Keşke ailenize sırt dönmeyip birlikte otursaydiniz.Ah kızım ya aklın nerdeyedi şimdi dert yakiniyorsun peki sana ailen halen sahip çıkıyorsa git ailene eşine tâbii olma ne dinliyorsun ki halen bu hakaretleri duymaya ne zorun var.Aklini başına topla.Birak onları.Herkese mrb yaşadığım hayatı sizinle paylaşmak istiyorum 26 haftalık hamileyim ve çok mutsuzum her günüm stres kaygı mutsuzlukla geçiyor.. eşimle daha önce evlenip ayrıldık çocuk yoktu yıllar sonra tekrar barıştık aileler istemedi ailem çok karşıydı ona rağmen barıştım herşeyin güzel olacağına inandım hamile kaldım eşim çok anneci biri annesine bağımlı tek çocuk maddi durumları yok evleri arabası yok bı mesleği yok geçmişte ev muhabbeti yüzünden ayrıldık ailesiyle birlikte oturmak istedi kabul ettim oturdum fakat anlaşamayınca evi ayırmak istedim ama zehir ettiler annesi oğlumu bırakmam benden ayıramazsın diyerek boşanmamıza sebeb oldu oğlunu benle paylaşamadı beni oğluna kötüledi falan neyse yıllar sonra tekrar barıştık bu defa herşeyin düzeleceğine inandım ev konusuna gelince birlikte oturmak istemediğimi belirttim tamam ayrı otururuz dedi inandım aileme sırt çevirdim geldim şimdi 26 haftalık hamileyim işi sebebiyle ayrı oturuyoruz ama annesiyle oturacak benim durumum yok çalışıp iki eve bakamam annemi yalnız bırakamam diyor maddiyat bahane anne oğul birbirinden ayrılmıyor kuyruk gibiler evde bı kavga olsa annesini arayıp dert yakınıyor beni kötülüyor her kavgamızda beni ailemle tehdit ediyor aileni arayacam gelsin kızlarını götürsün diyecem diyor bana sahip çıkmıyor varsa yoksa annesi beni annesiyle oturtmak zorunda bırakıyor ben istemiyorum diyorum mecbursun diyor annesi oturulacak bı kadın değil şeytanın ta kendisi ikiyüzlü oğlunu dolduran beni sevmeyen bı kadın beni sevmiyor zaten sırf onunla beraber oturmadım diye adımı kötü geline çıkardı oğluna yapışmış benle paylaşamıyor bende bundan dolayı vede ev üstüne ev olmaz kendi yuvam olsun istiyorum eşim beni oturmak zorunda bırakıyor hamileyim hergün bu konudan dolayı stres yapıyorum eşimle kavga ediyoruz iş şiddete kadar gidiyor annesi için ev için bana vurmaktan kırmaktan üzmekten çekinmiyor anlayışsız biri işten gelince elinden telefon düşmüyor hep telefonla uğraşıyor yada eve gelir gelmez yemek yiyip hemen uyuyor sabaha kadar birlikte uyumuyoruz zaten bı paylaşım yok ilgisiz eve alışveriş yapmıyor zaten hamileyim buzdolabı boş diye günlerce aç kaldığımı biliyorum açlıktan ağladım sorumsuz biri sırf annesi için birlikte oturmak istemediğim için değer vermiyor bana hep önceligi annesi oldu soruyorum ben çocuğun ve annen mi tabikide annem diyor çocuktan önce annem diyor. Ben zorladım kavga bela simdide Annemle biraz oturalım çocuk doğsun toparlansın kendime çeki düzen vereyim sonra evimize çıkarız diyor Korkuyorum çocuk doğduktan sonra çocuğu benden alıp beni kapı önüne koymasından şuan ortada çocuk yok diye beni oyalıyor gibime geliyor çocuk doğunca anasıyla bir olup beni boşatır bunlar oyuzden korkum var eşime güvenmiyorum annesi berbat bi kadın bı gün bile tahammül edilecek biri değil geçmiste yuvamı yıktı oğlunu benden aldı şuanki tek korkum benim oğlumi benden almaları endişem var ama eşim beni anlamıyor illa annesiyle oturtacak mecbur bırakiyor çocuk doğduktan sonra evi ayırırız diyor bı işim mesleğim yok ailemde beni kabul etmez artık babam kapısını kapattı bana gelecekte bana ne olacak bilmiyorum bu çocuk olmasa boşanırdim belki ama elimi kolumu bağlayan bu çocuk eşim çocuğa birşey olursa seni mahvederim aileni yeryüzünden silerim diyor aldıramıyorum da kaldım böyle hergün ağlıyorum stres kaygı üzüntü evlendiğime pişman oldum hayalimdeki hamilelik bu değildi 6 aydır eşimden yana yüzüm gülmedi kıymet vermedi değer vermedi hamilelik sıradan bı olaymış gibi davrandı bana bı defa saçımı okşamadı anlayış empati yok varsa yoksa anası annem yalnız annemi bırakamam annemsiz olmaz diyip duruyor evin alışverisini zorla yaptırıyorum iyice zayıfladım açlıktan beslenemiyorum amacım annesinden ayırmak değil ayrı oturalım yine annene gidip gelelim sahip çıkarız diyorum herkesin evi düzeni var ben oturmam diyorum anlamıyor ev üstüne ev olur neyi paylaşamıyorsunuz annemi bırakamam diyor annesini bana ve çocuğuna tercih ediyor annesi için boşanmaktan çekinmez eşim hamile üzülmesin stres yapmasın demiyor kırıp üzüyor sürekli hasta halsiz olsam aç kalsam kalk yemeğini kendin yap ye diyor sürekli elinde telefon reesl izliyor kafasını kaldırıp benle ilgilenmiyor koltukta uyuyor evi otel gibi kullanıyor banyo tuvalete telefonla giriyor neyse çok mutsuzum stres kavga dövüş çocuğa birşey olacak diye korkuyorum çocukta etkilencek diye korkuyorum eşimle aramızda saygı kalmadı birbirimize sayıp sövüyoruz kavga esnasında bunların hepsi ev ve anası yüzünden ben mutsuzum anasıyla otursam mutsuzluktan ölecem hergün eşim bunu anlamıyor sabret dayan o senin annen suyuna git huyuna git onu idare et diyor sanki hizmetçi olacak almış gibiler beni dövüyor çenemi sıkıyor sürekli neyse uzun lafın kısası ne yapacağımı bilmiyorum boşanamıyorum çocuk var aldırmama izin vermiyor çocuk doğunca ben çocuğu asla kaynanama eşime bırakmam boşanamam artk ne yapcam bilmiyorum eşim bana kıymet vermiyor çocuğu doğursam onun için yeterli çocuğuma birşey olmasın senin üzülmen ne halde olduğun umrumda değil diyor sadece çocuğu istiyor benim ne hissettiğim umrunda değil anasına hizmet edeyim bakayım onun için yeter.. aç olduğum zamanlar açım diyorum zıkkım ye diyor bazen ağrım olunca geber diyor.. dahada kötüsü kavga edince Bi ara sancım oldu bana karnındakiyle birlikte geber demişti..
Şuan 26, haftadasınız ama çok geç kalmışsınızBeni tercihte bırakıyor ya annemle oturcaz yada kapı orda diyor bende çocuğum ölsün istemiyorum mutlu bı evlilikte istiyorum tabiki ama mutsuz boşanırsam hem bakamam hemde o haketmeyenlere bırakmak istemiyorum buyuzden her yönden düşünüyorum ki zaten aldıramam öyle bı şansım yok peşimi bırakmaz burda mesele benim anneliğim değil bakamayacağım bı çocuğu dünyaya getirmek istemem doğurupta cadı kaynanama bı lütufmuş gibi niye vereyim onların istediği bu zaten gelini kapıya koyayım torunum oğlum yeter bana derler
Zorlamanın mantığı yok gerçekten akıl sağlığınızı kaybetmeden ailenize ulaşın kimse evladına kıyamaz belki kapı açarlar sizeBeni tercihte bırakıyor ya annemle oturcaz yada kapı orda diyor bende çocuğum ölsün istemiyorum mutlu bı evlilikte istiyorum tabiki ama mutsuz boşanırsam hem bakamam hemde o haketmeyenlere bırakmak istemiyorum buyuzden her yönden düşünüyorum ki zaten aldıramam öyle bı şansım yok peşimi b
Haklısınız benimde pskolojimi bozdular zaten anam anam diyerek şimdide bana deli diyorlar sırf kendi evime çıkmak istediğim için deli muamelesi yedim yiyorum ya benden özür diler bana uyum sağlar anamla oturursun yada kapı orda diyor
Sen kendin yapmışsın kendin bulmuşsun bunu üzülerek soyluyorum sen çocuğun doğmasını bekliyeceksin biraz mantıklı ol burda bari yapma başta çocuk yokken ailene gitmiyorsun eşinin tüm yaptıklarını kabul ediyorsun şimdi hamilesin ileri haftalarda hemde, ben çocuğu istemiyorum istemediğim adamın çocuğunu diyorsun ailemde istemez diyorsun akıl işi değil.Peki karnımdaki çocuk ne olacak ben boşanırsam istemiyorum çocuğu aldırabilseydim aldırmak isterdim. bakamam maddi gücüm yok ailem kapısını açmaz çocuk varken istemiyorlar ben tek başıma sorumluluk alamamki ben boşandigim adamın çocuğunu doğurmak istemem
Ben kendimde çocuk istemiyorum zaten mutsuz bı evlilikte ve boşanınca çocuğun ne anlamı varki bı hata yaptim hamile kaldım pişmanım zaten çocuğu doğurmaya merakım yok şuan bana engel mutlu evliliğim olsaydı ozmn çocuğu isterdim öpsem gebersemde ailem çocukla kabul etmez beni ben kendime bile bakamıyorum ona nasıl bakayim
Kavgalı tartışmalı olduğumuz günler eve ekmek almaz eli boş gelir bunu nasıl ispat edeceğim ekmek su vs getirmez benide çıkarmaz almaya zaten hamileyim evde ekmek varmı yok mu aç susuz muyum umrunda değil her tartışmada bunu yapar normal zamanda da ben alışverise gidelim demeden almaz bsyYarısına kadar okuyabildim tahammülüm kalmadı zira. Bi tarafları sihirli mi bu adamın da döndün geri evlendin bide koştur koştur çocuk yaptın. Adam ilk evlendiğinde neyse yine o ne demeye döndün. Dayak var hakaret tehdit var sosyopatlık var bide bu herife çocuk mu yaptın cidden. Üstüne üstlük çocuk yüzünden ayrılamıyorum diyosun. Hasta olduğunuza inanıyorum. Normal insanın yapacağı iş değil. Kimisine müstehak yapacak söyleyecek başka bişey yok.
Kanıt topla dayak tehdit açlık üzerine boşan ailenw yalvar yakar işe gir çalış hayatını idame ettir. Yapabileceğin ilk şey bu. Yok diyosan ses etme anasına bak kendi çocuğuna bak bu hayvanında suyuna git. Git ki daha beteri gelmesin başına. Ne diyim ne diyim.
Ben çocuğu istemiyorum demiyorum sadece bu şekilde dünyaya gelip oda bende perişan ölsün istemiyorum zaten aldıramam izin vermezler yasal sürede geçti mecbur doğuracamYorumlarda gördüğüm kadarıyla hala aldirmaktan, istemediginden bahsediyorsun. Üzülüp yorum yapmıştım ama kocan ne kadar iğrenç bir insansa sen de o kadar bencil bir insansın. O bebeğin suçu ne? Böylesine berbat bir evliliege kalkıp da nasıl çocuk yapma cesareti gösterdin? Hadi oldu bi hata, kendine bebeginle bir hayat kurmayı düşüneceğine hala aldirmak istemekten bahsediyorsun çocuk 26 haftalık! Nasıl aldırmayi düşünüyorsun bilimsel olarak bile bunun bir karşılığı yok çocuk kocaman! Ya o masumun senin onu istemedigini hissettiğini bilsen belki biraz vicdan yapar bu şekilde konuşmazdın! Bu çocuk karnından bir anda yok olmayacağına göre mecbur doguracaksin. Madem çocuğu almakla tehdit ediyorlar ver babasına o baksın sen bakmak istemiyorsun zaten! Ya da devlete ver yetistirme yurdunda zaten onu sevmeyen istemeyen anne babasından daha iyi bakarlar yavruya! Böyle şeyleri gördükçe çocuk istediğim.olmadigi için ağladığım Allah'a yalvardigim günler aklıma geliyor, deliriyorum!
Tamam ben de sana sert çıktım az önce farkındayım belki sen içinde bulunduğun kötü durumun yarattığı psikolojiyle ve hormonların etkisiyle belki bu şekilde düşünüp bu şekilde yazdın. Ama madem o da perişan olsun istemiyordun çocuğu yapmayacaktın,ikinci kez kocana dondugunde bu evliliğin baştan kötü olduğunu zaten biliyordun. Korunmalıydın. İkinci kez şans vermen zaten en büyük hataydı. Ama olmuş artık... Hatalar silsilesi içinde dünyaya gelecek masum bir bebek. Ve dünyaya gelmeyi kendisi secmedi ben buna üzülüyorum. Yapabileceğin iki şey var: ailene geri dönmek ve torunlarını kabul ettirmek, veya bebeğe gerçekten bakamayacagini hissediyorsan devlete vermek. Belki ona gerçekten aile ortamı sunabilecek birileri evlat edinir ve hayatı kurtulur. Bu şirret adamdan kurtulduktan sonra en kısa süre içerisinde kendine hayat kurabilmek için ise girmen gerek. Boşanma sürecinde zorluk çıkaracaklarını sanmıyorum zaten gözden çıkarmış seni. Bir an önce aileni arayıp durumdan haberdar etmelisin. Yaşın da çok genç, yeniden başlamak için emin ol geç değil. İlk adım aileni aramakla baslamalisin. İyi tepki almayacaksin belki ama sen onların evlatlarısın illa ki kabul edecekler.Ben çocuğu istemiyorum demiyorum sadece bu şekilde dünyaya gelip oda bende perişan ölsün istemiyorum zaten aldıramam izin vermezler yasal sürede geçti mecbur doğuracam
Allah aşkına doğur evlatlık ver en azından senin gibi olmasinPeki bebek kaç yaşına kadar annesinde kalabiliyor ya babası benden almaya kalkarsa ilerde bana bırakmaz ki alırlar ana oğul benden tek dertleri çocuk ailem malesef kabul etmiyor çocukla gidecek yerim yok yani çocuğa bakamam işim gücüm yok
Boyleleri anne olurken çok isteyip hamile kalamayanlar Allah'ın adaleti nerdeÇocuğu sosyal hizmetlere verirsin doğunca yazık sende veya babasında kalmasın belli ki o kapasitede değilsiniz kediler gibi ürüyorsunuz
Valla uzun uzun anlatmanıza gerek yok. 5-6 satırda anlaşılıyor konu. Anlaşılmayan şey neden hamile olduğunuz.Herkese mrb yaşadığım hayatı sizinle paylaşmak istiyorum 26 haftalık hamileyim ve çok mutsuzum her günüm stres kaygı mutsuzlukla geçiyor.. eşimle daha önce evlenip ayrıldık çocuk yoktu yıllar sonra tekrar barıştık aileler istemedi ailem çok karşıydı ona rağmen barıştım herşeyin güzel olacağına inandım hamile kaldım eşim çok anneci biri annesine bağımlı tek çocuk maddi durumları yok evleri arabası yok bı mesleği yok geçmişte ev muhabbeti yüzünden ayrıldık ailesiyle birlikte oturmak istedi kabul ettim oturdum fakat anlaşamayınca evi ayırmak istedim ama zehir ettiler annesi oğlumu bırakmam benden ayıramazsın diyerek boşanmamıza sebeb oldu oğlunu benle paylaşamadı beni oğluna kötüledi falan neyse yıllar sonra tekrar barıştık bu defa herşeyin düzeleceğine inandım ev konusuna gelince birlikte oturmak istemediğimi belirttim tamam ayrı otururuz dedi inandım aileme sırt çevirdim geldim şimdi 26 haftalık hamileyim işi sebebiyle ayrı oturuyoruz ama annesiyle oturacak benim durumum yok çalışıp iki eve bakamam annemi yalnız bırakamam diyor maddiyat bahane anne oğul birbirinden ayrılmıyor kuyruk gibiler evde bı kavga olsa annesini arayıp dert yakınıyor beni kötülüyor her kavgamızda beni ailemle tehdit ediyor aileni arayacam gelsin kızlarını götürsün diyecem diyor bana sahip çıkmıyor varsa yoksa annesi beni annesiyle oturtmak zorunda bırakıyor ben istemiyorum diyorum mecbursun diyor annesi oturulacak bı kadın değil şeytanın ta kendisi ikiyüzlü oğlunu dolduran beni sevmeyen bı kadın beni sevmiyor zaten sırf onunla beraber oturmadım diye adımı kötü geline çıkardı oğluna yapışmış benle paylaşamıyor bende bundan dolayı vede ev üstüne ev olmaz kendi yuvam olsun istiyorum eşim beni oturmak zorunda bırakıyor hamileyim hergün bu konudan dolayı stres yapıyorum eşimle kavga ediyoruz iş şiddete kadar gidiyor annesi için ev için bana vurmaktan kırmaktan üzmekten çekinmiyor anlayışsız biri işten gelince elinden telefon düşmüyor hep telefonla uğraşıyor yada eve gelir gelmez yemek yiyip hemen uyuyor sabaha kadar birlikte uyumuyoruz zaten bı paylaşım yok ilgisiz eve alışveriş yapmıyor zaten hamileyim buzdolabı boş diye günlerce aç kaldığımı biliyorum açlıktan ağladım sorumsuz biri sırf annesi için birlikte oturmak istemediğim için değer vermiyor bana hep önceligi annesi oldu soruyorum ben çocuğun ve annen mi tabikide annem diyor çocuktan önce annem diyor. Ben zorladım kavga bela simdide Annemle biraz oturalım çocuk doğsun toparlansın kendime çeki düzen vereyim sonra evimize çıkarız diyor Korkuyorum çocuk doğduktan sonra çocuğu benden alıp beni kapı önüne koymasından şuan ortada çocuk yok diye beni oyalıyor gibime geliyor çocuk doğunca anasıyla bir olup beni boşatır bunlar oyuzden korkum var eşime güvenmiyorum annesi berbat bi kadın bı gün bile tahammül edilecek biri değil geçmiste yuvamı yıktı oğlunu benden aldı şuanki tek korkum benim oğlumi benden almaları endişem var ama eşim beni anlamıyor illa annesiyle oturtacak mecbur bırakiyor çocuk doğduktan sonra evi ayırırız diyor bı işim mesleğim yok ailemde beni kabul etmez artık babam kapısını kapattı bana gelecekte bana ne olacak bilmiyorum bu çocuk olmasa boşanırdim belki ama elimi kolumu bağlayan bu çocuk eşim çocuğa birşey olursa seni mahvederim aileni yeryüzünden silerim diyor aldıramıyorum da kaldım böyle hergün ağlıyorum stres kaygı üzüntü evlendiğime pişman oldum hayalimdeki hamilelik bu değildi 6 aydır eşimden yana yüzüm gülmedi kıymet vermedi değer vermedi hamilelik sıradan bı olaymış gibi davrandı bana bı defa saçımı okşamadı anlayış empati yok varsa yoksa anası annem yalnız annemi bırakamam annemsiz olmaz diyip duruyor evin alışverisini zorla yaptırıyorum iyice zayıfladım açlıktan beslenemiyorum amacım annesinden ayırmak değil ayrı oturalım yine annene gidip gelelim sahip çıkarız diyorum herkesin evi düzeni var ben oturmam diyorum anlamıyor ev üstüne ev olur neyi paylaşamıyorsunuz annemi bırakamam diyor annesini bana ve çocuğuna tercih ediyor annesi için boşanmaktan çekinmez eşim hamile üzülmesin stres yapmasın demiyor kırıp üzüyor sürekli hasta halsiz olsam aç kalsam kalk yemeğini kendin yap ye diyor sürekli elinde telefon reesl izliyor kafasını kaldırıp benle ilgilenmiyor koltukta uyuyor evi otel gibi kullanıyor banyo tuvalete telefonla giriyor neyse çok mutsuzum stres kavga dövüş çocuğa birşey olacak diye korkuyorum çocukta etkilencek diye korkuyorum eşimle aramızda saygı kalmadı birbirimize sayıp sövüyoruz kavga esnasında bunların hepsi ev ve anası yüzünden ben mutsuzum anasıyla otursam mutsuzluktan ölecem hergün eşim bunu anlamıyor sabret dayan o senin annen suyuna git huyuna git onu idare et diyor sanki hizmetçi olacak almış gibiler beni dövüyor çenemi sıkıyor sürekli neyse uzun lafın kısası ne yapacağımı bilmiyorum boşanamıyorum çocuk var aldırmama izin vermiyor çocuk doğunca ben çocuğu asla kaynanama eşime bırakmam boşanamam artk ne yapcam bilmiyorum eşim bana kıymet vermiyor çocuğu doğursam onun için yeterli çocuğuma birşey olmasın senin üzülmen ne halde olduğun umrumda değil diyor sadece çocuğu istiyor benim ne hissettiğim umrunda değil anasına hizmet edeyim bakayım onun için yeter.. aç olduğum zamanlar açım diyorum zıkkım ye diyor bazen ağrım olunca geber diyor.. dahada kötüsü kavga edince Bi ara sancım oldu bana karnındakiyle birlikte geber demişti..
Bacım ne diyelim sen yasamıssın görmüssün bıle bıle nye barısarak kendine kotuluk ettin Allah yardımcın olsun demekten bska bsey gelmiyor ıcımdenHerkese mrb yaşadığım hayatı sizinle paylaşmak istiyorum 26 haftalık hamileyim ve çok mutsuzum her günüm stres kaygı mutsuzlukla geçiyor.. eşimle daha önce evlenip ayrıldık çocuk yoktu yıllar sonra tekrar barıştık aileler istemedi ailem çok karşıydı ona rağmen barıştım herşeyin güzel olacağına inandım hamile kaldım eşim çok anneci biri annesine bağımlı tek çocuk maddi durumları yok evleri arabası yok bı mesleği yok geçmişte ev muhabbeti yüzünden ayrıldık ailesiyle birlikte oturmak istedi kabul ettim oturdum fakat anlaşamayınca evi ayırmak istedim ama zehir ettiler annesi oğlumu bırakmam benden ayıramazsın diyerek boşanmamıza sebeb oldu oğlunu benle paylaşamadı beni oğluna kötüledi falan neyse yıllar sonra tekrar barıştık bu defa herşeyin düzeleceğine inandım ev konusuna gelince birlikte oturmak istemediğimi belirttim tamam ayrı otururuz dedi inandım aileme sırt çevirdim geldim şimdi 26 haftalık hamileyim işi sebebiyle ayrı oturuyoruz ama annesiyle oturacak benim durumum yok çalışıp iki eve bakamam annemi yalnız bırakamam diyor maddiyat bahane anne oğul birbirinden ayrılmıyor kuyruk gibiler evde bı kavga olsa annesini arayıp dert yakınıyor beni kötülüyor her kavgamızda beni ailemle tehdit ediyor aileni arayacam gelsin kızlarını götürsün diyecem diyor bana sahip çıkmıyor varsa yoksa annesi beni annesiyle oturtmak zorunda bırakıyor ben istemiyorum diyorum mecbursun diyor annesi oturulacak bı kadın değil şeytanın ta kendisi ikiyüzlü oğlunu dolduran beni sevmeyen bı kadın beni sevmiyor zaten sırf onunla beraber oturmadım diye adımı kötü geline çıkardı oğluna yapışmış benle paylaşamıyor bende bundan dolayı vede ev üstüne ev olmaz kendi yuvam olsun istiyorum eşim beni oturmak zorunda bırakıyor hamileyim hergün bu konudan dolayı stres yapıyorum eşimle kavga ediyoruz iş şiddete kadar gidiyor annesi için ev için bana vurmaktan kırmaktan üzmekten çekinmiyor anlayışsız biri işten gelince elinden telefon düşmüyor hep telefonla uğraşıyor yada eve gelir gelmez yemek yiyip hemen uyuyor sabaha kadar birlikte uyumuyoruz zaten bı paylaşım yok ilgisiz eve alışveriş yapmıyor zaten hamileyim buzdolabı boş diye günlerce aç kaldığımı biliyorum açlıktan ağladım sorumsuz biri sırf annesi için birlikte oturmak istemediğim için değer vermiyor bana hep önceligi annesi oldu soruyorum ben çocuğun ve annen mi tabikide annem diyor çocuktan önce annem diyor. Ben zorladım kavga bela simdide Annemle biraz oturalım çocuk doğsun toparlansın kendime çeki düzen vereyim sonra evimize çıkarız diyor Korkuyorum çocuk doğduktan sonra çocuğu benden alıp beni kapı önüne koymasından şuan ortada çocuk yok diye beni oyalıyor gibime geliyor çocuk doğunca anasıyla bir olup beni boşatır bunlar oyuzden korkum var eşime güvenmiyorum annesi berbat bi kadın bı gün bile tahammül edilecek biri değil geçmiste yuvamı yıktı oğlunu benden aldı şuanki tek korkum benim oğlumi benden almaları endişem var ama eşim beni anlamıyor illa annesiyle oturtacak mecbur bırakiyor çocuk doğduktan sonra evi ayırırız diyor bı işim mesleğim yok ailemde beni kabul etmez artık babam kapısını kapattı bana gelecekte bana ne olacak bilmiyorum bu çocuk olmasa boşanırdim belki ama elimi kolumu bağlayan bu çocuk eşim çocuğa birşey olursa seni mahvederim aileni yeryüzünden silerim diyor aldıramıyorum da kaldım böyle hergün ağlıyorum stres kaygı üzüntü evlendiğime pişman oldum hayalimdeki hamilelik bu değildi 6 aydır eşimden yana yüzüm gülmedi kıymet vermedi değer vermedi hamilelik sıradan bı olaymış gibi davrandı bana bı defa saçımı okşamadı anlayış empati yok varsa yoksa anası annem yalnız annemi bırakamam annemsiz olmaz diyip duruyor evin alışverisini zorla yaptırıyorum iyice zayıfladım açlıktan beslenemiyorum amacım annesinden ayırmak değil ayrı oturalım yine annene gidip gelelim sahip çıkarız diyorum herkesin evi düzeni var ben oturmam diyorum anlamıyor ev üstüne ev olur neyi paylaşamıyorsunuz annemi bırakamam diyor annesini bana ve çocuğuna tercih ediyor annesi için boşanmaktan çekinmez eşim hamile üzülmesin stres yapmasın demiyor kırıp üzüyor sürekli hasta halsiz olsam aç kalsam kalk yemeğini kendin yap ye diyor sürekli elinde telefon reesl izliyor kafasını kaldırıp benle ilgilenmiyor koltukta uyuyor evi otel gibi kullanıyor banyo tuvalete telefonla giriyor neyse çok mutsuzum stres kavga dövüş çocuğa birşey olacak diye korkuyorum çocukta etkilencek diye korkuyorum eşimle aramızda saygı kalmadı birbirimize sayıp sövüyoruz kavga esnasında bunların hepsi ev ve anası yüzünden ben mutsuzum anasıyla otursam mutsuzluktan ölecem hergün eşim bunu anlamıyor sabret dayan o senin annen suyuna git huyuna git onu idare et diyor sanki hizmetçi olacak almış gibiler beni dövüyor çenemi sıkıyor sürekli neyse uzun lafın kısası ne yapacağımı bilmiyorum boşanamıyorum çocuk var aldırmama izin vermiyor çocuk doğunca ben çocuğu asla kaynanama eşime bırakmam boşanamam artk ne yapcam bilmiyorum eşim bana kıymet vermiyor çocuğu doğursam onun için yeterli çocuğuma birşey olmasın senin üzülmen ne halde olduğun umrumda değil diyor sadece çocuğu istiyor benim ne hissettiğim umrunda değil anasına hizmet edeyim bakayım onun için yeter.. aç olduğum zamanlar açım diyorum zıkkım ye diyor bazen ağrım olunca geber diyor.. dahada kötüsü kavga edince Bi ara sancım oldu bana karnındakiyle birlikte geber demişti..
İzin vermiyor mu çıkmana arayacaksın polisi kişiyi hüviyetinden yoksun kılmaktan kalsın bir gece nezarethanede. Darp raporu alıcaksın sana vurduğunda. Yazılı ifade isteyecekler o zaman da tutanağa geçecek aç susuz beklediğin seni çıkarmadığı. Bi cesaret kendine acımıyosan çocuğuna acı.Kavgalı tartışmalı olduğumuz günler eve ekmek almaz eli boş gelir bunu nasıl ispat edeceğim ekmek su vs getirmez benide çıkarmaz almaya zaten hamileyim evde ekmek varmı yok mu aç susuz muyum umrunda değil her tartışmada bunu yapar normal zamanda da ben alışverise gidelim demeden almaz bsy
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?