Hastayım doktora gidip geliyorum bu şartlar altında istediğiniz şey zor ama ne dersem diyeyim bahane olarak algılayacağınız için ağzımı açmak bile istemiyorum.
Ha evet en temelde istemediğim bir işi yapıp 30 yıllık mutsuzluğumu sürdürmek istemiyorum evet ama bunu asla anlamadınız zaten fakat yukarıdaki de gayet geçerli bir durum. Zırt pırt izin alan birini tutarlar mı acaba?
Bunca yıldır manevi olarak sıfır destek ve genelde köstek olundu ve kendi kendime bir şeyleri çözmeye iyileşmeye çalışıyorum, baskı altında öz güven kazanmaya, hassaslığımla, maddi dünyayla nasıl baş ederimi, nasıl uyumlanırımı çözmeye çalışıyorum, yetersizliğimi nasıl hallederim ruhen diye çabalıyorum ve maalesef desteksiz oldukça da zor oluyor, uzun da sürdü, sürüyor ama asla anlamak istemiyorsunuz anca canınız nasıl isterse öyle anlıyorsunuz, kötü tarafından, karşıdakini suçlayarak, rahat bırakın bari. Ben ne zaman bunları söylemeye kalksam küçümsenecek bir şey olarak algılandı, bahane, yalan olarak gördünüz, sadece istemediğim için size göre başka hiç bir açıklaması yok. İçe kapanmama sebep sizsiniz nasılsa dediğime inanılmıyor, üstüne kırılıyorum ne gerek var bahsetmeye oluyorsun ama bazen de patlıyorsun tabi dola dola ama anlaşılıyor mu yine hayır. Sayeniz de başka insanlar da yanlış anlıyor, tanıyor beni. Yıllar önce önümde istediğim şeyi yapabilecek yollar vardı onlar da benim rızam dışında istemediğim şekilde değişti(okul seçimleri) zaten ve şimdi onlar da yok artık.
Tekim, yalnızım ve hep yalnız kaldım. O kadar anlaşılmadım ve o kadar kaldırması zor ki bunu yıllar geçse de geçmedi bu anlaşılma isteğim, içimde büyük bir boşluk, eksiklik olarak duruyor.
Hazır hissetmek zorundayım, bir şeyleri kaldırabilecek durumda olmalıyım. Bayılmıyorum ben de bu duruma ama anlatamıyorum işte olmuyor.