyütün inşallah. Benim de kimse gelmiyor nasılsa zaten yoğunum diye başlayan boşvermişlik aynı şekilde anksiyeteye döndü. okulun bu dönemini iyi atlatırsam ben de geçti diyebilirim umarım. çok sevindim çok güzel bir sebeple geçmiş <3Benim de tam bahsettiğiniz bir aralığım oldu. Biz de evlendikten bir süre sonra covid başladı evde eşimle kimse de gelmiyor diye yedik içtik asla kalkmak istemedim yorgundum sürekli.
İlaç başlamadım ama psikolojikti anksiyetem tavan yapmıştı. Doktorumla görüştüm eğer biraz daha ilerlerse kaygılarım ve bitkinliklerim ilaca başlayalım dedi. O süreçte bir kaç iş başvurum mülakatım oldu biraz toparladım ruh halimi. Sonra hamile kaldım pek çok zor süreçten geçtim şimdi bebeğim kucağımda yazıyorum. Geçti. Geçmek zorundaydı :)
o kadar sallamam artık bebeğim var depresyona girecek durumda değilim ama motivasyonsuzluk bende de var, bu ara pasiflora ve akşamları içkiye sardım.aslında ben de düşünüyorum görüşsem mi psikologla diye, ama önce eşime bu durumun kaynağının o olmadığını anlatmam lazım. kıyamam evliliğimiz mi mutsuz ediyor seni, ben mi yetemiyorum diye kendi kendine kuruyor o da. bir şekilde atlatabilmek için yol bulabilmenize çok sevindim. Umarım terapi öncesi halinize dönmezsiniz tekrar. Maddi olarak da Allah hepimizin yardımcısı olsun. hayat ve her şey çok pahalı
çare bebiş galibaBen bu beeen Aynisini yasadim. Ben tuvalet wc bile temizlemez olmustum. Kelimenin tam anlamiyla hicbir sey yapmiyodum. Olaylar nasil bu noktaya geldi. Evlenmeden once hem calisiyordum, hem de nisanlilik surecinde yuksek lisansa baslamistim. Ama hataydi, cunku devam edemedim, tum derslerden kaldim. Oyle olacagini da bile bile kaydolmustum sanirim, cunku vaktim yoktu. Evlendim, isi biraktim, yuksek lisansa ara verdim. Hayalimdeki meslegi yapmak icin calisicam kendimi gelistiricem diyodum, yalan oldu, hicbisey yapmadim, hobiler edinmeye calistim onlar da 3 gunluk hevesler oldu. Esimin her konuda beni asiri desteklemesi de tuz biber oldu. Hem motive ederdi, ama hicbisey yapmayınca da canin sagolsun derdi, kendisi evi temizlerdi. Sonra belimi sakatladim. Daha cok abartili bir biçimde yerimden kalkmaz oldum. Bel agrimdan dgeil tamamen psikolojik. Neyse iste bu yaz sonu hamile oldugumu ogrendim. O bana bi yeniden uyanma sagladi sanki. Hayat enerjimi yerine getirdi. Kararlar almaya basladim. Evi daha temiz tutmaya, evdeyken daha hareketli olmaya basladim mesela. Kitap okumaya basladim geri, seri ve bol kitap okuyorum. Derken ehliyete yazildim. Tekrar ales ve yds ye girip yuksek lisans basvurusu yapma kararı aldim. Sinav kitapları aldim. Baya aktifim son gunlerde. Birden bire oldu. Kafada bitti her sey sanirim. Bebek uzerimdeki ataleti yenmemi sagladi. Simdi degilse ne zaman demeye basladim gibi. Neyse iste, velhasil hayatimin en yogun yilina hazırlanıyorum. Bu yil coook isim var :)
ayy Allah bağışlasın, sağlıkla büyütün inşallah. Benim de kimse gelmiyor nasılsa zaten yoğunum diye başlayan boşvermişlik aynı şekilde anksiyeteye döndü. okulun bu dönemini iyi atlatırsam ben de geçti diyebilirim umarım. çok sevindim çok güzel bir sebeple geçmiş <3
başımızda aşırı motive biri bizi sürekli gazlayabilecekse ben varım, yoksa biz bu motivasyonsuzlukla ona da üşenirizŞöyle bütün motivasyonsuzlar toplanıp birbirimizi gazlasak ne güzel olur ya. Video paylaşımı, sohbetle falan.
kan değerlerime yakın zamanda bakıldı, gayet iyiyim. işin garibi ben temizlik yapmayı severdim de bir taşla iki kuş hem ev temizleniyor hem ben evde bile olsam hareketimi kısıtlamamış aktif kalmış oluyorum derdim, o temizlik sonrası evin sakinliği mutlu ederdi. bir yerden başlayacak motivasyonu bulabilmek en azından o çiçek gibi evi tekrar hatırlamamı sağlayabilmek için temizliğe bir kerelik yardımcı almayı tekrar düşüneceğim sanırım. teşekkür ederimÖncelikle kan değerlerinize baktırmanızı öneririm..
Bunun yanında Ev işlerini sevmek zorunda değiliz kendinizi böyle şartlamayın.
Mümkünse temizlik için bu süreçte destek alın.
Tesekkur ederim. Ben cok maymun istahliyim, bir seye niyetlendim mi onla ilgili alisveris yapar malzeme kitap allah ne verdiyse alirim, esim de alir hatta. Sonra onlara bakip oyle de sinirlerim bozluyordu. Care bebis demeyelim de, çare hala yasatacak cok guzel gunlerimiz oldugu ve bunlari nasil yasamak istedigimizi hatirlatacak herhangi bir sey benceçare bebiş galibabu arada ben de aslında evde harıl harıl ders çalışıyorum. ondan kaçma şansım yok ama hani bazen kitapların arasında gözlerim dolu dolu yeterr diye isyan etme noktasına gelerek. kesinlikle çok benziyor hikayelerimiz hobiler konusunda ben de neler neler yapmadım ki evin bir kısmı küçük bir biçki/dikiş-el işi atöylesine döndü hatta. sizin adınıza da çok sevindim umarım sağlıkla gelir minik <3
Merhabahanımlar merhaba, daha önce farklı konularda da ufak tefek danıştığım ya da yardımcı olmaya çalıştığım oldu sizlere, şimdi ise bambaşka bir konuyla ilgili yardımınıza ihtiyacım var. ben kendimi her anlamda bitmiş, tükenmiş hissediyorum. Aslında bu pandeminin başlayıp eve kapanmamızla başlayan bir durumdu ama bu süreçte hayatımda pek çok gelişme de oldu. nişanladım, evlendim vs. vs.... evliliğin başlarında da her şey iyi gidiyordu aslında, ev işleri, genel hayat düzeni, kişisel bakım hepsini eskisi gibi olmasa da şu andakine göre oldukça istekli şekilde yapıyordum. son 1-2 aydır ise koltuktan kalkıp tuvalete gitmek için bile kendimi zorlamam gereken anlar yaşıyorum. Eğitim hayatımın son dönemlerinde olduğum ve okul sorumluluğum olduğu için eşim sağolsun ev işleri vs konusunda üstüme gelmiyor ve elinden geldiğince yardımcı oluyor ama ben durumun vahametinden korkmaya başladım çünkü, bu güne kadar oldukça titiz bir insan olan ben, hiçbir iş yapmak istemez oldum. günlük yemek ve mutfak temizliği, banyo- wc temizliği dışında ev işlerini yapamıyorum, yapmak istemiyorum. Sadece ev işleri değil kendimle ilgili de pijamaları çıkarıp, eşofman giymek gibi bir işin zor geldiği dahi çok oluyor. olur da dışarı çıkmak zorunda kalırsam(zorunda kalırsam diyorum çünkü aşılarımı olmuş olmama rağmen corona korkum geçmedi) giyinip hazırlanmak dünyanın en zor ve en korkunç işiymiş gibi geliyor.
Sizlere soracağım ise, hayatında böyle bir dönem yaşayıp atlatan oldu mu? bu dönemi nasıl atlatırım? çünkü bu halde olmaktan çok mutsuzum ama mutsuzlaştıkça bu durumun içine kara delik misali çekiliyorum. nasıl toparlanacağımı bilmiyorum. Bir an önce toparlanmam gerektiğine ise eminim. Varsa önerilerinizi bekliyorum. şimdiden hepinize çok teşekkür ederim.
bebekle birlikte benzer durumları aşan/aşmak zorunda kalan sizin gibi çok kişi olmuş o yüzden dedim aslında. ama "yaşayacak çok güzel günlerimiz olduğu ve bunları nasıl yaşamak istediğimizi hatırlatacak bir şey" bu çok hoşuma gitti.Tesekkur ederim. Ben cok maymun istahliyim, bir seye niyetlendim mi onla ilgili alisveris yapar malzeme kitap allah ne verdiyse alirim, esim de alir hatta. Sonra onlara bakip oyle de sinirlerim bozluyordu. Care bebis demeyelim de, çare hala yasatacak cok guzel gunlerimiz oldugu ve bunlari nasil yasamak istedigimizi hatirlatacak herhangi bir sey bence
merhaba :) ilk adımı pijamaları çıkararak attım teşekkür edeim :) havalar malum çok soğuk ama güzel de bir çay motivasyon için bir başlangıç olabilir gibi geldi. önerilerinizi dikkate alacağımMerhabaBen böyle depresif bir ruh haline büründüğümü fark ettiğim an ilk olarak pijalarımı çıkarır ve kendimi uzun/kısa bir yürüyüşe atarım. Gerçi pijamalarımı uyandığım an çıkarırım çünkü bütün günümü pijamayla geçirmek beni daha aşağıya çeker. Olumlu düşünmek, akıcı bir kitap okumak, motivasyon videoları izlemek falan... Tabi okula gidip gitmemek sizin kararınız(corona sebebiyle gitmeme korkunuzu anlıyorum) ama insan sosyal bir varlık ve sosyal bir çevreye hep ihtiyaç duyuyor. Çok kalabalığa girmek istemeseniz bile bir arkadaşla/komşuyla kahve içip sohbet etmek bile size ilaç gibi gelebilir..
her gün yapılan standart işleri saymıyorum zaten onlar depresyon/anksiyete/motivasyon eksikliği vs adı her neyse o konudan etkilenemiyor. çamaşır bulaşık yemek ortalığı toparlama bunlar fiks. ama kayınvalidem, annem falan bakıyorum kadınlar harıl harıl çalışıyolar evin içinde 5 dk oturmuyolar. hiç bir iş bulamasalar bu defa da yok kışlık hazırlayayım, yok bi şeyler öreyim vs vs. onları gördükçe ben kendimi daha da yetersiz hissettim ama yok yani onlardaki enerjinin binde biri de bende yok. Seminer şart. bedava keyifleri de daha sık değerlendireceğimŞu dönemlerde hepimiz öyleyiz aslında ruhsal çöküntü yaşıyoruz sıkıntı stres olay eksik olmuyo haliyle modumuzu düşürüyor sosyal yaşantımızı etkiliyor.
Valla şu günler geçtiğinde toplu seminer versinler bizlere psikolojik destek alalım böyle olmaz
Parasız günlerde eşinle çık yürüyüş yap sahilde termosa çay demleyin için küçük bedava keyifler yapın aktif olun evi de 2 günde bir düzelt her gün iş yapmak zorunda değilsin ki 1 gününü oturmaya ayır gerekirse kalkma koltuktan zoraki hissetme kendini o zaman insanın daha gözünde büyüyor işler güçler :)
Annem bana hep bekarkende hımbıldın evlendin hala hımbılsın kızım olmaz böyle diye telkin veriyor amaan anne bu dünyaya iş yapmaya mı geldim diyorum kızıyo banaher gün yapılan standart işleri saymıyorum zaten onlar depresyon/anksiyete/motivasyon eksikliği vs adı her neyse o konudan etkilenemiyor. çamaşır bulaşık yemek ortalığı toparlama bunlar fiks. ama kayınvalidem, annem falan bakıyorum kadınlar harıl harıl çalışıyolar evin içinde 5 dk oturmuyolar. hiç bir iş bulamasalar bu defa da yok kışlık hazırlayayım, yok bi şeyler öreyim vs vs. onları gördükçe ben kendimi daha da yetersiz hissettim ama yok yani onlardaki enerjinin binde biri de bende yok. Seminer şart. bedava keyifleri de daha sık değerlendireceğim
her gün yapılan standart işleri saymıyorum zaten onlar depresyon/anksiyete/motivasyon eksikliği vs adı her neyse o konudan etkilenemiyor. çamaşır bulaşık yemek ortalığı toparlama bunlar fiks. ama kayınvalidem, annem falan bakıyorum kadınlar harıl harıl çalışıyolar evin içinde 5 dk oturmuyolar. hiç bir iş bulamasalar bu defa da yok kışlık hazırlayayım, yok bi şeyler öreyim vs vs. onları gördükçe ben kendimi daha da yetersiz hissettim ama yok yani onlardaki enerjinin binde biri de bende yok. Seminer şart. bedava keyifleri de daha sık değerlendireceğim
ahahahah atom karınca anaların, ağustos böceği kızlarıAnnem bana hep bekarkende hımbıldın evlendin hala hımbılsın kızım olmaz böyle diye telkin veriyor amaan anne bu dünyaya iş yapmaya mı geldim diyorum kızıyo banaannem aşırı hareketli hiç iş bulamasa dolabı indirip çamaşırları tekrar katlıyor ayyyh hiç uğraşamam o enerjinin gramı yok bende
bak biz bazen para olmayınca termosa çay demliyip dışarda sandalyelerimizde keyif yapıyoruz bedava :)
bazen evden sandiviç yapıyoruz çay demliyoruz bi parka gidip hem kahvaltı yapıp hep sohbet ediyoruz
bazen de yürüyüş parkurlu ormanlara gidiyoruz öylece yürüyoruz hiç konuşmadan doğaya hapsoluyoruz iyi geliyor döndüğümde yenilenmiş hissediyorum. tavsiye ederim.