Tabii ki yaşadığımız süreçler farklı, çocuklarımızın huyu suyu farklı, e biz öyle derken bambaşka fikirlere sahip olmamız çok olağan.
İlk çocuğumda bırakma ihtiyacı hiç duymadım aynı son cümlen gibi, mutluydum tuvalete bile kolumda gitmeye, göbeğime oturtup gezinmeye vs.
İkinci ile bakış açım değişti çünkü sürekli çocuk var
Birini babası alsa öbürü sende, sürekli çocuğun bedeni değişiyor ama senin ruhunda 24 saat ebeveynlik yapmış olduğun gerçeği değişmiyor.
Ay 5 dk oynayın bir duşa gireyim olayı yok, e adamda da çocuk var zaten.
Bu yaşta da hala kalmak istemeyen büyük, küçüğün ise inanılmaz sıcakkanlı, kendini sevdiren, her türlü isteğini çekinmeden dile getiren, acıksa susasa bile herkese işini gördürebilen durumunu yaşayınca, ben en azından benim evladım için hata yaptığımı kabul edebiliyorum.
Deniz’de hata elbet değildir fakat benim ilk çocuğum ciddi anlamda aşırı ilgiden bu halde, mizacı da destekliyor zaten.
Şey gibi her yiğidin yoğurt yiyişi farklıdır hesabı, tek tip doğrular yok bana göre.
Bir çocuğu müthiş besleyen şeyin öbüründe sağlık sıkıntısı yaratması gibi gibi.