Evliliğim bitecek bu gidişle !!Regl-anksiyete

7 aylık evlikikte 3 ay eşinden ayrı kalmak yanlış bence.ataklarınız olabilir evlendiğiniz şehirde pskatriye gitmeliydiniz annezin yanına gitmek bence yine yanlış .araya soğukluk girer.artık bu devirde panik atak hastası yaşamayan yok gibi bişey.
 
.. ankara da lüx sayılcak bi sitede yaşıyorum.. insanlar hiç mutevazi değil.. hep para muhabbeti en nefret ettiğim şey.. evimizi çok isteyerek beğenerek satın aldık.. yani baska bi eve de gidemeyiz kredisini ödüyoruz.. ama sitede ki bütün insanlar böyle değildir tabiki. Bunlar istisnadır meraklı tiplerdi zaten :) ilk evlendiğim hafta da apartmandaki 3 kadın birden direkt hoşgeldin diyip evime daldılar.. direkt eleştirilere başladılar manidar bakışlar falan.. zaten yaşları benden çokça büyüktü 45-55 yaş aralığı( denize düşen yılana sarılır diye onlarla muhabbet ediyorum arada sırada
 
Ah ah çok iyi bilirim o anksiyete ataklarını.panik atağı atlattım çok şükür anksiyete de bitti sayılır.ve tüm bunları tek başıma atlattım.tek olmak bana daha çok güç verdi.uzerine gittim bir nevi.bunu beynimin bir oyunu oldugunu ve aslında tüm korkularımin gereksiz olduğunu kabullendim.ama kolay olmadı.uzerine gitmelisin canm.ve tabiki bir psikiyatriye gitmelisin tek başına atlatamiyorsan
 
O zaman beni en çok sen anlarsın ahh ahhh eşim'in arkadası hiç yok desem yeridir kafayı işle bozmuş biri resmen... ama aksamları beni dışarı çıkarır haftasonları beraber dışarı çıkarız ... ama ankara işte!!! Bu aksam şuraya git şu aksam şuraya eeee diğer aksam nereye ? Ankara da heryer bana aynı geliyor... bu arada sorma bende çokça kilo aldım stresten yedim de yedim yedim... spora yazılmak , hobi kurslarına yazılmak bunları kesinlikle yapıcam...çünkü eşim yalnız yaşamaya alışmış.. işten eve evden işe giden bi tip bu hayatı seviyor... ama ben arkadassız yapamıyorum..
 
Psikiyatri tedavisi görüyorum şuan zaten... düzenli ilaçlarımı alıyorum... ama o kaygı hiç bitmiyor? Ankara da ne yapacağım ? Eşim işe gidicek ondan sonra ne yapacağım? Ya evde yalnız başımayken hasta olursam ? Bi tane arayacak insanım bile yok çünkü.. eşimi de iş yerinde rahatsız etmek istemiyorum.. ailemi de zaten hiç arayamam 6 saat uzaklıkta benim için üzülmelerini istemem...
 
Evlendiğim şehirde de gittim... ama işte gündüzleyin evde yapayalnız kimseyi tanımıyorum.. panikatak gibi değilde yoğun bi şekilde anksiyete kaygı oluyor.. deli dana gibi evde dolanıyorum.. eşim in işten gelmesini dört gözle bekliyorum
 
Bu arada seni tebrik ederim... ne güzel başarmıssın...
 
Sadece kaygı hissi mı var atakta geciriyormusun.
 
Panikatağı engelleyebiliyorum... panikatak daha iyi ki anksiyeteden... panikatak 20 dakika sürüyor.. anksiyete günboyu...
Evet ne yazikki anksiyete daha illet ama inan atlatabilirsin.bi kere peşin hüküm verme.yani tek başıma hasta olursam gibi.sende biliyorsun ki anksiyete tamamen beyine gönderilen olumlu ya da olumsuz sinyallerle ya alevlenir ya da söner.ustune git.agla, sızla, bağır, duygularını tutma içinde.hersey olacağına varır diye düşün.kendini telkin et.bu konuda videolar izle, yürüyüş yap vs.ama asla kaçma.tum korkularınla yüzleş.gorceksin bitecek
 
Ama yine de her şeye ragmen destek almayi dusunmediniz oyle mi? Ailenizin yaninda kaldikca atlatamazsiniz!!!
 
Türkiye'nin üç büyük kentinden birinde yaşıyorsunuz ve Ankara'da da iş hobi meşgale arkadaş bulamıyorsanız kusura bakmayın da o sizin kusurunuz. Gidecek yer bulamamak nedir ben anlayamadım. En basiti devlet tiyatrolarının balesinin aylık programından dört beş tane seçer bilet alırsınız. Ben Ankara'da yıllarca yaşadım kültürün en ucuz olduğu kentlerden biridir. Atatürk kütüphanesine gitseniz hem okursunuz hem de mutlaka git gel arkadaş edinirsiniz. Siz sızlanırsanız Niğde de filan yaşayanlar ne yapsın
 
Ama yine de her şeye ragmen destek almayi dusunmediniz oyle mi? Ailenizin yaninda kaldikca atlatamazsiniz!!!
Destek aldım psikiyatriye gittim... ilaçlarımın dozunu yükseltti.. antidepresanlar bilirsiniz ki doz arttırımında çokça vucutları zorluyor... haklısın ailemin yanında kaldıkça düzelemem... ama orda da hergün ağlamaktan gözümde yaş kalmadı... baştan bu duruma eşim anlam veremiyordu... ama o da anladı artık anlayışlı davranıyor...
 
Sorunumun kökenine inecek olursam , tam olarak ailemi aşırı şekilde çok özlemem ve depresyon ve anksiyete atakları geçirmem... kalabalık yerlere giremiyorum (1-2 ay içinde gececek bu bir süreç) tiyatroyu , sinemayı ben çok severim ama şuan o tip yerlere giremiyorum.. üzerine gittim denedim.. en fazla 10 dakika durabildim... bundan 3 ay önce tiyatro sever sinemadan çıkmayan biriydim... ama şuan üstüne gitmeye çalışıyorum.. psikiyatrim de bunları yawaş yawaş atlatacağımı söylüyor.. ankara ' da iş başvurusu çokça yaptım.. hassas bir dönem yaşıyorum şuan... böyle olmasını kim ister ki?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…