Arkadaş o onu dedi, bunu dedi. İftara geldi, bulasigim var vs dedi. Bir cümle benimle doktora gelmezsen ayrılacağım. Bitti. Enteresan şu forumda o kadar çok konu var. Kimi yılları için, kimi ailesi için, kimi çocuğu, korktuğu, alışkanlığı, dul kalma korkusu için duruyor. Bir yanım da hak veriyor bazen Ama sizinki çok enteresan. Forumda hiç sizin kadar hiçbir artısı olmayan evlilige tutunani gormedim.Evlilikte kalmıyorum… Sabah anne ve babam “ son bir kez git konuş, kopacaksa kopar “ ricasına binaen gelip konuştum bu akşam, zaten toplu bir konuşma olacaktı kendileri gelmedi paikoloğum da geçen hafta aynı şekilde bir kez daha iletişim kurmayı dene dediği için denedim benim zaten mücadeleye gücüm yok , 9 ayda 9 yol gitti benim ömrümden
İnsan bir kere de hayatında bir şey yolunda gitsin, düzgün olsun, ona mutluluk versin istiyor…Şimdi evleniyorsunuz ne hayallerle, yahşi diyorsunuz eve gelince yaman çıkıyor( belki muhatabım da benimle ilgili aynı şeyleri düşünüyor bilmiyorum) , insan bir şaşırıyor, bir hayal kırıklığı, bir üzüntü, incinme… İnsan şimdi başlangıçta o kadar anlam yüklediği , değer verdiği bir şeyin böyle fos çıkması büyük bir hayal kırıklığı yaşatıyor ve bununla bir anda mücadele etmek o kadar kolay olmuyor…Evirip çevirip her yerinden bakmaya çalıştım, işi tüm çıplaklığı ile de buraya yatırdım ki göremediklerim varsa başkaları görür belki…Evet şu bir gerçek , göremediğim bir şey yok ve olay gün gibi ortada…Fakat mazur görün ki bunu hazmetmek biraz zaman alıyor… Hayaller umutlar , çöpArkadaş o onu dedi, bunu dedi. İftara geldi, bulasigim var vs dedi. Bir cümle benimle doktora gelmezsen ayrılacağım. Bitti. Enteresan şu forumda o kadar çok konu var. Kimi yılları için, kimi ailesi için, kimi çocuğu, korktuğu, alışkanlığı, dul kalma korkusu için duruyor. Bir yanım da hak veriyor bazen Ama sizinki çok enteresan. Forumda hiç sizin kadar hiçbir artısı olmayan evlilige tutunani gormedim.
Bakın belki de sizin sorununuz budur. Evli olma haline çok takık olmanızdır. Konuya eşiniz asosyalmis gibi girdiniz sonra psikolojik rahatsızlığa gecti sonra 2.ayda öğrendiğiniz ortaya çıktı, sonra eşinizin kıyafet yaktığı ve cinnet geçirdiğinde çok urkutucu olduğu, eli kolu bağlanarak psikiyatri servisine yatırıldığı, sizin zaten evlenme şekliniz muamma. hoop sonra bir bakıyorum es normalmiş ama iftara da gelmiyor gibi bir post. Burda bazı konularda insanlar geçmişteki güzel anılara tutunuyor yaşanmışlıklar o da yok sizde. Para için desem bunu çekmezsiniz. Bağımlı bir kişilik olabilir misiniz?İnsan bir kere de hayatında bir şey yolunda gitsin, düzgün olsun, ona mutluluk versin istiyor…Şimdi evleniyorsunuz ne hayallerle, yahşi diyorsunuz eve gelince yaman çıkıyor( belki muhatabım da benimle ilgili aynı şeyleri düşünüyor bilmiyorum) , insan bir şaşırıyor, bir hayal kırıklığı, bir üzüntü, incinme… İnsan şimdi başlangıçta o kadar anlam yüklediği , değer verdiği bir şeyin böyle fos çıkması büyük bir hayal kırıklığı yaşatıyor ve bununla bir anda mücadele etmek o kadar kolay olmuyor…Evirip çevirip her yerinden bakmaya çalıştım, işi tüm çıplaklığı ile de buraya yatırdım ki göremediklerim varsa başkaları görür belki…Evet şu bir gerçek , göremediğim bir şey yok ve olay gün gibi ortada…Fakat mazur görün ki bunu hazmetmek biraz zaman alıyor… Hayaller umutlar , çöp
Yıllar geçmemiş ki.Arkadaş o onu dedi, bunu dedi. İftara geldi, bulasigim var vs dedi. Bir cümle benimle doktora gelmezsen ayrılacağım. Bitti. Enteresan şu forumda o kadar çok konu var. Kimi yılları için, kimi ailesi için, kimi çocuğu, korktuğu, alışkanlığı, dul kalma korkusu için duruyor. Bir yanım da hak veriyor bazen Ama sizinki çok enteresan. Forumda hiç sizin kadar hiçbir artısı olmayan evlilige tutunani gormedim.
Sizin attığınız yorumdan bir önceki yorumuma bakar mısınız? Orda ozetledim. Şu an 9 aylık evli işin ortaya çıkması 2 aylık evlilerken.Yıllar geçmemiş ki.
İnsan içinde bulunduğu duruma isim koyana kadar geçer birkaç ay.
Öncelikle Allah kolaylik versin çok zor bir durum. Simdi eğer esinizde bir kişilik bozukluğu teşhisi var ise bu çözümsüz ilacı yok terapi alsa da devamı gelmiyor çünkü o tür insanların kendilerine göre değer yargıları var onlara göre herkes yanlış yolda onlar digru ve sen bunu ne yaparsan yap değiştiremezsin. Ama kişilik bozukluğu yoktur tedavi edilebilir bir haldedir mücadele edip etmemek sana kalmış ama sorunlar çözülmeden çocuk yapmak vs bence çok yanlış hiç bir şey düzelmez aksine çocuğun da psikolojisi berbat olur. Bende nisanlimdan narsistlik kişilik bozukluğu olduğunu anladığım an ayrıldım çünkü bir çözüm yok çare yok hep sen yanlışsın böyle de hayat geçmiyor bazen vazgeçmek daha iyi oluyor9 aylık evliyiz, tanışma sürecimiz pek uzun değildi. Evlilik kararı bir şekilde alındı ve ben eşimin birçok taraflarını haliyle nikahtan sonra tanıdım.Nişanlılık döneminde kafamda soru işareti olan her şey evlilikte netleşti. Eşim depresif,asosyal.Hatta birkaç yıl önce bu konularla ilgili ciddi tedavi süreçleri olmuş , hastanede yatmış falan felan ben bunları evlendikten sonra kötü tecrübeler neticesinde öğrendim. 9 aydır mehter takımı gibi iki ileri bir geri gidiyoruz.Genelde bir şey isteyen,talep eden,sosyal taraf benim ama eşime göre bunların çoğu gereksiz.Kafasında farklı takıntıları var sürekli kafasının doluluğundan şikayetçi , ben psikolojik tedavi alması gerektiğini düşünüyorum ama o istemiyor.Aileni terapisi alıyorum aylardır ona da katılmak istemiyor ve ben tek taraflı çabalayıp duruyorum. Topluma bakarak değer yargıları çok farklı mesela bir yere gidilecekse “sen git ben seni zorlamıyorum ama sen de beni zorlama “ ya da “birbirimizin hayatına müdahale etmeyelim “ ya da “ben seninle bir yere gelmesem kimse bunu sorun etmez tek sorun eden sensin “gibi şeyler söylüyor. 2.5 gün çalışıyor onun dışında sosyal portallarda günlerce dolanır ve uyur bunların dışında bir arkadaş ortamı vs yok sadece ailesinin yanına gider haftada bir orda da faaliyetler aynı…Alınmam gereken birçok cümle olmasıyla beraber tatlı dil, asabiyet, naz , en basit haliyle konuları, evlilik hayatının gereklilikleri , eşlerin birbirlerine karşı sorumlulukları gibi çok şeyleri anlatmaya çalışıyorum ama hiç bir zaman anlaşıldığımı hissetmedim…Anlaşılmak,sahiplenilmek,sevilmek gibi duygular yok bende, adam tam bir duygu cimrisi…Bununla beraber , varolan sorunları sonrasında oturup konuşma durumu da yok, üstü kapatılıp geçiliyor ve ben sakin zamanlarda açmak istediğimde “böyle durup durup bunları mı konuşacağız “ oluyor.Ailesi ile konuşmaya çalışıyorum “biz onu şimdiye kadar öyle idare ettik sen de idare ediver “ diyorlar ama onların anne baba, benim eş olduğumun farkına varılamıyor pek…Sosyal ve duygusal hayatımda yalnızım…Eşim bir ara adım atmaya başlamıştı fakat artık tamamen “benden birşey bekleme,ben böyleyim beni böyle kabul et “gibi şeyler söylüyor, nişanlıyken böyle değildi ve gittikçe de hiç iyi bir yere gitmiyor… Son tartışmamızdan sonra ben artık evlilik ve ayrılık ın orta noktasından “ayrılık” kısmına bir adım daha yaklaştım çünkü bir eşle değil idare edilmesi gereken bir çocukla uğraşıyormuşum gibi geliyor ve bu evlilik beni çok yordu benden çok şey götürdü…
Sonuç olarak,sormak istediğim şey şu ki;sizler durumu nasıl değerlendiriyorsunuz???Düzelir miyiz biz, ben dediği gibi onu kendi haline biralıp kendi hayatımı yaşamaya devam mi edeyim yoksa yol yakınken vaz mı geçeyim???…
Şu muhabetten sonra kocanizin kafasına bı şey indirseniz yeridir...Cuma gelmediler,cumartesi akşam iftar davetimiz vardı tüm akrabalara mevlitli, ona kv kp ve kocam geldiler , herkesten sonra geldiler herkesten önce gittiler,giderken nezaketen bana da “hadi bizimle gel” teklifinde bulundu kvdem, mutfakta işlerim var çok bulaşık var dedim koca koca tencereler, onları halledeyim dedim gitti kocasına sordu geldi dedi “biz bizim köye namaza yetişeceğiz seni yarın kocan alır “ , yalan, 35 yıldır idare etmeye alışmış oğlunu bana da idare ediyor, ben biliyorum camiiye namaz kılmaya gitmezler hiç,tabi yarın oldu koca felan yok ortada biliyorum gelmez belki iftara bile aile zoruyla geldi…
Son büyük tartışmamız geçen pazar olmuştu,cenaze meselesinden sonra, beni almaya gelmeyince ben de kendimi birilerine bıraktırdım eve gelince sinir küpü olmuştum , baktım geniş geniş yatıyor salona kovdum, bir insanın gönülden bir şeyi rica etmesinden sonra o işin tam tersini yapmasını hazmedemiyorum…Ertesi gün akşam bana sanki hiç bir şey olmamış gibi yaklaşmaya çalıştı, oysa benim öfkem hafiflememişti bile, asıl büyük tartışma orda oldu, ben hemen annemleri aradım ve kv leri gelsinler bu iş bitecekse bitsin diye, benim insan kaçağı kocam hemen topukladı evden.Salı günü de gelmeyince ben de annemin evine gittim…1haftadır oradayım ve bir haftadır 1 Allah ın kulu da sen nerdesin ne yapıyorsun diye aramadı, Ahmet beyde zaten bu nedir bilmiyorum bir hafta değil bir ay olmasam aramaz zaten…Annem “son bir kez git konuş “ dedi ve ben bu akşam eve geldim, geldiğimde bana ilk dediği “ evde su yok, varsa yakınlarda bir arkadaşında kalabilirsin “ , ben de “ aynı ortamda kalmaya tahammülün yoksa sen gidebilirsin “ dedim. İftarımı açtım vs “konuşabilir miyiz “ dedim,
Ben :“1 haftadır düşünmek için bol bol zamanın olmuştur, kafanda ne var , ne düşünüyorsun???”
A: Ben sahura kalkınca bir daha uyuyamıyorum,üç saatlik uykuyla duruyorum, bunu düşünüyorum.
Ben : Biz her seferinde seninle aynı problemleri yaşıyoruz, artık bana biraz şeffaf olman lazım , ne zamana kadar insanların dediğinin böyle tam tersini yapmaya devam edeceksin??? Ben senden dolayı bir şeyden mutlu olduğumda bu sana acı mı veriyor ???
A:İki kişilik fitre parası verdim başka para ihtiyacın olduğunda bana söylersin
Ben : Ben sana fitre demiyorum para demiyorum lütfen sorularıma cevap verir misin ???
A:Gündemimde bunlar yok, sen bana git dedin gittim, üç gün sonra geldim sen evde yoksun ancak nerde olduğunu tahmin edebiliyorum
Ben:Bana durup dururken böyle davranmışım muamelesi yapma, beni o raddeye getiren davranış üzerine düşündün mü hiç , hiç buna kafa yoruyor musun???
A:Bir önemi yok, gündemimde yok
Ben: Arasan öğrenirdin aslında çok zor değil, bunu ilk kez yapmamazlık yapmıyorsun.Ben bundan da geçtim, benimle konuşman lazım , neden gelmedin cenaze evine ne zamana kadar böyle devam edeceksin???
A:Benim hayattan ve kimseden beklentim yok kimsenin de benden olmasın
Ben:Bak benim mücadeleye gücüm kalmadı, bana karşı artık şeffaf olmak zorundasın, hastalığın ile ilgili her şeyi bilmek istiyorum
A: Hiç bir zaman bilemeyeceksin, zaten öyle bir şey yok
Ben: Ya nasıl öyle bir şey yok ??? Sen demedin mi bana psikoz teşhisi konuldu diye vs
Asinirden gülerek) Ben öyle bir şey demedim , onlar senin kafanda
Ben : Yandan kuranı getir el bascam, ben bu psikoz kavramını ilk o zaman senden duydum
A: Tamam demiş olabilirim hatırlamıyorum ama sen bununla ilgili bir şey öğrenmeyeceksin
Ben: Ne zamana kadar böyle davranmaya devam edeceksin?Aile terapisine gelmeyi neden kabul etmiyorsun???
A: Bu davranışlar her zaman olabilir , terapiye gelmiyorum
Ben : Neden ?
A:Çünkü gelmiyorum, çünkü faydalı olduğuna inanmıyorum
Ben: Seninle şu an iletişim kurmaya çalışıyorum neden beni bu kadar zorluyorsun???
A:Ben kurmak istemiyorum, bak sen yokken ben ne güzel huzurluydum ben sadece huzur istiyorum şimdi uykum da kaçtı
Ve gider…
Yani başta tanimadan evlenmisiniz bu bir hata psikolojisi bozuk birinin nasıl düzelmesini bekleyebilirsiniz ki hastanede yattığını göre bu durum ciddi bence bebekte olmamas çok şükür hastanede yattığını sakladığı için bile evliliğin sonlandırılması için önemli bir etken ailesinin biz çektik sende çek demesi ne kadar saçma bir insanın hayatini mahvet demektir yani siz bu adamı gütmek zorunda değilsiniz ilişkide herşey karsiliklidir bence kısa yoldan bu evliliğe son verin derim9 aylık evliyiz, tanışma sürecimiz pek uzun değildi. Evlilik kararı bir şekilde alındı ve ben eşimin birçok taraflarını haliyle nikahtan sonra tanıdım.Nişanlılık döneminde kafamda soru işareti olan her şey evlilikte netleşti. Eşim depresif,asosyal.Hatta birkaç yıl önce bu konularla ilgili ciddi tedavi süreçleri olmuş , hastanede yatmış falan felan ben bunları evlendikten sonra kötü tecrübeler neticesinde öğrendim. 9 aydır mehter takımı gibi iki ileri bir geri gidiyoruz.Genelde bir şey isteyen,talep eden,sosyal taraf benim ama eşime göre bunların çoğu gereksiz.Kafasında farklı takıntıları var sürekli kafasının doluluğundan şikayetçi , ben psikolojik tedavi alması gerektiğini düşünüyorum ama o istemiyor.Aileni terapisi alıyorum aylardır ona da katılmak istemiyor ve ben tek taraflı çabalayıp duruyorum. Topluma bakarak değer yargıları çok farklı mesela bir yere gidilecekse “sen git ben seni zorlamıyorum ama sen de beni zorlama “ ya da “birbirimizin hayatına müdahale etmeyelim “ ya da “ben seninle bir yere gelmesem kimse bunu sorun etmez tek sorun eden sensin “gibi şeyler söylüyor. 2.5 gün çalışıyor onun dışında sosyal portallarda günlerce dolanır ve uyur bunların dışında bir arkadaş ortamı vs yok sadece ailesinin yanına gider haftada bir orda da faaliyetler aynı…Alınmam gereken birçok cümle olmasıyla beraber tatlı dil, asabiyet, naz , en basit haliyle konuları, evlilik hayatının gereklilikleri , eşlerin birbirlerine karşı sorumlulukları gibi çok şeyleri anlatmaya çalışıyorum ama hiç bir zaman anlaşıldığımı hissetmedim…Anlaşılmak,sahiplenilmek,sevilmek gibi duygular yok bende, adam tam bir duygu cimrisi…Bununla beraber , varolan sorunları sonrasında oturup konuşma durumu da yok, üstü kapatılıp geçiliyor ve ben sakin zamanlarda açmak istediğimde “böyle durup durup bunları mı konuşacağız “ oluyor.Ailesi ile konuşmaya çalışıyorum “biz onu şimdiye kadar öyle idare ettik sen de idare ediver “ diyorlar ama onların anne baba, benim eş olduğumun farkına varılamıyor pek…Sosyal ve duygusal hayatımda yalnızım…Eşim bir ara adım atmaya başlamıştı fakat artık tamamen “benden birşey bekleme,ben böyleyim beni böyle kabul et “gibi şeyler söylüyor, nişanlıyken böyle değildi ve gittikçe de hiç iyi bir yere gitmiyor… Son tartışmamızdan sonra ben artık evlilik ve ayrılık ın orta noktasından “ayrılık” kısmına bir adım daha yaklaştım çünkü bir eşle değil idare edilmesi gereken bir çocukla uğraşıyormuşum gibi geliyor ve bu evlilik beni çok yordu benden çok şey götürdü…
Sonuç olarak,sormak istediğim şey şu ki;sizler durumu nasıl değerlendiriyorsunuz???Düzelir miyiz biz, ben dediği gibi onu kendi haline biralıp kendi hayatımı yaşamaya devam mi edeyim yoksa yol yakınken vaz mı geçeyim???…
“önce şunu dediniz “, “sonra bu ortaya çıktı “ vs gibi durumların sebebi şudur , aklıma geldikçe ve insanların sorularına göre yazıyor olmam, yukarda okuduklarınızın hepsi zaman içerisinde gerçekleşmiş olaylar mesela psikiyatr servisine yatırılması evlilikten önce vs vs, bağımlı bir kişilik değilim , evli haline takık da değilim öyle olsa neden buraya bunları yazıp insanların fikrini alayım ??? “Kocandır çekeceksin “ der otururum kendi kendime,iftar meselesi ile başlayan post “ne zaman görüşülecek “ gibi sorular soran üyeler için , galiba yanlış yaptım bu noktadaBakın belki de sizin sorununuz budur. Evli olma haline çok takık olmanızdır. Konuya eşiniz asosyalmis gibi girdiniz sonra psikolojik rahatsızlığa gecti sonra 2.ayda öğrendiğiniz ortaya çıktı, sonra eşinizin kıyafet yaktığı ve cinnet geçirdiğinde çok urkutucu olduğu, eli kolu bağlanarak psikiyatri servisine yatırıldığı, sizin zaten evlenme şekliniz muamma. hoop sonra bir bakıyorum es normalmiş ama iftara da gelmiyor gibi bir post. Burda bazı konularda insanlar geçmişteki güzel anılara tutunuyor yaşanmışlıklar o da yok sizde. Para için desem bunu çekmezsiniz. Bağımlı bir kişilik olabilir misiniz?
2. Ayda bunlar ortaya çıktığında başınıza gelenleri durup düşünüp anlamaya çalışmanız bile birkaç ay alıyor zaten ve çözüm takdir edersiniz ki “hemen boşanalım” olmuyor öyle yapabilen varsa hakkıdır ama ben “nasıl çözülebilir “ i araştırmaya çalışmıştım 2 ay böyle 9 ay oldu ve olmuyor işte defalarca patladıSizin attığınız yorumdan bir önceki yorumuma bakar mısınız? Orda ozetledim. Şu an 9 aylık evli işin ortaya çıkması 2 aylık evlilerken.
Yorumunuz için çok teşekkür ederim, eşimde bir şeylerin yolunda olmadığı aşikar artık nedir ne değildir bilmiyorum bildiğim tek bir şey var çözümsüz,yat kalk bitsin modunda ama o yatıp kalkma artık bir hafta mı alır bir ay mı alır orasını Allah biliyorÖncelikle Allah kolaylik versin çok zor bir durum. Simdi eğer esinizde bir kişilik bozukluğu teşhisi var ise bu çözümsüz ilacı yok terapi alsa da devamı gelmiyor çünkü o tür insanların kendilerine göre değer yargıları var onlara göre herkes yanlış yolda onlar digru ve sen bunu ne yaparsan yap değiştiremezsin. Ama kişilik bozukluğu yoktur tedavi edilebilir bir haldedir mücadele edip etmemek sana kalmış ama sorunlar çözülmeden çocuk yapmak vs bence çok yanlış hiç bir şey düzelmez aksine çocuğun da psikolojisi berbat olur. Bende nisanlimdan narsistlik kişilik bozukluğu olduğunu anladığım an ayrıldım çünkü bir çözüm yok çare yok hep sen yanlışsın böyle de hayat geçmiyor bazen vazgeçmek daha iyi oluyor
Çok istedim ama …Yarın kocaya şiddet diye tv ekranlarında olabilirdimŞu muhabetten sonra kocanizin kafasına bı şey indirseniz yeridir...
Yorumunuz için çok teşekkür ederim galiba bütün uğraşım karşıdan bir çaba görmekte, yok, yok,yok,yok…Yani başta tanimadan evlenmisiniz bu bir hata psikolojisi bozuk birinin nasıl düzelmesini bekleyebilirsiniz ki hastanede yattığını göre bu durum ciddi bence bebekte olmamas çok şükür hastanede yattığını sakladığı için bile evliliğin sonlandırılması için önemli bir etken ailesinin biz çektik sende çek demesi ne kadar saçma bir insanın hayatini mahvet demektir yani siz bu adamı gütmek zorunda değilsiniz ilişkide herşey karsiliklidir bence kısa yoldan bu evliliğe son verin derim
Hakkınızda hayırlısı olsun inşallah insan zor kabul ediyor mutlu olmak varken niye böyle yapıyorlar diyorsun. Boşanmak vs bir başarısızlık asla değil yada ayrilmak biz de 1 kere geliyoruz bu hayata ona göre hareket etmek lazmYorumunuz için çok teşekkür ederim, eşimde bir şeylerin yolunda olmadığı aşikar artık nedir ne değildir bilmiyorum bildiğim tek bir şey var çözümsüz,yat kalk bitsin modunda ama o yatıp kalkma artık bir hafta mı alır bir ay mı alır orasını Allah biliyor
Bu kadar detaylı yazıyorsunuz vs. Niye 30 yaşında 3 ay içinde evlendiniz? Neyin hayali, 18 yaşında çocuk da degilmissiniz. Siz de mantık evliliği yapmışsınız. Neyi kapatmak için bu acale? Koşa koşa kocaya Nişan dahil 3 ay ? Amacım dedektiflik değil.Ben konu akışında , önem sıralamasında, yazım dili , konu akışı arasında tutarsızlık görüyorum. Sizde bir sorun var, söylerseniz ona göre yardımcı olalım.“önce şunu dediniz “, “sonra bu ortaya çıktı “ vs gibi durumların sebebi şudur , aklıma geldikçe ve insanların sorularına göre yazıyor olmam, yukarda okuduklarınızın hepsi zaman içerisinde gerçekleşmiş olaylar mesela psikiyatr servisine yatırılması evlilikten önce vs vs, bağımlı bir kişilik değilim , evli haline takık da değilim öyle olsa neden buraya bunları yazıp insanların fikrini alayım ??? “Kocandır çekeceksin “ der otururum kendi kendime,iftar meselesi ile başlayan post “ne zaman görüşülecek “ gibi sorular soran üyeler için , galiba yanlış yaptım bu noktada
Bulunduğunuz il neresiyse ya da telefon numaranızı yazın bana ben sizi arayayım evliliğin bu kadar hızlı olmasının tek sebebi ailelerin işi hızlı tutma çabası , yazı dilinde her şeyi bir solukta anlatmak pek mümkün olmuyor dilerseniz konuşalım zira bu “sizde bir sorun var “ ithamları biraz kırıcı oluyor…Bu kadar detaylı yazıyorsunuz vs. Niye 30 yaşında 3 ay içinde evlendiniz? Neyin hayali, 18 yaşında çocuk da degilmissiniz. Siz de mantık evliliği yapmışsınız. Neyi kapatmak için bu acale? Koşa koşa kocaya Nişan dahil 3 ay ? Amacım dedektiflik değil.Ben konu akışında , önem sıralamasında, yazım dili , konu akışı arasında tutarsızlık görüyorum. Sizde bir sorun var, söylerseniz ona göre yardımcı olalım.
Peki. Benden bu kadar. Umarım mutlu olursunuz.Bulunduğunuz il neresiyse ya da telefon numaranızı yazın bana ben sizi arayayım evliliğin bu kadar hızlı olmasının tek sebebi ailelerin işi hızlı tutma çabası , yazı dilinde her şeyi bir solukta anlatmak pek mümkün olmuyor dilerseniz konuşalım zira bu “sizde bir sorun var “ ithamları biraz kırıcı oluyor…
Yorumumuz için teşekkür ederim, pek tabii anne olmak istiyorum ama bu şartlarda değil…Yeni bir hayat için adımlar atılıyor , umarım her şey çok daha güzel olurKonu sahibi bu çabalarınız bir yere varmaz, vicdanen rahat olmak için elinizden geleni yapıp çözmeye çalışmışsınız ama olmuyor adamın öyle bir niyeti de yok. Şimdi umarım içiniz rahat etmiştir ve emin olun siz ona fazlasınız.
Lehinize en iyi sonuçlanacak şekilde uzatmadan anlaşmalı boşanmaya çalışın, zaten karşı tarafın da bu durumda pek uzatacağını sanmıyorum. Adamın kendine hali yok, anlattıklarınızdan kafamda pasif, hareket edemeyen, hayatın sorumluluğunu alamayan biri canlandı. Siz anne olmak ister misiniz? Böyle bir adamdan baba olursa vay o çocuğun haline..
Kendinize güzel bir hayat kurarsınız.