İlk hamileliğim isteyerek oldu. Sonra bitti ve ben bir daha istemedim. Tekrar olunca kürtaj olmayı da istemedim evet. Zaten beklenen bir şey değildi. Öncesinde çocuk istemiyorken nasıl korunduysam yine öyle korunmuştum. Her ay hamile kalmıyorum yani.
Sana aldır ve doguracaksanda o çocuğu senden alırım diyerek tehdit ettiği anı kaydetsen ses veya mesaj falan varsa ekran görüntüsü alıp boşanma davasını aç. Küçücük bebeği annenin büyük bir suçu olmadığı takdirde babaya vermezler siyasi çevre falan sıkar sende feminist derneklerle avukatlarla çalış.Böyle bir konu açacağımı hiç tahmin etmezdim. Evleneli 6 ay oldu. Aynı iş yerinde çalışıyoruz. 2 senelik birliktelikten sonra evlendik. Evimize bir türlü taşınamadık, bazı sebeplerden dolayı benim ailemle kalıyoruz. Bu geçici bir durumdu, 2 ay sonra kendi evimize farklı bir şehire gidecektik.
ilişkimiz başlarda her ilişki gibi güzeldi. Sonra benim geçmişimde yaşadığım ve aldatılarak sonlanan ilişkim sık sık gündeme gelmeye başladı. Eşim ağıza alınmayacak şeyler söylemeye, beni geçmişimle yargılamaya ve kafasında kurmaya başladı. Her kavgamızda "eğer uzatırsan konuyu başka yerlere getiririm" şeklinde konuşup, geçmişimi kurcalayıp yorum yaptı ve beni ağlatmadan konuyu asla kapatmadı. Hamile kalmamak için dikkat ettim. Hatta olunca çok şaşırdım ve biraz da kötü hissettim çünkü eşim bu huyunu düzeltmeden ondan çocuk istemiyordum. Şimdi tekrar kavgalarımız başladı. Kavga sebeplerimiz, benim surat asmam veya laf sokmam olarak yansıtılsa da aslında kocamın her fırsatta küsmesi ve sofraya gelmemesi, evden gitmek istemesi gibi konular... ben de eskisi kadar güler yüzlü olamıyorun çünkü bana eski ilişkim üzerinden yapıştırdığı etiketler ve takıntıları yüzünden artık hiç mutlu değilim. Bugün de benzer bir şeyden dolayı evi terketti. Ve bana "çocuğu istemiyorum, aldır" dedi. O halde babalık haklarından feragat etmesini, ileride beni velayet davalarıyla uğraştırmamasını söyledim. Çünkü sırf o böyle takıntılı diye, sağlıkla büyüyen bir bebeğin yaşam hakkını elinden almak istemiyorum. Bu durumda bana "o zaman sen doğur ben onu senden almasını bilirim" dedi. Ailecek siyaseten birilerine yakınlar, işlerini bir şekilde çözeceklerine dair çok imalarda bulunurlar. Bundan dolayı korkuyorum. Doğurursam bana rahat vermeyecek, çocuğu elimden almaya çalışacak bu çok belli. "Senin gibi bir annesi olacağı için utanıyorum, sen çocuğu pazarlarsın" gibi bir cümle kurdu, gerçekten yazarken ben utanıyorum. Bugün ayrıca "düğünde çok içtim çünkü seninke evlendiğim güni hatırlamak istemiyorum", "çocuğun benden olduğunu bile sanmıyorum, dna testinde benim çıkarsa direkt senden alırım", "git ilk kocan baksın çocuğa, seni bekliyordur" gibi, daha aklıma gelmeyen bir sürü şey söyledi. Bu arada eski koca demesi de tamamen aşağılama maksatlı. Evlenmedim daha önce.
Böyle şeyleri nasıl düşünür, hamile bir kadına nasıl söyler ki normal bir insan? Sırf zamanında bir ilişkim oldu, bir şeyler yaşadım ve o da beni aldatınca bitti diye ben nasıl böyle kötü biri olabilirim?
Sabahtan beri ağlıyorum. Kendi ailem de sorup duruyor. Ben ailemin evinde kalıyorum, hamileyim ve kocam dışarıda bir yerlerde. Eşimin ailesi zaten bir torun yetiştiriyorlar, çocuk yürüyen ego şimdiden. "Varsın şımarık olsun yeter ki mutlu olsun" diye diye çocuğu mahvetmişler, her gün okulda birine zorbalık yapıyor çocuk. Ben o aileyle de mesafeli büyütmek istiyordum. Şimdi ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Bebeğin böyle bir ailesi olmasını istemiyorum. Hiçbir çocuk böyle manipülasyoncu, kötü kalpli bir babayı hak etmez. Aldırmaya da kıyamıyorum. Ama ne hamileliğime seviniyorum ne de doğacağı zamanlar için hayal kurabiliyorum. çok zor bir durumdayım. Sigarayı bırakmıştım, bugün stresten yine içtim. Normal bir hamilelik yaşayamıyorum, çok çok mutsuzum ve kendi hayatımla doğmamış bebeğin hayatı arasında kaldım. Nasıl bir hayatı olacağını kestirsem de... bana dua edin lütfen.
Umarım karşına böyle ustalıkla değişip seni de kendinden şüphe ettirecek tipler çıkmaz ve beni yargıladığın yerden bakabilirsin hep hayata. Yaşadığım bütün süreç simsiyah veya bembeyaz feğil, burada özetleyerek yazdım. Bunları her insan yaşayabiliyor. Babasız kalmasın gibi bir düşüncem yok, şu anda da babası yok benim gözümdeBu adamdan isteyerek mi hamile kaldın?
Yav adam leş gibi biri, sana o kadar ağır laflar eden adamla aynı yatağa girip çocuk yapmışsın? Leylekler getirmiyor bu çocukları. Ettiği laflar hakaret değil çok çok çok iğrenç şeyler.
Madem bu adam bu kadar leş gibi biri o çocuk olayı nasıl oluyor, yüzüne bile bakılmaması gereken bir adam bu senin için. Bu adamdan boşanacağını sanmıyorum, çocuğum babasız mı kalsın diye düşünür devam edersin.
Daha çok boşanmamaya bahane gibi kullanmışsın velayet davasını.Boşanmayı düşünmesem velayet davasından neden bahsedeyim?
Umarım karşına böyle ustalıkla değişip seni de kendinden şüphe ettirecek tipler çıkmaz ve beni yargıladığın yerden bakabilirsin hep hayata. Yaşadığım bütün süreç simsiyah veya bembeyaz feğil, burada özetleyerek yazdım. Bunları her insan yaşayabiliyor. Babasız kalmasın gibi bir düşüncem yok, şu anda da babası yok benim gözümde
Ben boşanmak istiyorum, o konuda bir tereddütüm yok. Tek başıma büyütürsem daha da sağlıklı bir birey olacak ondan da hiç şüphem yok. Sadece mahkemede ne yaparsa gerçekten alabilir onu bilmek istiyorum açıkçası.Daha çok boşanmamaya bahane gibi kullanmışsın velayet davasını.
Her neyse bu adamdan baba olmaz. Çocuk doğduktan sonra da binbir eziyete devam edecek belli ki.
Siz delilleri kanıtları toplamaya başlayın bir an önce.. bosaninca yenidoğan çocuğu anneden alamazlar , bunun çocuğu alırım senden demesi de sırf gözdağı çocuk sevgisinden değil yaniBöyle bir konu açacağımı hiç tahmin etmezdim. Evleneli 6 ay oldu. Aynı iş yerinde çalışıyoruz. 2 senelik birliktelikten sonra evlendik. Evimize bir türlü taşınamadık, bazı sebeplerden dolayı benim ailemle kalıyoruz. Bu geçici bir durumdu, 2 ay sonra kendi evimize farklı bir şehire gidecektik.
ilişkimiz başlarda her ilişki gibi güzeldi. Sonra benim geçmişimde yaşadığım ve aldatılarak sonlanan ilişkim sık sık gündeme gelmeye başladı. Eşim ağıza alınmayacak şeyler söylemeye, beni geçmişimle yargılamaya ve kafasında kurmaya başladı. Her kavgamızda "eğer uzatırsan konuyu başka yerlere getiririm" şeklinde konuşup, geçmişimi kurcalayıp yorum yaptı ve beni ağlatmadan konuyu asla kapatmadı. Hamile kalmamak için dikkat ettim. Hatta olunca çok şaşırdım ve biraz da kötü hissettim çünkü eşim bu huyunu düzeltmeden ondan çocuk istemiyordum. Şimdi tekrar kavgalarımız başladı. Kavga sebeplerimiz, benim surat asmam veya laf sokmam olarak yansıtılsa da aslında kocamın her fırsatta küsmesi ve sofraya gelmemesi, evden gitmek istemesi gibi konular... ben de eskisi kadar güler yüzlü olamıyorun çünkü bana eski ilişkim üzerinden yapıştırdığı etiketler ve takıntıları yüzünden artık hiç mutlu değilim. Bugün de benzer bir şeyden dolayı evi terketti. Ve bana "çocuğu istemiyorum, aldır" dedi. O halde babalık haklarından feragat etmesini, ileride beni velayet davalarıyla uğraştırmamasını söyledim. Çünkü sırf o böyle takıntılı diye, sağlıkla büyüyen bir bebeğin yaşam hakkını elinden almak istemiyorum. Bu durumda bana "o zaman sen doğur ben onu senden almasını bilirim" dedi. Ailecek siyaseten birilerine yakınlar, işlerini bir şekilde çözeceklerine dair çok imalarda bulunurlar. Bundan dolayı korkuyorum. Doğurursam bana rahat vermeyecek, çocuğu elimden almaya çalışacak bu çok belli. "Senin gibi bir annesi olacağı için utanıyorum, sen çocuğu pazarlarsın" gibi bir cümle kurdu, gerçekten yazarken ben utanıyorum. Bugün ayrıca "düğünde çok içtim çünkü seninke evlendiğim güni hatırlamak istemiyorum", "çocuğun benden olduğunu bile sanmıyorum, dna testinde benim çıkarsa direkt senden alırım", "git ilk kocan baksın çocuğa, seni bekliyordur" gibi, daha aklıma gelmeyen bir sürü şey söyledi. Bu arada eski koca demesi de tamamen aşağılama maksatlı. Evlenmedim daha önce.
Böyle şeyleri nasıl düşünür, hamile bir kadına nasıl söyler ki normal bir insan? Sırf zamanında bir ilişkim oldu, bir şeyler yaşadım ve o da beni aldatınca bitti diye ben nasıl böyle kötü biri olabilirim?
Sabahtan beri ağlıyorum. Kendi ailem de sorup duruyor. Ben ailemin evinde kalıyorum, hamileyim ve kocam dışarıda bir yerlerde. Eşimin ailesi zaten bir torun yetiştiriyorlar, çocuk yürüyen ego şimdiden. "Varsın şımarık olsun yeter ki mutlu olsun" diye diye çocuğu mahvetmişler, her gün okulda birine zorbalık yapıyor çocuk. Ben o aileyle de mesafeli büyütmek istiyordum. Şimdi ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Bebeğin böyle bir ailesi olmasını istemiyorum. Hiçbir çocuk böyle manipülasyoncu, kötü kalpli bir babayı hak etmez. Aldırmaya da kıyamıyorum. Ama ne hamileliğime seviniyorum ne de doğacağı zamanlar için hayal kurabiliyorum. çok zor bir durumdayım. Sigarayı bırakmıştım, bugün stresten yine içtim. Normal bir hamilelik yaşayamıyorum, çok çok mutsuzum ve kendi hayatımla doğmamış bebeğin hayatı arasında kaldım. Nasıl bir hayatı olacağını kestirsem de... bana dua edin lütfen.
Sadece senin beynin ve senin özsaygın yok. Ben bu adamdan bir kere kendi isteğimle hamile kaldım ve o zamana kadar değiştiğini düşünmüştüm. Tekrar sinyal vermeye başlayınca da "2 yıl çocuk düşünmüyorum ve böyle devam eder düzelmez ise de boşanacağımızı düşünüyorum" dedim. İlişkiye gelince.. Yatak odamda kiminle ne yaşadığım hakkında konuşacak bir konumda değilsin. Buraya bir konu açtım diye özelimi, yatağımı sorgulayamazsın. Fikir veren insanlar var, faydalı bulduklarımı uygulayacağım. Analiz istemedim. Dua edin dedim ve hukuki olarak bana yardımı dokunacak birkaç fikir gelir diye düşündüm.Bir beynim ve kendime saygım var, bana bu şekilde saygısızca davranan, bana böyle ahlaksız iması yapan, hakaretler eden insanla görüşmem. Görüşmediğim gibi bundan çocuk yapıp, doğmamış evladıma kötülük yapmam. En azından şunu akıl edebiliyorum "bana bunu yapan adam çocuğumuza neler neler yapar" sırf bu düşünce bile yeterli.
Adam evlenmeden öncede böyleymiş, senin ilk gebeliğinde de böyleymiş şuanda böyle önüne defalarca kendini kurtarma hakkı çıkmış. Sen kendin devam etmişsin üstüne çocuk yapmışsın. Sen bu hikayede mağdur ve kandırılan kişi değilsin.
Adam senin ahlakına neler neler demiş gitmiş çocuk yapmışsın, çocuk doğunca bile senin annen böyleydi şöyleydi diyerek çocuğu mahvedecek birisi olduğu belli, öyle tartışma sırasında salak gibi laflar kullanmak gibi bir şey değil bu.
Aynen öyle yaptım. Umarım öyle olur veya bir şekilde gebelik sonlanır diye umuyorum. Böyle söylemek ve istemek de doğru değil ama bu noktada başka çarem yok.Ailenin evinde kaliyormussunuz. Ne yapacaksin biliyormusun kocanin bavulunu alip kapiya atacaksin alacaksın aileni karsina anne baba boyleyken böyle. Anne çocuğa zarar vermediği müddetce orspuda olsa ilaç bagimlısıda olsa baskasına vermez
Hiçmi bu adama okkali bir tokat çakmadiniz size eski kocandandir benden bile degil dediginde?Uzgunum ama kocaniz tam bir şerefsiz insan evlendigi kadina nasil böyle çirkin sozler söyler okurken başima agrilar girdi.Aileniz biliyormu size boyle sozler soylediyini kimse size destek degilmi?Bari elinde bir kanit olsun bu sozleri soyledigine dair bu tur insanlar inkar eder sonra suçlu siz olursunuz boşandiginizda rahat boşana bilirdiniz en azindan.Çoçuk bilse böyle babasi olucak kendisi ondan igrenir birde size diyor boyle annesi olmasin resmen kadin duşmani.Böyle bir konu açacağımı hiç tahmin etmezdim. Evleneli 6 ay oldu. Aynı iş yerinde çalışıyoruz. 2 senelik birliktelikten sonra evlendik. Evimize bir türlü taşınamadık, bazı sebeplerden dolayı benim ailemle kalıyoruz. Bu geçici bir durumdu, 2 ay sonra kendi evimize farklı bir şehire gidecektik.
ilişkimiz başlarda her ilişki gibi güzeldi. Sonra benim geçmişimde yaşadığım ve aldatılarak sonlanan ilişkim sık sık gündeme gelmeye başladı. Eşim ağıza alınmayacak şeyler söylemeye, beni geçmişimle yargılamaya ve kafasında kurmaya başladı. Her kavgamızda "eğer uzatırsan konuyu başka yerlere getiririm" şeklinde konuşup, geçmişimi kurcalayıp yorum yaptı ve beni ağlatmadan konuyu asla kapatmadı. Hamile kalmamak için dikkat ettim. Hatta olunca çok şaşırdım ve biraz da kötü hissettim çünkü eşim bu huyunu düzeltmeden ondan çocuk istemiyordum. Şimdi tekrar kavgalarımız başladı. Kavga sebeplerimiz, benim surat asmam veya laf sokmam olarak yansıtılsa da aslında kocamın her fırsatta küsmesi ve sofraya gelmemesi, evden gitmek istemesi gibi konular... ben de eskisi kadar güler yüzlü olamıyorun çünkü bana eski ilişkim üzerinden yapıştırdığı etiketler ve takıntıları yüzünden artık hiç mutlu değilim. Bugün de benzer bir şeyden dolayı evi terketti. Ve bana "çocuğu istemiyorum, aldır" dedi. O halde babalık haklarından feragat etmesini, ileride beni velayet davalarıyla uğraştırmamasını söyledim. Çünkü sırf o böyle takıntılı diye, sağlıkla büyüyen bir bebeğin yaşam hakkını elinden almak istemiyorum. Bu durumda bana "o zaman sen doğur ben onu senden almasını bilirim" dedi. Ailecek siyaseten birilerine yakınlar, işlerini bir şekilde çözeceklerine dair çok imalarda bulunurlar. Bundan dolayı korkuyorum. Doğurursam bana rahat vermeyecek, çocuğu elimden almaya çalışacak bu çok belli. "Senin gibi bir annesi olacağı için utanıyorum, sen çocuğu pazarlarsın" gibi bir cümle kurdu, gerçekten yazarken ben utanıyorum. Bugün ayrıca "düğünde çok içtim çünkü seninke evlendiğim güni hatırlamak istemiyorum", "çocuğun benden olduğunu bile sanmıyorum, dna testinde benim çıkarsa direkt senden alırım", "git ilk kocan baksın çocuğa, seni bekliyordur" gibi, daha aklıma gelmeyen bir sürü şey söyledi. Bu arada eski koca demesi de tamamen aşağılama maksatlı. Evlenmedim daha önce.
Böyle şeyleri nasıl düşünür, hamile bir kadına nasıl söyler ki normal bir insan? Sırf zamanında bir ilişkim oldu, bir şeyler yaşadım ve o da beni aldatınca bitti diye ben nasıl böyle kötü biri olabilirim?
Sabahtan beri ağlıyorum. Kendi ailem de sorup duruyor. Ben ailemin evinde kalıyorum, hamileyim ve kocam dışarıda bir yerlerde. Eşimin ailesi zaten bir torun yetiştiriyorlar, çocuk yürüyen ego şimdiden. "Varsın şımarık olsun yeter ki mutlu olsun" diye diye çocuğu mahvetmişler, her gün okulda birine zorbalık yapıyor çocuk. Ben o aileyle de mesafeli büyütmek istiyordum. Şimdi ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Bebeğin böyle bir ailesi olmasını istemiyorum. Hiçbir çocuk böyle manipülasyoncu, kötü kalpli bir babayı hak etmez. Aldırmaya da kıyamıyorum. Ama ne hamileliğime seviniyorum ne de doğacağı zamanlar için hayal kurabiliyorum. çok zor bir durumdayım. Sigarayı bırakmıştım, bugün stresten yine içtim. Normal bir hamilelik yaşayamıyorum, çok çok mutsuzum ve kendi hayatımla doğmamış bebeğin hayatı arasında kaldım. Nasıl bir hayatı olacağını kestirsem de... bana dua edin lütfen.
Çok teşekkür ederim. birikimim var, işim de var. Boşanma durumunda hayatımda hiçbir şey değişmez, aksine daha da iyi olurum maddi manevi. Ama boşansam da bu insan maalesef bir şekilde çocuğun babası. Aldırmak dışında mantıklı yol yok, aldırmayı da içime sindiremiyorum. Tek sorunum bu ikilemde kalmış olmak.Allah yardımcınız olsun çok üzüldüm sizin için.. Hiç korkmayın, öyle kolay mı çocuğu anneden ayırmak? Siz kendinize iyi bakın, para biriktirin, boşanacaksanız kendi kendinizi geçindirecek durumda olun.. Sağlıklı, geçimini sağlayabilen bir anneden kim neden alabilsin çocuğunu? Sırf sizi korkutmak istiyor..
Amaan canını sıkma elin adami için uzülmeye değmez ailen arkandaysa hersey yoluna girer :) eşin hicbir halt yapamaz sadece seni eziklemeye calısıyorAynen öyle yaptım. Umarım öyle olur veya bir şekilde gebelik sonlanır diye umuyorum. Böyle söylemek ve istemek de doğru değil ama bu noktada başka çarem yok.
Fikrinize müdehale etmiş gibi olmak istemem ama siz böyle bir aileye böyle bir babaya evlat olarak doğmak ister miydiniz ? Hangisi daha kötü ?Böyle bir konu açacağımı hiç tahmin etmezdim. Evleneli 6 ay oldu. Aynı iş yerinde çalışıyoruz. 2 senelik birliktelikten sonra evlendik. Evimize bir türlü taşınamadık, bazı sebeplerden dolayı benim ailemle kalıyoruz. Bu geçici bir durumdu, 2 ay sonra kendi evimize farklı bir şehire gidecektik.
ilişkimiz başlarda her ilişki gibi güzeldi. Sonra benim geçmişimde yaşadığım ve aldatılarak sonlanan ilişkim sık sık gündeme gelmeye başladı. Eşim ağıza alınmayacak şeyler söylemeye, beni geçmişimle yargılamaya ve kafasında kurmaya başladı. Her kavgamızda "eğer uzatırsan konuyu başka yerlere getiririm" şeklinde konuşup, geçmişimi kurcalayıp yorum yaptı ve beni ağlatmadan konuyu asla kapatmadı. Hamile kalmamak için dikkat ettim. Hatta olunca çok şaşırdım ve biraz da kötü hissettim çünkü eşim bu huyunu düzeltmeden ondan çocuk istemiyordum. Şimdi tekrar kavgalarımız başladı. Kavga sebeplerimiz, benim surat asmam veya laf sokmam olarak yansıtılsa da aslında kocamın her fırsatta küsmesi ve sofraya gelmemesi, evden gitmek istemesi gibi konular... ben de eskisi kadar güler yüzlü olamıyorun çünkü bana eski ilişkim üzerinden yapıştırdığı etiketler ve takıntıları yüzünden artık hiç mutlu değilim. Bugün de benzer bir şeyden dolayı evi terketti. Ve bana "çocuğu istemiyorum, aldır" dedi. O halde babalık haklarından feragat etmesini, ileride beni velayet davalarıyla uğraştırmamasını söyledim. Çünkü sırf o böyle takıntılı diye, sağlıkla büyüyen bir bebeğin yaşam hakkını elinden almak istemiyorum. Bu durumda bana "o zaman sen doğur ben onu senden almasını bilirim" dedi. Ailecek siyaseten birilerine yakınlar, işlerini bir şekilde çözeceklerine dair çok imalarda bulunurlar. Bundan dolayı korkuyorum. Doğurursam bana rahat vermeyecek, çocuğu elimden almaya çalışacak bu çok belli. "Senin gibi bir annesi olacağı için utanıyorum, sen çocuğu pazarlarsın" gibi bir cümle kurdu, gerçekten yazarken ben utanıyorum. Bugün ayrıca "düğünde çok içtim çünkü seninke evlendiğim güni hatırlamak istemiyorum", "çocuğun benden olduğunu bile sanmıyorum, dna testinde benim çıkarsa direkt senden alırım", "git ilk kocan baksın çocuğa, seni bekliyordur" gibi, daha aklıma gelmeyen bir sürü şey söyledi. Bu arada eski koca demesi de tamamen aşağılama maksatlı. Evlenmedim daha önce.
Böyle şeyleri nasıl düşünür, hamile bir kadına nasıl söyler ki normal bir insan? Sırf zamanında bir ilişkim oldu, bir şeyler yaşadım ve o da beni aldatınca bitti diye ben nasıl böyle kötü biri olabilirim?
Sabahtan beri ağlıyorum. Kendi ailem de sorup duruyor. Ben ailemin evinde kalıyorum, hamileyim ve kocam dışarıda bir yerlerde. Eşimin ailesi zaten bir torun yetiştiriyorlar, çocuk yürüyen ego şimdiden. "Varsın şımarık olsun yeter ki mutlu olsun" diye diye çocuğu mahvetmişler, her gün okulda birine zorbalık yapıyor çocuk. Ben o aileyle de mesafeli büyütmek istiyordum. Şimdi ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Bebeğin böyle bir ailesi olmasını istemiyorum. Hiçbir çocuk böyle manipülasyoncu, kötü kalpli bir babayı hak etmez. Aldırmaya da kıyamıyorum. Ama ne hamileliğime seviniyorum ne de doğacağı zamanlar için hayal kurabiliyorum. çok zor bir durumdayım. Sigarayı bırakmıştım, bugün stresten yine içtim. Normal bir hamilelik yaşayamıyorum, çok çok mutsuzum ve kendi hayatımla doğmamış bebeğin hayatı arasında kaldım. Nasıl bir hayatı olacağını kestirsem de... bana dua edin lütfen.
Bana bunları söylediğinde ezilip büzülmediğim, "senden önceki hayatım hakkında konuşurken haddini bileceksin" dediğim için daha da bastırıyor. Daha da çirkinleşiyor. Aşağılık kompleksi yaşadığını, kendinden önce bir ilişkim olmasını asla kaldıramadığını düşünüyorum. Ki öyle. Bu sözler artık son radde oldu bu kadar ileri gitmemişti daha önce. Zaten şu an ayrıyız, başka yerde kalıyor.Hiçmi bu adama okkali bir tokat çakmadiniz size eski kocandandir benden bile degil dediginde?Uzgunum ama kocaniz tam bir şerefsiz insan evlendigi kadina nasil böyle çirkin sozler söyler okurken başima agrilar girdi.Aileniz biliyormu size boyle sozler soylediyini kimse size destek degilmi?Bari elinde bir kanit olsun bu sozleri soyledigine dair bu tur insanlar inkar eder sonra suçlu siz olursunuz boşandiginizda rahat boşana bilirdiniz en azindan.Çoçuk bilse böyle babasi olucak kendisi ondan igrenir birde size diyor boyle annesi olmasin resmen kadin duşmani.
Sağlıklı bir canı aldırmak hem günah, hem ömür boyu vicdan azabı çekersiniz.. Vicdanınız rahat olsa bu ikilemde kalmazdınız zaten :/Çok teşekkür ederim. birikimim var, işim de var. Boşanma durumunda hayatımda hiçbir şey değişmez, aksine daha da iyi olurum maddi manevi. Ama boşansam da bu insan maalesef bir şekilde çocuğun babası. Aldırmak dışında mantıklı yol yok, aldırmayı da içime sindiremiyorum. Tek sorunum bu ikilemde kalmış olmak.