- 2 Mart 2012
- 24.007
- 55.974
Allah kurtarsın.
Allah kurtarsın.Benim de bu evliliğe inancım kalmadı şuan son hakkımı sadece çocuklarım için kullanıyorum zaten.. Bir kere daha olursa ailemde dahil kimse önüme geçemez çünkü kimse için metres hayati yasayamam.. Çocuklarım için bile olsa..
Şuan sadece miniklerim için çabalamıyorum.. Biri 4 yaşına girecek biri 5 aylik..Bu berbat evlilikte ve yanlış kararda onlar benim tek dogrularim..Bakalım zaman ne gosterecek.
Düzelecek mi yoksa ayni hatayı tekrar yapıp dönüşü olmayan bir yola
mi girecek ?
Yok kendisi mükemmel bir es mükemmel bir baba mükemmel bir insan kendisine göre.. Ben ise 1 ay içinde (4 5 defa tatlı kaç defa hamur isi yapmama rağmen) onun dediğine gore düzgün bir ev hanimi deilmisim.. 4 yaşına girecek biri 5 aylık ama ben onları bahane edip beyefendinizi Güzel doyuramıyormuşum (ki is yerinde yesin diye kahvaltı hazırlayıp gönderiyorum hergun)
elalemin kadınları benim gibi çocuk bahane etmiyormuş evde ek is yapıyormuş para kazanıyormuş çalışıyormuş ben onu bile yapamıyormuşum( 2 sene başının etini yedim çalışıyım diye kıskançlıktan çalıştırmayan bir adam söylüyor bunu)
AMİN SABİR DİLİYORUM KENDİME SADECE VE SİNİRDEN GULUYORUM
Allah eşlerimize akıl fikir versin. Ben hep böyle dua ederim. O zaman sabır dilememize de gerek kalmaz. Allah yardımcımız olsun inşallah.Benim de bu evliliğe inancım kalmadı şuan son hakkımı sadece çocuklarım için kullanıyorum zaten.. Bir kere daha olursa ailemde dahil kimse önüme geçemez çünkü kimse için metres hayati yasayamam.. Çocuklarım için bile olsa..
Şuan sadece miniklerim için çabalamıyorum.. Biri 4 yaşına girecek biri 5 aylik..Bu berbat evlilikte ve yanlış kararda onlar benim tek dogrularim..Bakalım zaman ne gosterecek.
Düzelecek mi yoksa ayni hatayı tekrar yapıp dönüşü olmayan bir yola
mi girecek ?
Yok kendisi mükemmel bir es mükemmel bir baba mükemmel bir insan kendisine göre.. Ben ise 1 ay içinde (4 5 defa tatlı kaç defa hamur isi yapmama rağmen) onun dediğine gore düzgün bir ev hanimi deilmisim.. 4 yaşına girecek biri 5 aylık ama ben onları bahane edip beyefendinizi Güzel doyuramıyormuşum (ki is yerinde yesin diye kahvaltı hazırlayıp gönderiyorum hergun)
elalemin kadınları benim gibi çocuk bahane etmiyormuş evde ek is yapıyormuş para kazanıyormuş çalışıyormuş ben onu bile yapamıyormuşum( 2 sene başının etini yedim çalışıyım diye kıskançlıktan çalıştırmayan bir adam söylüyor bunu)
AMİN SABİR DİLİYORUM KENDİME SADECE VE SİNİRDEN GULUYORUM
Gerekli bir şey olmadıkça yani zorunlu haller dışında konuşmuyor.Son durum nedir? Hala konuşmuyor mu eşiniz?
Ayni sorunlari hemen hemen bnde yasiyorum inanin bende cok sıkıldım bu durumlardan benim en azindan cocugum yok isten yorgun argin geliyorm bi insan dusunceli olacak bir kadin calisiyorsa es yardim etmeli bence hayat musterektir. Allah hakinizda hayirlisi neyse onu versin bencede biraz boyle sakin kalin. Esin yine gelir dayanamaz dusuncesiyle senden hamle bekliyordur gitme o dusunsun birazdaMerhaba kızlar. 32 yaşındayım, eşim 37 yaşında. 8,5 yıllık evliyiz. 9 yıldır beraberiz toplamda. 5 yaşında ve 8 aylık iki çocuğumuz var. İkimiz de öğretmeniz.
Sorun küslük. Eskiden bir kavgamız olsa haklı da olsam, haksız da olsam küslüğe dayanamaz gider gönlünü almaya çalışırdım. Bu durum o kadar çok yaşandı ki aramızda. Ben yanına gitmediğim sürece o gelmedi, ben konuşmadan o konuşmadı. Bir erkek olarak gelip gönlümü aldığını, sarıldığını, unutalım hadi bunları dediğini hatırlamıyorum. Aynı evde haftalarca küs kalabilir. En sonunda ben dayanamam gider konuşurum, haklı olduğum konuda sanki haksızmışım gibi gider gönlünü alırım. Ya da uzunca bir mesaj atarım duygularımı ve kırgınlığımı anlatan. Yani hep ama hep ilk adımı ben atardım. Evlenmeden önce bilmiyor muydun bu huyunu diye düşünebilirsiniz ama gerçekten bilmiyordum. Biz görüşmeye başladıktan 5,5 ay sonra evlendik. Hızlı gelişti her şey, yeteri kadar tanıyamamışım demekki. Evlenmeden önce hiç kavgamız da olmamıştı zaten, çok romantik, ilgili, kibardı o zamanlar.
Eften püften bir mevzudan tartıştık 5 gün önce. Mesele de şu... Salı günü ailece çocuklarla beraber dışarıdaydık. Hep beraber akşam eve geldik. Kendisi hemen bilgisayarın başına geçip, online oyun oynamaya başladı. Ben de evin içinde oradan oraya koşturuyorum. Acıkmışız, yemek hazırlanacak, çocuklarla ilgilenilecek ve evde yapılması gereken daha başka işler de vardı. Yardım istedim, geldi üstün körü bir iki şey yapmış oldu, gitti. Neyse kendim halledeyim işleri dedim ama sinirden de çatlıyorum, yorulmuşum, acıkmışım, koşturuyorum oradan oraya adamın umurunda değil, oturmuş oyun oynuyor. Gittim yanına tekrar yardım istedim ama biraz da sinirli söylemiş olabilirim. Zaten 2-3 gündür de trip atıyordu yine durduk yere. Ben alttan almaya çalışıyordum, tatsızlık olmasın diye. Yemek ile ilgili bir yardım istemiştim. Önce geldi mutfağa yardım edecekti. Sonra delirdi, yapmayacakmış da yemeyecekmiş de, vs vs.. Ben de delirdim tabi. "Zaten kaç gündür ergenler gibi triplerini çekiyorum" dedim. "Trip yapmıyorum ben" dedi. "Trip yapmıyorsun demek, aç da mesajlarımızı oku, anlarsın" dedim. "BUNDAN SONRA BÖYLE. ARTIK HER MESAJINA CEVAP VERMEK YOK. CANIM İSTERSE YAZARIM, İSTEMEZSE YAZMAM." dedi. Başka şeyler de söyledi ama en çok bu sözü ağırıma gitti. Sonra ben de bir şeyler söyledim, net hatırlamıyorum. "EN SON NE ZAMAN YEMEK YAPTIN?" diye beni suçladı. Ama gerçekten yemek yaparım, arada dışarıda yeriz, arada sipariş veririz ama çoğunlukla hep yaparım. "BEN DE SENİNLE AYNI İŞİ YAPIYORUM. SENİN KADAR BEN DE YORULUYORUM. SENİN KADAR DA MAAŞ ALIYORUM. YEMEK YAPMAK SADECE BENİM GÖREVİM DEĞİL" dedim. Başka şeyler de söylendi ama bu sözleri çok canımı yaktı.
O günden beri konuşmuyoruz. Aynı evdeyiz, aynı yatakta yatıyoruz(O bir ucunda, ben bir ucunda) Yemek yapıyorum, çocuğumla oturup yiyoruz. Onu çağırmıyorum, o da gelip yemiyor. Kendisine başka bir şeyler hazırlayıp yiyor.
Bilmiyorum bu durum böyle nereye kadar gidecek. Boşanmayı da aklımdan geçirmiyor değilim ama cesaret edemiyorum. İyiyken çok iyi aslında ama bazı huyları beni çileden çıkarıyor.
Daha önce yine benzer bir küslükte evlilik danışmanına gitmeyi teklif ettim ama kabul ettiremedim. Çok yıprandım bu durumdan. 5 gündür konuşmuyoruz. Eskiden olsa içim içimi yerdi, hemen bir adım atıp barışmak isterdim ama beni de kendisine benzetmiş. Artık eskisi kadar canımı yakmıyor bu durum. Huzursuzum evet ama sanki duyarsızlaştım bu duruma. Ne yapmamı tavsiye edersiniz?
---GÜNCELLEME: Sayfa 7
Benim eski esimde böyleydi üc ay ayni evde konusmadigimizi bilirim. Hicte umrunda degildi istedigi saatte geliyordu rahatti yani. Öyle kötü bir sey ki resmen psikolojik savas veriyorsun. Ayrildik en sonunda bir yerden sonra olmuyor cünküGerekli bir şey olmadıkça yani zorunlu haller dışında konuşmuyor.
Aslında tek yapması gereken şey gelip özür dilemek, sarılmak, yakın davranmak. Ama adam su katılmamış öküz olunca yapmıyor işte.
Benim de içim şişti her an patlayabilirim, kendimi zor tutuyorum.
Arkadaşım aynı durumu benim kardesimle yaşıyor yavrum kocasının kusmesinden neler çekiyor onun ki3 ay oldu hala konuşmuyor yatakları ayırdı yaptığı yemeği yemedi.çocuğuyla ilgilenmiyor.Kardeşim de senin gibi çalışan.evden ayrıldı umurunda değil ne kardeşim ne çocuğu.sanki bosanmışlar gibi davranıyor.kardeşim haklı olduğu halde gidip özür diledi ne fayda. Varmış böyle tipler. Demekki bende sadece kardesimin başında zannettim.su an bacim beklemede 20 gun kadar süre verdi ya adam gibi biri olursun yada git boşanma davası ac dedi.simdi. ne düzelme var ne de boşanma davası açan.Uyuzun 'teki.ki bacımında aynı sorundan kardeşim yardım istemus kendinden.olmazmış böyle...ışte böyle.Kızlar, dün gece oğlum (5 yaşında) ateşlendi. Gece eşimi dürtüp uyandırdım mecbur, "çocuğun çok ateşi var" dedim. Eşimin de bu gün boş günüydü, yani dersi yoktu, evdeydi. Gece ateşini düşürdük. Sabah da ilacını verip çıktım evden. Oğlum ve kızım babalarıyla birlikte evde kaldılar. Öğleden sonra eve geldiğimde oğlumun hala hafif ateşi vardı ve boğazı çok ağrıyordu. Hastaneye gidelim dedim oğluma. Eşimle konuşmuyoruz tabi. Oğlumla konuşmalarımdan anlıyor ne yapacağımızı.
Saat 15.00 gibi evden çıktık oğlumla, eşim de evde bebekle kaldı.
Saat 15.53 de mesaj attım: "X hastanesindeyiz. Serum takacaklar şimdi. İdrar tahlili yapılacak ve ultrason çekilecek."diye
Cevap yok.
Saat 18.00 de bana mesaj atıyor. ".....'yı anneye bırakıyorum, çıkmam gerek"
Cevap yazmadım. (Kendi annemle aynı binada oturuyoruz, bebeği anneme bırakıp arkadaşlarının yanına gidecekmiş yani.)
Çıkmam gerek dediği yer de arkadaş buluşması. (Her hafta pazartesi günleri mutlaka arkadkesurıyla toplanıyorlar. Hatta bazen haftada 2-3 kere.)
O kadar sinirlerim bozuldu ki anlatamam. İnsan bir arar çocuğunun durumunu sorar. Ben onu adam yerine koyup çocukla ilgili bir durum olduğu için mesaj atıp bilgi veriyorum. O arayıp ya da mesaj atıp durumunu sormuyor bile.
Özellikle çocuk hastayken, çocuğa serum takılmış ve ilgi beklerken arkadaş peşinde koşması iyice sinirlerimi bozdu.
Sonra eve geldik. Geldiğimizde daha bebeği bırakıp çıkmamıştı dışarı, evdeydi. Ve "doktor neler söyledi" diye 5 yaşındaki oğluma soruyor. Gelip bana sormuyor, düşünün artık.
Aslında yine hata bende keşke o ilk mesajı da atmasaydım. Ama işte onun da çocuğu, bilgi sahibi olması gerek diye düşündüm.
Ne yapmalıyım, kafam allak bullak. Genel olarak herkes "o gelip konuşana kadar konuşma" demiş ama biliyorum o gelmez. Başka bir fikri olan var mı? Ne yapılabilir. Aile terapisini daha önce ısrarla teklif etmiştim ama istememişti. İnanın aklıma bir yol gelmiyor.
Oyy karşımda bacim var zannettim. Oda senin gibi gözünün içine bakıp özür dilese her şeyi silecek.sırf çocuğu için. Ama o kadart vicdansız ki...böyleleri merhametsiz okuyor.yuzune karşı patla kardesim yoksa seni bu derde koyar.Gerekli bir şey olmadıkça yani zorunlu haller dışında konuşmuyor.
Aslında tek yapması gereken şey gelip özür dilemek, sarılmak, yakın davranmak. Ama adam su katılmamış öküz olunca yapmıyor işte.
Benim de içim şişti her an patlayabilirim, kendimi zor tutuyorum.
Keşke bu huylarını evlenmeden önce görseydim de hiç evlenmeseydim diyorum. Ne vardı sanki 5,5 aylık tanıdığın adamla evlenecek. Ah eşek kafam ahhh.... Geleceğini hiç sanmam, aşırı inat.Ayni sorunlari hemen hemen bnde yasiyorum inanin bende cok sıkıldım bu durumlardan benim en azindan cocugum yok isten yorgun argin geliyorm bi insan dusunceli olacak bir kadin calisiyorsa es yardim etmeli bence hayat musterektir. Allah hakinizda hayirlisi neyse onu versin bencede biraz boyle sakin kalin. Esin yine gelir dayanamaz dusuncesiyle senden hamle bekliyordur gitme o dusunsun birazda
o tipler aile terapisi kabul etmiyor malesef. Ben bu konuda cözüm oldugunu düsünmüyorum söyle davran böyle davran hic faydasi olmuyor. Adamlarin karakteri degismiyor o yüzden ya böyle kabul edip sen de takmamaya calisip yasayacaksin ya da bu diyardan gideceksin.Arkadaşım aynı durumu benim kardesimle yaşıyor yavrum kocasının kusmesinden neler çekiyor onun ki3 ay oldu hala konuşmuyor yatakları ayırdı yaptığı yemeği yemedi.çocuğuyla ilgilenmiyor.Kardeşim de senin gibi çalışan.evden ayrıldı umurunda değil ne kardeşim ne çocuğu.sanki bosanmışlar gibi davranıyor.kardeşim haklı olduğu halde gidip özür diledi ne fayda. Varmış böyle tipler. Demekki bende sadece kardesimin başında zannettim.su an bacim beklemede 20 gun kadar süre verdi ya adam gibi biri olursun yada git boşanma davası ac dedi.simdi. ne düzelme var ne de boşanma davası açan.Uyuzun 'teki.ki bacımında aynı sorundan kardeşim yardım istemus kendinden.olmazmış böyle...ışte böyle.
Haklısın.ne diyeyim.o tipler aile terapisi kabul etmiyor malesef. Ben bu konuda cözüm oldugunu düsünmüyorum söyle davran böyle davran hic faydasi olmuyor. Adamlarin karakteri degismiyor o yüzden ya böyle kabul edip sen de takmamaya calisip yasayacaksin ya da bu diyardan gideceksin.
Keşke bu huylarını evlenmeden önce görseydim de hiç evlenmeseydim diyorum. Ne vardı sanki 5,5 aylık tanıdığın adamla evlenecek. Ah eşek kafam ahhh....
"Benim eski eşimde aynen böyleydi...." diye başlayan o kadar çok yorum geldi ki... Korkuyorum böyle yorumları görünce, boşanmak korkutuyor. Şimdi nasılsınız, çocuğunuz var mı?Benim eski esimde böyleydi üc ay ayni evde konusmadigimizi bilirim. Hicte umrunda degildi istedigi saatte geliyordu rahatti yani. Öyle kötü bir sey ki resmen psikolojik savas veriyorsun. Ayrildik en sonunda bir yerden sonra olmuyor cünkü
Ya bence erken evlendiginiz icin kendinizi suclamayin cok uzun sure birlikteydim esimle. Ayni eve girince sanki cok farkli biri ile karsilastim(benimki pozitif yonde) belki de beklentim dusuktu bilmiyorum. Ayni evde yasamadan insan tam olarak taniyamiyor kendinizi suclamayin.Keşke bu huylarını evlenmeden önce görseydim de hiç evlenmeseydim diyorum. Ne vardı sanki 5,5 aylık tanıdığın adamla evlenecek. Ah eşek kafam ahhh.... Geleceğiniz hiç sanmam, aşırı inat.
Arkadaşım aynı durumu benim kardesimle yaşıyor yavrum kocasının kusmesinden neler çekiyor onun ki3 ay oldu hala konuşmuyor yatakları ayırdı yaptığı yemeği yemedi.çocuğuyla ilgilenmiyor.Kardeşim de senin gibi çalışan.evden ayrıldı umurunda değil ne kardeşim ne çocuğu.sanki bosanmışlar gibi davranıyor.kardeşim haklı olduğu halde gidip özür diledi ne fayda. Varmış böyle tipler. Demekki bende sadece kardesimin başında zannettim.su an bacim beklemede 20 gun kadar süre verdi ya adam gibi biri olursun yada git boşanma davası ac dedi.simdi. ne düzelme var ne de boşanma davası açan.Uyuzun 'teki.ki bacımında aynı sorundan kardeşim yardım istemus kendinden.olmazmış böyle...ışte böyle.
Söyledikleri çok ağır geldi.Oyy karşımda bacim var zannettim. Oda senin gibi gözünün içine bakıp özür dilese her şeyi silecek.sırf çocuğu için. Ama o kadart vicdansız ki...böyleleri merhametsiz okuyor.yuzune karşı patla kardesim yoksa seni bu derde koyar.
Cocugum yok ama böyle insanlar gercekten ömür tüketiyor ben o yasadigim stresten hasta olmustum evlendikten sonra bas dönmeleri basladi sebepsiz simdi düsünüyorum da hic degmezmis o küslük huyunu ayrilirken bile yapti hic demedi konusalim düzeltelim hic cabalamadi küserek geldi küserek gitti. Cocugum yok su an daha iyiyim tek basina yalniz olmak onla ayni evde yalniz olmaktan daha iyi."Benim eski eşimde aynen böyleydi...." diye başlayan o kadar çok yorum geldi ki... Korkuyorum böyle yorumları görünce, boşanmak korkutuyor. Şimdi nasılsınız, çocuğunuz var mı?
Söyledikleri çok ağır geldi.
"BUNDAN SONRA BÖYLE.. ARTIK HER MESAJINA CEVAP YAZMAK YOK. CANIM İSTERSE YAZARIM, İSTEMEZSE YAZMAM...." bu sözler sizce de çok ağır değil mi ve bir özür gerektirmiyor mu?
Ayrıca çocuğumla biz hastanedeyken arkadaşa gitme planları vs...
Nereden tutsam elimde kalıyor.
Evet, zorunlu olmadıkça konuşmuyoruz.Hala küs musunuz canim?
Söyledikleri çok ağır geldi.
"BUNDAN SONRA BÖYLE.. ARTIK HER MESAJINA CEVAP YAZMAK YOK. CANIM İSTERSE YAZARIM, İSTEMEZSE YAZMAM...." bu sözler sizce de çok ağır değil mi ve bir özür gerektirmiyor mu?
Ayrıca çocuğumla biz hastanedeyken arkadaşa gitme planları vs...
Nereden tutsam elimde kalıyor.
Evet, zorunlu olmadıkça konuşmuyoruz.