Aslında bu sınır birçok ülkede 12 hafta olarak belirleniyor ama yanlış bilmiyorsam 10 haftadan itibaren bebeğin cinsiyeti anlaşılabiliyor ve o iki haftalık fark, Türkiye gibi bi coğrafyada biraz problem.Benim bildiğim Türkiye’de yasal sınırın 10 hafta olması bu haftadan itiibaren embriyo “Fetus”e dönüyorum. Yani artık organlar belirlenmeye başlıyor.
bence bu psikolojiyle günahı falan geçin. sırf 1günah için 1ömrü heba mı edeceksiniz. daha şimdiden böyle düşünüyosanız o cocuk asla mutlu büyüyemez ki. daha fazla zamanı geçmeden aldırın. Kendi hatanızı yine kendinizi düşünüp günah diyerek o canı bu hayata layık görmeyin...Merhabalar arkadaslar,
Konuya nereden basliyacagimi bilemiyorum. Söyle özetlemek istiyorum. Ben 13 haftalik hamileyim 3uncu cocuguma. Bi hastaligimdan dolayi hapi birakmak zorunda kaldim ve istemedigim halde hamile kaldim kendi dikkatsizligim yüzünden. Benim cocuklugum cok zor gecti, mutsuz bir evde hergun kavga icinde buyudum. Ortanci cocuk oldugum icin sevgisiz ve ilgisiz buyudum. Herseyimi kendim yaptim kendim calistim kendim ayaklarim uzerinde durdum, kisacasi ailemden ne maddi ne manevi hic bir destek gormedim. Onlar hep ilk cocuklarini sevdiler onemsediler. Halada oyle, surekli zaten hastayim diyip kendini acindiran bir insan. Benim esimle aram yillardir iyi degil, oda benim 4üncü cocugum gibi birsey, hep bir yuk bana asla kendi isini kendi göremez. Sanki evin babasi benim. Suan bunlari neden anlatiyorum. Hamile oldugumu ogrendigimde antidepresan hapi kullaniyordum birakmak zorunda kaldim. Suan çok kotuyum surekli aglama nobetleri geciriyorum ve iki çocugumla ilgilenemiyorum. Annemgilden hic bir destek gormuyorum onlarin tek derdi büyük çocuklari. Cocugu aldirmayi cok dusundum ama gunah oldugu icin aldiramadim. Ama dusundukce deli olcam, ne ucuncu cocuga bakacak gucum var nede kucuk kizimi kendi pozisyonuma sokmak istemiyorum, evimde bi ortanci cocuk olsun istemiyorum. Benim hayatim yok sayilmakla gecti ne deger verdiler nede sevgi. Suan kizim yanimda yatiyor ve ona baktikca icim gidiyor. Diyeceksiniz sen annengil gibi olma, ama insan gordugunu uyguluyor ne derseniz deyin. Benim bu hafta bi secim yapmam lazim son sansim bu bebegi aldirmak icin. Neyapayim neolır bana yardimci olun.
Bu durumda aldır o zaman denir ne denir başka.cocugu istemememin bircok nedenini yazdim zaten. Sadece ortanci çocuk oldugum icin degil, genel olarak evde siddet gordugumuz icin ve o traumalari atlatamadigim icin antidepresan kullaniyorum yillardir. Ve bir nedenide ortanci cocuk oldugum icin hic değer gormemem ve cocugumda bunu yasasin istemiyorum. Tabiki gostermek istemezsin ama istemsizce olan birsey bu bence. Kaldiki tek sorun ortanci olmasi degil suan ucuncu bir cocuga bakacak ne gucum ( saglik acisindan) nede mental iyi degilim.
Kronik ruhsal rahatsızlığı varsa 10 sene sürer. Ömür boyu da sürer. Ama öyle hastaların da çocuk gibi kocası olamaz, öylesi adamlar katlanmaz.Bir seçenek daha var, doğurun ve evlatlık verin. En azından istendiği beklendiği yerde yetişir büyür. Daha doğmadan anne sevgisinden mahrum kalıyor, doğduktan sonra riske atmayın.
Bilenler işin uzmanları yazsın lütfen, 10 sene psikolojik tedavi görülür mü? Yani hiç ilerleme olmaz mı? Mutsuzsunuz, kocanızdan şikayetçisiniz memnun değilsiniz, tekrar anne olmak istemiyorsunuz. Bir de üstüne sorumsuz koca. Yazık o bebeğe.
İlla ki bir sebep gerekmiyor, çocuk istemek zorunda değilsiniz ama toplumsal baskı o kadar ağır ki, size olduğu gibi bir sürü kadının hayatını mahvediyor. Keşke aldirsaydiniz, sonrasında hissettiklerinizi psikiyatristinizle konuşurdunuz.. yasal kürtaj süresi 10. Haftaymış.Merhabalar arkadaslar,
Konuya nereden basliyacagimi bilemiyorum. Söyle özetlemek istiyorum. Ben 13 haftalik hamileyim 3uncu cocuguma. Bi hastaligimdan dolayi hapi birakmak zorunda kaldim ve istemedigim halde hamile kaldim kendi dikkatsizligim yüzünden. Benim cocuklugum cok zor gecti, mutsuz bir evde hergun kavga icinde buyudum. Ortanci cocuk oldugum icin sevgisiz ve ilgisiz buyudum. Herseyimi kendim yaptim kendim calistim kendim ayaklarim uzerinde durdum, kisacasi ailemden ne maddi ne manevi hic bir destek gormedim. Onlar hep ilk cocuklarini sevdiler onemsediler. Halada oyle, surekli zaten hastayim diyip kendini acindiran bir insan. Benim esimle aram yillardir iyi degil, oda benim 4üncü cocugum gibi birsey, hep bir yuk bana asla kendi isini kendi göremez. Sanki evin babasi benim. Suan bunlari neden anlatiyorum. Hamile oldugumu ogrendigimde antidepresan hapi kullaniyordum birakmak zorunda kaldim. Suan çok kotuyum surekli aglama nobetleri geciriyorum ve iki çocugumla ilgilenemiyorum. Annemgilden hic bir destek gormuyorum onlarin tek derdi büyük çocuklari. Cocugu aldirmayi cok dusundum ama gunah oldugu icin aldiramadim. Ama dusundukce deli olcam, ne ucuncu cocuga bakacak gucum var nede kucuk kizimi kendi pozisyonuma sokmak istemiyorum, evimde bi ortanci cocuk olsun istemiyorum. Benim hayatim yok sayilmakla gecti ne deger verdiler nede sevgi. Suan kizim yanimda yatiyor ve ona baktikca icim gidiyor. Diyeceksiniz sen annengil gibi olma, ama insan gordugunu uyguluyor ne derseniz deyin. Benim bu hafta bi secim yapmam lazim son sansim bu bebegi aldirmak icin. Neyapayim neolır bana yardimci olun.
Psikiyatrik rahatsızlıkların süresi yok, tedavi ile de düzelmeyebilir.Bir seçenek daha var, doğurun ve evlatlık verin. En azından istendiği beklendiği yerde yetişir büyür. Daha doğmadan anne sevgisinden mahrum kalıyor, doğduktan sonra riske atmayın.
Bilenler işin uzmanları yazsın lütfen, 10 sene psikolojik tedavi görülür mü? Yani hiç ilerleme olmaz mı? Mutsuzsunuz, kocanızdan şikayetçisiniz memnun değilsiniz, tekrar anne olmak istemiyorsunuz. Bir de üstüne sorumsuz koca. Yazık o bebeğe.
Türkiyede değildir heralde değil mi?Burada yasal sınır 10 hafta cünküDaha önce kadın doğum kliniğinde çalışmıştım 13 haftalık bebeği aldırmaya gelmişlerdi evet ne yazık ki kürtaj gerçekleşti. Ve ben çocuğun kopan kolunu bacağını gördüm kafasını gördüm bu travmayı da hiç unutmuyorum. 24 hafta çok fazla değil mi gebeliği sonlandırmak için offfff kötü oldum.
Türkiye' de 2000 li yıllardı o zaman yasal sınır neydi hatırlamıyorum. Özel muayenelerde alınıyor zaten doktor risk alıp almıştı.Türkiyede değildir heralde değil mi?Burada yasal sınır 10 hafta cünkü
2000'li yıllarda da mevzuat aynı idi. yapılan uygulama legal değildi. dolayısıyla dillendirmemekte fayda varTürkiye' de 2000 li yıllardı o zaman yasal sınır neydi hatırlamıyorum. Özel muayenelerde alınıyor zaten doktor risk alıp almıştı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?