Evliliğimi kurtarmak için bir konuşma yapacağım eşimle, siz ne düşünüyorsunuz?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Zubeyde54

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
5 Ocak 2022
42
15
Bugün eşimle aramda bir konuşma gerçekleşecek ve sonucunda boşanıp boşanmicamızı anlayacağız, en azın kendi tarafımdan bu böyle. Özetle, eşimin benimle, evle veya çocuk olsaydı çocukla ilgisiz olması gibi bir sorunum yok. Aramızda normal şartlarda iyi. Ama bunlar ben uysal olduğum sürece var, çünkü bir birimizden tarif edemeyeceğim şekilde farklıyız. 1 yıllık evliyim, sevgililik dönemim olmadı, görücü usulu gibi oldu ama sevdik birbirimizi. Ama artık çok zorlanıyorum, çünkü onun hayatını yaşıyorum, ayak uydurmaya çalışıyorum, onun istediği şeyleri yapıp sevmediklerini yapmıyoruz. Mesela bütün gün evdeyiz, hiç daha beraber kahvaltıya çıkmadık. Bir kaç kere konusu geçti hep vaz geçti, sen heveslendin diye gaza geldim diyor en küçük örnek. Ben bunları yaptığımdan artık ilgi duymuyorum, sen arkadaşlarınla plan yap böyle şeyleri onlarla yap, onlarla gezmeye git diyor. Ona anlatmak istediğim şey, gezmeye, yemeğe vs gibi aktiviteleri beraber kaliteli zaman geçirelim diye yapmak istiyorum. Sirf gezmeye gitmek için değil, evlenmeden önce zaten her hafta sonu birşey yapıyordum arkadaşlarımla veya başka bir ülkeye tatil için gitmişliğim var. Bunları hala arkadaşımla yapacaksam, bağımsız biri olup çıkacağım bunu kesin hissediyorum, soğuyacağım eşimden. Evlilik sorumluluk almak evet, şuan büyük sorumluluk altında değiliz fakat olsak ne fark eder, evlilik beraber ikimizinde mutlu olacağı şeyleri bulmak yapmak değil mi? Ama hep kendimi taviz veren tarafta hissediyorum, onun sevipte benim sevmediğim ama mutlu olsun diye yaptığım dahada yapacağım şeyler var ben açık görüşlü biriyim. Ama aynı hassasiyetin onun için geçerli olduğunu düşünmüyorum. Eşime bunları anlatıp konuşacağım ama onu tanıdığım için büyük ihtimalle çok birşey değişmeyecek hatta bana benimle empati kuramadığını gösteren cümleler söyleyecek ve ben bundan sonra beni anlaması, kendimi anlatmak için çok yorgun olacağım.

Siz ne düşünüyorsunuz, böyle sorunlarınız var mı? Abartıyor muyum? Eşimle konuşurken haklıysam eğer hiç olmazsa kendi cinsimden kişilerden destek almış olurum.
 
Yani şu durumda her şey mümkün. Evlilik öncesi bir sosyal hayatı olan insan evlendiği insanı da o sosyal hayatın içine sokar normal şartlarda. Kendini ve eşini tamamen soyutlamaz. Arkadaşlarla, arkadaş eşleri/sevgilileriyle tanışılır. Uyum sağlananlarla daha sıkı dostluk kurulur falan. Bu kadar soyutlanmak çok normal gelmiyor bana.

evet bunun altından anormal bir sebep çıkar bana göre de.
benim için ilişkinin bile devamı için en önemli aşamalardandır sosyallik. gittiği mekanda nasıl davranıyor, bir şey ısmarladı diye egosu mu şişiyor, garsona vs saygılı mı, haldır huldur yiyip kalkar mı yoksa keyifli sohbet eder oturur mu, arkadaşları ile muhabbeti nasıl, benim arkadaşlarımla muhabbeti nasıl..
hepsi çok önemli.
 
Ben oyle ortamlara hic gitmiyorum ki esimde sevmez basta buna anlastik gitsem simdi ihanet olarak gorulur. Acikta giyinemem. Baska nasil onun aklini bende birakabilirim??
illa ortamın alkollü olması gerekmiyo :KK70: ben kız arkadaşlarla tekne turuna çıkmıştım zamanında o ben sıkılırım diye gelmedi o kadar hikaye attım ki gülüp eğlenirken keşkke ben de gelseydim diyo :KK70: ve artık ben birşeye eğlenceli diyorsam zevklerime güveniyo sorgulamadan yapıyor artık
 
illa ortamın alkollü olması gerekmiyo :KK70: ben kız arkadaşlarla tekne turuna çıkmıştım zamanında o ben sıkılırım diye gelmedi o kadar hikaye attım ki gülüp eğlenirken keşkke ben de gelseydim diyo :KK70: ve artık ben birşeye eğlenceli diyorsam zevklerime güveniyo sorgulamadan yapıyor artık
 
Bence abartıyorsunuz. Aslında abartmıyorsunuz da, doğru kelimeyi bulmaya çalışıyorum, sabır göstermelisiniz, bir gün geldiğinde acele ettiğinizi anlayacaksınız.
Neden derseniz, daha 1 yıllık evlisiniz. İnanın evlilik en az 3 senelik bir uyum gerektiriyor. Bu yollardan ben de geçtim. Ben de sizin gibi görücü usulu ama severek evlendim. Evlilik öncesi sevgililik durumumuz olmadı yani. Ve Eşimle boşanma aşamasına kadar geldik tıpkı sizin gibi. Şuan evliliğimin 3.5 senesindeyim. Ancak son 1 yıldır düzene girdi diyebilirim. Artık birbirimizi daha çok benimsiyor daha çok empati kurıyoruz. Bence sizin de evliliğiniz biraz daha zamanı hakediyor. Zaman tanıyın. Konuşun. Duygularınızı her zaman güzel bir dille ifade edin."sen" dili ile değil "ben" dili konuşun. Böylelikle karşıdakini daha az suçlu hissetirirsiniz. Bu her iki taraf için geçerli.
Ya üç sene sonra da düzelmezse? Olan bu kadının üç senesine olmayacak mı o zaman?
 
sebebi merak ettim cidden ?

Çocuk alkol vs gayet rahat bir ortamı olan birisiydi.
Arkadaşım da başörtülü bir kızdı.
Aşırı güzel birisiydi ama.
Oğlanın ailesi baya zorladı, çok zenginlerdi parayla tehdit ettiler oğullarını evlenmezsen şirketten çıkarırız vs diye... Tam film sahnesi yani.
Kendilerince alkol ortamından güzel kızla koparacaklardı.
Çocuk tesettürlü biriyle dışarıda görünmek istememiş meğerse.
Önce başını aç diye baskı yaptı sonra arkadaşım başımı açmam istiyorsan git dava aç dedi.
Ailesinin korkusundan dava da açmadı.
Arkadaşlarını düğüne bile çağırmamıştı oğlan sırf görmesinler diye.
Baştan evlenmeseydi salak.
Evliliklerin ilk yılı çok çok zor geçti.
Kız sürekli ya evde çıkarsa da bizimle çıkardı. Sonra nasıl oldu inanın bilmiyoruz. Çocuk bir anda değişti. Ciddi anlamda kendiliğinden namaza başladı, bizim arkadaşlarımızın eşleriyle oturup kalkmaya başladı sosyal ortamı gerçekten değişti her yeri birlikte gezerler şimdi. Ama arkadaşım o 1 yılım heba oldu en güzel zamanlarım ağlayarak psikolojik şiddetle geçti der hep. Şimdi mutlu ama bazı şeyler acı hatırlanıyor işte.
 
Teşekkür ederim, haklısınız böyle şeyler boşanma sebebi olmamalı. Onun için uğraşıyorum. Ama sizin durumunuz biraz farklı, eşiniz bu konulara kapalı değil, sadece çok meşgul. Ben eşime işleri için evlendiğimizden beri zaman tanıyorum, hiç ısrarcı olmadım. Hep durumumuz daha iyi olunca yaparız dedim, insan başkalarında görüp kıskanıyor bunu kontrol edemem ama hiç bu kıskançlık üzerine odaklanıp birşeyde talep etmedim. Sadece daha yeni yeni anladım ki, durumumuzla, işiyle alakası yok yani ben boşuna anlayış göstermişim. O zaten hiç bir zaman bunları benimle yapmak istemeyecekmiş. Bende kendi kendime anlayışlıyım diye düşünüyorum halbuki o benim zamanla düzeleriz diye düşündüğümü hiç anlamamış yada ben anlatamadım.
Evet sizdeki durum biraz farklı geldi bana da. Adamda hiç istek yok.

Benim eşim mecburiyetten işkolik olmak zorunda çünkü çok küçük yaştan beri çalışıyor ve biz bi şehir dışına çıkmış olsak mutlaka çalışanlardan biri işi kaytarıyor iş aksıyor böyle olunca eşim çok sinir oluyor ne zaman tatile gitsek mutlaka birini işten çıkarır çünkü onun yüzünden telefonlar susmaz ...

Ama mesela misafir mi gelecek eşim o gün erken gelir yemekleri o yapar ben sadece masa hazırlarım. Hatta sofrada yemek servislerini bile o yapar.

Kızım doğduğunda çoğu günler sabahlara kadar eşim baktı ben sadece emzirmeden emzirmeye uyandım. Akşam yemeklerine arada çıkarız çocukla zor oluyor tabi bu akşam yemekleri...

Sizin durum maddi olabilir. Çünkü ona benzer bişey yazmışsınız onun için olsa bile ille de para harcamaya gerek yok ki normal yürüyüş bile olabilir. Termosa çay katıp bir park da çay içerek sohbet de edebilirsiniz...
 
Ya üç sene sonra da düzelmezse? Olan bu kadının üç senesine olmayacak mı o zaman?

ben kendi evliliğimden örnek verdiğim için 3 sene dedim ama tabiki her evlilik aynı olamaz. Aynı koşullara ve aynı iletişime de sahip olamaz. Kimisi hemen uyum sağlar kimisi 1 senede uyum sağlar kimisinde de hiç umut yoktur. Ama ben şahsen çok ciddi problemler yoksa insanların birbirine alışması için biraz zaman tanınması taraftarıyım. Affedilmeyecek şeyler yoksa biraz tölerans gösterilebilir. Sonuçta iki insan da iki farklı ailede farklı koşullarda büyüyor. Buna dayanarak ben de kendi tecrübemi anlattım, herkesin aynısı olacak değil. Konu sahibi bunu tartabilecek düzeydedir diye düşünüyorum:)
 
Çocuk alkol vs gayet rahat bir ortamı olan birisiydi.
Arkadaşım da başörtülü bir kızdı.
Aşırı güzel birisiydi ama.
Oğlanın ailesi baya zorladı, çok zenginlerdi parayla tehdit ettiler oğullarını evlenmezsen şirketten çıkarırız vs diye... Tam film sahnesi yani.
Kendilerince alkol ortamından güzel kızla koparacaklardı.
Çocuk tesettürlü biriyle dışarıda görünmek istememiş meğerse.
Önce başını aç diye baskı yaptı sonra arkadaşım başımı açmam istiyorsan git dava aç dedi.
Ailesinin korkusundan dava da açmadı.
Arkadaşlarını düğüne bile çağırmamıştı oğlan sırf görmesinler diye.
Baştan evlenmeseydi salak.
Evliliklerin ilk yılı çok çok zor geçti.
Kız sürekli ya evde çıkarsa da bizimle çıkardı. Sonra nasıl oldu inanın bilmiyoruz. Çocuk bir anda değişti. Ciddi anlamda kendiliğinden namaza başladı, bizim arkadaşlarımızın eşleriyle oturup kalkmaya başladı sosyal ortamı gerçekten değişti her yeri birlikte gezerler şimdi. Ama arkadaşım o 1 yılım heba oldu en güzel zamanlarım ağlayarak psikolojik şiddetle geçti der hep. Şimdi mutlu ama bazı şeyler acı hatırlanıyor işte.

ay bilemedim. film gibi olmuş ama ne biliyim ya bir anlık bir durumsa. yarın bir gün diğer yaşam şeklini de özleyebilir.
çocukta hata yok bu arada bence. hata ailesinde bence.
zorlamasalar, hayatına saygı duysalar bu evlilik olmazdı.
 
Evet sizdeki durum biraz farklı geldi bana da. Adamda hiç istek yok.

Benim eşim mecburiyetten işkolik olmak zorunda çünkü çok küçük yaştan beri çalışıyor ve biz bi şehir dışına çıkmış olsak mutlaka çalışanlardan biri işi kaytarıyor iş aksıyor böyle olunca eşim çok sinir oluyor ne zaman tatile gitsek mutlaka birini işten çıkarır çünkü onun yüzünden telefonlar susmaz ...

Ama mesela misafir mi gelecek eşim o gün erken gelir yemekleri o yapar ben sadece masa hazırlarım. Hatta sofrada yemek servislerini bile o yapar.

Kızım doğduğunda çoğu günler sabahlara kadar eşim baktı ben sadece emzirmeden emzirmeye uyandım. Akşam yemeklerine arada çıkarız çocukla zor oluyor tabi bu akşam yemekleri...

Sizin durum maddi olabilir. Çünkü ona benzer bişey yazmışsınız onun için olsa bile ille de para harcamaya gerek yok ki normal yürüyüş bile olabilir. Termosa çay katıp bir park da çay içerek sohbet de edebilirsiniz...
İşte ne hikmetse isteği yok. Siz çok şanslısınız:)
 
ay bilemedim. film gibi olmuş ama ne biliyim ya bir anlık bir durumsa. yarın bir gün diğer yaşam şeklini de özleyebilir.
çocukta hata yok bu arada bence. hata ailesinde bence.
zorlamasalar, hayatına saygı duysalar bu evlilik olmazdı.

Kesinlikle öyle ya.
Hala dediğiniz gibi risk var mı var.
Aslında çocuğu ben uzaktan biliyorum üniversite son sınıfa kadar dindar takılırdı sonra ne olduysa bir anda alkol batağına düştü. Ciddi batak gibiydi. Keyfi bir içme değil. Zil zurna sarhoş olurdu. Belki aile o sebeple böyle bir yola başvurdu ama asla doğru bulmadım. Bir kadınla terapi yapmaya çalışmak toplumda yeni bir yaraya sebep oluyor işte.
 
ay bilemedim. film gibi olmuş ama ne biliyim ya bir anlık bir durumsa. yarın bir gün diğer yaşam şeklini de özleyebilir.
çocukta hata yok bu arada bence. hata ailesinde bence.
zorlamasalar, hayatına saygı duysalar bu evlilik olmazdı.
Bence de öyle. Kıza da üzüldüm ama en çok adama üzüldüm sanki. İstemediği bir hayatı yaşamaya zorlanmış.
 
Kesinlikle öyle ya.
Hala dediğiniz gibi risk var mı var.
Aslında çocuğu ben uzaktan biliyorum üniversite son sınıfa kadar dindar takılırdı sonra ne olduysa bir anda alkol batağına düştü. Belki aile o sebeple böyle bir yola başvurdu ama asla doğru bulmadım. Bir kadınla terapi yapmaya çalışmak toplumda yeni bir yaraya sebep oluyor işte.

belki aile baskısından öyle görünüyordu, dayanamadı. şu anda da boşanma olursa aile tehdit etmiştir, ondan öyledir belki.
çok sinir oldum aileye.
kendi hayatlarına uymasa bile çocuklarına saygı duymadıkları ve başka bir insanın hayatını mahvettikleri için.
 
Öyle ya ikisine de yazık oldu gibi hissederim ben de. Ama oğlan o kadar istemiyorsa parayı pulu düşünmeyip kabul etmeyebilirdi.
Orası da öyle tabi ama imkanlardan vazgeçmek de zor. Kızın da başını yakmışlar yazık olmuş. Umarım geriye dönmez adam da evlilikleri sarsılmaz.
 
belki aile baskısından öyle görünüyordu, dayanamadı. şu anda da boşanma olursa aile tehdit etmiştir, ondan öyledir belki.
çok sinir oldum aileye.
kendi hayatlarına uymasa bile çocuklarına saygı duymadıkları ve başka bir insanın hayatını mahvettikleri için.

Evet. Maalesef. İyi yada kötü. Hepimizin iyi algısı çok farklı. Varsın herkesin sevabı günahı yaşam tarzı kendine. Ama mutlu yuva, mutlu aile tüm topluma.
 
Bence de öyle. Kıza da üzüldüm ama en çok adama üzüldüm sanki. İstemediği bir hayatı yaşamaya zorlanmış.

bizim ülkemizde örneği çok malesef. her uçta aileler genelde çocukları onların formatında yaşasın istiyorlar. sonra da mutsuz evlilikler oluyor.
 
Orası da öyle tabi ama imkanlardan vazgeçmek de zor. Kızın da başını yakmışlar yazık olmuş. Umarım geriye dönmez adam da evlilikleri sarsılmaz.

Umarım. Arkadaşım evliliği oturduğundam emin olana kadar çocuk yapmadı kayınailesi ona bile baskı yapmıştı hemen yap çocuk eve bağlansın falan filan. Şimdi 10 yıllık evliler çocukları 3-4-5 yaşlarında. Umarım güzel gider ne diyelim ki.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X