Benzer seyler yasıyorum yaklasık 1 senedir evliyiz.Eşimin olduğu sehre taşındım ben de.Ben calısıyorum mesleğimi yapıyorum..Benim eşim de ailesine aşırı düskün.Gecen 3 gün gitmedik ailesine sitem ediyorlar bana 3 gün oğlumuzj görmedik öldük özlemdem diye..Ben de üzülüyorum diyorum ben aileöi bıraktım binlerce km uzaktalar aylarca göremiyorum,bari benim yanımda yapmayın bunu..Malesef nerede o hassasiyet.Biz de cok uzun süre her gün yemeğe vs gittik,evimiz otel gibiydi bizim icin.Baktım birbirmize ısınamıyoruz bu yüzden,evlilik oturmuyoe böyle,ve düsündüm ben bu insanlara 5.6. Olmaya gelmedim ki,kendime aile kurmaya ,eşimle yeni bir hayat kurmaya geldim.Mesafe koydum kırmadan,bilmesem de yemek yapmaya başladım,kötü de olsa yorgun argın geldim,çabaladım,eşimdem yardım istedim.Baktım böyle böyle kesiliyor,biz de ev oluyoruz aile oluyoruz,ilk defa kendimi bu sehre alışmış hissettim,evime ait hissettim..Aslında aileler bunun bilincinde olup gencleri kendi hallerine bıraksalar,her sey cok daha güzel olacak ama yapamıyorlar..Bizimkiler aşırı baskıdan vazgeçti,eşim yine 4 gün gitmesek 5.gün gitmek istiyor,kırmak istemiyorum,ogün de yemek yapmayıp dinleniyorum.Böyle böyle aşacağız sanırım,yani inşallah .Aynı seyleri yasıyoruz dertlesmem isterseniz özelden de yazabilirsiniz..