İş yerinde gruplaşma

dertsahibi .!.:

Merhabalar, 4-5 kişilik küçük bir köy okulunda çalışıyorum. 4 öğretmeniz 1i evli erkek ve müdürle takılıyor, geriye kalan 2si kadın yaşlarımız yakın biri evli biri de benim gibi bekar geriye zaten kimse kalmıyor, onlara bi şey yapmadığım halde sürekli dışlandığımı hissediyorum, memleketleri yakın, kafaları uyuşmuş olabilir bu çok normal zaten 2 kişinin yanında her zaman 3. Kişi fazla gibi duruyor, bunu da biliyorum ve onlara karşı mesafeli bir duruşum var merhaba merhaba olarak..bazen yanımda imalı laflar yapıyorlar laf çarpırtır gibi, gidecek başka yerim de yok başka kimse de yok işin kötü tarafı ve bu çok yıpratıcı olmaya başladı, bi şey desem yanlış anlamaya ve tavır almaya , dışlamaya arkamdan konuşmaya hazırlar. Yanımda sesli gülüşmeler, birisi nöbet tutarken diğerinin de yanında durması benimle öğretmenler odasında kalıp konuşmak istememesi o kadar belli ki ve dedikodu yapar gibi gizli konuşmaları bunun gibi bir çok şeyler, ben de bu yüzden mesafeyi koydum zaten mesafeliydim ve bu daha çok onların işine geldi beni istemedikleri belli ben de buraya meraklı değilim aramız da bi kavga falan da olmadı. Ama bi şey desem hazır gibiler. Hatta kendileri benimle konuşmadıkları halde beni konuşmuyormuşum diye suçlayacak gibiler, bazı teneffüsler öğretmenler odasına gidiyorum bazen de gitmiyorum, başka da yapacak bi şeyim yok açıkçası, kafa dağıtacak başkasıyla takılacak komşum da yok komşularımın hepsi inşaat işçisi, kaldığım yerde çok yalnız hissediyorum, bu yaz 3 yolum dolacak ve tayin isteyecem inşallah memleketime giderim. Küçük bi yer olduğu için erkek arkadaş, sevgili olarak tanışacak insan da yok ve kısıtlı. Siz olsaydınız okulunuz küçük olsaydı ve böyle bi şey başınıza gelseydi ne yapardınız, büyük bi okul olsaydı kafa dengi insan sayısı artabilirdi ama elimden gelen bi şey yok maalesef,teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

dertsahibi .!.:

Hiç öğretmenler odasına gitmeyeyim diyorum ama sefer kendime yazık edicem ve dinlenemiyecem bana haksızlık olacak

Genişletmek için tıkla...

dertsahibi .!.:

Merhabalar, 4-5 kişilik küçük bir köy okulunda çalışıyorum. 4 öğretmeniz 1i evli erkek ve müdürle takılıyor, geriye kalan 2si kadın yaşlarımız yakın biri evli biri de benim gibi bekar geriye zaten kimse kalmıyor, onlara bi şey yapmadığım halde sürekli dışlandığımı hissediyorum, memleketleri yakın, kafaları uyuşmuş olabilir bu çok normal zaten 2 kişinin yanında her zaman 3. Kişi fazla gibi duruyor, bunu da biliyorum ve onlara karşı mesafeli bir duruşum var merhaba merhaba olarak..bazen yanımda imalı laflar yapıyorlar laf çarpırtır gibi, gidecek başka yerim de yok başka kimse de yok işin kötü tarafı ve bu çok yıpratıcı olmaya başladı, bi şey desem yanlış anlamaya ve tavır almaya , dışlamaya arkamdan konuşmaya hazırlar. Yanımda sesli gülüşmeler, birisi nöbet tutarken diğerinin de yanında durması benimle öğretmenler odasında kalıp konuşmak istememesi o kadar belli ki ve dedikodu yapar gibi gizli konuşmaları bunun gibi bir çok şeyler, ben de bu yüzden mesafeyi koydum zaten mesafeliydim ve bu daha çok onların işine geldi beni istemedikleri belli ben de buraya meraklı değilim aramız da bi kavga falan da olmadı. Ama bi şey desem hazır gibiler. Hatta kendileri benimle konuşmadıkları halde beni konuşmuyormuşum diye suçlayacak gibiler, bazı teneffüsler öğretmenler odasına gidiyorum bazen de gitmiyorum, başka da yapacak bi şeyim yok açıkçası, kafa dağıtacak başkasıyla takılacak komşum da yok komşularımın hepsi inşaat işçisi, kaldığım yerde çok yalnız hissediyorum, bu yaz 3 yolum dolacak ve tayin isteyecem inşallah memleketime giderim. Küçük bi yer olduğu için erkek arkadaş, sevgili olarak tanışacak insan da yok ve kısıtlı. Siz olsaydınız okulunuz küçük olsaydı ve böyle bi şey başınıza gelseydi ne yapardınız, büyük bi okul olsaydı kafa dengi insan sayısı artabilirdi ama elimden gelen bi şey yok maalesef,teşekkürler

Genişletmek için tıkla...

ruhay .!.:

18 yıllık öğretmenim.Çok güzel ortamlarda da çalıştım hiç arkadaşımın olmadığı okullsr da oldu.İki okulumun ortamını hiç unutamıyorum çok güzel zamanlar geçirdim.Arkadaşlarım tayin olup giderken hüngür hüngür ağladım.Hala da görüşüyoruz.Ama son özellikle 5 yıldır tadi yok çallıştığım okulların..Oturup muhabbet edebileceğim kimse yok.Yalnızım ben de.Eskiden olsa okulda yalnız oluşumu kafaya takabilirdim ama şuanda hiç umursamıyorum .Mutluluklarımız başkasına bağlı olmamalı.Kitap okuyorum.Öğlen araları bazen eve geliyorum evim yakın olduğu için.Kimse kalıcı değil kadro değişiyor sürekli.Muhabbet imin olmadığı insan yarın tayin olup gidecek ve ben ismini bile hatırlamayacağım.Mesai arkadaşı olarak bakıyorum.Günaydın vs o kadar.Aslında mesafe iyi de oluyor sorun yaşamıyorsun.

Genişletmek için tıkla...

dertsahibi .!.:

Evet ben de mesafeden yanayım, sanırım beni mesafeli olduğum için de dışlıyorlar

Genişletmek için tıkla...