- 6 Aralık 2010
- 34.491
- 91.167
-
- Konu Sahibi kumvedeniz
- #21
hadi kendinizden vaz gecmissiniz,
bari cocugunuz icin bosanin.
bari cocugunuz icin bosanin.
Okumayın bence akşam aksam sinirden elleriniz titrer hala evlilik hayatım diyor gerçekten hem üzüldüm hem kızdım yazık !Kusura bakmayın okumadım çok uzun olmuş
Nişana gelmedi ve seni sonra nasıl ikna etti onu hiç anlamadım neyse meselenin başında baya sinyal vermiş ama biz kadınlar seviyosak her şeyi görmezden geliyoruz . Tek bi yol var evde yaşadıklarınızı hakaretleri vs kanıt toplayın boşanın tazminat davası da açın . Böyle saçma salak insanların sizi ezmelerine izin vermeyin sağlığınızdan olmuşsunuz psikolojik ve fiziksel sagliginizdan ama hala ne yapmalıyım diyorsunuz bi çözüm var boşanınMerhabalar arkadaşlarım ablalarım kardeşlerim lütfen sabırla okuyup bana yardımcı olunuz buna çok ihtiyacim var.
Öncelikle bu gibi sorunların birçok insanın hayatında oldugunu biliyorum.
Geçmişten başlayarak anlatmak istiyorum.
Ben ve eşim 9 senelik sevgililik döneminden sonra evlendik.
Sevgililik doneminin cogunlugu aşk dolu sevgi dolu geçti.Birbirimize şiirler yazardık saatler boyu telefonda konuşurduk yollarda zıplaya hoplaya nesneyle yürürduk.O kadar aşıktık birbirimize. Askimizi ilan ederdik birbirimize. Gözlerimize bakmaya doyamazdık. Askin en güzelini yaşadık.
Ben hiç evlilik kelimesini demedim. O bana evleneceğiz seninle dedi.O an sevincten göz yaşlarına tutuldum.
Ama çekimser ve utangaç olduğu için o zamanlar ailemle tanismak istememisti. İyi bir işi yoktu. Ben bile onun daha evini bilmiyordum.
Ailem doğal olarak onu tanımak istiyordu.
Derken seneler geçti.
2003 senesinde başlayan ilişkimiz 2009 senesinde en kritik zamanlarına başladı
2009 senesinde ailelerimizle tanistik. Calismiyorum.İs bulamadim o zamanlar açıköğretim de okuyordum.Kendim bilgisayar üzerinde işler yapıyordum.
Onun ailesi hiç düşündüğüm gibi değildi köylü, cahildi. ( Burada köylüleri aşağılamiyorum ) kültür farkı coktu. Hiç konuşmadık düzgün. Sonuçta ise ben çalışmadığım için hafif toplu olduğum için istenmedim. Ama güzeldim. Sarışın renkli gözlü uzun boylu ve kendime bakabiliyordum o zamanlar.
Sevgilimin aklını çeldiler beni hep kotulediler. Çocuğu olmaz evi yakar saf ... Vb birçok şey dediler .Ama ben hep saygimi korudum hiç bir zaman sen demedim.her zaman sizli bizli konuştum.
Bir tane kiz kardeşi var o öncelikle beni istemedi. Sevgilimi kendi kız arkadaşlarıyla tanıştırıp benden soğutmaya çalıştı elinden geleni yaptı ve bu şekilde başladı benim asıl sürecim.
Bana abimden uzak dur şeklinde başlayan abisine verdigim dualara muska diyerek bunu büyücü anan yapar şeklinde devam eden mail gonderdi
Ve ben sevgilimin de isteğiyle ona yanıt vermedim olay uzamasin diye.
Daha evvel biz kardeşiyle geziyorduk İş ciddiye binince beni istememeye başladı .
Ben kibar nazik oldukça saf sandılar .
Benimle evlenmek istediği için ailesi sevgilimi evlatlıktan reddetti.
Öyle olunca annem babam bana sordu evlenmesen çok üzülür musun diye.Evet üzülürüm dedim.Ailelerde tanışmadi. Annem ve babam bize yardım ettiler herşeyi karşıladılar hatta evi dahi kiraladık.sevgilimin ailesi bizden daha varlıklı.5 daire 2 dükkanı var. Beni istemeye geleceklerdi haftalarca oyaladilar.Sonra yüzük seçmeye gidecektik gelmedi sevgilim. Sonraki hafta geldi onun istediği gibi yüzüğü aldık.ertesi gün nişan olacaktı gelmedi. Pasta özel yaptırdık büyük pasta aile içinde olacaktı. Babam ve annem o an ayrilmamizi istedi keşke keşke keşke o an bıraksaymisim. Telefonuna ulaşılmıştı haber vermedi ulaştığında ona haberi yokmuş gibi davrandı.Sinir krizleri geçiriyorduk. Şuraya gitmiste orada telefon bulamamış birsuru yalanlar yalanlar... Ben yine o zamanlar inandım affettim ailemi zor ikna ettim. Sonraki hafta Nisan için geldi ama üstü başı hazır değildi yağmurdan dolayı eve gidememiste... Babamın gömleğini giydi. Daha kız istemeyi yapamadı düzgün. Tek başına geldi. Sanki biz zorla evlendiriyoruz. Keşke hiç gelmeseydi.Annem babam nişana gelmeyen adamdan koca olmaz demişlerdi çok haklılarmis.
Gel zaman git zaman... derken onlar tuttuğumuz daireyi beğenmemiş bizi kendi üst katlarinda oturmamizi istediler. Tamam dedik. Ama sanki herşeyi kendileri yapmis gibi begenmemeler falan.
Nikah günü aileler bir araya geldi. Benim gozum kör olmuş aşktan.
Evlendik....
Ama gun gectikce herşey bitti aşk bitti sevgi var mı yok mu bilmiyorum.
Ailesi altkatimda oturuyor. İstenmeyen gelin ben ise hergun kayınvalidemle içiçe olmaktan panik bozukluk krizleri geçirdim. Kayınvalide çok konuşuyor herşeye ama herşeye karışıyor begenmiyor hicbirseyden mutlu değil.
Ve...
HAKARETLER HERGÜN...
KİBİRLİLİKLERİ....
Hergun hakaret işittim. Evet hergun ....
Yeni evlenmistik bana karışmayın dedim kadının tansiyonu yükseldi.
Tansiyonu yükseldi doğruysa. Kızı o gün izinliydi bunun uzerine eşime söyle o karina ağzını toplasin yoksa s.carim agzina şeklinde SMS göndermiş. Ben saygimi bozmadim.Zaten çok kabarimdir. Ama onlar ağızları bozuk saygısiz.
Hergun ama hergun hakaret işittim ve bazen küfür buna rağmen eşimi korudum 1 oğlum oldu evlendigimizin 3. Ayında HAMİLEYDİM... Halama dediğimde hiç sevinmedim demişti. Ne kadar doğru gelecegi görüyor büyüklerimiz.
Eşimin ilgisi bana hergecen gün azaldı o da HAKARET etmeye başladı bana bağırıyordu.
Oğlumuz bu yıl 6 yasina girecek.7 yil olacak evleneli.
Hergun vırvır zır zır konusan herseyi anlatan herşeye karışan tuvaletimize kadar karisan hergun hakaret eden kayınvalide.
Evlendigimizin ikinci senesinde eşim beni ALDATTI. Böylece herşeyi bitirmiş oldu. Ona olan bütün güzel duygular bu kadarmış. Fotoğraflarını gördüm sarmasdolas.ne var yani sarildiysam.ee ne olmuş o fotoğraf lar orada mı kalmış seklinde çok bağırdım kavga ettim sanki duvar ya hiç takmıyor beni . O an bosansaymisim keşke. Annem çocuğunuz var dedi herkes Bosan dedi.cocugumuz için herşey.
Oğlumuzun gelişimi geri hiperaktivite bozukluğu var .Yürümesi de geç oldu. Konusamiyor kelimesi cok az. Ozel egitime ve anaokuluna gidiyor . Herseyi benden biliyorlar herşey benim yüzümden olmuş gibi davranıyorlar.
Benim kendime olan saygimi kaybettirdiler. Panik bozukluk ve depresyon var bende.Her gün ağlıyorum.
Sık sık annemlere gidip oğlumla birlikte kalıyorum.
Bu eşimin ailesine batıyor.
Eşim babalık yapamıyor. Kabul etmiyor çocuğumuzun özel olduğunu. Sütünü yemeğini kıyafetlerinin alinmasinin babalik sanıyor.
En son yasadigimi anlatacağım.
Geçen hafta kayınvalide yine bendeydi. Zaten gittiği yok ki. Cikti kapıyı kapattım kapının onundeyken oglumun poşete takılıp düştügunu duydu. dizlerinin üstüne dustu. o an kapıyı patt patt vurdu aç aç diye bağırdi actim kapıyı. KÜFRETTİ... Hepinizin anasını s.ker.m dedi.Bana Osmanlı tokadı atmak için elini kaldırdı. Kapıyı açtım.Bagiracaksaniz gelmeyin dedim.evden çıkardım. Bütün bunlara halen olgunlukla yaklaşmaya çalışıyorum.O günden beri de eve almadım.Bu olay yaşanırken eşim yanımdaydı ve hiç birsey demedi.yokmus gibi davrandı. Ertesi gün kayınvalide kapıya geldi kapıyı aç dedi açmıyorum dedim. Çocuğu alicam dedi vermiyorum dedim. Ben iki tane çocuk büyüttüm sizin çocuğunuza ihtiyacım yok s.kt.r olup gidin dedi. Eşime, annene kapiyi açmadım dedim nasılsa söyleyecek kapıyı açmadı diye. Annen babaanne gibi davransin bana kimse hakaret edemez kufredemez dedim. Annem doğru demiştir birşey gormusturde demiştir annemin yanındayım ne derse anneme kapıyı aç dedi. Ben burada neyim duvar miyim açayım kufretsin hakaret etsin oylemi dedim.
Annemlere anlattım. Babam biraz konuştu eşimle. Sanki o evde yoktu annesi hakaret küfür ederken. Hiç takmıyor. Annem dememiştir dedi.annem vurmaz dedi.
Bir gün dayanamayıp hadi evinize gidinde kafamizi dinleyelim dedim sen beni evimden mi kavuyorsun dedi. Gitmedi.
Oturduğumuz apartman onların. Ama zulüm ve psikolojik işkence var. Yardım olsun diye yemekleri fazla yapıp bize getiriyorlardi.Esime en alt katin kirasini veriyorlar.Benim parami üstume altıma giyeceklerimi gibi kişisel şeyleri hep babam aldı.Evlenirken mutfak eşyalarından banyo örtülerine yatak odası salon takımı çocuk doğunca çocuk odası ve daha birçok şeyi babam aldı. Evlenmeden önce esime 4.000 lira verdi ikinci el ihtiyacımızı gören bir araba alsın diye. Babam şimdiye kadar anneme dahi 4.000 lirayı peşin olarak eline vermedi. Gelinlikten alyans yuzuklerimize kadar babam aldı.
Bana eşim haftada verdiği 20- 30 lirayı pek geçmez.
Benim zaten zorlandigim özel eğitim çocuğum var kendini bilmiyor.Adin ne deseniz söyleyemiyor. Hiperaktivite bozukluğu ve zihinsel olarak gelişim geriliği var onun üzüntüsü zaten yetiyor.
Bir de bunlarla uğraşıyorum.
Sürekli temizlik yapacakmisim ben hangi şeyle ilgileneyim.
Yollarda dengemi kaybediyorum.
Eşimle aramda cinsel beraberliğimiz yok.
Eve gelince ayaklarını uzatır yatar elinde
Babamlar birkaç ay daha çocuk için bekleseydin ne olduğu ortaya çıkardı diyorlar.İnsan 9 senede hiç mi anlamaz ben daha buraya ilk getirdiğin gün anladım dedi.
Eşim beni arkadaşlarıyla tanıştırmaya utanıyor fazla kilom var diye. Bir davet vardı 2-3 sene evvel sırf bu yüzden göturmedi.
Fil gibisin zayifla diyor. 22 kilo verdim devam ediyorum.
Evlendikten sonra 40 kilo aldım stresten.
*Birgün yemekteydik anneside bizimle ama atakta yemiyor
Esime nereye gideceğini sordum. Kayinvalide bizde sorulmaz gidecek işte sanane deyip
Yediğin önünde yemedigin arkanda sus dedi
*Gelin mi aldık anne baba yanına gitsin diye mi aldık
* Bir konusturamadiniz çocuğu
*Evlerinde tüfek var TEHDİT ediliyorum cocugun başına birsey gelirse seni tüfekle vurur adam (kayınpeder) dedi kayınvalide.
O kadar çok konu var ve anlatacaklarım var ki
Ben annem babam hasta olduk bunların yüzünden. Evlendim ama mutlu değilim.
Panik bozukluk ve depresyon var bende yolda dengemi bulamıyorum yere kapaklanacak gibi oluyorum. Yanımda oğlum olunca yada büyük bir içi dolu çanta torba, şemsiye gibi eşyalarla denge bulmaya çalışıyorum.Butun dengemi kaybettirdiler.Evde rahat oturamiyorum. Geçen haftadan beri hergun panik krizi geçirdim. Bu panik atak gibi. Bir sürü ilaç içiyorum.
O kadar aşk dolu olan biz ne hale geldik.
Aslında evlenmeden önce işaret vermiş de ben görememisim. Herkes evlenme dedi.
Bir de oğlumuza olan ilgisi az. Herşey benden bekleniyor. Çok yoruldum herseyi idare etmekten.
Oğlumun doğum günlerinde iki aile bir araya gelir o kadar. Kayınpeder gelmez.
Esim bir günde şunu dedi annemlere gidiyorum diye
Ben seni çekemiyorum artık bakamam bakıma muhtaç gibi bakıyoruz.bosaniriz biter dedi.
Aptal olduğunu geçiyorum.
Dedi.
*Tekrar evlendirmek istiyorlar eşimi bir çocuk yetmez bize ama çocuk senden olmaz dedi kayınvalide
* Eşim, makyaj yapsan da hicbirseye benzemezsin dedi.
*Geçen hafta yataktan atacaktı itti bir tekme atsam yere düşersin dedi.
*Beraber yemek yememiz çok az.yada geliyorum der gelmez.
O kadar çok anlatılacak var ki ...
Bunlar bazıları.
Düzelir benim eski sevdigim insan oluverir diye bekledikçe boşa beklediğimi düşünüyorum. bazen de Allah'tan ümit kesilmez diyerek bekliyorum. İyi dualarla Allah'tan diliyorum.
En son ki tutumu hiç hoş olmadı benim yanımda olmadığını anladım.
Çok kırdılar beni sevgimi tukettiler.Buyuk hayal kırıklığı yaşadım.
Aklıma geldikçe ekleme yaparım yada yaşadığımı yazarım.
Soruyorum size ne yapmalıyım.
Sonuna kadar okuduğunuz için çok teşekkür ederim.
Siz böyle diyince merak edip en baştan okudum.Tek çare boşanmak boşan kurtul çocuğunla ilgilen.Bu insanlarda vicdan kalmamış!Okumayın bence akşam aksam sinirden elleriniz titrer hala evlilik hayatım diyor gerçekten hem üzüldüm hem kızdım yazık !
Bosanabilirsiniz? Bu adamdan düzelmeyi beklemeyin ailen kabul etmedi nolcaklari belli diye hic mi farketmedin? Keske evlenmeseydin adamin ailesi rizasi yoksa evinizde hic huzur yokturMerhabalar arkadaşlarım ablalarım kardeşlerim lütfen sabırla okuyup bana yardımcı olunuz buna çok ihtiyacim var.
Öncelikle bu gibi sorunların birçok insanın hayatında oldugunu biliyorum.
Geçmişten başlayarak anlatmak istiyorum.
Ben ve eşim 9 senelik sevgililik döneminden sonra evlendik.
Sevgililik doneminin cogunlugu aşk dolu sevgi dolu geçti.Birbirimize şiirler yazardık saatler boyu telefonda konuşurduk yollarda zıplaya hoplaya nesneyle yürürduk.O kadar aşıktık birbirimize. Askimizi ilan ederdik birbirimize. Gözlerimize bakmaya doyamazdık. Askin en güzelini yaşadık.
Ben hiç evlilik kelimesini demedim. O bana evleneceğiz seninle dedi.O an sevincten göz yaşlarına tutuldum.
Ama çekimser ve utangaç olduğu için o zamanlar ailemle tanismak istememisti. İyi bir işi yoktu. Ben bile onun daha evini bilmiyordum.
Ailem doğal olarak onu tanımak istiyordu.
Derken seneler geçti.
2003 senesinde başlayan ilişkimiz 2009 senesinde en kritik zamanlarına başladı
2009 senesinde ailelerimizle tanistik. Calismiyorum.İs bulamadim o zamanlar açıköğretim de okuyordum.Kendim bilgisayar üzerinde işler yapıyordum.
Onun ailesi hiç düşündüğüm gibi değildi köylü, cahildi. ( Burada köylüleri aşağılamiyorum ) kültür farkı coktu. Hiç konuşmadık düzgün. Sonuçta ise ben çalışmadığım için hafif toplu olduğum için istenmedim. Ama güzeldim. Sarışın renkli gözlü uzun boylu ve kendime bakabiliyordum o zamanlar.
Sevgilimin aklını çeldiler beni hep kotulediler. Çocuğu olmaz evi yakar saf ... Vb birçok şey dediler .Ama ben hep saygimi korudum hiç bir zaman sen demedim.her zaman sizli bizli konuştum.
Bir tane kiz kardeşi var o öncelikle beni istemedi. Sevgilimi kendi kız arkadaşlarıyla tanıştırıp benden soğutmaya çalıştı elinden geleni yaptı ve bu şekilde başladı benim asıl sürecim.
Bana abimden uzak dur şeklinde başlayan abisine verdigim dualara muska diyerek bunu büyücü anan yapar şeklinde devam eden mail gonderdi
Ve ben sevgilimin de isteğiyle ona yanıt vermedim olay uzamasin diye.
Daha evvel biz kardeşiyle geziyorduk İş ciddiye binince beni istememeye başladı .
Ben kibar nazik oldukça saf sandılar .
Benimle evlenmek istediği için ailesi sevgilimi evlatlıktan reddetti.
Öyle olunca annem babam bana sordu evlenmesen çok üzülür musun diye.Evet üzülürüm dedim.Ailelerde tanışmadi. Annem ve babam bize yardım ettiler herşeyi karşıladılar hatta evi dahi kiraladık.sevgilimin ailesi bizden daha varlıklı.5 daire 2 dükkanı var. Beni istemeye geleceklerdi haftalarca oyaladilar.Sonra yüzük seçmeye gidecektik gelmedi sevgilim. Sonraki hafta geldi onun istediği gibi yüzüğü aldık.ertesi gün nişan olacaktı gelmedi. Pasta özel yaptırdık büyük pasta aile içinde olacaktı. Babam ve annem o an ayrilmamizi istedi keşke keşke keşke o an bıraksaymisim. Telefonuna ulaşılmıştı haber vermedi ulaştığında ona haberi yokmuş gibi davrandı.Sinir krizleri geçiriyorduk. Şuraya gitmiste orada telefon bulamamış birsuru yalanlar yalanlar... Ben yine o zamanlar inandım affettim ailemi zor ikna ettim. Sonraki hafta Nisan için geldi ama üstü başı hazır değildi yağmurdan dolayı eve gidememiste... Babamın gömleğini giydi. Daha kız istemeyi yapamadı düzgün. Tek başına geldi. Sanki biz zorla evlendiriyoruz. Keşke hiç gelmeseydi.Annem babam nişana gelmeyen adamdan koca olmaz demişlerdi çok haklılarmis.
Gel zaman git zaman... derken onlar tuttuğumuz daireyi beğenmemiş bizi kendi üst katlarinda oturmamizi istediler. Tamam dedik. Ama sanki herşeyi kendileri yapmis gibi begenmemeler falan.
Nikah günü aileler bir araya geldi. Benim gozum kör olmuş aşktan.
Evlendik....
Ama gun gectikce herşey bitti aşk bitti sevgi var mı yok mu bilmiyorum.
Ailesi altkatimda oturuyor. İstenmeyen gelin ben ise hergun kayınvalidemle içiçe olmaktan panik bozukluk krizleri geçirdim. Kayınvalide çok konuşuyor herşeye ama herşeye karışıyor begenmiyor hicbirseyden mutlu değil.
Ve...
HAKARETLER HERGÜN...
KİBİRLİLİKLERİ....
Hergun hakaret işittim. Evet hergun ....
Yeni evlenmistik bana karışmayın dedim kadının tansiyonu yükseldi.
Tansiyonu yükseldi doğruysa. Kızı o gün izinliydi bunun uzerine eşime söyle o karina ağzını toplasin yoksa s.carim agzina şeklinde SMS göndermiş. Ben saygimi bozmadim.Zaten çok kabarimdir. Ama onlar ağızları bozuk saygısiz.
Hergun ama hergun hakaret işittim ve bazen küfür buna rağmen eşimi korudum 1 oğlum oldu evlendigimizin 3. Ayında HAMİLEYDİM... Halama dediğimde hiç sevinmedim demişti. Ne kadar doğru gelecegi görüyor büyüklerimiz.
Eşimin ilgisi bana hergecen gün azaldı o da HAKARET etmeye başladı bana bağırıyordu.
Oğlumuz bu yıl 6 yasina girecek.7 yil olacak evleneli.
Hergun vırvır zır zır konusan herseyi anlatan herşeye karışan tuvaletimize kadar karisan hergun hakaret eden kayınvalide.
Evlendigimizin ikinci senesinde eşim beni ALDATTI. Böylece herşeyi bitirmiş oldu. Ona olan bütün güzel duygular bu kadarmış. Fotoğraflarını gördüm sarmasdolas.ne var yani sarildiysam.ee ne olmuş o fotoğraf lar orada mı kalmış seklinde çok bağırdım kavga ettim sanki duvar ya hiç takmıyor beni . O an bosansaymisim keşke. Annem çocuğunuz var dedi herkes Bosan dedi.cocugumuz için herşey.
Oğlumuzun gelişimi geri hiperaktivite bozukluğu var .Yürümesi de geç oldu. Konusamiyor kelimesi cok az. Ozel egitime ve anaokuluna gidiyor . Herseyi benden biliyorlar herşey benim yüzümden olmuş gibi davranıyorlar.
Benim kendime olan saygimi kaybettirdiler. Panik bozukluk ve depresyon var bende.Her gün ağlıyorum.
Sık sık annemlere gidip oğlumla birlikte kalıyorum.
Bu eşimin ailesine batıyor.
Eşim babalık yapamıyor. Kabul etmiyor çocuğumuzun özel olduğunu. Sütünü yemeğini kıyafetlerinin alinmasinin babalik sanıyor.
En son yasadigimi anlatacağım.
Geçen hafta kayınvalide yine bendeydi. Zaten gittiği yok ki. Cikti kapıyı kapattım kapının onundeyken oglumun poşete takılıp düştügunu duydu. dizlerinin üstüne dustu. o an kapıyı patt patt vurdu aç aç diye bağırdi actim kapıyı. KÜFRETTİ... Hepinizin anasını s.ker.m dedi.Bana Osmanlı tokadı atmak için elini kaldırdı. Kapıyı açtım.Bagiracaksaniz gelmeyin dedim.evden çıkardım. Bütün bunlara halen olgunlukla yaklaşmaya çalışıyorum.O günden beri de eve almadım.Bu olay yaşanırken eşim yanımdaydı ve hiç birsey demedi.yokmus gibi davrandı. Ertesi gün kayınvalide kapıya geldi kapıyı aç dedi açmıyorum dedim. Çocuğu alicam dedi vermiyorum dedim. Ben iki tane çocuk büyüttüm sizin çocuğunuza ihtiyacım yok s.kt.r olup gidin dedi. Eşime, annene kapiyi açmadım dedim nasılsa söyleyecek kapıyı açmadı diye. Annen babaanne gibi davransin bana kimse hakaret edemez kufredemez dedim. Annem doğru demiştir birşey gormusturde demiştir annemin yanındayım ne derse anneme kapıyı aç dedi. Ben burada neyim duvar miyim açayım kufretsin hakaret etsin oylemi dedim.
Annemlere anlattım. Babam biraz konuştu eşimle. Sanki o evde yoktu annesi hakaret küfür ederken. Hiç takmıyor. Annem dememiştir dedi.annem vurmaz dedi.
Bir gün dayanamayıp hadi evinize gidinde kafamizi dinleyelim dedim sen beni evimden mi kavuyorsun dedi. Gitmedi.
Oturduğumuz apartman onların. Ama zulüm ve psikolojik işkence var. Yardım olsun diye yemekleri fazla yapıp bize getiriyorlardi.Esime en alt katin kirasini veriyorlar.Benim parami üstume altıma giyeceklerimi gibi kişisel şeyleri hep babam aldı.Evlenirken mutfak eşyalarından banyo örtülerine yatak odası salon takımı çocuk doğunca çocuk odası ve daha birçok şeyi babam aldı. Evlenmeden önce esime 4.000 lira verdi ikinci el ihtiyacımızı gören bir araba alsın diye. Babam şimdiye kadar anneme dahi 4.000 lirayı peşin olarak eline vermedi. Gelinlikten alyans yuzuklerimize kadar babam aldı.
Bana eşim haftada verdiği 20- 30 lirayı pek geçmez.
Benim zaten zorlandigim özel eğitim çocuğum var kendini bilmiyor.Adin ne deseniz söyleyemiyor. Hiperaktivite bozukluğu ve zihinsel olarak gelişim geriliği var onun üzüntüsü zaten yetiyor.
Bir de bunlarla uğraşıyorum.
Sürekli temizlik yapacakmisim ben hangi şeyle ilgileneyim.
Yollarda dengemi kaybediyorum.
Eşimle aramda cinsel beraberliğimiz yok.
Eve gelince ayaklarını uzatır yatar elinde
Babamlar birkaç ay daha çocuk için bekleseydin ne olduğu ortaya çıkardı diyorlar.İnsan 9 senede hiç mi anlamaz ben daha buraya ilk getirdiğin gün anladım dedi.
Eşim beni arkadaşlarıyla tanıştırmaya utanıyor fazla kilom var diye. Bir davet vardı 2-3 sene evvel sırf bu yüzden göturmedi.
Fil gibisin zayifla diyor. 22 kilo verdim devam ediyorum.
Evlendikten sonra 40 kilo aldım stresten.
*Birgün yemekteydik anneside bizimle ama atakta yemiyor
Esime nereye gideceğini sordum. Kayinvalide bizde sorulmaz gidecek işte sanane deyip
Yediğin önünde yemedigin arkanda sus dedi
*Gelin mi aldık anne baba yanına gitsin diye mi aldık
* Bir konusturamadiniz çocuğu
*Evlerinde tüfek var TEHDİT ediliyorum cocugun başına birsey gelirse seni tüfekle vurur adam (kayınpeder) dedi kayınvalide.
O kadar çok konu var ve anlatacaklarım var ki
Ben annem babam hasta olduk bunların yüzünden. Evlendim ama mutlu değilim.
Panik bozukluk ve depresyon var bende yolda dengemi bulamıyorum yere kapaklanacak gibi oluyorum. Yanımda oğlum olunca yada büyük bir içi dolu çanta torba, şemsiye gibi eşyalarla denge bulmaya çalışıyorum.Butun dengemi kaybettirdiler.Evde rahat oturamiyorum. Geçen haftadan beri hergun panik krizi geçirdim. Bu panik atak gibi. Bir sürü ilaç içiyorum.
O kadar aşk dolu olan biz ne hale geldik.
Aslında evlenmeden önce işaret vermiş de ben görememisim. Herkes evlenme dedi.
Bir de oğlumuza olan ilgisi az. Herşey benden bekleniyor. Çok yoruldum herseyi idare etmekten.
Oğlumun doğum günlerinde iki aile bir araya gelir o kadar. Kayınpeder gelmez.
Esim bir günde şunu dedi annemlere gidiyorum diye
Ben seni çekemiyorum artık bakamam bakıma muhtaç gibi bakıyoruz.bosaniriz biter dedi.
Aptal olduğunu geçiyorum.
Dedi.
*Tekrar evlendirmek istiyorlar eşimi bir çocuk yetmez bize ama çocuk senden olmaz dedi kayınvalide
* Eşim, makyaj yapsan da hicbirseye benzemezsin dedi.
*Geçen hafta yataktan atacaktı itti bir tekme atsam yere düşersin dedi.
*Beraber yemek yememiz çok az.yada geliyorum der gelmez.
O kadar çok anlatılacak var ki ...
Bunlar bazıları.
Düzelir benim eski sevdigim insan oluverir diye bekledikçe boşa beklediğimi düşünüyorum. bazen de Allah'tan ümit kesilmez diyerek bekliyorum. İyi dualarla Allah'tan diliyorum.
En son ki tutumu hiç hoş olmadı benim yanımda olmadığını anladım.
Çok kırdılar beni sevgimi tukettiler.Buyuk hayal kırıklığı yaşadım.
Aklıma geldikçe ekleme yaparım yada yaşadığımı yazarım.
Soruyorum size ne yapmalıyım.
Sonuna kadar okuduğunuz için çok teşekkür ederim.