İnanın onay bekleyen biri asla değildim.Ben yaptığımı iyilik olsun diyede değil o günler ameliyat vs. ihtiyaç olur diye götürmüştüm.Sonra onların ayrı ayrı eleştirilerini duyunca tabiki garipsedim.cvplarınıda verdim ben öyle seviyorum vs diye ama o kadar bastırarak söylüyorlarki..yok yoook o öyle olmaz bu böyle güzel ..Görümcem sigara böreğini gayet küçük sarmama rağmen kendisi lokmalık minicik sarıyor diye ben öyle severim diye 3 kere üst üste söyler.O kadar küçük konulara takılılarki .Maalesef üzülerek söylüyorum ki suç sizde!
Çünkü birincisi öncelikle onay bağımlığınızdan kurtulmanız gerekiyor. Ben her hangi yaptığım birşeyi ben beğenmişsem olay bitmiştir,gerisi beğenmiş beğenmemiş hiç de umrumda değil. Sadece yeme içme konusunda da değil,ben yaptığım,aldığım,karar verdiğim şeylerden ben mutlu oluyorsam,bu benim kararım ve fikrim ise kimseyi beğendirmeye uğraşmam. Haa tabi ki arada sırada fikir alınabilir ama son kararı yine sizin vermeniz gerekir. İkincisi de iş konusu,ben ister çalışırım ister çalışmam kime ne ? Bu benim bileceğim iş,kb veya kp halt yemek düşer. Siz de kesin bir dille bunu yüzlerine söyleyeceksiniz ki bir daha cesaret edip de onun bunun yanında ulu orta densizlik yapmayacaklar!!! Ayrıca şunu da ekleyeyim,hiç bir erkeğe ailesinin kötü olduğuna inandıramazsınız maalesef bu böyle.
cata cat kavgadan anlar bazisio kadar duyarsızlarki..mesela biriyle dalga geçip gülüyorlar bi hıyuyla veya fiziksel özelliğiyle..ben o an gülmesem veya az gülsem hemen gözler üstümde.İçlerinden buda espriden anlamıyor derler.dünki ortamda eşimin teyzesi oğluda vardı.üni.den mezun olacak onunda ataması yokmuş biraz ondan konuştuk.o sırada resim öğrtm. gibi bölümlerin nasıl kolay atanıldığından konuşuldu.eşimde bi an sanırım gafletle evet ya şimdi resim okusaydın atanmıştın dedi bana 70 küsür alınır yani..dedi.Bütün bunlar o kadar hızlı oluyorki cvp veremiyorsunuz.Onuda sevmek lazım ama dedim öğretmenlik sevmeden yapılacak bi meslek değil. Kayınbabamın iyi niyetli olduğunu söyleyenler olmuş.Hiçkimse çalışmayı düşündüğünü bilmediği gelinine daha evlendiği ilk günden 10 kişinin arasında bizim gelinede iş bak demez.Bu patavatsızlıktır.Dünde alâkasız bi koOnuyu benim mevzuya getirdi k.peder...İnanın öyle söylemler öyle imalarla karşılaştımki.hatta arada ama işte çalışmayıncada bu boğazda çalışıyor denildi..yani yemek yiyorsun kabaca.. Kendilerini her konuda mükemmel gören insanlarla başetmek çok zor.
mesela dün saksıda çiçek soğan vs. yetiştireceğimi söylediğimde alaycı bi gülümsemeyle yüzüme baktılar.k.valide aman ne uğraşcan kendine iş çıkarcan babında aşağılayıcı bi bakış attı.sonra hangi balkona koycan dedi? oturma odası deyince niye mutfak değil diye sordu.çünkü orda çamaşır seriyorum dedim.En sonunda anne ben seviyorum toprakla uğraşmayı deyip gülümsedim ama nasıl çaresizce söylenmiş bi laftı bu.Bazen sen sınır koysanda karşıdakinin sınırı yoktur.Şunu farkettim görümcemde k.validemde birileri kendilerinden iyi bişey yaptığında hep bi eleştiri buluyorlar.Hani nasıl desem senmiiii...nasıl yaptınkiii..becerebildinmikiii...diye bakan tiplerEvet eşinin arkanda olup sana laf söyletmemesi çok güzel olurdu ama unutmayalım biz de kadınlar olarak o kadarr güçlüyüz ki.. Kimseye ezdirmeyin kendinizi ne kayınpederinize ne babanıza ne de eşinize. Eğer siz sınırınızı belirlemezseniz insanlara karşı, emin olun herkesin hayatınız hakkında bir fikri olacaktır..
Siz şunu bilmiyorsunuz.Yıllarca nasıl iş aradığımı.Özel sektörte artık iş bulunmadığını.benim eşimde mimar çalıştığı işe şuan için mecbur diyelim.şuan bana iş bulsalar hemen söylerler zaten.Sıkıntı şu ki; kaç yıllık tecrübeli mimarlar bile bürolarını kapattı.K.peder eskiden olsa sana iş bulurdum vs diye ekliyor.Gözden kaçırdığınız nokta şu bi insanın çalışmayı isteyip istememesi kendisine bağlıdır.Hiç tanımadığım on kişinin arasında evlendiğim ilk gün bunu duymak patavatsızlıktır.Hatta öyleki söylediği adam bile oğlum bi dur dün bir bugün iki neyin acelesindesin dedi k.pederime.Bence 1 kez bu konu sizi ilgilendirmez, calisip calismayacagima kendim karar verebilecek akla sahibim derseniz her sey daha kolay olur. Ustelik sizin neden kpss’ye hazirlandiginiz kismini hic anlayamadim. Tamam insaat sektoru kotu durumda ama yine de bilemedim o da sizin bileceginiz sey tabi. Ozetle ben uretmeyen insan sevmiyorum, kisisel tercihim bu yonde. Muhtemelen esinizin ailesi de ayni fikirde, yani insanlarin binbir emekle calisip okuyup bitirdikleri bolumu ve ellerine aldiklari mesleklerini ama ben kpss ye calisacagim zaten piyasa cok kotu gibi bahanelerle evde oturmaya cevirmelerini dogru bulmuyorum. Ne yazik ki esiniz de ayni goruste, o yuzden kp size yuklendikce bu hic sesini cikarmayip tlf’la oynuyor yaninizda. Yani bu konular surekli konusuluyor kendi aralarinda. Ozetle size bakis acilari su sekilde:
kadinmimar olmus ama zerre caba gosterip is bulmuyor. Evde cicek ekme, sarma sarma derdinde. Boyle bir gelin istesek, meslegi olan bir gelin almazdik vs vs ki bence de calismak ve uretmek sadece erkegin gorevi degil dedigim gibi. Zorunluluk halleri haricinde kadin da calismali
Kısık sesle aglayacak modda koseye sınecegıne 'sanane be adam yeter artık' diyemedin mi. Deseydin saygısız derlerdi gercı, kocaların aileleri gelinlere kusmuk muamelesı yapabilir ama gelin saygısız olmamak ıcın kısık sesle aglamalıdır.adam sürekli konuşurken beni gözleriyle kontrol edip ne hale geldiğimi gördü.Kısık sesle ağladım ağlayacak modda bakarken anlamasına rağmen konuşmasını sürdürdü.Düşüncesiz ve zalim yanları var.Sonra hakkımda kötü konuşacaklar diye hiçbişey olmamış gibi davranıp iyi geceler diyerek ayrıldık.. Bu konuyu eşimle konuşsam onlar senin iyiliğin için deyip savunacak onları.bazen haklıyken haksız duruma düşürülürsünüz..hazır cevap biride değilim o yüzden çakılan laflara imalara çok üzülüyorum.Güçlü durmaya çalışsamda sürekli bi laf vurma adeti olan bir aile..hani o net çizgileri olan kendine güvenen biri imajını çoktan zedeledim onların gözünde.Düşünsenize sardığm sarmaya senmi sardın diye defalarca soran tipler.Öyle becereksiz bi tipte değilim.En iyi yaptığım işlerde bile kendimi onlara açıklama yaparken buluyorum
Kısık sesle aglayacak modda koseye sınecegıne 'sanane be adam yeter artık' diyemedin mi. Deseydin saygısız derlerdi gercı, kocaların aileleri gelinlere kusmuk muamelesı yapabilir ama gelin saygısız olmamak ıcın kısık sesle aglamalıdır.
Ya hadlerini bildırceksın, ya da boyle devam ıkı secenek var. Midilli kocandan yardım bekleme, belli ki etmeyecek
Kendi kendine halletmen gerekiyor ama sessizce aglayarak degıl.
Bu akşam yaşadığım üzücü durumu sizlerle paylaşmak istiyorum.Yaklaşık 10 aylık evliyim ve eşimin ailesinin kaba davranışlarından o kadar yoruldumki..
ben mimarlık mezunuyum uzun süre iş arayıp kpss deneyip olmadıktan sonra evlendim.Çalışmadan evlenmek istemiyorum deyip 29 yaşında evlendim.Düğünün ertesi günü eşimin ailesine gittik.Normalde gitmezdim ama eşim bohçaları bırakalım vs deyince ilk günden gelmek istemiyorumcu olmayayım dedim.Daha o akşam kayınbabam bi misafir adama bizim matemede bi iş bak aklında bulunsun dedi pat diye.O an o kadar şaşırmıştımki hiçbi samimiyetim yokken daha çalışmaktan hiç bahsetmediğim kayınbabam benim adıma bunu dile getirdi..Hatta kayınvalidem sen niye diyosun belki mateme sordunmu! dedi.hatta söylediği adam o hoo daha dün bir bugün iki ne acelen var dedi kayınbabama.Bense yaşadığım şokla sonra konuşuruz baba bu konuyu deyip geçiştirdim.Sonra bu konu kapandı bi süre..
Daha sonra defalarca kez kayınbabam ortamlarda bak bizim gelinimizde mimar ama çalışmıyor sektör kötü ama bi yerden başlamak lazım gibi imalarda bulundu.herdefasında benim adıma hiç talep etmediğim halde yapılan bu konuşmalar o kadar can sıkıcı ki..hatta görümcemde konuya dahil olup çalışan kadınlardan dem vururdu yanımda.Eşim çalışıyor ve maddi bi sıkıntımız yok.Ayrıca babamda maddi olarak her ay destek olur bana kızım bi ihtiyacın olur diyerek..
Bi süre sonra anladımki eşimle baştan konuştuğum bu konu aslında problem onlar için.İnsanlar kaç iş başvurusunda bulunduğunu kaçından elendiğini...kpss den 90 üstü alsan dahi açıkta kalma ihtimalini gözyaşlarını bilmeden sadece yargılayıp dururlar.Hatta bigün malesef bizim durumumuz böyle 92 alan arkadaşım bile atanamadı yeniden hazırlanıyor dediğimde hımm yaa deyip sonra yine aynı konuyu defalarca açtılar.Bide suratıma bakıp tavrımı gözlemliyorlar..sürekli herşeyde gözetleniyorum en ufak mimiğime kadar.
Dünse yine aynı konu açıldı.Kayınbabam bi yeğeniyle konuşup insan bi yerden başlayacak ( kendisi eski mütahit.sektör kötü olunca çalışmayı bırakmış yıllardır.) hiddetle heyecanla bak bizim gelin şu bu deyip beni konuya dahil ediyor...
Bi an o kadar üzüldüm ve modum düştü ki..tv ye bakmaya çalışıyor moralimin çok bozulduğunu belli ederek ağlamaklı bi sesle baba benim mezun olduğum dönemden arkadaşlarımın %70 i işsiz dedim.kpss ye hazırlananlarda bi umut diye çalışıyor.vs deyince sesimin kısıldığını ordaki herkes farketti.Adam gözümün içine bakıp ağlayacağımı farketti.çok küçük duruma düştüğümü düşünüyorum.Ağlamamak için dakikalarca dudağımı ısırıp durdum.Ben şuan hiç çalışmayı düşünmeyen biride olabilirdim.Uzun süre iş aradığımı bulamadığımı bildikleri halde bu kaba sözleri duyuyorum.Eşimde orda hiç tepki vermeden dinledi.telefona baktı vs.Daha önce bi kez neden baban benim çalışmamı bu kadar istiyor deyince ne alakası var deyip savunmaya geçti.Asla beni anlamıcağını anladım.Akşam vedalaşırken hiçbişey olmamış gibi davransamda adamın bana nasıl içten içe kızdığını farkettim.
İşin kötüsü eşimin ailesi haftanın 2-3 günü oraya gitmemizi bekleyen bir aile.şu virüs günlerinde bile her hafta gittik.Gitmesem uzak duran gelin konumuna düşücem.Ailem başka şehirde uzakta tek başımayım ve kendimi çok yalnız hissediyorum...
Birde ben ne zaman kendimle ilgili iyi bişey yaptığımı söylesem hep aşağılayıcı eleştirel sözlerle karşılaşıyorum.Çiçek ekmek için saksı aldım dediğimde kayınvalidem alaycı bi gülüşle amaaan napcan onu dedi.bende yok anne seviyorum ben toprakla uğraşmayı dedim.ordaki herkes benim nasıl aciz kaldığımın farkındaydı.Hani şu herşeyin en iyisini kendisi yaptığına inanan kadınlar vardır.kayınvalidemde görümcemde öyledir.Sigara böreğim çok güzel olmasına rağmen ben onu şöyle sararım daha güzel.ben şunu şöyle yaparım.8 aylık hamileydim camları sildim.vs diye sürekli kendini öven tipler..Sarma sarıp evlerine götürüyorum görümcem bu pişmemişmi sanki diye söyler.diğerleri yoo pişmiş.Yüzüme bunu senmi sardın diyerek bakarlar.Yok hazır aldım demek gelir içimden ama gülümseyerek evet ben sardım diyorum..sonra eşimin teyzesi ameliyat oldu diye yemek yapar götürürüm.orda görümcem yine dolmaya şu baharatı koysan güzel olmuyor diye söylenir...
Velhasıl o kadar doluyumki...konuları karıştırmış olabilirim.Eski bi konum daha var hatta.orda daha net anlaşılır..
Hanımlar..gerçekten evlilik eşinin ailesiyle bunları ve daha nicelerini yaşamakmı...Kendime güvenimi kaybettim onların baskın bi şekilde fikirlerini savunup seni yetersiz hissettirmelerinden bıktım.Mesela bişey yaptım diyorum pasta vs. hımm güzel oldumu diye sorup evet deyince inanmayan gözlerle bakan tipler.Karadenizli bi aile ve malesef hiç alışık olmadığım küfürlü konuşmalar dönüyor.Daha ilginci onların sohbet diye adlandırdıkları bi araya gelince sürekli başkalarının dedikodularını dinliyorum.Hep bi eleştiri halindeler ailecek.Şu çirkin bu güzel yok şu tembel şu pis şu zengin vs. hiç tanımadığım insanların gıybetini duydum sesimi çıkaramadım.Kendime olan güvenimi kaybettim inanın pısırık birine dönüştüm..Sizce ben ne yapmalıyım..çok aciz ..yalnız ve çaresiz hissediyorum.
Bende atanamadim.Ve ne olur ne olmaz diye bir meslek daha edinmistim.Esimle daha düğün hazirliklari yaparken bana işin hazir demesi beni cok sinirlendirmisti.Yeni gelin havalari işte evim yeni esyam yeni evimde esimle vakit geçirmek istiyorum düşünceleriBu akşam yaşadığım üzücü durumu sizlerle paylaşmak istiyorum.Yaklaşık 10 aylık evliyim ve eşimin ailesinin kaba davranışlarından o kadar yoruldumki..
ben mimarlık mezunuyum uzun süre iş arayıp kpss deneyip olmadıktan sonra evlendim.Çalışmadan evlenmek istemiyorum deyip 29 yaşında evlendim.Düğünün ertesi günü eşimin ailesine gittik.Normalde gitmezdim ama eşim bohçaları bırakalım vs deyince ilk günden gelmek istemiyorumcu olmayayım dedim.Daha o akşam kayınbabam bi misafir adama bizim matemede bi iş bak aklında bulunsun dedi pat diye.O an o kadar şaşırmıştımki hiçbi samimiyetim yokken daha çalışmaktan hiç bahsetmediğim kayınbabam benim adıma bunu dile getirdi..Hatta kayınvalidem sen niye diyosun belki mateme sordunmu! dedi.hatta söylediği adam o hoo daha dün bir bugün iki ne acelen var dedi kayınbabama.Bense yaşadığım şokla sonra konuşuruz baba bu konuyu deyip geçiştirdim.Sonra bu konu kapandı bi süre..
Daha sonra defalarca kez kayınbabam ortamlarda bak bizim gelinimizde mimar ama çalışmıyor sektör kötü ama bi yerden başlamak lazım gibi imalarda bulundu.herdefasında benim adıma hiç talep etmediğim halde yapılan bu konuşmalar o kadar can sıkıcı ki..hatta görümcemde konuya dahil olup çalışan kadınlardan dem vururdu yanımda.Eşim çalışıyor ve maddi bi sıkıntımız yok.Ayrıca babamda maddi olarak her ay destek olur bana kızım bi ihtiyacın olur diyerek..
Bi süre sonra anladımki eşimle baştan konuştuğum bu konu aslında problem onlar için.İnsanlar kaç iş başvurusunda bulunduğunu kaçından elendiğini...kpss den 90 üstü alsan dahi açıkta kalma ihtimalini gözyaşlarını bilmeden sadece yargılayıp dururlar.Hatta bigün malesef bizim durumumuz böyle 92 alan arkadaşım bile atanamadı yeniden hazırlanıyor dediğimde hımm yaa deyip sonra yine aynı konuyu defalarca açtılar.Bide suratıma bakıp tavrımı gözlemliyorlar..sürekli herşeyde gözetleniyorum en ufak mimiğime kadar.
Dünse yine aynı konu açıldı.Kayınbabam bi yeğeniyle konuşup insan bi yerden başlayacak ( kendisi eski mütahit.sektör kötü olunca çalışmayı bırakmış yıllardır.) hiddetle heyecanla bak bizim gelin şu bu deyip beni konuya dahil ediyor...
Bi an o kadar üzüldüm ve modum düştü ki..tv ye bakmaya çalışıyor moralimin çok bozulduğunu belli ederek ağlamaklı bi sesle baba benim mezun olduğum dönemden arkadaşlarımın %70 i işsiz dedim.kpss ye hazırlananlarda bi umut diye çalışıyor.vs deyince sesimin kısıldığını ordaki herkes farketti.Adam gözümün içine bakıp ağlayacağımı farketti.çok küçük duruma düştüğümü düşünüyorum.Ağlamamak için dakikalarca dudağımı ısırıp durdum.Ben şuan hiç çalışmayı düşünmeyen biride olabilirdim.Uzun süre iş aradığımı bulamadığımı bildikleri halde bu kaba sözleri duyuyorum.Eşimde orda hiç tepki vermeden dinledi.telefona baktı vs.Daha önce bi kez neden baban benim çalışmamı bu kadar istiyor deyince ne alakası var deyip savunmaya geçti.Asla beni anlamıcağını anladım.Akşam vedalaşırken hiçbişey olmamış gibi davransamda adamın bana nasıl içten içe kızdığını farkettim.
İşin kötüsü eşimin ailesi haftanın 2-3 günü oraya gitmemizi bekleyen bir aile.şu virüs günlerinde bile her hafta gittik.Gitmesem uzak duran gelin konumuna düşücem.Ailem başka şehirde uzakta tek başımayım ve kendimi çok yalnız hissediyorum...
Birde ben ne zaman kendimle ilgili iyi bişey yaptığımı söylesem hep aşağılayıcı eleştirel sözlerle karşılaşıyorum.Çiçek ekmek için saksı aldım dediğimde kayınvalidem alaycı bi gülüşle amaaan napcan onu dedi.bende yok anne seviyorum ben toprakla uğraşmayı dedim.ordaki herkes benim nasıl aciz kaldığımın farkındaydı.Hani şu herşeyin en iyisini kendisi yaptığına inanan kadınlar vardır.kayınvalidemde görümcemde öyledir.Sigara böreğim çok güzel olmasına rağmen ben onu şöyle sararım daha güzel.ben şunu şöyle yaparım.8 aylık hamileydim camları sildim.vs diye sürekli kendini öven tipler..Sarma sarıp evlerine götürüyorum görümcem bu pişmemişmi sanki diye söyler.diğerleri yoo pişmiş.Yüzüme bunu senmi sardın diyerek bakarlar.Yok hazır aldım demek gelir içimden ama gülümseyerek evet ben sardım diyorum..sonra eşimin teyzesi ameliyat oldu diye yemek yapar götürürüm.orda görümcem yine dolmaya şu baharatı koysan güzel olmuyor diye söylenir...
Velhasıl o kadar doluyumki...konuları karıştırmış olabilirim.Eski bi konum daha var hatta.orda daha net anlaşılır..
Hanımlar..gerçekten evlilik eşinin ailesiyle bunları ve daha nicelerini yaşamakmı...Kendime güvenimi kaybettim onların baskın bi şekilde fikirlerini savunup seni yetersiz hissettirmelerinden bıktım.Mesela bişey yaptım diyorum pasta vs. hımm güzel oldumu diye sorup evet deyince inanmayan gözlerle bakan tipler.Karadenizli bi aile ve malesef hiç alışık olmadığım küfürlü konuşmalar dönüyor.Daha ilginci onların sohbet diye adlandırdıkları bi araya gelince sürekli başkalarının dedikodularını dinliyorum.Hep bi eleştiri halindeler ailecek.Şu çirkin bu güzel yok şu tembel şu pis şu zengin vs. hiç tanımadığım insanların gıybetini duydum sesimi çıkaramadım.Kendime olan güvenimi kaybettim inanın pısırık birine dönüştüm..Sizce ben ne yapmalıyım..çok aciz ..yalnız ve çaresiz hissediyorum.
Tamam da kp zaten piyasada is bulunamadigini bildigi icin saga sola soruyor sizin icinSiz şunu bilmiyorsunuz.Yıllarca nasıl iş aradığımı.Özel sektörte artık iş bulunmadığını.benim eşimde mimar çalıştığı işe şuan için mecbur diyelim.şuan bana iş bulsalar hemen söylerler zaten.Sıkıntı şu ki; kaç yıllık tecrübeli mimarlar bile bürolarını kapattı.K.peder eskiden olsa sana iş bulurdum vs diye ekliyor.Gözden kaçırdığınız nokta şu bi insanın çalışmayı isteyip istememesi kendisine bağlıdır.Hiç tanımadığım on kişinin arasında evlendiğim ilk gün bunu duymak patavatsızlıktır.Hatta öyleki söylediği adam bile oğlum bi dur dün bir bugün iki neyin acelesindesin dedi k.pederime.
Kaynana ve görümce sizi çekemiyor belli ki duruşunuz eğitiminiz onlara batmış ki siz varken kendilerini övme ihtiyacı hissediyorlar. Şu karısıyla aile olmayı beceremeyen adamların da soyu kurusun artık! Evlenmeyin şu ana kuzularıyla yaBu akşam yaşadığım üzücü durumu sizlerle paylaşmak istiyorum.Yaklaşık 10 aylık evliyim ve eşimin ailesinin kaba davranışlarından o kadar yoruldumki..
ben mimarlık mezunuyum uzun süre iş arayıp kpss deneyip olmadıktan sonra evlendim.Çalışmadan evlenmek istemiyorum deyip 29 yaşında evlendim.Düğünün ertesi günü eşimin ailesine gittik.Normalde gitmezdim ama eşim bohçaları bırakalım vs deyince ilk günden gelmek istemiyorumcu olmayayım dedim.Daha o akşam kayınbabam bi misafir adama bizim matemede bi iş bak aklında bulunsun dedi pat diye.O an o kadar şaşırmıştımki hiçbi samimiyetim yokken daha çalışmaktan hiç bahsetmediğim kayınbabam benim adıma bunu dile getirdi..Hatta kayınvalidem sen niye diyosun belki mateme sordunmu! dedi.hatta söylediği adam o hoo daha dün bir bugün iki ne acelen var dedi kayınbabama.Bense yaşadığım şokla sonra konuşuruz baba bu konuyu deyip geçiştirdim.Sonra bu konu kapandı bi süre..
Daha sonra defalarca kez kayınbabam ortamlarda bak bizim gelinimizde mimar ama çalışmıyor sektör kötü ama bi yerden başlamak lazım gibi imalarda bulundu.herdefasında benim adıma hiç talep etmediğim halde yapılan bu konuşmalar o kadar can sıkıcı ki..hatta görümcemde konuya dahil olup çalışan kadınlardan dem vururdu yanımda.Eşim çalışıyor ve maddi bi sıkıntımız yok.Ayrıca babamda maddi olarak her ay destek olur bana kızım bi ihtiyacın olur diyerek..
Bi süre sonra anladımki eşimle baştan konuştuğum bu konu aslında problem onlar için.İnsanlar kaç iş başvurusunda bulunduğunu kaçından elendiğini...kpss den 90 üstü alsan dahi açıkta kalma ihtimalini gözyaşlarını bilmeden sadece yargılayıp dururlar.Hatta bigün malesef bizim durumumuz böyle 92 alan arkadaşım bile atanamadı yeniden hazırlanıyor dediğimde hımm yaa deyip sonra yine aynı konuyu defalarca açtılar.Bide suratıma bakıp tavrımı gözlemliyorlar..sürekli herşeyde gözetleniyorum en ufak mimiğime kadar.
Dünse yine aynı konu açıldı.Kayınbabam bi yeğeniyle konuşup insan bi yerden başlayacak ( kendisi eski mütahit.sektör kötü olunca çalışmayı bırakmış yıllardır.) hiddetle heyecanla bak bizim gelin şu bu deyip beni konuya dahil ediyor...
Bi an o kadar üzüldüm ve modum düştü ki..tv ye bakmaya çalışıyor moralimin çok bozulduğunu belli ederek ağlamaklı bi sesle baba benim mezun olduğum dönemden arkadaşlarımın %70 i işsiz dedim.kpss ye hazırlananlarda bi umut diye çalışıyor.vs deyince sesimin kısıldığını ordaki herkes farketti.Adam gözümün içine bakıp ağlayacağımı farketti.çok küçük duruma düştüğümü düşünüyorum.Ağlamamak için dakikalarca dudağımı ısırıp durdum.Ben şuan hiç çalışmayı düşünmeyen biride olabilirdim.Uzun süre iş aradığımı bulamadığımı bildikleri halde bu kaba sözleri duyuyorum.Eşimde orda hiç tepki vermeden dinledi.telefona baktı vs.Daha önce bi kez neden baban benim çalışmamı bu kadar istiyor deyince ne alakası var deyip savunmaya geçti.Asla beni anlamıcağını anladım.Akşam vedalaşırken hiçbişey olmamış gibi davransamda adamın bana nasıl içten içe kızdığını farkettim.
İşin kötüsü eşimin ailesi haftanın 2-3 günü oraya gitmemizi bekleyen bir aile.şu virüs günlerinde bile her hafta gittik.Gitmesem uzak duran gelin konumuna düşücem.Ailem başka şehirde uzakta tek başımayım ve kendimi çok yalnız hissediyorum...
Birde ben ne zaman kendimle ilgili iyi bişey yaptığımı söylesem hep aşağılayıcı eleştirel sözlerle karşılaşıyorum.Çiçek ekmek için saksı aldım dediğimde kayınvalidem alaycı bi gülüşle amaaan napcan onu dedi.bende yok anne seviyorum ben toprakla uğraşmayı dedim.ordaki herkes benim nasıl aciz kaldığımın farkındaydı.Hani şu herşeyin en iyisini kendisi yaptığına inanan kadınlar vardır.kayınvalidemde görümcemde öyledir.Sigara böreğim çok güzel olmasına rağmen ben onu şöyle sararım daha güzel.ben şunu şöyle yaparım.8 aylık hamileydim camları sildim.vs diye sürekli kendini öven tipler..Sarma sarıp evlerine götürüyorum görümcem bu pişmemişmi sanki diye söyler.diğerleri yoo pişmiş.Yüzüme bunu senmi sardın diyerek bakarlar.Yok hazır aldım demek gelir içimden ama gülümseyerek evet ben sardım diyorum..sonra eşimin teyzesi ameliyat oldu diye yemek yapar götürürüm.orda görümcem yine dolmaya şu baharatı koysan güzel olmuyor diye söylenir...
Velhasıl o kadar doluyumki...konuları karıştırmış olabilirim.Eski bi konum daha var hatta.orda daha net anlaşılır..
Hanımlar..gerçekten evlilik eşinin ailesiyle bunları ve daha nicelerini yaşamakmı...Kendime güvenimi kaybettim onların baskın bi şekilde fikirlerini savunup seni yetersiz hissettirmelerinden bıktım.Mesela bişey yaptım diyorum pasta vs. hımm güzel oldumu diye sorup evet deyince inanmayan gözlerle bakan tipler.Karadenizli bi aile ve malesef hiç alışık olmadığım küfürlü konuşmalar dönüyor.Daha ilginci onların sohbet diye adlandırdıkları bi araya gelince sürekli başkalarının dedikodularını dinliyorum.Hep bi eleştiri halindeler ailecek.Şu çirkin bu güzel yok şu tembel şu pis şu zengin vs. hiç tanımadığım insanların gıybetini duydum sesimi çıkaramadım.Kendime olan güvenimi kaybettim inanın pısırık birine dönüştüm..Sizce ben ne yapmalıyım..çok aciz ..yalnız ve çaresiz hissediyorum.