- 24 Ocak 2015
- 437
- 1.156
-
- Konu Sahibi delikizinturkusuyum
- #801
Selam herkese. :)
Henüz 4 aylık evli olduğum için biz hiç bebek düşünmüyorduk. 2015'in sonlarına doğru birşeyler olur diye umarken, reglimin üzerinden 2 gün geçti. Regl olmama birkaç gün kala durup dururken yatak döşek hastalanmıştım. Sabaha kadar rüyamda bir erkek bebek görmüştüm. Hatta sayıklarken bir ara ''çocuğun üzerini ört'' demişim eşime.
Sabah benimle bir ton dalga geçmişti. :) O günden sonra böyle içime bir his düştü. Sanki hamileymişim gibi, çocukla ilgili birşeyler araştırıp dururken reglimin üzerinden 1 gün geçtiğini farkettim. ''Ya hamileysem gerçekten?'' düşüncesiyle eşime bir mektup yazdım.
Ertesi gün eşimi işe gönderdikten sonra, kahvaltı sofrasını toplarken midem bulanmaya başladı. O bulantı ile resmen kafama dankkk! diye birşeyin vurduğunu hissettim. Reglimin üzerinden 2 gün geçmişti. Pijamalarımla koşa koşa eczaneye gidip test aldım.
Bir önceki gün yazdığım mektup, çekmecemde duruyordu. Böyle bir durum yoksa hiç vermemek üzere yazmıştım.
Test üzerinde 5 dakika içerisinde çıkan sonucun geçerli olduğunu okuduktan sonra uygulama aşamasına geçtim. Saniyeler geçerken hop 2 çizgi çıktı. Bir yandan ağlıyorum, bir yandan evde koşuyorum, bir yandan da eşime nasıl söyleyeceğimin planlarını yapıyorum. Çünkü gerçekten istemiyorduk. Hem yeni evliydik, maddi olarak daha kendimizi toparlayamamıştık.
Akşam eşim geldiğinde, mektubu görebileceği bir yere koydum. Evimiz de 1+1 kaçacak bir yer de yok. O okurken yatak odasına kaçtım ben de. :)) Yani bilmiyorum neden öyle yaptım ama sanırım eşimin ters bir tepki vereceğinden korkuyordum.
Eşimin de okuması bir yavaş bir yavaş anlatamam. O mektubu okuyana kadar ben içerde heyecandan bayılacaktım neredeyse.
Okuduktan sonra geldi, kocaman gözlerini açıp, şaşkın bir ifadeyle ''Yok canım, olamaz. Ciddi misin?'' dedi. Ben ağlıyordum salya sümük o sırada. ''Dur bi' sakin ol, emin misin?'' dedi. Yüzünde bir gülümseme, gözlerinde de o müthiş parlamayı görünce ağlamayı kestim. :)))))
''Planlı olsaydı bu kadar sevinmeyebilirdim belki.'' dedi. Sarılıştık filan. :)
Uzun oldu farkındayım, yani sözün özü ben mektup yazarak söyledim. Çünkü içim karmakarışıktı. Korkuyordum, utanıyordum, titriyordum filan. Bizzat söyleyemeyeceğimi bildiğimden yazarak haberdar ettim. :)
Henüz 4 aylık evli olduğum için biz hiç bebek düşünmüyorduk. 2015'in sonlarına doğru birşeyler olur diye umarken, reglimin üzerinden 2 gün geçti. Regl olmama birkaç gün kala durup dururken yatak döşek hastalanmıştım. Sabaha kadar rüyamda bir erkek bebek görmüştüm. Hatta sayıklarken bir ara ''çocuğun üzerini ört'' demişim eşime.
Sabah benimle bir ton dalga geçmişti. :) O günden sonra böyle içime bir his düştü. Sanki hamileymişim gibi, çocukla ilgili birşeyler araştırıp dururken reglimin üzerinden 1 gün geçtiğini farkettim. ''Ya hamileysem gerçekten?'' düşüncesiyle eşime bir mektup yazdım.
Ertesi gün eşimi işe gönderdikten sonra, kahvaltı sofrasını toplarken midem bulanmaya başladı. O bulantı ile resmen kafama dankkk! diye birşeyin vurduğunu hissettim. Reglimin üzerinden 2 gün geçmişti. Pijamalarımla koşa koşa eczaneye gidip test aldım.
Bir önceki gün yazdığım mektup, çekmecemde duruyordu. Böyle bir durum yoksa hiç vermemek üzere yazmıştım.
Test üzerinde 5 dakika içerisinde çıkan sonucun geçerli olduğunu okuduktan sonra uygulama aşamasına geçtim. Saniyeler geçerken hop 2 çizgi çıktı. Bir yandan ağlıyorum, bir yandan evde koşuyorum, bir yandan da eşime nasıl söyleyeceğimin planlarını yapıyorum. Çünkü gerçekten istemiyorduk. Hem yeni evliydik, maddi olarak daha kendimizi toparlayamamıştık.
Akşam eşim geldiğinde, mektubu görebileceği bir yere koydum. Evimiz de 1+1 kaçacak bir yer de yok. O okurken yatak odasına kaçtım ben de. :)) Yani bilmiyorum neden öyle yaptım ama sanırım eşimin ters bir tepki vereceğinden korkuyordum.
Eşimin de okuması bir yavaş bir yavaş anlatamam. O mektubu okuyana kadar ben içerde heyecandan bayılacaktım neredeyse.
Okuduktan sonra geldi, kocaman gözlerini açıp, şaşkın bir ifadeyle ''Yok canım, olamaz. Ciddi misin?'' dedi. Ben ağlıyordum salya sümük o sırada. ''Dur bi' sakin ol, emin misin?'' dedi. Yüzünde bir gülümseme, gözlerinde de o müthiş parlamayı görünce ağlamayı kestim. :)))))
''Planlı olsaydı bu kadar sevinmeyebilirdim belki.'' dedi. Sarılıştık filan. :)
Uzun oldu farkındayım, yani sözün özü ben mektup yazarak söyledim. Çünkü içim karmakarışıktı. Korkuyordum, utanıyordum, titriyordum filan. Bizzat söyleyemeyeceğimi bildiğimden yazarak haberdar ettim. :)