Biz dört kardeştik, annem hem evi çekip çevirir hem çalışırdı, evin bir bölümü atölyesiydi, çeyiz işi yapardı, öyle hobi gibi değil bizi onun geliri ile büyüttü. Biz küçükken, gündüz çalışır gece ev işi yapardı, ekonomisi şaşmasın diye dışarıdan yemek olayı yoktu, mutlaka yemek yapardı. Ev sürekli cetvel gibiydi, bir yandan çalışırdı. Bizi çok fazla sokağa salmazdı, günde bir iki saat anca, akşam erken yatırırdı en geç 21:30 herkes yatakta, babamız yoktu zaten boşandılar. Annemin yardım alabildiği akraba vs. de yoktu. Evde çalıştığı için sürekli dipdibeydik ama vaktin kalitesi tartışılır tabi. Sonra bizler biraz büyüyünce ev işleri bize devroldu. En küçük kardeşimi ablam büyüttü ona anne derdi o derece yani ve ablam bunu yaparken 13 yaşındaydı. Şimdi ki anneler bilinçli, çocukları ile güzel vakit geçiriyor, bizde hiç bir iş eksik olmazdı ama her iş tamam olsun diye sürekli gergin bir annem vardı. Hastalandığında hep biraz birlikte vakit geçirebilmiş olsaydık diye düşünmüşümdür. Evet verdiği çaba bizim içindi ama öfkeliydi sürekli. Şimdiki anneler çocuklarının gözünün içine bakıyor, bazen okuyorum forumda ağlıyor, hırçınlık yapıyor, şımarıklık yapıyor falan yazıyor anneler, bizde asla olmazdı, ağlamak yasaktı. En küçük kardeşimi ağladığı için cezalandırdığını bilirim, onu susturamayan ablamın dayak yediği zamanlar olmuştur. O yüzden şimdikiler iyi yapıyor, varsın ev işi olmasın, ev nankör bugün yapıyorsun ertesi gün aynı. Böyle yazdım ama annemi sevmediğim sonucu çıkmasın, ölürdük onun için, çok çekti bizim yüzümüzden ama yine de şimdiki anneleri daha güzel buluyorum, çocuklar anneleriyle bir sürü anı biriktiriyor, daha özgüvenli, daha bilinçli büyüyorlar.
Haliyle işler yetişmiyor.
. Benim artık düzen falan beklentim yok sadece güç kuvvet istiyorum çünkü bazı günler onu bulmakta da oldukça zorlanıyorum. Normalde yazın hergun banyo yapan ben bu kavurucu sıcaklarda hergun kişisel bakım olan banyoyu bile yapamadım. Banyo yapmak en fazla 5 dk. 
