- 21 Şubat 2016
- 2.978
- 7.494
-
- Konu Sahibi gonegirll00
- #21
Bu sorunu ceken birinin yaninda yillar gecirmis biri olarak diyorum ki ‘ usandiriyorsunuz gercekten’. ve bunu en temiz en dobra haliyle soyluyorum. Hayatta en sevdigim insan bu sorunu cekiyor ve ben de yillardir onla birlikte cekiyorum ve coook yoruldum tedavi ol demekten. Sadece anlatmak ve beni darlamak istiyor gibi geliyor artik. Yuzume ve ses tonuma da yansiyor. Bu da beni ‘ bencil ve umursamaz’ biri gibi gosteriyor ama onca yildan sonra ben ve cevrenizdeki benim gibiler de yorulmustur belki. Bunu cekmek ve cektirmek yerine iki lokma az yiyip disten tirnaktan arttirip tedavi olmaniz en iyisi. Bizim ona da ihtiyacimiz yok para var istese sehrin en iyi terapisti emrinde olabilir ama iste ‘isterse’. İnsan isterse yapar bence(sahsen ben yaparim gerekirse kredi cekerim) ama iste ‘ zor’ geldigi icin yapmiyorsun deyip size kinlenenler de olabilir. Cunku sizin disinizda benim gibi dusunen yakinlariniza gore cozumu apacik ortada ve siz sadece bahane buluyorsunuz. Yani bizim gibi yillardir yilmis ve genelde pragmatik dusunen insanlar icin ‘cekilecek cilesiniz’ ve bunu en icten ve samimi duygularimla soyluyorum. Bizi bi salin.Haklısınız istemek çok önemli.gerçekten kendim için bir şeyler yapmak istiyorum Ben galiba biraz destek de arıyorum bunun yanında. Çevremdeki insanlara da destek almak için bu durumu anlatmak istesem anlaşılmadığımı düşünüyorum. Usandırıyorum belkide. O yüzden burda paylaşma ihtiyacı hissettim. Teşekkür ederim yorumun için
Kanser, şeker hastasına nasıl usandırıyorsun beni artık demiyorsak. Bu tip hastalara da dememeliyiz. Çünkü hastalık bu. Psikiyatri ana bilim dalı kurulmuş. Bölümü var. Demek böyle bir hastalık var. Psikolojik demek, geçici demek değildir. İnan bana psikolojik hastalıklar kanser kadar acı verirBu sorunu ceken birinin yaninda yillar gecirmis biri olarak diyorum ki ‘ usandiriyorsunuz gercekten’. ve bunu en temiz en dobra haliyle soyluyorum. Hayatta en sevdigim insan bu sorunu cekiyor ve ben de yillardir onla birlikte cekiyorum ve coook yoruldum tedavi ol demekten. Sadece anlatmak ve beni darlamak istiyor gibi geliyor artik. Yuzume ve ses tonuma da yansiyor. Bu da beni ‘ bencil ve umursamaz’ biri gibi gosteriyor ama onca yildan sonra ben ve cevrenizdeki benim gibiler de yorulmustur belki. Bunu cekmek ve cektirmek yerine iki lokma az yiyip disten tirnaktan arttirip tedavi olmaniz en iyisi. Bizim ona da ihtiyacimiz yok para var istese sehrin en iyi terapisti emrinde olabilir ama iste ‘isterse’. İnsan isterse yapar bence(sahsen ben yaparim gerekirse kredi cekerim) ama iste ‘ zor’ geldigi icin yapmiyorsun deyip size kinlenenler de olabilir. Cunku sizin disinizda benim gibi dusunen yakinlariniza gore cozumu apacik ortada ve siz sadece bahane buluyorsunuz. Yani bizim gibi yillardir yilmis ve genelde pragmatik dusunen insanlar icin ‘cekilecek cilesiniz’ ve bunu en icten ve samimi duygularimla soyluyorum. Bizi bi salin.
Yuzune karsi kimse diyemiyor ki zaten. Demiyoruz da. Ben sadece bi de karsi taraf ne yasiyor onu ifade etmek istedim cunku bu illet asla sadece bu sorunu yasayani etkilemiyor. Bir kere dayanamayip keske kanser olsaydi cunku o zaman cozulecek somut birsey olurdu diye bile dusundumKanser, şeker hastasına nasıl usandırıyorsun beni artık demiyorsak. Bu tip hastalara da dememeliyiz. Çünkü hastalık bu. Psikiyatri ana bilim dalı kurulmuş. Bölümü var. Demek böyle bir hastalık var. Psikolojik demek, geçici demek değildir. İnan bana psikolojik hastalıklar kanser kadar acı verir
İnançlı biriyse eşiniz. Ölüm korkusunu dini görevlerini yerine getirmesini önererek başarabilirsiniz.Yuzune karsi kimse diyemiyor ki zaten. Demiyoruz da. Ben sadece bi de karsi taraf ne yasiyor onu ifade etmek istedim cunku bu illet asla sadece bu sorunu yasayani etkilemiyor. Bir kere dayanamayip keske kanser olsaydi cunku o zaman cozulecek somut birsey olurdu diye bile dusundumcunku sadece konusmak istiyorlar ve anlatmak. durmadan semptomlarindan ve hangi olumcul ve ciddi hastaliga yolu var onu beyin firtinasi yapmak istiyorlar. Kesinlikle onlar da farkinda ve bizden daha cok aci cekiyorlar bunu asla hafife almiyorum ama karsi tarafi umursamiyor diye yaftalamak yerine gercekten yilmis ve usanmis olabilecklerini de dusunun diye yazdim. Yani basta saatlerce anlat cozum bulalim diye konusup ‘e hani noldu napicaz bu sorun hakkinda’ diye sorduktan sonra kacamak yanitlar almaktan baska bisey cikmiyor altindan. İc rahatlasin diye doktorlara tonla para doktukten sonra bile modern tibba inanc sifir cunku sorun norologda veya kardiyologta degil. Ben de cok dertliyim bundan oturu belki burda dokmusumdur icimi bu konuda. sert geldiyse ozur dilerim.
Gercekten sonunda insan sey diyor ‘ olumden bu kadar mi korkuyorsun?’ Cunku altinda yatan sey o. Ama merdivenden dusup de olebilir insan. İlla ki beyin tumoru sart degil. Keske ortada bu kadar cok sayida umursamaz ve sadece adi uzerinde psikiyatr ve psikolog olmasaydi. Onlarin yarattigi guvensizlik hakkaten ihtiyaci olan insanlarin yardim almamasina neden oluyor.
O halsizlik artık hayatımın bir parçası oldu zaten onunla devam etmeye alıştım galiba.Tüm bunlar olurken vucudunuzda yan etki olarak bir şeyler oluyor mu? Benım vucut ısım yükseliyor halsizleşiyorumcok zor..
Ablanın söylediği şey açıkcası beni bile rahatlattı şuan.Ah anksiyete. Ben de sizinle aynıydim, antidepresanla daha iyiyim çok şükür ama hala doktora gitmekten korkuyorum kötü birşey duyarım diyegitmek ayrı dert, gitmemek ayrı dert. İkisi de eziyet.
Bu arada "kötüyü çağırma kötü olur" lafı beni de çok olumsuz etkiliyor.
Bir gün ablama dedim ki "korktuğum herşey başıma gelecek diye ekstra korkuyorum"
Ablam dedi ki ben 55 yıldır bu korkularla yaşıyorum (Ablam da anksiyete), yine de başıma birsey gelmedi. İnanma öyle şeylere. O lafı beni çok rahatlamıştı.
Bu genel olarak hastalık kötü bir rahatsızlık halinden korkmakGenel olarak hastalık halinden, mikroplardan mı korkuyorsunuz yoksa ölümcül bir hastalığa yakalanmaktan mı kaygı duyuyorsunuz ?
Öncelikle yorumun sert gelse bile teşekkür ederim.Bu sorunu ceken birinin yaninda yillar gecirmis biri olarak diyorum ki ‘ usandiriyorsunuz gercekten’. ve bunu en temiz en dobra haliyle soyluyorum. Hayatta en sevdigim insan bu sorunu cekiyor ve ben de yillardir onla birlikte cekiyorum ve coook yoruldum tedavi ol demekten. Sadece anlatmak ve beni darlamak istiyor gibi geliyor artik. Yuzume ve ses tonuma da yansiyor. Bu da beni ‘ bencil ve umursamaz’ biri gibi gosteriyor ama onca yildan sonra ben ve cevrenizdeki benim gibiler de yorulmustur belki. Bunu cekmek ve cektirmek yerine iki lokma az yiyip disten tirnaktan arttirip tedavi olmaniz en iyisi. Bizim ona da ihtiyacimiz yok para var istese sehrin en iyi terapisti emrinde olabilir ama iste ‘isterse’. İnsan isterse yapar bence(sahsen ben yaparim gerekirse kredi cekerim) ama iste ‘ zor’ geldigi icin yapmiyorsun deyip size kinlenenler de olabilir. Cunku sizin disinizda benim gibi dusunen yakinlariniza gore cozumu apacik ortada ve siz sadece bahane buluyorsunuz. Yani bizim gibi yillardir yilmis ve genelde pragmatik dusunen insanlar icin ‘cekilecek cilesiniz’ ve bunu en icten ve samimi duygularimla soyluyorum. Bizi bi salin.
Bende de ayni dert var...ama ben en sonunda mide rahatsizi oldum yogun sekilde gastrit ve reflu kaldi bana...ilac aliyorum 4-5yildir ama artik strese daha dogrusu anksiyetem tutunca sortima kaburgalarimin arasina atiyor agri ve en kotusunu dusunurum.ya kotu hastaliga donduyse ve olursem diye...2016-2017-2018-2019 duzenli olarak heryil endoskopi yaptim en son gastrologum 2019dqn sonra endoskopi yapmiyorum dedi ...senin bu anksiyeten ve senin psikolojik destek alman lazim ..mideni o mahvediyor dedi... Derken hamile kaldim bebegim dogdu ve ben hep erteledim simdi ara ara yine anksiyetem.tutuyo en ufak bir yerim agrisin en kotu olumcul hastaligi dusunurum...doktor doktor gezerim...cidden bu ayri bir hastalik hipokondriyaklik zatenAh anksiyete. Ben de sizinle aynıydim, antidepresanla daha iyiyim çok şükür ama hala doktora gitmekten korkuyorum kötü birşey duyarım diyegitmek ayrı dert, gitmemek ayrı dert. İkisi de eziyet.
Bu arada "kötüyü çağırma kötü olur" lafı beni de çok olumsuz etkiliyor.
Bir gün ablama dedim ki "korktuğum herşey başıma gelecek diye ekstra korkuyorum"
Ablam dedi ki ben 55 yıldır bu korkularla yaşıyorum (Ablam da anksiyete), yine de başıma birsey gelmedi. İnanma öyle şeylere. O lafı beni çok rahatlamıştı.
Yazdiklarinizi okuyunca kendimi buldum adeta yanimda olsaydiniz ah sarilirdim sizeMerhaba. Paylaşmak nasıl hissettirecek bilmiyorum ama yaşadığım şeylerden bahsedip aynı şeyleri yaşayanlar varsa yada atlatanlar belki tavsiye öneri almak için iyi olur diye düşünüyorum. Çünkü artık çok köşeye sıkışmış hissediyorum. Ben 23 yaşındayım üniversite öğrencisiyim. Başlıktan daha anlaşıldığı gibi hayatımı her konuda etkileyen bir hastalık korkusu sorunum var. Nerdeyse son 7 aydır artık hayatımı mahvetti. Kendimi bildim bileli vardı üniversite sınavına çalıştığım zamanlar daha sıklaştı şuna üniversite son sınıf öğrencisiyim ve hemşirelik okuyorum. Başlatan şey bölümüm değil ama kötüleşmesinde etkisi çok oluyor. Mesleğimi çok seviyorum ama bu durum mesleğine karşı hevesi de alıp götürüyor. Neler yaşadığıma gelecek olursam kaygı anksiyete duygusunu bilenler beni çok iyi anlar. Artık vücudumu ne kadar dinliyorsam düşünmediğim düşünüp de kaygılanmadığım hastalık kalmamıştır galiba. Üniversite den önce google da arardım bunu çok yapmıyorum artık ama aramama gerek yok ki çoğu hastalığı tanısını belirtisini mesleğimden dolayı biliyorum. Hatta bizzat o hastalarla ilgileniyorum. Gün içinde milyon kez kendime tanı koyup ruh halimi ona büründürüyorum. Düşünüyorum sebebi ölüm korkusu mu hasta olmak özellikle kötü hastalıklar bundan kat kat daha çok korkutuyor. Hastaneye gidiyor muyum şüphelendiğim şey için başkarda evet hep gittim en son 6 ay önce detaylı bir kan ultrasın vs kontrolü yaptırdım 4 ay önce de meme ağrısı için gitmiştim teniz dediler bişet çıkamdı. İlk zamanlar o ataklar geçti iyiydim şimdi tekrar aynı şeyleri hissediyorum. En büyük fark doktora şuan gitmeye korkuyorum. Baktırdığım şeyler için aynı endişeler başladı kendimi telkin edip daha şu kadar zaman önce baktırdın diyorum sonra üzerinden çok zaman geçti ya bişey varsa diyorum. Bazen minik de olsa başediyorum bazense hiç başedemiyorum. Çok halsiz mutsuz hissediyorum. Hastalıklı görünüyorum diye aynaya bilr bakmak istemiyorum. Banyo yaomak bile korkutuyor. Kendimi sürekli istemsizce yokluyorum. Belki stresten göbek yaptım o bile sanki bana karnım sıvı toplamış kötü bir şey var gibi geliyor.vücudumun heer yerini yokladığım için birmsürğ beze hissediyorum bizde genetik diyor annem ailede neredeyse herkesde var diyor biraz rahatlıyorum sonra yine aynı korku döngüsü (ya bişey varsa) tarifsiz bir korku endişe kaplıyor sanki Kendimi 10 ton hissediyorum. Yorgunluk halsizlik haddi hesabı yok. Bunları düşğnce şeklimi anlatabilmek için yazıyorum. Psikiyatri tarafını dene diyenleriniz olacak sağlıkçı olarak bunu tabiki yaptım antidepresan değil ihtiyacım olan terapiymiş onun da fiyatları ortada ve maalesef hiç karşılayacak gücüm yok. Bu çıkmazdan kurtulmayı en çok ben istiyorum. Ama bazı yerlerde elim kolum bağlı öylece kalıyorum. Yaşamaya devam etmeye çalışıyorum. Büyük bir külfet gelsede bazen. Kendim için bir şeyler yapmak kendime yardım etmek istiyorum ama nereden başlamalıyım bilmyorum. Her şeyden önce bbir şeyim var gibi hissediyorum. Aama bunu öğrenmek için adım atmaya deli gibi korkuyorum.sonra geçsebbile tekrarlıyor? Yazacaklarınız için şimdiden teşekkür ederim. (Tek ricam ltfen) şunlar hariç herşeye açığım kötüyü çağırıyorsun kötğ enerji vs çağırıırsan olur cümleleri beni çok daha beter yapıp korkutuyor. En son ihtiyacım olan şey. Saolun okuduğunuz için
Mesele o durumda olmak degil ki zaten..bunu defalarca dusundum sayet ...iyilesmek icin mucadele ederdim tabiki...ama.mesele o hastaliga yakalanma korkusu inanin cok ama cok farkli bir durumVelevki o korktuğunuz hastalığa yakalanmış durumdasınız ...ne yapacaksınız?
Siz kanser veya korktuğunuz başka hastalığa yakalanmamışsınız ama psikolojik kökenli olan bir hastalığa yakalanmışsınız.Sonuçta hastasınız ve tedavi olmanız gerekiyor.İyileşmek istiyor musunuz? Tedavi olmaya çalışıyor musunuz?Mesele o durumda olmak degil ki zaten..bunu defalarca dusundum sayet ...iyilesmek icin mucadele ederdim tabiki...ama.mesele o hastaliga yakalanma korkusu inanin cok ama cok farkli bir durum
Anksiyete panik ataga sahip bir insana soylenecek en gerizekalica cumle kotuyu cekmedir boyle daha salak gerizekali bir cumle olamaz.Babanem 90 yasina kadar ben ölcem demis cok agir ölüm panik atagi varmis ki babamin dedigine gore 50 yaslarindan once baslamis bi insan 40 yil kesin ölcem derse ne olur ölür dimi ölmedi ama 40 yil.her gun olum senaryisu yazmis mezar satin almis kefen almis kendine hele biryil tum cocuklarini gezmis tek tek evelrinde misafir olmus vedalasmis uzerine 20 yil daha saglikla yaşamış. Bakin evet iyiyi cekmek kotuyu cekmek var ama bunlar saglikli ruh hallerinde.bizler panik atagiz benim annem 3 cocugu da sakat olcak diye aglamis hamileliginde 3 cocuguda boylu poslu oldu bir tek bana anksieytesi ve panik atagi gecmis onun disinda bisey yok.hamileligini zehir etmis kendini parcalamis ben 33 yasindayim suan Allaha bin sukur iyiyim yani bunlar anksiyete korkma her anksiyetelinin aklina gelenolsa ooooo benim tsunaami ve zombi korkum var mesela odum patliyor dunyada zombi istilasimi oldu ben simdi onu mu cektimMerhaba. Paylaşmak nasıl hissettirecek bilmiyorum ama yaşadığım şeylerden bahsedip aynı şeyleri yaşayanlar varsa yada atlatanlar belki tavsiye öneri almak için iyi olur diye düşünüyorum. Çünkü artık çok köşeye sıkışmış hissediyorum. Ben 23 yaşındayım üniversite öğrencisiyim. Başlıktan daha anlaşıldığı gibi hayatımı her konuda etkileyen bir hastalık korkusu sorunum var. Nerdeyse son 7 aydır artık hayatımı mahvetti. Kendimi bildim bileli vardı üniversite sınavına çalıştığım zamanlar daha sıklaştı şuna üniversite son sınıf öğrencisiyim ve hemşirelik okuyorum. Başlatan şey bölümüm değil ama kötüleşmesinde etkisi çok oluyor. Mesleğimi çok seviyorum ama bu durum mesleğine karşı hevesi de alıp götürüyor. Neler yaşadığıma gelecek olursam kaygı anksiyete duygusunu bilenler beni çok iyi anlar. Artık vücudumu ne kadar dinliyorsam düşünmediğim düşünüp de kaygılanmadığım hastalık kalmamıştır galiba. Üniversite den önce google da arardım bunu çok yapmıyorum artık ama aramama gerek yok ki çoğu hastalığı tanısını belirtisini mesleğimden dolayı biliyorum. Hatta bizzat o hastalarla ilgileniyorum. Gün içinde milyon kez kendime tanı koyup ruh halimi ona büründürüyorum. Düşünüyorum sebebi ölüm korkusu mu hasta olmak özellikle kötü hastalıklar bundan kat kat daha çok korkutuyor. Hastaneye gidiyor muyum şüphelendiğim şey için başkarda evet hep gittim en son 6 ay önce detaylı bir kan ultrasın vs kontrolü yaptırdım 4 ay önce de meme ağrısı için gitmiştim teniz dediler bişet çıkamdı. İlk zamanlar o ataklar geçti iyiydim şimdi tekrar aynı şeyleri hissediyorum. En büyük fark doktora şuan gitmeye korkuyorum. Baktırdığım şeyler için aynı endişeler başladı kendimi telkin edip daha şu kadar zaman önce baktırdın diyorum sonra üzerinden çok zaman geçti ya bişey varsa diyorum. Bazen minik de olsa başediyorum bazense hiç başedemiyorum. Çok halsiz mutsuz hissediyorum. Hastalıklı görünüyorum diye aynaya bilr bakmak istemiyorum. Banyo yaomak bile korkutuyor. Kendimi sürekli istemsizce yokluyorum. Belki stresten göbek yaptım o bile sanki bana karnım sıvı toplamış kötü bir şey var gibi geliyor.vücudumun heer yerini yokladığım için birmsürğ beze hissediyorum bizde genetik diyor annem ailede neredeyse herkesde var diyor biraz rahatlıyorum sonra yine aynı korku döngüsü (ya bişey varsa) tarifsiz bir korku endişe kaplıyor sanki Kendimi 10 ton hissediyorum. Yorgunluk halsizlik haddi hesabı yok. Bunları düşğnce şeklimi anlatabilmek için yazıyorum. Psikiyatri tarafını dene diyenleriniz olacak sağlıkçı olarak bunu tabiki yaptım antidepresan değil ihtiyacım olan terapiymiş onun da fiyatları ortada ve maalesef hiç karşılayacak gücüm yok. Bu çıkmazdan kurtulmayı en çok ben istiyorum. Ama bazı yerlerde elim kolum bağlı öylece kalıyorum. Yaşamaya devam etmeye çalışıyorum. Büyük bir külfet gelsede bazen. Kendim için bir şeyler yapmak kendime yardım etmek istiyorum ama nereden başlamalıyım bilmyorum. Her şeyden önce bbir şeyim var gibi hissediyorum. Aama bunu öğrenmek için adım atmaya deli gibi korkuyorum.sonra geçsebbile tekrarlıyor? Yazacaklarınız için şimdiden teşekkür ederim. (Tek ricam ltfen) şunlar hariç herşeye açığım kötüyü çağırıyorsun kötğ enerji vs çağırıırsan olur cümleleri beni çok daha beter yapıp korkutuyor. En son ihtiyacım olan şey. Saolun okuduğunuz için