Evliliğim normal mi sizce ne yapmalıyım ???

Bu şekilde bir evliliği devam ettirmen çok zor. Ben senin yerinde olsaydım eğer seviyorsam ciddi bir şekilde sorunları düzeltmek için çabalamazsa bu evliliğin biteceğini gösterirdim ona. Blöf yapabilirsin mesela. Annenlerin yanına gidebiliyorsan git tedavi olmayı da barışma şartı olarak sun.

Eğer ki sevmiyorsan ve devam edemeyeceğini düşünüyorsan çocuk gibi bağlayıcı başka şeyler olmadan bitir bence. Ayrılma gibi konularda ne kadar erken karar verirsen senin için de karşı taraf için de o kadar iyi olur.
 
Siz benim ilk evliliğimi anlatmışsınız resmen. Bu tip birinin düzelmesini beklemeyin çünkü asla düzelmiyorlar. Vicdan da yapmayın çünkü ne insanlar görüyoruz ; çabalıyorlar , kendilerini geliştiriyorlar... eşiniz çaba da göstermiyor anladığım kadarıyla. Evlilik paylaşmaktır ama bu insanlar için sadece kendi dünyaları var ve oraya kimseyi dahil etmek istemiyorlar. Ben birkaç ay tahammül edebildim. Sonra 1 senenin dolmasını bekledim. Üzerimden öyle bir yük kalkmıştı ki yaşadığımı hatırladım. Sürekli bir insanı düzeltmeye çalışmak , kontrol altında tutmaya çalışmak cidden çok zor bir şey ve kendi hayatınıza yaptığınız bir haksızlık... Lütfen kendinize bunu yapmayın.
 
Evliliğin bitmesinde bir beis görmüyor zaten şu var ki istemediği bir şeyi ona asla yaptıramazsın…Naz,trip,anne evine gitme,ailesi ile konuşma her şeyi denedim, ailesi de sözünü geçiremiyor ki ben anlamadım.Bir şeyin kafasına yatması için uzun zaman uğraşacaksın çok zaman da neyi yapmaması gerektiğini söylersen gidip tam tersini yapar,bir ara evde reis olduğunu hissettir dediler “sen bilirsin kocacım “ modlarında dolaştım fikirlerimin o zaman da pek bir önemi olmadı yine kendi bildiğini okudu başka zamanlar da…En iyi yaptığı şey kaçmak…Sorjn mu var ya son ses film açar onunla ilgilenir ya da yatar yatakta acı çeker günlerce buna acı çekerek kafa yorar ve ben bu süreçte kendimi evde fazlalık gibi hissediyorum…Psikoz teşhisinden tedavi görmüş elektromanyetik vs, hadi diyorum onda iyileşti , kendi ifadesiyle iyileştiğini düşündüğü için bana anlatmadı vazgeçeceğimden korktu felan,ama başka başka mücadele etmem gereken o kadar çok şey bırakıyor ki bana…İnsanı ilişkiler en minimum düzeyde,evden başka hiç bir yerde rahat etmiyor , sürekli insanların içinde sıkıldığını ifade ediyor,ihtiyaç ya da gerekli olan hiç bir şeye “tamam ben şimdi hallederim “ dediğini duyamazsınız onu önce gündemine alır üç gün evirir çevirir kafasında…Değişmez doğruları var,istemediği bir şeye ikna edemezsiniz,kendisine karışılmasını pek istemez kimse onu istemediği bir şeye zorlayamaz ama o sahibine sormadan eşyasını alıp imha etme hakkını kendinde görür vs vs hasta mı sinsi mi cimri mi ben daha çözemedim
 
Kıymetli yorumunuz için çok teşekkür ederim…En son şöyle bir olay yaşadık orda bende ipler koptu zaten, ailemden biri vefat etti ve onun mevlit merasimi olacaktı teravihten sonra…Evleri bize 10 dk araba ile.Eşimi sabahtan aldım karşıma,” bak Ahmet ‘ciğim, bugün akşam mevlit var, ben yardım için erken gideceğim,akşam iftarla başlıyor.Kök ailemden çoğu kişi orda olacak ve bizim ailemiz bildiğin üzere biraz gelenekçi,bana herkes seni sorar nerde der ve ben insanlara bahane uydurmak zorunda kalmak istemiyorum…Sıkıldığını söylüyorsun bak ister iftara gel,o zaman bir aaat oturur kalkarız ama olmaz dersen beni almaya gel,geldiğinde yarım saat bir saat ötürü kalkarız hem de beni büyük bir yükten kurtarmış olursun…Ahmet ben bunu bir düşüneyim dedi çıktı iki aaat hava aldı geldi,geldiğinde sanki hiç böyle bir şey konuşmamışım gibi geçti pc başına oyun oynuyor,gittim dedim kararın nedir,bilmiyorum akşam bakacağız dedi,dedim Ahmet üç gün sonrasından bahsetmiyoruz bana bir şey de ki ona göre şekil alayım,böyle bir acı çeker gibi kıvranıyor felan…Ben seni bırakırım dedi,dedim bak nolur kurban olayım beni zor durumda bırakma,madem 9 da almaya gel bi çay içersin gideriz çünkü kapıdan dönüp gitmen hoş olmaz…

Saat 9 oldu,9:30 oldu ben bekliyorum Ahmet gelecek…Aradım nerdesin diye, iş için belge hazırlaması lazımmış,onları hazırlıyormuş,ben orda beni bırakacak birisi varsa ondan rica edeyimmiş,falan…Benim kocam haftada 2.5gün çalışıyor ve belgeyi hazırlayacak o anı bulmuş…Bahane…

Yükseldim,çok yorgunum elindekini bırak gel oturmazsın gideriz dedim,telefon suratıma kapandı.bir saat oldu Ahmet yine yok,aradım,işte sen 11:30 gibi bekle ben geleceğim,diyorum ki kocacım bak yorgunum,sen orda boş dururken buradaki insanlara beni bırakın diye dilim kalkmaz etme eyleme…Bekliyorum hala gelecek,birisi dedi artık kızım ben seni bırakayım,dedim sağol amca,giderken de aradım nerdesin diye,şimdi hazırlanıp çıkacakmış…Dedim gelme.Eve büyük bir öfkeyle girdim anlaşılmama öfkesi sahiplenilmeme öfkesi ve bana dediği ne oldu :belgeler gelmemek için bahanem oldu hem madem seni bırakacak biri vardı niye bana o kadar ısrar ediyorsun
 
Adamın bu davranışları hastalık dışında huyundan da kaynaklı bence. Benzer şeyi iş yerinde de sergilemesi lazım ki kimse böyle bir durumu alttan alamaz. Çoktan kovulurdu. Düzelir mi diye uğraşmayın. Boşayın gitsin.
 
Bizi bu adamla bir arkadaş tanıştırdı daha doğrusu komşumun oğlunun ailesinin komşusu bunlar…Tanışma/görüşme esnası bende “ay ne kadar nahif “ cümleleri kurdurdu işte eşya konusunda çok tartıştık ben o zaman yüzük atacaktım koltuk tk alalım diyorum köşe tk yeter diyo yemek masası lazım diyorum orta sehpa masa oluyor diyo baya cebelleştim ben fazla da bişey istemiyorum he bir evde olması gereken neyse o, sonra ben bir gün dedim olmayacak böyle biz seninle şu aşamada bile uzlaşmıyoruz ki…Sonra düşünmüş taşınmış “tamam sen haklısın,bir şeyi niyete koyduk bozmayalım,tamam sen nasıl istersen öyle olsun “…Bu şekilde geçti, o zaman eşyaları felan alırken müdahale etmedi sonra ama şimdi anlıyorum ki çok zor tutmuş kendini bu konuda bu cimrilikle alakalı değil mantığı farklı işliyor çoğu şeyi gereksiz görüyor “ben her şeyi en asgari düzeyde yaşıyorum,yaşamak için yaşıyorum “cümlesine şahit oldum defalarca
 
Bu konuda fikrim şu , eğer benim istediğim bir şeyi yaparsa bu konuda artık hep ben onu ona yaptırabilecekmişim gibi düşündüğünü ve böyle düşünmemi istemediği için yapabileceği varsa da sırf sonra yine aynı şeyi yapmak durumunda kalmamak için isteyerek yapmadığını düşünüyorum…Hani çocuk eğitiminde vardır ya ağlasa da sızlasa da hayır hayırdır yoksa çocuk bunu suistimal eder,öyle geliyor bence ona ama bilinmesi lazım ki ben bir çocuk değilim ve bir evliliğin içindeyiz eğitimin değil
 
Çok üzüldüm gerçekten mevzusu olmayacak kadar ufak şeyler için kendinizi bu kadar yıpratıyor olmanıza...sağlıklı düşünebilen biri zaten kendiliğinden gelir başsağlığı dilemeye. Böyle insanlar bulunduğu ortamda enerji bırakmaz.Kimsenin ne dediğini umursamayın. ayrılın , sizi eleştirecek olan herkes mutlu mutlu evlerinde otururken bu kişinin kahrını çeken siz olacaksınız. Değer mi gerçekten ? Ben de başta düşünmüştüm birkaç ay yaşadığım evlilik için boşanmış biri olacağım diye ama bunlar doğal şeyler. Evlenmek kadar boşanmak da doğaldır.
 
o dediğim diziyi izleyin lütfen. dediğimi anlayacaksınız kesinlikle boşanın
 
İster rahatsızlık ister huy temelli olsun benim muhatabım yapıcı değil…”Ben böyleyim beni böyle kabul et “ nokta…Ve tüm çabası beni bu yönde zorlamak yani bana değişmeyeceğini ya da benim isteklerime büyük oranda cevap vermeyeceğini anlatmak hal dili ile.Durum her ne ise ben uzman desteğini şart görüyorum ve hatta kendim destek alıyorum ama zamanı gelmiş olmasına rağmen terapiye katılmayı da reddediyor…Yapabilecek bir şeyim yok,böyle kabul edip hayatı kendi kendime yaşamam dışında ama ben böyle bir hayat yaşamak istemiyorum
 
İsteklerim derken de öyle atla deve değil he yanlış anlaşılmasın, “hadi beraber bir yere gidelim,hadi bir arkadaşa gidelim,giyim alılverişi yapacağım biraz para verir misin (intermetten al ben de bakayım ne aldığına),arkadaşın nişanına gideceğim para verir misin (nişanda para takılmaz çok istiyorsan sana bıraktığım pazar parasından tasarruf edebilirsin),babama bir selam ver beni bırakırken (bırakırım ama almaya gelmem baban bırakır ya da sen babanın arabasını alıp gelirsin dönüşte),seninle şunu yapalım (başka zaman bakarız şimdi canım istemiyor), ya bir hobi mi edinsen belki iyi gelir (ben böyle iyiyim),arkadaşın seni sordu beni hiç aramıyor diyor (ben annem babam dışında kimseyi aramıyorum ki kimse benden böyle bir beklentiye girmesin) vs vs
 
Kaçmasına falan gerek yok ki. Anlattığı adam boşandıkları andan itibaren yerinden kalkar mı kovalar mı sizce arar mı hiç? Mahkemeye bile gitmez böylesi

Konu sahibi ne çabası ne emeği düzeltmesi neyi düzelteceksiniz uğraştığınız her saniye ziyan… adam aşılmaz bir duvar. Nasıl bu yaşa gelmiş okula gitmiş işe girmiş şaşırdım doğrusu. Umarım en kısa zamanda kurtulursunuz
 
Evet kaçılmayı gerektirecek bir durum yok herkes onu rahat bıraksın kimse bir şey istemesin bir şey beklemesin onun için kâfi…

Annem de soruyor,bu adam bu işi nasıl yapıyor diye…
 
Evliliğiniz kesinlikle normal değil çok anormal eşiniz hasta malesef.
Yanlış anlamayın ama sizide çok normal bulamadım ben yazdıklarınızdan.
Adam kıyafetlerinizi yakmış daha önce hasta olup hastanede yattığını saklamış.
Her şey çok tuhaf yaşadığınız hala daha düzeltme çabası içindesiniz.
Bir önce psikolojik destek alıp boşanın bence.
Ben olsam böyle bir adamla aynı evde yaşamaya çok korkardım açıkcası.
 
Yorumunuz için teşekkür ederim ben normalim de insan bazı şeyleri yaşarken ciddiyetini anlayamıyor ya,benimki bu durum
 
çok haklısınız kim yaşamak ister ki.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…