- 11 Temmuz 2024
- 787
- 2.933
- 28
- Konu Sahibi Smoothieee
-
- #61
Terazi misin smoothie?
Ya yorumunuzu okurken aklımdan geçen replikAnneanne belki de sadece ihmal edilen babasiz olan cocugun birde annenin gezmesinden planlarindan firsat Kalinca anneyi gormesinden rahatsizdir ne dersiniz?
Cocuk babadan uzak, anne keyfi gelince yaninda ne guzel bir dunya yahu, 1 numarada cocuk olmali bu denklem sasmamali
Alın benden de o kadar. Konu sahibi kaç yaşında acaba?
Öyle deme kadın , biz gençliğimizin kıymetini bilmeyen aveller olarak işsiz güçsüz halimizle babamızın evine çöküp, üstüne çoluğu çocuğu anamızın başına atıp , engelli sabinin nafakasiyla liseli genç kız hayatı yasayamayacak kadar huzursuz ve şanssız olduğumuz için konu sahibini kiskaniyormuşuz . Ben de yeni aydinlandim
Ya yorumunuzu okurken aklımdan geçen replik
tabi siz anneleri tarafından size emanet edilen çocuklara her bakımdan yetersiz gördüğünüz bir kadının annelik etmesine şiddetle karşısınız ama
Ben de 75i geçtim öyleyse.Ben sabah 38'dim su an 70'i geçmiş hissediyorum.
Boyumuzda devrilsin madem, bu ne hasetlik bizdeki. Gidem de surda bi kosede utancimdan yerin dibine girem.
Tam ben yazacaktım. 7 yıldır eşimle başbaşa aktivite yapamayan hatta bireysel olarak kendi adıma hiç birsey yapamayan halime oturup ağlayasım geldi. Ev tasigimda 8 aylık oğlumu iki gün anneme bıraktım diye bana dünyayı dar eden ve ağlayarak bebeğimi kucağıma alıp evinden çıkmama sebep olan annem gözümün önüne gelince konu sahibinin annesi melek geldi gözüme.3 senedir çocukları birine bırakıp kocamla bir kahve içmeye bile gidemeyen ben
Çok anlatmaya gerek yok. Şu an saldırgan durumunuz da dahil olmak üzere üyelerin hemen hepsi konu sahibinin hayat şartlarına eleştirel yaklaştı. Benim bakışıma göre bir kadının sosyal hayatını dolu dolu yaşaması onun anneliği hakkında bir şey söylemez.Konu sahibinin çocuğu haftada 2 gün babada bir gün gece dahil anneannede , kalan günler de yatana kadar anneannedeymis, çünkü konu sahibi akşamları eğitimine gündüzleri de spor ve sosyal yaşamına ayiriyormus...Kendisi anlattı, okuduğunu anlayan herkes de anladı çocuğun durumunu siz merak etmeyin...
Bu arada bana kalırsa bizim değil de sizin konuyla ilgili bir huzursuzlugunuz var ki topyekûn herkese kıskanç damgası vurabildiniz...Çok merak ettim, biraz anlatsanız?
bihter repliği gibi olmuşçok yaşayın e miÖyle deme kadın , biz gençliğimizin kıymetini bilmeyen aveller olarak işsiz güçsüz halimizle babamızın evine çöküp, üstüne çoluğu çocuğu anamızın başına atıp , engelli sabinin nafakasiyla liseli genç kız hayatı yasayamayacak kadar huzursuz ve şanssız olduğumuz için konu sahibini kiskaniyormuşuz . Ben de yeni aydinlandim
aynı şey geldi aklımaYa yorumunuzu okurken aklımdan geçen replik
tabi siz anneleri tarafından size emanet edilen çocuklara her bakımdan yetersiz gördüğünüz bir kadının annelik etmesine şiddetle karşısınız ama
bir anı da benden olsunTam ben yazacaktım. 7 yıldır eşimle başbaşa aktivite yapamayan hatta bireysel olarak kendi adıma hiç birsey yapamayan halime oturup ağlayasım geldi. Ev tasigimda 8 aylık oğlumu iki gün anneme bıraktım diye bana dünyayı dar eden ve ağlayarak bebeğimi kucağıma alıp evinden çıkmama sebep olan annem gözümün önüne gelince konu sahibinin annesi melek geldi gözüme.
İlk eşimden ayrıldığım da annem kızıma bakmadı. Maddi ve manevi hicbir sekilde destek olmadi. Ana sınıfına başladı kızım, ben de tam zamanlı çalışmaya başladım. Evim kiraydı ve kıtı kıtına gecindirdim. Spor, arkadaşlarla çıkmak bunlar hayaldi. Kizima cips bile alsam annem ortalığı yıkardı. Bir seferinde sac boyamı gördü, kendim boyuyordum, neredeyse 1 hafta hasta yattı. Gereksiz para harcıyorum diye. Yani her zaman şükretmek gerek, siz çok şanslısınız bence.Allah daim etsin.Selamlar,
2 buçuk yıl önce eşimden ayrıldım, özel gereksinimli bir oğlum var. 1 buçuk yıl annemle yaşadım ama annem çok baskıcı olduğu için, ailemin başka bir evi vardı oğlumla oraya geçtik. Anneme çok yakınım.
Oğlum özel bir çocuk eğitimlerine yoğun bir şekilde götürüyorum. Aynı zamanda onkine eğitim almaya 1 yıl boyunca akşamları 7-12 , haftanın 6 günü dersim olduğu için anneme bırakıp aldım oğlumu. Geceleri uyumayan, ne gecem ne gündüzümün belli olmadığı bi hayatım var. Kursumu bitirdim. Sınavlarım var ancak çok yoğun bir ders döneminde olduğum için. Bunalıp spor salonuna başladım . Kardeşim arkadaşlarım orada haftada 3 gün gidiyorum. Haftasonları bazen 1 bazen 2 gün babası alıyor oğlumu. Ekstra olarak bazen 1 gün hafta içi anneme bırakıyorum geceleri uyuyabilmek için. Bir de hayatımda biri var 6 aydur Sosyal hayatım yalnızca 6 aydır hafta 1 gün erkek arkadaşımla geçirdiğim kadar nefes alma sürecim bu.
Muhafazakar bir aile ailem. Annem çok baskın. Şuan erkek arkadaşım olduğunu söylesem bana hayatı zindan edip oğluma bakmak istemeyecek. Küçüklüğümden beri annem herşeyimi aklınıza gelebilecek herşeyimi eleştirir. Arkadaşlarımdan kıyafetlerimden oturmamdan kalkmamdan. Hiç bi zaman arkadaş gibi olamadık annemle: boşanma sürecinde ve şuan bile herşeyimi çok eleştirdiği için annemle duygusal anlamda uzaklaştım. Bugün spora gittim. Akşam 6 buçukda oğlumu bıraktım ve sende kalsın annecim dedim. Spor salonu1 saat mesafede . Arkadaşlarımla 2 saat kahve içtim spor sonrasında. Sen neredesin. Spora gidiyorum diyorsun. O kızlardan kop diyor.
4 aydır hiç görüşmüyorduk. Yalnızca haftasınları erkek arkadaşımla gezmeye gittiğimizde kardeşim biliyor erkek arkadaşımla olduğumu ama anneme o arkadaşlarımla olduğumu söyledim 3-4 kere. O kadar özgüvenimi zedelediki. Arıyor çocuk yokken niye gelip kalmıyorsun diye. Çünkü evimde daha huzurluyumz. Karışan konuşan yok diyemiyorum. Nefes alamıyorum bazen: işe başlayınca bakıcı tutacağım çocuğa diyorum. Ben varken ne bakıcı diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum içimi dökmek istedim.
Kusura bakmayın ama anneniz haklı...
Çalismiyorsunuz , kira , bakıcı derdiniz yok , neredeyse haftanın her günü arkadaş -sevgili görüşmesi yapıyorsunuz, haftanın 3-4 günü spor yapıyorsunuz , eğitiminize devam ediyorsunuz..vs. Bu tempoda özel eğitimli bir çocuğa hatta sağlıklı bir çocuğa ayırmanız gereken zaman ilgi ve parayı ayırmanız mümkün değil...Çocuk hiç yokmuş gibi , ekonomik olarak kendi ayaklarının üzerinde durabilen , çalışan bekâr bir kadın gibi yaşamaniz annenizin de tuhafina gidiyordur eminim.Ayrica kadın belli ki gereğinden fazla destek oluyor zaten, torunu için endiselenmesi normal değil mi?
Selamlar,
2 buçuk yıl önce eşimden ayrıldım, özel gereksinimli bir oğlum var. 1 buçuk yıl annemle yaşadım ama annem çok baskıcı olduğu için, ailemin başka bir evi vardı oğlumla oraya geçtik. Anneme çok yakınım.
Oğlum özel bir çocuk eğitimlerine yoğun bir şekilde götürüyorum. Aynı zamanda onkine eğitim almaya 1 yıl boyunca akşamları 7-12 , haftanın 6 günü dersim olduğu için anneme bırakıp aldım oğlumu. Geceleri uyumayan, ne gecem ne gündüzümün belli olmadığı bi hayatım var. Kursumu bitirdim. Sınavlarım var ancak çok yoğun bir ders döneminde olduğum için. Bunalıp spor salonuna başladım . Kardeşim arkadaşlarım orada haftada 3 gün gidiyorum. Haftasonları bazen 1 bazen 2 gün babası alıyor oğlumu. Ekstra olarak bazen 1 gün hafta içi anneme bırakıyorum geceleri uyuyabilmek için. Bir de hayatımda biri var 6 aydur Sosyal hayatım yalnızca 6 aydır hafta 1 gün erkek arkadaşımla geçirdiğim kadar nefes alma sürecim bu.
Muhafazakar bir aile ailem. Annem çok baskın. Şuan erkek arkadaşım olduğunu söylesem bana hayatı zindan edip oğluma bakmak istemeyecek. Küçüklüğümden beri annem herşeyimi aklınıza gelebilecek herşeyimi eleştirir. Arkadaşlarımdan kıyafetlerimden oturmamdan kalkmamdan. Hiç bi zaman arkadaş gibi olamadık annemle: boşanma sürecinde ve şuan bile herşeyimi çok eleştirdiği için annemle duygusal anlamda uzaklaştım. Bugün spora gittim. Akşam 6 buçukda oğlumu bıraktım ve sende kalsın annecim dedim. Spor salonu1 saat mesafede . Arkadaşlarımla 2 saat kahve içtim spor sonrasında. Sen neredesin. Spora gidiyorum diyorsun. O kızlardan kop diyor.
4 aydır hiç görüşmüyorduk. Yalnızca haftasınları erkek arkadaşımla gezmeye gittiğimizde kardeşim biliyor erkek arkadaşımla olduğumu ama anneme o arkadaşlarımla olduğumu söyledim 3-4 kere. O kadar özgüvenimi zedelediki. Arıyor çocuk yokken niye gelip kalmıyorsun diye. Çünkü evimde daha huzurluyumz. Karışan konuşan yok diyemiyorum. Nefes alamıyorum bazen: işe başlayınca bakıcı tutacağım çocuğa diyorum. Ben varken ne bakıcı diyor. Ne yapacağımı bilmiyorum içimi dökmek istedim.
Annesine kim destek olsun ? Herkes kendi çocuğuyla ilgilensin madem öyle konu sahibi de kırsın dizini ya çocuğuna maaşlı bakacak birini bulsun ya da kendi oğluna kendi baksın. Annesinin suçu ne ??????? Sizin yorumunuz da maalesef bencillik kokuyor.Yorumlar kıskançlık kokuyor…Siz bakmayın bu yorumlara konu sahibesi. Hayatınız gayet olması gerektiği gibi. Anneniz konusunda haklısınız. Ona mutlaka sınırlarınızı hatırlatın. Kendinizs güvenin. Özgüvenli olanı kimse karışamaz.
Çocuğundan çıkartmadığı hali buysa tebrik ederim gerçekten. Dengeli yaşam bu değil maalesef. Çocuk anneden çok anneanneyi biliyor. Kendisi bakmayacağı bir çocuğu doğurmuş ancak yardımcı olan anneye her türlü lafı ediyor. Çocuğuyla ilgilenmesin ancak kendi dengeli hayatını yaşamış olsun bir tek akşamdan akşama oğlunu görsün oğlunun anneye ne kadar ihtiyacı var önemli değil önemli olan bizim bencil annemiz çünkü.Belki de konu sahibesi hayatında yaşamadığı şeyleri sonradan çocuğundan çıkarmamak için hem anne kimliğiyle hem de kişisel hayatına önem veren bir insan olarak dengeli bir yaşam sürmenin yollarını arıyordur, kim bilir…
Herkez çok iyi niyetle sana yorum yapmaya çalışmış ama ben doğruyu soylicem. Ayrı evde yasiyosun, haftada 3.4 gün spora gidiyosun, erkek arkadaşınla kaliyosun ve annende kalıyor oğlun, artı 1 veya 2 gün eşin alıyor çocuğu. Ya surdaki sor bakalim kadınlara hangisi senin kadar sosyal ve tek kalabiliyor? Daha annen senin için ne yapsın. ? Düpedüz nankörlük ediyorsun kusura bakma.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?