- Konu Sahibi TatliHuzur
-
- #1
Merhabalar arkadaslar,
Konuya nereden basliyacagimi bilemiyorum. Söyle özetlemek istiyorum. Ben 13 haftalik hamileyim 3uncu cocuguma. Bi hastaligimdan dolayi hapi birakmak zorunda kaldim ve istemedigim halde hamile kaldim kendi dikkatsizligim yüzünden. Benim cocuklugum cok zor gecti, mutsuz bir evde hergun kavga icinde buyudum. Ortanci cocuk oldugum icin sevgisiz ve ilgisiz buyudum. Herseyimi kendim yaptim kendim calistim kendim ayaklarim uzerinde durdum, kisacasi ailemden ne maddi ne manevi hic bir destek gormedim. Onlar hep ilk cocuklarini sevdiler onemsediler. Halada oyle, surekli zaten hastayim diyip kendini acindiran bir insan. Benim esimle aram yillardir iyi degil, oda benim 4üncü cocugum gibi birsey, hep bir yuk bana asla kendi isini kendi göremez. Sanki evin babasi benim. Suan bunlari neden anlatiyorum. Hamile oldugumu ogrendigimde antidepresan hapi kullaniyordum birakmak zorunda kaldim. Suan çok kotuyum surekli aglama nobetleri geciriyorum ve iki çocugumla ilgilenemiyorum. Annemgilden hic bir destek gormuyorum onlarin tek derdi büyük çocuklari. Cocugu aldirmayi cok dusundum ama gunah oldugu icin aldiramadim. Ama dusundukce deli olcam, ne ucuncu cocuga bakacak gucum var nede kucuk kizimi kendi pozisyonuma sokmak istemiyorum, evimde bi ortanci cocuk olsun istemiyorum. Benim hayatim yok sayilmakla gecti ne deger verdiler nede sevgi. Suan kizim yanimda yatiyor ve ona baktikca icim gidiyor. Diyeceksiniz sen annengil gibi olma, ama insan gordugunu uyguluyor ne derseniz deyin. Benim bu hafta bi secim yapmam lazim son sansim bu bebegi aldirmak icin. Neyapayim neolır bana yardimci olun.
Konuya nereden basliyacagimi bilemiyorum. Söyle özetlemek istiyorum. Ben 13 haftalik hamileyim 3uncu cocuguma. Bi hastaligimdan dolayi hapi birakmak zorunda kaldim ve istemedigim halde hamile kaldim kendi dikkatsizligim yüzünden. Benim cocuklugum cok zor gecti, mutsuz bir evde hergun kavga icinde buyudum. Ortanci cocuk oldugum icin sevgisiz ve ilgisiz buyudum. Herseyimi kendim yaptim kendim calistim kendim ayaklarim uzerinde durdum, kisacasi ailemden ne maddi ne manevi hic bir destek gormedim. Onlar hep ilk cocuklarini sevdiler onemsediler. Halada oyle, surekli zaten hastayim diyip kendini acindiran bir insan. Benim esimle aram yillardir iyi degil, oda benim 4üncü cocugum gibi birsey, hep bir yuk bana asla kendi isini kendi göremez. Sanki evin babasi benim. Suan bunlari neden anlatiyorum. Hamile oldugumu ogrendigimde antidepresan hapi kullaniyordum birakmak zorunda kaldim. Suan çok kotuyum surekli aglama nobetleri geciriyorum ve iki çocugumla ilgilenemiyorum. Annemgilden hic bir destek gormuyorum onlarin tek derdi büyük çocuklari. Cocugu aldirmayi cok dusundum ama gunah oldugu icin aldiramadim. Ama dusundukce deli olcam, ne ucuncu cocuga bakacak gucum var nede kucuk kizimi kendi pozisyonuma sokmak istemiyorum, evimde bi ortanci cocuk olsun istemiyorum. Benim hayatim yok sayilmakla gecti ne deger verdiler nede sevgi. Suan kizim yanimda yatiyor ve ona baktikca icim gidiyor. Diyeceksiniz sen annengil gibi olma, ama insan gordugunu uyguluyor ne derseniz deyin. Benim bu hafta bi secim yapmam lazim son sansim bu bebegi aldirmak icin. Neyapayim neolır bana yardimci olun.