Evlilik hayatına alisamiyorum

6 senelik evliyim hala anneme gidince bekarlik odami gorunce içim sızlıyo.
sabah kalkip ise gitmeyi eve gelip annemin hazirladigi yemekleri yemeyi ozluyorum.
izin gunlerimde uyudugum oglen uykularini ozluyorum
hic bitmiyor yani ozlem
 
Bence farklı şehirlerde olduğunuz için böyle hissediyorsunuz. Bir de evliliğinizin ilk senesinde böyle hissetmeniz normal.
Ben ilk sene annemlere gittiğinde hala orada yaşıyormuşum gibi geliyordu kendi evim yabancı gibiydi😀 Sonraları arafta gibi hissettim ne tam baba evimde ne de kendi evimde.. Sanırım bu ruhsal olarak geçiş süreciydi😀 Neyse sonra tamamen kendi evime ait hissettim kendimi, annemlere gitsem bile eve gelince daha rahat hissediyordum. Değişen hiç bir şey yoktu aslında baba evi yine aynı sıcaklıkta baba eviydi ama zamanla yaşadığın yere alışıyorsun.
 
Ben 2 gün evimden ayrı kalınca evimi özlüyorum evimdeki rahatlığı hiçbir yerde bulamıyorum.. Kız çocuğu misafirdir derler buna alışmalısınız bebeğiniz olduktan sonra kendi evinize daha çok adapte olursunuz
 
Bekar 3 yil ayri yasadim. Ilk 2 yil kendi evime bu ev kimin evi idareten burda duruyorum gibi gelirdi. Uyaninca ben neredeyim olurdu. 3 sene babami kaybettik. Babama aşık bir kızdım. Ve 31 yaşındaydım kaybettiğinde. O ev bana.o kadar yabancı oldu ki. Bu sefer kendi evim gerçek evimmiş gibi geldi. Ailemin yanında idareten duruyor gibi his. 1 yıllık evliyim ve evlenince şehir degistirdim. Eşyalar farklı, ev farklı. Eşim e bakıyorum bazan bu adam.ne arıyor evde diyorum 🤣 şu anda hiçbir evi kendi evim gibi hissetmiyorum..
Umarim kendime gelirim bir an önce evsizlik zor
 
yaprakk07 .!.:
1 bucuk yıllık evliyim. Öğretmenim. 28 yaşındayim. Gerekli mantık ve olgunluğa sahip olduğumu düşünüyorum. Ancak ne zaman ailemin bulunduğu şehre gitsem 2 günde eski hayatıma sanki geri dönmüş gibi hissedip tekrar babamın bekar kızı olduğumu düşünüyorum. Ve sanki üniversiteden baba evine dönmüş gibi bir his oluyor içimde. Dolayısıyla vedalar eve geri dönüşler sıkıntı oluyor. Gitmek istemiyorum hiç bir zaman kendi evime. Eşimle aramızda hiçbir sorun yok. İlgi alaka yönünden de öyle hatta bazen ilgiden bunalirim onunlayken. Kavga bile ettiğimiz yok aylardır. Şimdi yine bayram dolayısıyla gittiğimiz memleketimden ağlaya ağlaya geri döndüm ailem de uzuldu tabi. Kendimi tutamadım onları da üzdum diye bide onun için ağladım. Koskoca kadın utanmıyor musun çocuk gibi diye kendime söyleyip duruyorum ancak ben hala ailemden ayrı sehirde başka bir evde yaşamaya adapte olamadım arkadaşlar. Her gidis geliş drama haline geldi evlendiğimxen beri. İşin icinden çıkamıyorum fikirlerinize sunuyorum teşekkürler
Genişletmek için tıkla...
Bir kere şu düşünceyi atın kafanızdan. "koskoca kadın utanmıyor musun çocuk gibi" ağlayın, üzülün, mutlu olun...
Bastırdığımız her duygu başka bir yerde daha büyük patlamalarla gelir. Bü yüzden acı tatlı her duyguyu yaşayın.
Sanırım evliliğe tam hazır hissetmeden başlamış olabilirsiniz. 3 yıldır evliyim bende öyle hissediyordum.Hüngür hüngür ağlardım.Son bir yıldır atlattım.Hayatta her şeyin olabilirliğine alışmak en iyisi sanırım. Özlemin de gurbetinde...
 
Aynı olay benim eşimde de var, ağlama kısmı hariç :) ailesine gittik mi kişiliği değişir, çocuk gibi olur, e çocukları zaten ve dönmek bilmez, hep bir ertelenir o dönüş zamanı, planladığımızdan çooook daha uzun kalırız. Neyse, ne mutlu ki yanlarında olmak istediğiniz, yanlarında çocuklaşabildiğiniz bir aileniz var, Allah uzun ömürler versin hepinize.
 
Bende zor alıştım cok ev tasıdım şimdiki ev içime sinen oldu ondan cok ozlıyorum evimi b belkı onunla alakalıdır ilk zamanlar eşim işe ben annemlere 1.5 saat yol baktım olmıcak gittikce ozlüyorum dedim cok gitmiyim 🤭eşimde bozulmatya başladı bazende kaldığım oldu😅 gitme aralıklarını uzattım gıruntulü konustum falan bi yerden sonra alıştım şimdi eşim iş için bi yerlere gitse tek basıma da kalıyorum. 🌹 Şu dünyada herseye alışılıyormuş ben onu gordum...
 
yaprakk07 .!.:
1 bucuk yıllık evliyim. Öğretmenim. 28 yaşındayim. Gerekli mantık ve olgunluğa sahip olduğumu düşünüyorum. Ancak ne zaman ailemin bulunduğu şehre gitsem 2 günde eski hayatıma sanki geri dönmüş gibi hissedip tekrar babamın bekar kızı olduğumu düşünüyorum. Ve sanki üniversiteden baba evine dönmüş gibi bir his oluyor içimde. Dolayısıyla vedalar eve geri dönüşler sıkıntı oluyor. Gitmek istemiyorum hiç bir zaman kendi evime. Eşimle aramızda hiçbir sorun yok. İlgi alaka yönünden de öyle hatta bazen ilgiden bunalirim onunlayken. Kavga bile ettiğimiz yok aylardır. Şimdi yine bayram dolayısıyla gittiğimiz memleketimden ağlaya ağlaya geri döndüm ailem de uzuldu tabi. Kendimi tutamadım onları da üzdum diye bide onun için ağladım. Koskoca kadın utanmıyor musun çocuk gibi diye kendime söyleyip duruyorum ancak ben hala ailemden ayrı sehirde başka bir evde yaşamaya adapte olamadım arkadaşlar. Her gidis geliş drama haline geldi evlendiğimxen beri. İşin icinden çıkamıyorum fikirlerinize sunuyorum teşekkürler
Genişletmek için tıkla...
Ne zaman anne oldun o zaman alışırsın babanın kızı da değilde kocanın eşi yavrunun anası olmaya.. Karmaşık süreçler ve şefkatle büyümüşsün sanırım.. O yüzden aileye eğilim yüksek.. Çok normal yaşadığın şey,büyümek bazen sancılıdır tatlım,emin ol hepimiz ucundan kulağından yaşadık o sancıları..
 
yaprakk07 .!.:
1 bucuk yıllık evliyim. Öğretmenim. 28 yaşındayim. Gerekli mantık ve olgunluğa sahip olduğumu düşünüyorum. Ancak ne zaman ailemin bulunduğu şehre gitsem 2 günde eski hayatıma sanki geri dönmüş gibi hissedip tekrar babamın bekar kızı olduğumu düşünüyorum. Ve sanki üniversiteden baba evine dönmüş gibi bir his oluyor içimde. Dolayısıyla vedalar eve geri dönüşler sıkıntı oluyor. Gitmek istemiyorum hiç bir zaman kendi evime. Eşimle aramızda hiçbir sorun yok. İlgi alaka yönünden de öyle hatta bazen ilgiden bunalirim onunlayken. Kavga bile ettiğimiz yok aylardır. Şimdi yine bayram dolayısıyla gittiğimiz memleketimden ağlaya ağlaya geri döndüm ailem de uzuldu tabi. Kendimi tutamadım onları da üzdum diye bide onun için ağladım. Koskoca kadın utanmıyor musun çocuk gibi diye kendime söyleyip duruyorum ancak ben hala ailemden ayrı sehirde başka bir evde yaşamaya adapte olamadım arkadaşlar. Her gidis geliş drama haline geldi evlendiğimxen beri. İşin icinden çıkamıyorum fikirlerinize sunuyorum teşekkürler
Genişletmek için tıkla...
Başka şehre alışmak zor. Ben de ailemi özlemekten yorulmuştum. Eşimle tayin isteyip memleketimize geldik çok şükür
 
Boleyn Kizi .!.:
Sen ya bir yengecsin ya da bir balık. Mutlaka su grubundan olmalısın. Bu kadar duygusal insanlar genelde su grubundan çıkıyor.

Ben de maalesef yengeç insaniyım


Birgün bir çocuğum olursa yengec olmaması için plan yapacağım.

Sen duygusal bir kızsın. Yasadigin sey bana çok anormal gelmedi.

Asıl anormallik bende. Oku da kendinin bana nispeten ne kadar normal olduğunu anla.

Annemle babam alt sokakta oturuyor.

Pencereden annemin evini ve sokağını görüyorum.

Her gün olmasa bile 2 günde bir ,birarada oliyoruz.

Ordan kendi evime dönerken üzülüyorum. Yani 2 adımlık mesafede bile bir dram ortami yaratıyorum.

Daha doğrusu annembabam üzülür mu diye üzülüyorum.

Genelde onların yatma saatine kadar oturuyorum ki ben gidince hemen yatsınlar da üzülmeye zamam bulamasınlar🙈

Annem her zaman balkondan el sallar ben evden bi yere giderken. köşeyi dönene kadar ben de ona el sallarim
. Çok defa düşme tehlikesi atlattım anneme bakacağım diye.
Eşim dalga geçiyor. 40 günlük yola gider gibi anca trajedi yapıyormuşum.

Hakli adam
Ses etmiyorum.

Ama ben de böyle olmaktam hic memnun değilim.

Ruh hastasıyım iste baska açıklaması yok.

Yani üzülme. Sen tek değilsin.

Zamanla hafifler ama hicbir zaman tam olarak bitmez.

Bu şekilde yaşamaya alışmak en iyisi.

Anne baba evinden daha güzel bir ev yok.
Baba evinin uykusu dünyadaki hiçbir yerde yok ❤

Baba evi meydan evi, diyen boşuna demiyor da işte insan evlenince baba evine sığmıyor artık 😔

Allah onları başımızdan eksik etmesin. Sağlık olsun da.. napalım insan insana kavuşur
Genişletmek için tıkla...
Vvalla balık burcuyum.. Şuan mecburi.ailemin yannda kalmam lazım. Ama aklm fikrim evimde 😍 Evet burada da rahatm ama kendi evim gibisi yok.. Evime gidemediğim için çok üzülüyorum mesela..eşmle falan sıkıntımız yok çok şükür.. Kaynvalidem üst katımda karantinada diye gidemiyorum 😌
 
Normal degil mi bu kendinizi en keyifli hissettiginiz yer ailenizin evi. Sadece bunun 2 gun bunalimini surdurup kendinize eziyet etmeyin herkes sevdigi yerden giderken aglar
 
Ben üniversitede ilken çok gitmeyi istemezdim ailemin yanına. Ama evlenince ilk fırsatta gitmeyi istiyorum. Bir de sürekli gurbette olunca zor oluyor tabi. Ama öyle dönüşte ağlama filan olmuyor tabi. Bir de sizin de çocuk olunca değişir durumlar. Ona odaklanacaksın . Öyle düşün ve rahatla derim
 
yaprakk07 .!.:
1 bucuk yıllık evliyim. Öğretmenim. 28 yaşındayim. Gerekli mantık ve olgunluğa sahip olduğumu düşünüyorum. Ancak ne zaman ailemin bulunduğu şehre gitsem 2 günde eski hayatıma sanki geri dönmüş gibi hissedip tekrar babamın bekar kızı olduğumu düşünüyorum. Ve sanki üniversiteden baba evine dönmüş gibi bir his oluyor içimde. Dolayısıyla vedalar eve geri dönüşler sıkıntı oluyor. Gitmek istemiyorum hiç bir zaman kendi evime. Eşimle aramızda hiçbir sorun yok. İlgi alaka yönünden de öyle hatta bazen ilgiden bunalirim onunlayken. Kavga bile ettiğimiz yok aylardır. Şimdi yine bayram dolayısıyla gittiğimiz memleketimden ağlaya ağlaya geri döndüm ailem de uzuldu tabi. Kendimi tutamadım onları da üzdum diye bide onun için ağladım. Koskoca kadın utanmıyor musun çocuk gibi diye kendime söyleyip duruyorum ancak ben hala ailemden ayrı sehirde başka bir evde yaşamaya adapte olamadım arkadaşlar. Her gidis geliş drama haline geldi evlendiğimxen beri. İşin icinden çıkamıyorum fikirlerinize sunuyorum teşekkürler
Genişletmek için tıkla...
Vallahi öyle koskoca kadın niye agliyosunuz.
Çalışıyorsunuz ailenizin yanına istediğinizde özlediğinizde gidin. Çok fazla abartı geliyo üstelik ailenizin üzülmesi çok üzücü. Ben ailemin yanına da gitsem uzun uzun kalamiyorum kendi evimi duzenimi özlüyorum. Ben de her iki tarafla ayrı şehirlerde yaşıyoruz asla birinden ayrılırken ağlamadım tabi bu mizaç ama uzulsem de belli etmemeye çalışırım. 4 yıllık evliyim küçük bi oğlum var eşim sık sık yurtdışına uzun sürelerde gidiyo ilk defa 5 ay önce onu uğurlarken gözlerim doldu ve eşim ilk defa bunu fark etti. Her zaman kimden ayrılırsam ayrilayim son bakışlar daima mutlu gülümseyen bi yüz olmalı. Arkamı döndüğüm an gözlerimi tutamadigim çok oldu ama asla katsimdakilere yabsitmam. Heleki ailem benim çok mutlu olduğumu bilmeli ki onlar da huzurlu olsun
 
Aylardır kavga bile etmiyorum demişsiniz bana bu çok ilginç geldi.
Ben evlilikte hiç kavga eğmemeyi tartışmamalıyız pek normal bulmuyorum.
İki farklı insan aynı eve girdiğinde illa ki çatışmalarolur sizde olmuyorsa hiç paylaşımınız yok mu ?
Ben çok özlüyorsam gider bir süre kalır eşimi özleyince de eve geri dönerdim.
 
filmdelisi .!.:
Ailemin evi ile benim evim arası 5 km, 10 dk mesafe.
Gidince bana afakan basıyor, duramıyorum.
6 senedir evliyim, daha 1 kere bile eşim ile akşam yemeyi hariç gitmedim kendim.
Korona sebebiyle 4 aydır görüşmüyoruz zaten, yarın artık kocamın zoruyla gideceğiz bayramlaşmaya, suratımdan düşen bin parça😂

Gayet severim halbuki ama öyle bir bağımlılığım yok.
Genişletmek için tıkla...

Kendi annenizle, babanızla bayramlaşmaya kocanızın zoruyla mu gideceksiniz? Ve suratsızca.. ?
Ben çok uzaktayım ailemden ve bir gün konuşmasam içim rahat etmez .
 
yaprakk07 .!.:
1 bucuk yıllık evliyim. Öğretmenim. 28 yaşındayim. Gerekli mantık ve olgunluğa sahip olduğumu düşünüyorum. Ancak ne zaman ailemin bulunduğu şehre gitsem 2 günde eski hayatıma sanki geri dönmüş gibi hissedip tekrar babamın bekar kızı olduğumu düşünüyorum. Ve sanki üniversiteden baba evine dönmüş gibi bir his oluyor içimde. Dolayısıyla vedalar eve geri dönüşler sıkıntı oluyor. Gitmek istemiyorum hiç bir zaman kendi evime. Eşimle aramızda hiçbir sorun yok. İlgi alaka yönünden de öyle hatta bazen ilgiden bunalirim onunlayken. Kavga bile ettiğimiz yok aylardır. Şimdi yine bayram dolayısıyla gittiğimiz memleketimden ağlaya ağlaya geri döndüm ailem de uzuldu tabi. Kendimi tutamadım onları da üzdum diye bide onun için ağladım. Koskoca kadın utanmıyor musun çocuk gibi diye kendime söyleyip duruyorum ancak ben hala ailemden ayrı sehirde başka bir evde yaşamaya adapte olamadım arkadaşlar. Her gidis geliş drama haline geldi evlendiğimxen beri. İşin icinden çıkamıyorum fikirlerinize sunuyorum teşekkürler
Genişletmek için tıkla...
33 yaşında 8 yıllık evliyim. Iki tane oğlum var ama memleketimden dönerken hala ağlayarak dönüyorum. Ilk bir hafta asla alışamıyorum evime hep aklim orda olsaydım soyle olurdu boyle olurdu kafamda hep bunlar dönüyor. Memleketim uzak ha deyince gidemiyorum her istediğimde. Halbuki eşimle gayet iyiyiz onu cok seviyorum evliliğimde bi sıkıntim yok allaha sukur ama Iste bilmiyorum niye böyle oluyor. Seni çok iyi anlıyorum ama herkes yerinde sağ olsun mutlu olsun Allahım saglik versin deyip kendimi teselli etmeye çalışıyorum iste..
 
Güzel bir çocukluk geçirmişsiniz ne mutlu
O günleri özlüyorsunuz
 
filmdelisi .!.:
Valla başka değil.
Ablam evli olduğu dönemde bayağı uzaktı, hiç duygusallaştığımızı bilmem.
Keza geçen sene yine başka şehre taşındı, gene aynıyız.
Diyorum ya 5 km ötede ailem var, aylarca görmüyorum.
Eminim şehir dışındaki insanlar bizden daha çok görüşüyordur, korona öncesinde de ayda bir akşam iki saat yemeğe giderdim zaten.
Hepimizin ayrı hayatları var, yetiyor yani.

Erkek ya da kadının böyle aile düşkünü olmasını ise gerçekten abes buluyorum, evlenmeyeydin kardeş o zaman diyorum.
Gerçekten komik çünkü, hem ağlarım hem giderim dediklerinden.
Hayatlarını birleştirdikleri insana da kötü hissettiriyorlar.
Genişletmek için tıkla...
Bazı insanlar anne babasına çok düşkün hanfendi bunun bireyselliklr hiç ilgisi yok
Zaten evlenince bireysellik ve özgürlük kısıtlanır
Siz düşkün olmayabilirsiniz konu sahibi fazla düşkün demek ki hem onlar bugün var yarın yok hemen yakınınızdaki anne babanıza zorla gidiyorsanız bu normal değil
Belki konu sahibininki de normal değil ama sizinki hiç değil !
 
TeAmoIG .!.:
Vvalla balık burcuyum.. Şuan mecburi.ailemin yannda kalmam lazım. Ama aklm fikrim evimde 😍 Evet burada da rahatm ama kendi evim gibisi yok.. Evime gidemediğim için çok üzülüyorum mesela..eşmle falan sıkıntımız yok çok şükür.. Kaynvalidem üst katımda karantinada diye gidemiyorum 😌
Genişletmek için tıkla...
Haha evet ya. Desene burçlara suç atma sen manyaksın 🤣🤣🤣
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Nhessa
21 - 27 Ekim 2024 Haftalık Burç Yorumları
Yorumlar
17
Görüntüleme
724
Nhessa
Nhessa
H
  • Kilitli
Evliliğim ne olacak çıkmazdayım sanki
Yorumlar
17
Görüntüleme
7K
Aystkaramelmahkiyato
A
Z
  • Kilitli
Evimde büyü olduğundan şüpheleniyorum
Yorumlar
3
Görüntüleme
10K
Mune
Mune
Nhessa
5 Ağustos 2024 Venüs Başak Burcunda - Burçlara Etkileri
Yorumlar
7
Görüntüleme
896
Nhessa
Nhessa
Meltemesintisi80
Annelikte Sağlıklı Yaşam Günlüğüm-Yeni bir hayat (Anne olmak,evlilik, yabancı bir ülke)
Yorumlar
11
Görüntüleme
1K
kikelomo
kikelomo
X