Neyse, dediğim gibi bu tali bir konu.
Biz 2,5 sene birlikte yaşadık; evliyken de bekarken de biliyorum onunla yaşamanın nasıl birşey olduğunu..
saygı önemli; bu laf çok geyik ama değilmiş; örneğin şapşal diye seviyorsan bekarken sevgilini adam evlenince istemiyor ya da elalem allah allah ne pısırık adam diyor sen üzülüyorsun onun gururu kırıldı diye..
yatağa küs girmeyin, ya da kırgın bile olsanız en azından yatağı ayırmayın, başkalarının hele ki ailenin yanında kavga etmeyin (onlar hep öylesiniz zannediyor, büyütüyorlar, onlar da üzülüyorlar)
sevişmek isterse ve siz istemezseniz istemediğinizi dürüstçe ama KİBARCA anlatın, temizlik çok önemli, hastayken daha çok ilgi bekler adamlar, o ilgiyi verip etrafında pervane olunca normalde de o size pervane olur..
kızdırdığınızda utanmayın, çiçek yollayın iş yerine, güzel bir sofra kurun, içerse iki kadeh içki verin, sevdiği müzikleri çalın vb. yeter ki onu tanıdığınızı ve hatanızın farkında olduğunuzu bilsin..
Bana kimse bunları anlatmamıştı, 5 senedir beraberiz az bardaklar uçuşmamıştı evde, az bağırıp çağırmamış, ayrılmaya kadar gelmemiştik.. Ama artık farklı, birbirinize ait olma daha farklı; eskiden git derdim kızınca; şimdi öyle birşey dersen o da diyor olmaz burası benim evim (aksi de geçerli), eşya için sıkmayın birbirinizi bak ben 7 aylık evliyim sıkılmaya başlıyorum bile mobilyalardan, en geç 2 seneye yenilerini alırım, en iyisi olsun diye borç içinde geçirmeyin ilk zamanları..
en önemlisi kayınlarla ilgili düşünceleinizi hep kendinize saklayın ne sizinkilerle ne de kimseyle paylaşmayın, içinizdekine göre tavır alırsınız.. ama kaynanaya kızdınız diye sakın sakın kocanızın da öyle bir tavır almasını beklemeyin o onun ANNESİ siz de KARISI yeriniz farklı
