evlilikler hakkında

kullanıcı adına hitaben yazdım diye senli yazmıştım bu arada...

konularınız hep bu çerçevede. o yüzden böyle yorum yaptım.
bana kalırsa haksızlığa uğradığınızı düşündüğünüz için bu meseleyi kabullenemediniz.
evet biz çocuklu kadınlar çocuklarımızın kusmuğuyla kafa şişirebiliriz haklısınız :)
dışarıdan bakınca gayet itici..

ben diyorum ki.. bu konulara kafa yormayın akışa bırakın biraz kendinizi...
 

Kv niz vicdan sahibiymiş en azından...
 

O örnekte sadece kendi ailesine uyulmasını isteyen bir koca vardı, kızın babası gelince istememiş...Bence iki taraf da birbirine uymalı.
 
Evdeki finansal politikamız şöyle: Kocamın parası benim param, benim param yine benim param!
 
biri tweet atmış ya dans ederek işinize gitmiyorsanız bırakın diye.. hıhıeved diyorum ben de..
insan doğasına aykırı bir yaşam sürüyoruz bana kalırsa.
karanlıkta yollardayız..
bir sürü gerekli gereksiz iş.. yaptığımız işin kattığı değer ne?
yılda iki kere birer hafta tatil yapacağız diye saçma sapan bir sistemin içinde debelenip duruyoruz.
üstelik kadın olmak yaşadığımız zorlukları ikiye katlıyor.
 

Maaş konusunda bende böyle düşünüyorum. Koskoca insanlar niye birbirine para alıp veriyor ya şaka gibi :)

Otomatik ödeme var her türlü kolaylık var, yok elden vermeler yok harçlık almalar bana çok gereksiz geliyor.
 

Valla şu an ben 9-6 ve sonrası olan işimi bırakıp farklı alanlara yönelmek istiyorum, evet bu da çalışmak. Evde de çalışabilirsin...

Olay ne biliyor musun? Yıllarca oku, kendini ezdirme kocana, paranı kazan diye büyütüldük, sonra gördük ki para kazanmayla verilen değer, gördüğümüz değer hiç mi hiç bağlantılı değil...
 
Eşim çok iyidir evet. Ama ben de onu hiç kirmam gerçekten.

O beni kırsa. Ben de onu kırarım.

Ben onu kırsam o da beni kırar.

Eşim 8 sene boyunca evlenmek için israr etti. 8 sene reddettim. 8 senenin sonunda kabul ettim. 10.senede evlendik.

Bazen çok bunalıyorum ama yalan yok. Bana yapışık okumasından. Daima dibimde durmak istiyor. Ayrı kalmayı hiç hiç sevmiyor. Ve bir yerden sonra bana fenalık geliyor. Çünkü ben daha özgür ruhlu bir insanın.

Yani inan idare ettiğim şeyler var. Herkes gibi. Evliliğim çok iyi. Ama mükemmel değil.


Allah hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın.
 
Ben varım bizde para genelde bendedir.. Aldığımı alır verdiğimi veririm esim karısmaz hiç bir zamann maaş kartım onda olmadı.. Onunki de bende olmadı
Ama ondan çok harcadım tabiki benim maaş kösede dururken.. Şimdi borc var biraz hatta o bitsin senin maaşı yicem kendiminkine asla dokunmam diyorum gülüyor. Eşim para konusunda hobiler konusunda çok şükür rahat birisi.. Ben kendi hobilerime çok para harcadım halaa da harcıyorum. Bundan dolayı mutluyum fakat ben onu biraz sıkıyordum, kısıtlıyordum sanırım
Neyse ki simdi her sey dengeli... Zamanla oldu.. Çok şükür diyeyim
 
Yani o bankacı olup maaşı yattığı gibi tüm parayı eşine yollayıp ondan geri gelen parayla borçlarını ödeyen kendi masraflarını karşılayan kadınlar da çok ironikmiş. Senin işin zaten parayla, eşe maddi olarak bağımlı olmak neden? Bir de kendi kazandığın parayla.

Ailelere göre yaşamayan insanlar ailelerle hiç görüşmüyordur bence. Ya ayrı şehirlerdelerdir (ki bu durumda da bayramlar, tatiller ailelere göre hesaplanır genelde) ya da küslerdir. Aileler ne kadar iyi tatlı da olsa yakınlarda oturunca insanın hayatına mutlaka dahil oluyor. Ben 5 yıllık erkek arkadaşımın (ki birlikte de yaşadık) ailesiyle tanışmadım bu yüzden. O da sadece arkadaşımken babamla tanışmıştı yolda karşılaşınca. Nişanlanınca tanışırız, aileler de nikaha yakın zamanda tanışır. Sonra biz zaten çok uzaklarda olacağız hiç de ailelerin yakınında hatta onlarla aynı şehirde olmak istemiyorum.

Erkek arkadaşıma göre ben çalışmasam da olurdu. Ama benim bir mesleğim var, ailem beni boşuna okutmadı. Yaşımın genç olmasının yanında evlilik için önce bir ayrı evde 1-2 yıl en azından mesleğimi yapıp kendi paramı gönlümce harcamak için erteliyorum evliliği. Ve biz ev arkadaşı gibi ortaklaşa yönetmeyi düşünüyoruz paramızı. Mesleğimiz aynı, alacağımız para aşağı yukarı aynı. 4’er bin alsak 2’şer ortaya alırız evin masraflarını oradan karşılayıp ortak geleceğimiz için de birikim yapıp geri kalan para harçlık/kişisel birikim (telefon bilgisayar yenilemek ya da diğer kişisel ihtiyaçlar için birikim gibi) diye düşündük. Evlenmeden ortak bütçe hesapları yapıyoruz
 

tabiki evdende calisabilirsin bende sanirim evde olsam Boleyn Kizi gibi hobimi isime cevirir örer diker satardim :) Ama isimi seviyorum rahatimda yerinde böylede bir avantacim var. En azindan kimseye minnet etmiyorum.

Su konuda haklisin ama bazi calisan kadinlar daha az deger görüyor ama insan birazda kendi degerini kendi bellirliyor. Esim gelicek benim maas kartimi alip bana harclik vericek böyle birseyi müsade etmeyi birak adama neler yaparim cesaret edemez. Ama zaten öyle bir adamda degil.

Gecen bir konu vardi konu sahibi 3 aydir biriyle görüsüyor adam buna diyorki "evlenince maasin benim kendime araba alicam" öyle sinir oldum ki ben burada sacimi basimi yolucam konu sahibi garip bir sekilde teredütte
 
Kadınlar kendi bu hale getiriyor, kimse kusura bakmasın. Benim inancıma göre tam tersi. Erkek maaşı evi gecindirir kadınınki kadına kalır. Allah kadının hakkını korumuş yani.
Ben dışarda çalışmıyorum. Bir kaç sene öncesine kadar eşimin aldığım çöpe dahi laf söylemesine saatlerce ağlayan ben, bir gün cinnet geçirdim ve sorun çözüldü ( ki ben o kadar tutumlu bir kadınım)
Ne kadar fedakarlık o kadar okuzlukle karşılık buluyor canım
 
Aynen öyle. Zerre miktarı alakasi yok.

Annem ilkokul mezunu ev hanımı. Ve fakat babam maaşını belli bir yere koyar. Ordan ikisi de istediği kadar harcar. Kimse kimseye para sormaz.

Annem çocuk bakıp kendi parasını kazanirken de bu böyleydi.

Evler babamın. Fakat kiralari annem alıyor.

Ve nereye harcadığını da kimse sormuyor.

Bütün yeğenlerine kalin bilezik takabiliyor. Babamın yeğenlerine de takar ama.

Bunun para kazanmakla alakasi yok.

Iyi bir adama rastlarsın. Cimri olmaz. Allahtan korkar. Rahat edersin.

Ben de kendi paramı kazandığım ve kazanamadigim zamanlari kiyas ediyorum. Yok hiç fark yok.

Şu da önemli ben 29 yaşında olgun akıl ve fikirle evlendim.

23 yaşında "ay çok aşığım" kafasıyla evlenmedim.

Annemden babamdan riza almadan değil evlenmek bir adim atmadım. Bunlar önemli bence.
 
Tebrik ederim. Sonunda bunu anlayan bir hemcinsim çıktı
 

İ
 

Ah işte aynısının bir değişiğini erkekler ve aileleri de yapıyor :) Evlenene kadar sen benim canımsın, kızımsın , aaa aşkım arkandayım her zaman, ailem seni kızı gibi görüyor, evleniliyor hopppp cadı kaynana, naparsan yap o benim annem sorununu kendin hallet diyen koca kişisi.

Not : Yaşadım biliyorum:)
 
Şunu unutmusum.. Eşimin ailesiyle de görüşmüyoruz öyle sık hatta hiç denebilir. Kendisi gider görür gelir. Zaten ailesi de öyle görüşelim, girelim çıkalım birbirimize diyen tipler değiller çok şükür benim ailemse 3sa lik uzaklıkta benim ailemle ama daha samimiyiz bizimkiler daha fedakarlar kıyaslandığında
Bu durumda bu yazıyı kaıdn olarak ben tersine çevirmiş oldum sanırım
Birisi de çıkıp bu kadınlar neden böyle deyip erkekleri savunacak kesin
 
Ben varım. Eşim bana ister çalış istemezsen çalışma diyor. Biraz sikintidayiz geçici bir süreliğine, bebeğim de küçük biraz büyüsün sana destek olmak istiyorum diyorum, senin bunu demen yeter çalışmak zorunda değilsin nasıl mutlu olacaksan öyle yap diyor. 2 ayda 1 kv ve kpyi ayrı görüyoruz ayrılar. Kv bana genelde öğlen 2 3 gibi gelir ki ne öğle yemeği ne akşam yemeği saati olsun ne de geç saat olsun Bi kahveyle gecistirsin hizmet beklemez yani. Ama benim eşim de yabancı
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…