- 24 Ekim 2019
- 7.321
- 42.487
-
- Konu Sahibi boylebirdurumvar
- #41
Terapoye gidelim aksi halde evden git bir sure deyin. Az akillanir belki. Siz de ona psikolojik siddet uygulamossıniz ama birikmislik ofkenizi kesinlikle anlıyorum. Siddetin gerekcesi olmaz oküz . Bir de pismanim da demiyor sizi sucluyor. Net bir ultimatom.verin boşanmayacaksanız. Yoksa ger firsatta kalkar o elBana şimdi mesaj atmış; PATATESİMİZ VAR MI? Yazmış. Arkadaşlar ben kafayı yemek üzereyim herhalde dünkü olayları atlatmadan bana bunu sorabilme genişliğine sahip. Sorun bende mi? Ne yapmam lazım şuan? Tekrar gelince kavga etmek istemiyorum ama şaka gibi!
Bu arada arkadaşlar objektif yorumlarınız için teşekkür ederim. Benim kulaklığı almam çok yanlış bir hareket Bunun farkındayım tekrar teşekkürler. Fakat attığı mesajdan ne kadar umursamaz ruhsuz bir insan olduğunu anlıyorsunuzdur.
Ben hiçbir şeye bu kadar sinirden gülmedim. Dün şiddetle kavga ettiğimiz adam bana patates soruyor. Ben bu kadar önemsizim demek ki ya. Ben gerçekten ne yapacağım? Şimdi oturup tekrar konuşsam amma uzattın diyecek şaka gibi ya gerçekten.
Siddetin nedeni derecesi olamaz.Siddet siddettir.Kızlar merhaba nasılsınız?
Bir gün buraya böyle bir konuda yazacağım aklımın ucundan geçmezdi.
Dün ilk kez eşim dediğim kişiden fiziksel şisdet gördüm! Ne yapmalıyım o kadar kırgınım ki…
Olayın başını anlatıyorum: bir konu konuşuyorduk tamam tamam anladım daha fazla anlatma tarzında ters bir tepki verdi. Dedim ki sürekli aynı şeyi sorduğun için tane tane anlatıyorum niye lafınımı ağzıma tıkıyorsun. Seninle bişey konuşamayacak mıyım? Tamam anladım diyorum ne uzatıyorsun detayları vs diyerek benim canımı sıktı. Ben de kızdım. Belki canım konuşmak istiyor, belki anlatmak istiyorum ne diye benim sözümü kesip lafı bitirmeme izin vermiyorsun? Vs diye tartışmaya başladık. Konu o kadar uzadı ki artık bana hakaretler etmeye başladı. Sen beni hiç dinlemiyorsun, anca başkalarına kibarsın. Ama bana gelince böyle abuk sabuk kaba tavırların var dedim. Böyle uzadı muhabbet. Of puf diye çekti gitti. Ben bu durumu yediremedim. Çünkü benim anlatacaklarıma bu kadar mı sabrı yok? Bu kadar mı önemim yok? O kadar kırıldım ki. Çalışma odasına gittim, bilgisayarda oturuyor. Ben geldim konuşabilir miyiz dedim. Hayır dedi kulaklığını taktı. Ya dedim çıkar şunu sadece bir şey sorucam sen bana hiç mi önem vermiyorsun dedim. Git başımdan defol konuşmak istemiyorum, şuan konuşmayacağım vs gibi yine ters ters tavırlar aldı. Ben de o kadar sinirlendim ki bir anda kulağındaki kulaklığı aldım yere attım. Bunun üzerine bir hışımla kalktı saçımdan tuttu kolumu sıktı ve beni odadan dışarıya fırlattı. Arkadaşlar inanamıyorum ya yazarken benim bu salak durumu yaşadğıma inanamıyorum. Ben kendimi hangi ara bu duruma düşürdüm? Gerçekten kulağından kulaklığı çıkarıp atmam buna sebep olur mu? Sonra da ağlayarak günlüğüne yaz dedi. Sen başlattın dedi. O kadar pisleşti ki nefret ediyorum kendisinden. Sıfır sevgi sıfır merhamet sıfır ilgi. Siz olsanız ne yaparsınız? Şuanda bütün bu yaşananlardan beni suçluyor, utanmadan da psikoloğa gitmen lazım diyor. Bunu bir hakaret olarak görüyor. Yani gerçekten nutkum tutuldu. Senden boşanıcam dedim. Önce psikolojik sonra fiziksel şiddet uyguladın dedim. Şu durumu siz nasıl değerlendiriyorsunuz? Ne yapılır?
Kendimi tanıtayım:
Ben 5 yıllık evliyim 2 yaşında kızım var. Eşimle Home office çalışıyoruz. Ben günlük işlerin yükü altında ezilmişken o da bütün gün bilgisayarda çalışıyor. Akşam da yemek yiyoruz 3-4 saat takılıyoruz sonra yine bilgisayara geçiyor. İkimizin arasındaki ilişki artık o kadar sıkıcı ve durağan ki artık sadece zaman geçiriyoruz gibi hissediyorum. Bir de bu anlayışsızlık ve bana olan sürekli bıkmış tavrından çok sıkıldım. Çocuğumu da alıp gitmek istiyorum. Ama çocuğum da onayı bağlı o da çocuğuna bağlı. Sırf çocuk için idare ediyorum diyelim…
Canim her evlilikte olur bazen keske isin siddet boyutuna gitmeseydi bu durum erkekler bazen o kadar cekilmwz oluyor ki anlatamam sana da tek tavsiyem kacan kovalanir keske pesinden calisma odasina gitmeseydin sakin ol zamana bırak 2 yasinda kucuk bir çocuğun var bekle biraz hic bisy deme onaKızlar merhaba nasılsınız?
Bir gün buraya böyle bir konuda yazacağım aklımın ucundan geçmezdi.
Dün ilk kez eşim dediğim kişiden fiziksel şisdet gördüm! Ne yapmalıyım o kadar kırgınım ki…
Olayın başını anlatıyorum: bir konu konuşuyorduk tamam tamam anladım daha fazla anlatma tarzında ters bir tepki verdi. Dedim ki sürekli aynı şeyi sorduğun için tane tane anlatıyorum niye lafınımı ağzıma tıkıyorsun. Seninle bişey konuşamayacak mıyım? Tamam anladım diyorum ne uzatıyorsun detayları vs diyerek benim canımı sıktı. Ben de kızdım. Belki canım konuşmak istiyor, belki anlatmak istiyorum ne diye benim sözümü kesip lafı bitirmeme izin vermiyorsun? Vs diye tartışmaya başladık. Konu o kadar uzadı ki artık bana hakaretler etmeye başladı. Sen beni hiç dinlemiyorsun, anca başkalarına kibarsın. Ama bana gelince böyle abuk sabuk kaba tavırların var dedim. Böyle uzadı muhabbet. Of puf diye çekti gitti. Ben bu durumu yediremedim. Çünkü benim anlatacaklarıma bu kadar mı sabrı yok? Bu kadar mı önemim yok? O kadar kırıldım ki. Çalışma odasına gittim, bilgisayarda oturuyor. Ben geldim konuşabilir miyiz dedim. Hayır dedi kulaklığını taktı. Ya dedim çıkar şunu sadece bir şey sorucam sen bana hiç mi önem vermiyorsun dedim. Git başımdan defol konuşmak istemiyorum, şuan konuşmayacağım vs gibi yine ters ters tavırlar aldı. Ben de o kadar sinirlendim ki bir anda kulağındaki kulaklığı aldım yere attım. Bunun üzerine bir hışımla kalktı saçımdan tuttu kolumu sıktı ve beni odadan dışarıya fırlattı. Arkadaşlar inanamıyorum ya yazarken benim bu salak durumu yaşadğıma inanamıyorum. Ben kendimi hangi ara bu duruma düşürdüm? Gerçekten kulağından kulaklığı çıkarıp atmam buna sebep olur mu? Sonra da ağlayarak günlüğüne yaz dedi. Sen başlattın dedi. O kadar pisleşti ki nefret ediyorum kendisinden. Sıfır sevgi sıfır merhamet sıfır ilgi. Siz olsanız ne yaparsınız? Şuanda bütün bu yaşananlardan beni suçluyor, utanmadan da psikoloğa gitmen lazım diyor. Bunu bir hakaret olarak görüyor. Yani gerçekten nutkum tutuldu. Senden boşanıcam dedim. Önce psikolojik sonra fiziksel şiddet uyguladın dedim. Şu durumu siz nasıl değerlendiriyorsunuz? Ne yapılır?
Kendimi tanıtayım:
Ben 5 yıllık evliyim 2 yaşında kızım var. Eşimle Home office çalışıyoruz. Ben günlük işlerin yükü altında ezilmişken o da bütün gün bilgisayarda çalışıyor. Akşam da yemek yiyoruz 3-4 saat takılıyoruz sonra yine bilgisayara geçiyor. İkimizin arasındaki ilişki artık o kadar sıkıcı ve durağan ki artık sadece zaman geçiriyoruz gibi hissediyorum. Bir de bu anlayışsızlık ve bana olan sürekli bıkmış tavrından çok sıkıldım. Çocuğumu da alıp gitmek istiyorum. Ama çocuğum da onayı bağlı o da çocuğuna bağlı. Sırf çocuk için idare ediyorum diyelim…
Durusunu koymalisn ortaya al karsina konus biraz zaman gectikten sonraAslında Fiziksel şiddet hiç olmamıştı hep duygusal şiddete uğradım yıllarca hakaret eleştiri vs…
Bugün saçınızdan tutan kolunuzu sıkan yaron döver de söver de ondan sonra da kızınızı dövmeye başlar. Anlamıyorum böyle insanları nereden buluyorsunuz, evlenmeden önce hiç mi karşınızdakini tanımıyorsunuz. Empati yapmak istiyorum (sizin bu adamla birlikte olmanız durumuna) ama hiçbir normal insan eşine vurmaz şiddet uygulamaz belli ki sorunlu biri öfke problemleri var tanıştıktan sonra hiç mi farke etmediniz yoksa erkektir diye görmezden mi geldiniz? Kızım için dayanıyorum diyorsunuz ama kızınız için kaçmalısınız. Bir an önce boşanınKızlar merhaba nasılsınız?
Bir gün buraya böyle bir konuda yazacağım aklımın ucundan geçmezdi.
Dün ilk kez eşim dediğim kişiden fiziksel şisdet gördüm! Ne yapmalıyım o kadar kırgınım ki…
Olayın başını anlatıyorum: bir konu konuşuyorduk tamam tamam anladım daha fazla anlatma tarzında ters bir tepki verdi. Dedim ki sürekli aynı şeyi sorduğun için tane tane anlatıyorum niye lafınımı ağzıma tıkıyorsun. Seninle bişey konuşamayacak mıyım? Tamam anladım diyorum ne uzatıyorsun detayları vs diyerek benim canımı sıktı. Ben de kızdım. Belki canım konuşmak istiyor, belki anlatmak istiyorum ne diye benim sözümü kesip lafı bitirmeme izin vermiyorsun? Vs diye tartışmaya başladık. Konu o kadar uzadı ki artık bana hakaretler etmeye başladı. Sen beni hiç dinlemiyorsun, anca başkalarına kibarsın. Ama bana gelince böyle abuk sabuk kaba tavırların var dedim. Böyle uzadı muhabbet. Of puf diye çekti gitti. Ben bu durumu yediremedim. Çünkü benim anlatacaklarıma bu kadar mı sabrı yok? Bu kadar mı önemim yok? O kadar kırıldım ki. Çalışma odasına gittim, bilgisayarda oturuyor. Ben geldim konuşabilir miyiz dedim. Hayır dedi kulaklığını taktı. Ya dedim çıkar şunu sadece bir şey sorucam sen bana hiç mi önem vermiyorsun dedim. Git başımdan defol konuşmak istemiyorum, şuan konuşmayacağım vs gibi yine ters ters tavırlar aldı. Ben de o kadar sinirlendim ki bir anda kulağındaki kulaklığı aldım yere attım. Bunun üzerine bir hışımla kalktı saçımdan tuttu kolumu sıktı ve beni odadan dışarıya fırlattı. Arkadaşlar inanamıyorum ya yazarken benim bu salak durumu yaşadğıma inanamıyorum. Ben kendimi hangi ara bu duruma düşürdüm? Gerçekten kulağından kulaklığı çıkarıp atmam buna sebep olur mu? Sonra da ağlayarak günlüğüne yaz dedi. Sen başlattın dedi. O kadar pisleşti ki nefret ediyorum kendisinden. Sıfır sevgi sıfır merhamet sıfır ilgi. Siz olsanız ne yaparsınız? Şuanda bütün bu yaşananlardan beni suçluyor, utanmadan da psikoloğa gitmen lazım diyor. Bunu bir hakaret olarak görüyor. Yani gerçekten nutkum tutuldu. Senden boşanıcam dedim. Önce psikolojik sonra fiziksel şiddet uyguladın dedim. Şu durumu siz nasıl değerlendiriyorsunuz? Ne yapılır?
Kendimi tanıtayım:
Ben 5 yıllık evliyim 2 yaşında kızım var. Eşimle Home office çalışıyoruz. Ben günlük işlerin yükü altında ezilmişken o da bütün gün bilgisayarda çalışıyor. Akşam da yemek yiyoruz 3-4 saat takılıyoruz sonra yine bilgisayara geçiyor. İkimizin arasındaki ilişki artık o kadar sıkıcı ve durağan ki artık sadece zaman geçiriyoruz gibi hissediyorum. Bir de bu anlayışsızlık ve bana olan sürekli bıkmış tavrından çok sıkıldım. Çocuğumu da alıp gitmek istiyorum. Ama çocuğum da onayı bağlı o da çocuğuna bağlı. Sırf çocuk için idare ediyorum diyelim…
Aldatma isine tahammulum yok durumun varsa cik git yada esini kov kendi duzeninden cikma ama isin yerin varsa git once ayaklarının uzerinde dur calis sonra yerini yap gitKaç gündür yazicam yazicam yeni bir konumu açsam diye diye dusundum. Buraya yaziyim bari.
Güzel kadinlar siz nasil guzel yetistirilmişsiniz. Burda okuyorum konulari siddet. Aldatma vs konulari anne baba sahip çikmiyor diye sizin yorumlarinizi okuyorum. Ne güzel modern düşünceli kadinlar diyorumevlendin artik ayrilma demezsiniz. Çocuklariniz eşleriniz çok şansli. Aslinda bende oyle dusunuyorum benim çocugum mutlu olmadigi bir yerde elalem ne Der dusuncesinden dolayi bosanma demem. Bilmiyorum şuanlik oyle dusunuyorum insallah hep boyle kalirim. Etrafimizda ki toplum çogu boyle elalem ne Der korkusuyla mutsuz evlilikte kaliyorlar. Aldatma da olsa şiddette olsa. Bu dusuncenin çoguda aileden geliyor anne babadan.
Mesela benim kaynanam çok eski kafali insan. Benide kendine benzetmeye çalişiyor. Kocalar aldatsada kadin evinde oturmali ben oyle yaptim. Çok kotu siddete maruz kalmis sokakta surukluyormus o derece. Banad islemeye calisiyor bende dedim. Ben yapsam tmm karicim dermi dedim. Ben niye diyeyim aldatma benim kirmizi çizgimdr. Erkekler yaptiginda kadinlar çekmeli. Kadinlar yaptiginda erkekler çekermi hangi erkek çeker. Eeee biz niye çekicez. Aldatsa s.ktrsn gitsin. Ne kadar seversem seviyim.
Merhaba, partnerinden şiddet görmüş bir kadın olarak ben terapi alıyorum. Tam olarak benzer bir sebepten ötürü şiddet gördüm. "Konuyu uzatmak, tartışmayı devam ettirmek."Kızlar merhaba nasılsınız?
Bir gün buraya böyle bir konuda yazacağım aklımın ucundan geçmezdi.
Dün ilk kez eşim dediğim kişiden fiziksel şisdet gördüm! Ne yapmalıyım o kadar kırgınım ki…
Olayın başını anlatıyorum: bir konu konuşuyorduk tamam tamam anladım daha fazla anlatma tarzında ters bir tepki verdi. Dedim ki sürekli aynı şeyi sorduğun için tane tane anlatıyorum niye lafınımı ağzıma tıkıyorsun. Seninle bişey konuşamayacak mıyım? Tamam anladım diyorum ne uzatıyorsun detayları vs diyerek benim canımı sıktı. Ben de kızdım. Belki canım konuşmak istiyor, belki anlatmak istiyorum ne diye benim sözümü kesip lafı bitirmeme izin vermiyorsun? Vs diye tartışmaya başladık. Konu o kadar uzadı ki artık bana hakaretler etmeye başladı. Sen beni hiç dinlemiyorsun, anca başkalarına kibarsın. Ama bana gelince böyle abuk sabuk kaba tavırların var dedim. Böyle uzadı muhabbet. Of puf diye çekti gitti. Ben bu durumu yediremedim. Çünkü benim anlatacaklarıma bu kadar mı sabrı yok? Bu kadar mı önemim yok? O kadar kırıldım ki. Çalışma odasına gittim, bilgisayarda oturuyor. Ben geldim konuşabilir miyiz dedim. Hayır dedi kulaklığını taktı. Ya dedim çıkar şunu sadece bir şey sorucam sen bana hiç mi önem vermiyorsun dedim. Git başımdan defol konuşmak istemiyorum, şuan konuşmayacağım vs gibi yine ters ters tavırlar aldı. Ben de o kadar sinirlendim ki bir anda kulağındaki kulaklığı aldım yere attım. Bunun üzerine bir hışımla kalktı saçımdan tuttu kolumu sıktı ve beni odadan dışarıya fırlattı. Arkadaşlar inanamıyorum ya yazarken benim bu salak durumu yaşadğıma inanamıyorum. Ben kendimi hangi ara bu duruma düşürdüm? Gerçekten kulağından kulaklığı çıkarıp atmam buna sebep olur mu? Sonra da ağlayarak günlüğüne yaz dedi. Sen başlattın dedi. O kadar pisleşti ki nefret ediyorum kendisinden. Sıfır sevgi sıfır merhamet sıfır ilgi. Siz olsanız ne yaparsınız? Şuanda bütün bu yaşananlardan beni suçluyor, utanmadan da psikoloğa gitmen lazım diyor. Bunu bir hakaret olarak görüyor. Yani gerçekten nutkum tutuldu. Senden boşanıcam dedim. Önce psikolojik sonra fiziksel şiddet uyguladın dedim. Şu durumu siz nasıl değerlendiriyorsunuz? Ne yapılır?
Kendimi tanıtayım:
Ben 5 yıllık evliyim 2 yaşında kızım var. Eşimle Home office çalışıyoruz. Ben günlük işlerin yükü altında ezilmişken o da bütün gün bilgisayarda çalışıyor. Akşam da yemek yiyoruz 3-4 saat takılıyoruz sonra yine bilgisayara geçiyor. İkimizin arasındaki ilişki artık o kadar sıkıcı ve durağan ki artık sadece zaman geçiriyoruz gibi hissediyorum. Bir de bu anlayışsızlık ve bana olan sürekli bıkmış tavrından çok sıkıldım. Çocuğumu da alıp gitmek istiyorum. Ama çocuğum da onayı bağlı o da çocuğuna bağlı. Sırf çocuk için idare ediyorum diyelim…
İnanın içimizde yaşıyorlar. Ben de sizin gibi düşünüyordum. Kadınlar nasıl şiddet görüyor, sen de vur bitane diyordum. Ama insan o an donakalıyor bir anda saldırdı. Devamında ne olacağını kestiremedim. İnan o noktada ben de vurabilirdim ama yapmadım. Korkudan değil nedenini bilmiyorum ben böyle birisi değilim. Bu sefer “kavga etmiş olacaktık” şimdi o suçlu. Bir de erkektir yapar diye düşünmüyorum. Hayatta en son böyle düşünecek kadınım. Diyorum ya size benim başıma nasıl geldi bu olay? Çocuk olduktan sonra değişti. Şiddet eğilimi asla yoktu. Bana karşı da başkalarına da yoktu. Ama zamanla içinden sinirli aksi biri çıktı. Bence erkekler gittikçe babalarına benziyor. Gençken her şey güzel ama baba olduktan sonra öğrendikleri figürü hayatına adapte ediyor.Anlamıyorum böyle insanları nereden buluyorsunuz, evlenmeden önce hiç mi karşınızdakini tanımıyorsunuz.
Bence ikiniz de etraflıca hatalarınızı konuşmalısınız. Tabi ki size vurana siz de vuramıyorsunuz. Bazen kıyamamaktan, bazen çok üzülmekten, bazen "ben bu değilim" dediğinizden oluyor.N neliel2odel
yaaöncelikle benimle aynı deneyimi yaşadığınız için çok üzgünm. Geçmiş olsun. Detayları yorumunuz beni o kadar mutlu etti ki. Forumda ne kadar güzel kadınlar varmış dedim. Bu yorum ile hepinize çok teşekkür ediyorum güzel kadınlar desteğiniz için.
Merak edenler için bir gelişme olmadı. Abimle konuştum. Çok üzüldü ve kızdı, çok şaşırdı. Tavrını koy, hangi kararı alırsan al yanındayım ama fevri davranma hemen dedi. Ben de eve gelip kızımı uyutup yattım. Tavrım net. Gerçekten hatasını anlayana kadar konuşmayacağım, normalleştirmeyeceğim. Sineye çekmeyeceğim. Sonrasında ne olacak bilmiyorum. Eğer hala hatasını anlamayıp umarsız davranırsa gerekirse evden uzaklaşacağım.