Bi yakınımın çocuğu olmuyor o da 7 yıldır evli , adam üstüne kuma getircem ben baba olmak istiyorum dedi ve artık tedavi masraflarını karsilayamayacagini çok yorulduğunu söyledi karısına kadın bir saniye düşünmedi kalbine gömdü ve boşanma davası açtı çok üzgün çok kırgın ama yapacak bir şey yok hayatına bakmak zorunda o da bunu biliyor ise girip çalışacağını belki bu evliliği unutamicagini ama yoluna devam edeceğini söylüyor.
ben bunu çok da öyle "olmaz ama öyle şey" babında görmüyorum
belki linç edileceğim ama benim etrafımda öyle "aşık ola ola yana yana öle öle" evlenen pek kimse yok
olmadığını adım gibi biliyorum. yaşım ve tecrübem bunu gösteriyor.
bir kısmı köy bağlantılı ve görücü usulü evleniyor
bir kısmı işte aileler denk, eğitimler meslekler denk, yaş geldi hadi evlenelim diye evleniyor.
çok aşık olan zaten belli oluyor. ama geriye kalan çiftler evlenmiş olmak için, evlenemedi demesinler diye evleniyor işin açıkçası.
tamam illa aşk değil tabii bazısı insanlığından merhametinden hayat arkadaşını çocuk olmuyor diye bırakmaz ya da tedavi parası gözüne batmaz...amaaaa
işin açıkçası ben herkesten bu olgunluğu, bu insanlığı beklemem. acıklı belki ama şöyle bir baktğımda durum bu. yahu kadın hasta olsa bir çorba yapıp getiremeyen adamlarla dolu memleketteyiz kaldı ki senelerce tedavisi koşturması parası uğraşacak! kendi adıma ben de çok aşık değilsem, ölmüyorsam aşkımdan, çocuk yapmayalım diyen veya çocuğu olmayan adamı ben de istemem mesela hele artık hiç istemem. (not: çok aşık olmadığım için bu adamlarla evlenmedim bile ben, sırf bu yüzden bekarım zaten).
kadınlar bunu demekte zorlanıyor biliyorum...ama erkekler işte çok çok net ve açık diyebiliyor.
kadınların bu evlilik ve çocuk meselesini kendi onurlarını hiçe sayacak kadar büyüttüğünü düşünüyorum. arkadaşınızı tebrik ederim. önüne bakabilmiş. ben eczacı bir beyefendi tanıyorum..çocuğu olmadı diye değil bakın "oğlu" olmadı diye kuma getirdi eşinin üstüne...eşi boşansa ve kızlarını alıp gitseydi yapamazdı, toplum reva görmese hiç yapamazdı, bu kadar basit.
Ben öğretmenim. Yani bir vasfım ve saygınlığım var. Beni tanımadan nasıl böyle şeyler söyleyebiliyorsunuz? Benim yaşadıklarımı bilip bilmeden yargılayarak konuşamazsınız. Ben yargılanmak için yazmadım. Benimle benzer şeyleri yaşayan kişilerin tavsiyeleri için buraya yazdım. Kendi aptal düşüncelerinizi ve egonuzu kendinize saklayın.
vasıflı ve saygınsınız ama tek gecelik aldatmalara kendinizi layık görüyorsunuz?
vasıflı ve saygınsınız ama "beni yargılayan herkese Allah bin beterini göstersin umarım" gibi beddualar ediyorsunuz?
sizin kafanız mı güzel?
vasıflı olmak diplomayla olmuyor.
nasıl öğretmensiniz siz bin beter olun diye beddua ediyorsunuz?
hem size ne ki başkası bin beter mi yüz bin beter mi...yahut çok mu mutlu?
kendinize bakın, adam sizi hiç yerine koyuyor, adam sizi takmıyor. adam sizi sevmiyor. saymıyor.
daha çok gençsiniz çocuğunuz olsun veya olmasın kendinize bir hayat kurmalısınız.