Öncelikle herkese merhaba arkadaşlar ,burada çok güzel pylaşımlar oluyor ,herkes birbirinin derdine derman olmak istiyor ne güzel.
E benim de derdim var ve fikirlerinize ihtiyacım var ,ben 6 yıllık evliyim,kamuda çalışıyorum,eşim özel sektörde mühendis,tabi özel olduğu için ve başlıktanda anlayacağınız gibi ben hep yalnızım ,aslında eskiden bu kadar değildi ,bundan 1,5 yıl önce atandım ve doğuya gittim bu zaman kadar eşimin hiçbir zaman işine karışmadım mecburdu çünkü ve her zaman da dışarı çıkmıyordu,fakat ben 6 ay önce eş durumundan eşimin yanına geldim ,ama eşim değişmişti neredeyse eve hiç gelmiyor yatmaya geliyor tabi artık saat kaç olursa ve hala da aynı hep dışarıda değişir dedim bekledim ve bekliyorum ama sabrım kalmıyor artık,ben yokken dışarıya çok alışmış gerek iş yemekleri,gerek arkadaşlarıyla ,gerek tek başına takılmış ve hala öyle ,eve ne zaman geldiği belii değil neredeyse 12 den önce gelmiyor desem yeridir ,2 haftada bir olmuyor şehir dışına toplantıya gidiyor diğer hafta sonları bile mutlaka bişey çıkıyor ,arkadaşlarıyla bir yerlere gidiyor ya da dışarı çıkıyor ,ben hep yalnız kalıyorum herşeyi tek başıma yapıyorum,yemeği tek başıma yiyorum ,tek başıma geziyorum ,arkadaşlarla bazen çıkıyorum,açıkçası paylaştığımız hiçbir şey yok desem yeridir,ve üstelik alkol alıyor,bazen sarhoş oluyor ,bazen normal,ama neredeyse her gece içiyor içki içmesini sevmiyorum bana göre çok içiyor,her gün içme az iç diyorrum ama beni dinlemiyor ,önemsemiyor benim dediklerimi eskiden beri dinlemezdi zaten,ama artık daha fazla takmıyor,umursamıyor sorunca önemsediğini söylüyor ama ben bunları onda göremiyorum açıkcası,onunla çık sen de derseniz bazen çıkıyorum ama çoğu zaman teklif bile etmiyor gel diye çünkü ben çok içme diyormuşum o yüzden ee 4.5.duble olmuş doğal olarak içme artık diyebiiyorum.ilk zamanlar inanırmısınız ben eve gelmek istediğimde beni eve bırakıp tekrar gidiyordu ben de çok kızıyordum ama umursayan nerdeeee,ben böyle gitmeyeceğini, hep yalnız kaldığımı söyledim bana hep haklı olduğumu söylüyor ama hatanın çoğunun kendisinde olduğunu savunuyır ama değişmek için çabalamıyor ve ayrılalım dedim kendisi de bunu düşünmüş ,beni üzdüğünü karar vermiş ve tama dedi ben de aileme söylücem dedim ondan sonra hallederiz kabul etti her neyse bu konuşmadan bir süre sonra ben ailemin yanına gittim orda 10 gün kadar kaldım söyledim çok detaylı değil tabi aramız iyi değil dedim ki söylemesem bile beni almaya geldiğinde davranışlarından herkes anladı zaten ben söyleesem bile anlaşılacaktı(ona göre normal davranmış öyle diyor)ailem benim yanımda destek veriyor(hatta bugün aradı annem sana bişey olursa ben de ölürüm diyor AllaH korusun tek kız evladımsın diyor
sakın kavga falan etme ; güzelce ayrılın ayrılcaksanız diyor) her neyse geçenlerde yurt dışına gitti gece geldi öğleye doğru işe gitti ve gece 12 de geldi ,neymiş arkadaşlarıyla oyun oynamış yahu zaten 5 gündür görüşmüyoruz ,konuşmuyoruz arkadaş ne onları mı özledin sen dedim tabi bişey demedi,sabah yanıma geldi biraz konuştuk böylemi olacak dedim bana yine haklı olduğumu sösen ne düşünüyorsun dedim ayrılalım mı ben istemem ayrılmayı dedi ,ama böyle olmaz dedim her gece here gece yalnızım üstelik alkol alıyorsun bi tedavi ol dedim ,ben içmekten zevk alıyorum dedi.ben de en son bu konuyu bi daha açmıcam dedim ama bu şekilde devam edersen hiçbir şey demeden gerekeni yapıcam dedim oa n bişey demedi.iş ,ç,n çıktı bir süre sonra beni aradı
ayrılınca mutlu olucak mısın ben mutlu olmam dedim ayrıca ben yanlızım dediğim zaman da ee ayrılınca da yanlız kalcaksın diyor ,ben de evet mutlu olmam,evet yalnız olucam ama nerede ,ne yapıyor, saat kaç oldu gelmedi,beni umursamıyor diye düşüncelerim olmayacak dedim,bir süre sonra alışırım dedim zaten yalnızlığa alıştımm kendisi de senin kararın ne olursa uyarım dedi parayı(biraz birikmişimiz var ben yarı yarıya paylaşalım demiştim)eşyalırı düşünme onlar önemli değil dedi.Bu arada çocuğumuz yok ilk 3 yıl istemedik daha sonrada ben atanmak için uğraştım 1 yıl ayrılık falan derken bu zamana geldik,ben de gelince herşey iyi olacak çocuğumuz olur ,evimiz olur derken olana bak ,çocuk istemiyor hayatını yaşamak istiyormuş biraz daha sorumluluk istemiyor (normalda çocukları çok sever ama sadece sever olsa çocuğun bakımıyla ilgilemez öyle diyor zaten) bu arada 31 yaşındayız 35 de çocuk istiyormuş bana inat da ediyor şimdiye kadar sen istemedim şimdei ben diyor ,sanki ben bilerek istemedim işim olsun dedim önce,inatçılığı ve huysuzluğu da vardır,benim tatillerime bile takar ben çok tatil yapıyormuşum yılın yarısı çalışıyormuşum falan ee ne yapayım benim işim bu şekilde....böyle işte bayanlar sizin fikirleriniz neler...