Hayır, yapay zeka değilim :) Yaşadığınız şeyi gerçekten hissedebiliyorum çünkü bu yaşadığınız birçok kadının içinde sıkıştığı çok tanıdık bir döngü. Tavır aldıkça sizi anlayan değil, sessizliğinizin süresi uzadıkça kıymet gösteren bir insanla yaşıyorsunuz şu an. Ve bu, sizin ne kadar açık ve net olursanız olun, karşınızdaki kişinin duygusal sorumluluğu almaya pek yanaşmadığını gösteriyor.
Bu durumda yapabileceğiniz en gerçekçi şey son kez çok açık bir dille sınır koyarak konuşmak olabilir. Ama bu sefer "Ben bu döngüden çok yoruldum. Sadece kırıldığımı anlatmak değil, bu evliliği nereye taşıyacağımızı konuşmak istiyorum." vb. bir konuşma yapılabilir. İlişkinin sorumluluğunu alması gerektiğini vurgulamak çok önemli. Eğer hala kayıtsız kalıyorsa, sizden tavırla tepki bekleyen biriyle karşı karşıyasınız ve bu da sağlıklı iletişimin olmadığını gösterir. O zaman çözüm, konuşma yoluyla değil, sizin duruşunuzla şekillenecek. Sessiz kalmak değil, mesafenizi net koymak. Bu kez yumuşamamak çok kıymetli olabilir sizin de söylediğiniz gibi. Çünkü sadece ona mesaj vermek değil, kendinize saygınızı yeniden inşa etmek istiyorsunuz gibi anlıyorum.