- 1 Haziran 2016
- 2.952
- 2.273
- 48
- 34
Evet Haklısınız
Erkekler kadınlara göre biraz tuhaf babalık fikrine çocuk doğup 3-4 aylık olana kadar alışamıyorlar. Hatta birçoğu yaşına girip baba diyene kadar tam sahiplenemiyor. Ama bu süre geçtikten sonra da çocuğu anneden daha çok sahipleniyorlar çoğunlukla(Eşimin bir akrabası demişti ki yaşına girip baba demeden ne olduğunu anlayamadım ama şimdi onsuz yapamıyorum. Eşimden çok onu özlüyorum eve koşarak geliyorum). Evlilikte herhangi bir sıkıntınız olmasa eşinizin tepkisi anormal olurdu ama sorunlu olan bi evlilikte eşinizin verdiği tepki çok ta anormal karşılanmamalı diye düşünüyorum.
Siz bile karnınızda taşıdığınız halde daha farkına varamamışsınız hamileliği anneliğin ne olduğunu ki ilk aylarda sizin tepkiniz de normal. (@Kova hatunu vardı bebeğini aldırmak için konu açmıştı burda o da sizin gibi ilk başlarda aldırmayı düşünmüştü şimdi bebek sahibi onun da görüşlerini almak gerek bence)
Bana kalırsa boşanma işini biraz erteleyin gerekirse ayrı yaşayın bir süre kendinize ve evliliğinize zaman tanıyın. Sizde annelik eşinizde de babalık duygusu gelişecektir bu süre zarfında.
Son olarak şunu söyleyim yorumumu evlenmeden önce sırf çocuğum olsun diye sevmesem de biriyle mantık evliliği yapabilirim diyen ve daha sonra sevdiğim adamla evlenip 4 senedir çocuk için tedavi gören biri olarak yaptım. Çocuk insanlara Allah'ın bir lütfu kesinlikle. Konunuzda yazmışsınız belki birdaha çocuk sahibi olma şansım olmayabilir diye bence bu şansınızı iyi değerlendirin.
hisserdersin goreceksin ve duygularini buraya yazacaksin gulerek insallahInşallah kalkarım altından anne gibi hissederim
Olursun tabiki. Çocuğun onu seven ona bir birey olarak saygı duyan ve onu koruyan bir anneye ihtiyacı var sadece. Gerisini kendisi halleder.Sadece kariyer değil çocuk için yeterli olur muyum diye düşünüyorum
Ilk olarak eski konularini bilmiyorum ama esinizli büyük sorunlariniz yoksamesela siddet aldatma gibi seyler belki tekrar deniyebilirsiniz. Anladigim kadariyla esiniz de cocugu yalniz büyütme taraftari degil ama tabiki sen bilirsin canim.
Ikincisi cocugunu büyütememekden korkma öyle bir sey yok. Cocugunu kucagina aldikdan sonra öyle bir güc geliyorki insana inanamassin bende hic beklemezdim.
Yigenlerimi bile kucagimda tutmakdan korkarken ben covugumu öyle bir tutup onu emzirdim yikadim disariya ciktim. Hepsini yalniz cünkü esim calisiyordu ve aileden uzakta yasiyorum.
Ücünüsü annen eminim halinden anlar kendide essiz büyütdügü icin sizi. Hem hangi anne kizinin torununu aldirmasini desteklerki. Eminim gelecekle ilgili planlarini da yaparsin belki bebeksiz kadar hizli degil ama azimli birisin herhalde 1-2 sene belki gec kavussursun ama yaparsin.
Cocukta tabiki burukluk olacak ama sen bunu yasadigin icin anlayabileceksin
Guclu birisin altindan kalkabilecegine inaniyorum
aldirin demek ne kadar kolay dimi onun gunahina girecek olan siz degilsiniz tabi.konu sahibi aldirmak istemiyor.sirdugu iyi anne olurmuyum yavrumla birlikte hedeflerimi yaparmiyim diyor.adam adam olsunda hamile esini koruyup kollasin bebegimiz olacak onunla birlikte iyi bi aile olabiliriz deneyelim diyebilirdi.isin kolayina kacmis aldir demis.tabi onun kalbinden cigerinden canindan sokulmuycek.ne anlarki..bencilce bence çünkü babasız baba sevgisi olamdan büyüyecek aldırın en sağlıklısı bu
O pıt pıt pıt atan kalbi durdurabilecek misin? Ben inanmıyorum bunu yapabileceğine...Kızlar merhaba..
Bilen biliyor eşimle az çok sorunlarımız vardı yapı olarak o bana çok gamsız ben ona duygusal geliyordum, her şeyden şikayetçi olması beni yordu ve biz konuşup ayrılma kararı aldık her neyse asıl sorun bu da değil.
Yaklaşık 7 haftalık hamileyim,eşim madem ayrılıyoruz çocuğu aldırmamız en doğrusu olur dünyaya gelecekse babasınında yanında olması gerek ama bizim çıkışımız yok gibi,sadece sen tek başına nasıl bakacaksın dedi,Asla aldırmayacağımı çocuğun bu düzene alışacağını söyledim çok güçlü bir şekilde!
Şimdi konuya gelirsek ben babasız büyüdüm gibi çok burukluk kaldı içimde,çocuğumda yaşar mı?
Avukatım ve hakimlik için hazırlanma düşüncelerim vardı,yurtdışında dil eğitimi görmek gibi planlarım vardı babasız bir çocukla tek başıma her şeyi halledebilir miyim?
Anneme henüz söylemedim,Annem erkek kardeşimle yaşıyor onlarla yaşamaya başlayıp çocuğum olacağını söylemeli ve büyütmesi için yardım istemeli miyim?
Annem babamdan çok çekmişti,ve ayrıldılar bir var bir yoktu baba faktörü,Annem bizi büyütürken çok sıkıntı çekti ama hep sevgisini verdi.Geçmişteki çocukluğum ve davalarda gördüklerim yüzünden evlilikten hep korktum,artık herkes bilip,adı konunca evlendim,gün almaya giderken bile vazgeçmek için geç değil diye düşündüm hep içimde korku vardı.
Çocukta çok ani geldi bana bi yanım doğunca hayallere iterken beni diğer yanım nasıl altından kalkacaksın hazır değilsin diyor yine.
Üniversite okurken çocuğu olan avukat arkadaşım var onu düşünüyorum Bende yapabilirim hem annemde yardım eder diyorum ama korkuyorum
Annem hep hazır hissetmek diye bir şey yok,kucağına aldığın zaman büyüyorsun derdi,hep onun gibi anne olmak istedim ama olmayacağım sanki.
Ve bir daha evlenir miyim çocuklarım olur mu meçhul bi daha cesaret edemem sanırım işe yoğunlaşırım.
Şimdi ne yapmalıyım?
Bana en azından fikir verin.
Evet çocuk sahibi olamayan insanlar var,ama bu benim elimde değil,Allah isteyen herkese nasip etsin.Senin yerinde olmak isteyen kaç kişi var gibi şeyler değil,bak doğurursan babasız büyürse bu olur,annen bakarsa iş eğitimine devam edebilirsin,ya da şunları şunları yaparsan hazır hissedeceksin gibi öneriler istiyorum ne düşünsemde gerek bilmiyorum evlilik,hamilelik beni çok korkutuyor çocuk gibi hissediyorum kendimi
Böyle korkusu olup yenen var mı?
aldirin demek ne kadar kolay dimi onun gunahina girecek olan siz degilsiniz tabi.konu sahibi aldirmak istemiyor.sirdugu iyi anne olurmuyum yavrumla birlikte hedeflerimi yaparmiyim diyor.adam adam olsunda hamile esini koruyup kollasin bebegimiz olacak onunla birlikte iyi bi aile olabiliriz deneyelim diyebilirdi.isin kolayina kacmis aldir demis.tabi onun kalbinden cigerinden canindan sokulmuycek.ne anlarki..
aynen bazen esimle sorunlarimiz oluyor moral sifir.evlat buyuk bır nımet bı cana kıyma Allah yardım eder tek basınada degılmıssın buyur gder yıllar snra byunca bır evladın oldugunda omuzuna yaslanıp ıyı kı dgurmusum dersın
adam adam değilse en başından kötü giden bir evlilik varsa çocuk hiç yapılmaycak kazada olmayacakaldirin demek ne kadar kolay dimi onun gunahina girecek olan siz degilsiniz tabi.konu sahibi aldirmak istemiyor.sirdugu iyi anne olurmuyum yavrumla birlikte hedeflerimi yaparmiyim diyor.adam adam olsunda hamile esini koruyup kollasin bebegimiz olacak onunla birlikte iyi bi aile olabiliriz deneyelim diyebilirdi.isin kolayina kacmis aldir demis.tabi onun kalbinden cigerinden canindan sokulmuycek.ne anlarki..
Üniversiteye gırdıgınde kac yasındaydınız. Bolumunuz 4 yıllık lisansmıydı? Ben de tekrar okumak ıstıyorum cesaret edemıyorumCanım hiç merak etme bak annen de yanındaymış. Eminim sizin sevginizle çok da güzel büyür çocuğun. Ben 3 çocukla girdim üniversiteye ve bitiyor bu yıl. Emin ol sen de yaparsın. Eşim de öyle hem ders çalıştı hem dışarıda çalıştı hem de kpss. Kazandı sonunda. Hukuk okumuşsun sonuçta devamını da getirirsin merak etme
Hangi bölümü okudunuz?19 yaşındaydım. Hiç bir şey bilmiyordum ve yanımda esimden başka kimse yoktu ki o da 20 yaşındaydı. Ama en kolay bebeğim oydu sanırım. İkinciyi asla düşünmüyorum derken hamile olduğumu öğrendim sonra üçüncüyü ben istedim. Şimdi 6.bebeğe hamileyim. Zaman su gibi akıp geçiyor ve asla yaptığın iyi şeylere üzülmüyorsun. Bebeğini aldırırsan sadece pişmanlık duyacaksın sen de biliyorsun. Ama seninle olsa hem bebegimi büyüttüm hem yüksek lisans yaptım ya da bunları başardım diyebileceksin. Diğer türlü yarım kalırsın.
Ben okula başlarken az demedim yapamam 4 çocukla okumak kolay mı(4.ye hamileydim sınava girdigimde) diye. Sonra bi de 3. Sınıfta pes edecek duruma geldim. Sonra sirkelendim kendime gelip devam ettim ve simdi mezun oluyorum. 4 yıl boyunca evde sadece çocuk bakıyor olabilirdim ( ki bu bile bir çok insana göre çok büyük birsey) ama ben aynı zamanda üniversite bitirmiş oldum. Çok da memnunum bu durumdan :)
Aldatma, şiddet yada yalan yoksa bebeğiniz için yeniden bir araya gelmeyi deneyin derim. Aşılamayacak problem yoktur. Bir evlilik terapistine falan gidin.. Düzeltmeye çalışın... Çünkü en güzeli çocuğunuzun anne ve babasının birlikte olduğu huzurlu bir yuvada büyümesidir. Diğer meseleyle ilgili olarak da siz istedikten sonra bebeğiniz olsa dahi herşeyi başarabilirsiniz, bu sizin elinizde. Azminizin elinde..Kızlar merhaba..
Bilen biliyor eşimle az çok sorunlarımız vardı yapı olarak o bana çok gamsız ben ona duygusal geliyordum, her şeyden şikayetçi olması beni yordu ve biz konuşup ayrılma kararı aldık her neyse asıl sorun bu da değil.
Yaklaşık 7 haftalık hamileyim,eşim madem ayrılıyoruz çocuğu aldırmamız en doğrusu olur dünyaya gelecekse babasınında yanında olması gerek ama bizim çıkışımız yok gibi,sadece sen tek başına nasıl bakacaksın dedi,Asla aldırmayacağımı çocuğun bu düzene alışacağını söyledim çok güçlü bir şekilde!
Şimdi konuya gelirsek ben babasız büyüdüm gibi çok burukluk kaldı içimde,çocuğumda yaşar mı?
Avukatım ve hakimlik için hazırlanma düşüncelerim vardı,yurtdışında dil eğitimi görmek gibi planlarım vardı babasız bir çocukla tek başıma her şeyi halledebilir miyim?
Anneme henüz söylemedim,Annem erkek kardeşimle yaşıyor onlarla yaşamaya başlayıp çocuğum olacağını söylemeli ve büyütmesi için yardım istemeli miyim?
Annem babamdan çok çekmişti,ve ayrıldılar bir var bir yoktu baba faktörü,Annem bizi büyütürken çok sıkıntı çekti ama hep sevgisini verdi.Geçmişteki çocukluğum ve davalarda gördüklerim yüzünden evlilikten hep korktum,artık herkes bilip,adı konunca evlendim,gün almaya giderken bile vazgeçmek için geç değil diye düşündüm hep içimde korku vardı.
Çocukta çok ani geldi bana bi yanım doğunca hayallere iterken beni diğer yanım nasıl altından kalkacaksın hazır değilsin diyor yine.
Üniversite okurken çocuğu olan avukat arkadaşım var onu düşünüyorum Bende yapabilirim hem annemde yardım eder diyorum ama korkuyorum
Annem hep hazır hissetmek diye bir şey yok,kucağına aldığın zaman büyüyorsun derdi,hep onun gibi anne olmak istedim ama olmayacağım sanki.
Ve bir daha evlenir miyim çocuklarım olur mu meçhul bi daha cesaret edemem sanırım işe yoğunlaşırım.
Şimdi ne yapmalıyım?
Bana en azından fikir verin.
Evet çocuk sahibi olamayan insanlar var,ama bu benim elimde değil,Allah isteyen herkese nasip etsin.Senin yerinde olmak isteyen kaç kişi var gibi şeyler değil,bak doğurursan babasız büyürse bu olur,annen bakarsa iş eğitimine devam edebilirsin,ya da şunları şunları yaparsan hazır hissedeceksin gibi öneriler istiyorum ne düşünsemde gerek bilmiyorum evlilik,hamilelik beni çok korkutuyor çocuk gibi hissediyorum kendimi
Böyle korkusu olup yenen var mı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?