geçenlerde yine konu açmıştım burda, ama yetmiyo bana aldığım cevaplar. 1 haftadır evliyim. 3,5 yıl flört ettik ve 4 ay önce evlenmeye karar verdik, evlendik. ona çok aşıktım, çok seviyordum. hatta en çok ben istedim evlenmeyi. evimizi tuttuk, eşyalarımızı istediğimiz gibi seçtik, evi zevkle döşedik. ailelerimiz aynı şehirde.kısacası herşey normal. ama ben şuan öyle bir bunalım geçiriyorum ki hayatımda hiç böyle olmamıştım. hem suçluluk duyuyorum neden böyle oldum diye Allah'a nankörlük ediyorum diye. çünkü ikimiz de bilgisayar mühendisiyiz hem geleceğimiz parlak hem ailelerimizin sağlığı yerinde. ama elimde değil. evlenmeden 2-3 hafta önce başladı bu sıkıntılarım. evlenmeden önce ailemle yaşadığım evi, orada onlarla vakit geçirmeyi, odamda takılmayı çok severdim. geceleri huzurla kapardım gözlerimi. tek çocuğum ve aileme çok düşkünüm. evlenmeden önce bu kadar acı çekeceğimi hiç düşünmezdim. ama öyle rahatım kaçtı ki. şimdiki evimde tek bi keyifli anım yok. sürekli ortalığı topluyorum temizlik yapıyorum yemek yapıyorum, kalan vakitlerde de oturup ağlıyorum. cinsellik yaşamıyoruz. eskiden bile gizli gizli bişiler yaşardık. şimdi hiç kalmadı. doğum kontrol hapına başladım 3 hafta önce. içinde hem depresyon yapabileceği, hem cinsel isteği kaçırabileceği yazıyormuş. ama ben sadece hapı suçlayamam. çünkü çok duygusal bi insanım ve o çok mutlu çok özgür olduğum evden ayrılmak bana çok koydu. şuan o günlerime dönmek için neler vermezdim. imzayı atarken bile pişmanlık duydum hep. birine bağlı yaşamak beni çok boğdu. bi de bu durumun sonu yok, ömrümün sonuna kadar böyle yaşamak düşüncesi dehşetle dolduruyo içimi. çok çelişkili bir durum biliyorum, ama psikolojik sorunlarım olduğu açık. son günlerde sürekli ölümü düşünüyorum, sürekli kötü şeyler düşünüyorum. hiçbişeye karşı ilgim kalmadı. şuan ailemin evine geldim eşimle tatil için. yarın dönüyorum, o eve nasıl dönücem diye kara kara düşünüyorum. hiçbişey düzelmicek gibi geliyo. pazartesi için psikolog randevusu alıcam. belki hap falan verir de düzelirim. böyle yaşamk çok zor. çok obur bi insan olmama rağmen iştahım kesildi, tuvalete gidip gidip ağlıyorum. herkes çok üzülüyo bu halime. napıcam kızlar, tecrübeli olanlar var mı bu konuda?
geçenlerde yine konu açmıştım burda, ama yetmiyo bana aldığım cevaplar. 1 haftadır evliyim. 3,5 yıl flört ettik ve 4 ay önce evlenmeye karar verdik, evlendik. ona çok aşıktım, çok seviyordum. hatta en çok ben istedim evlenmeyi. evimizi tuttuk, eşyalarımızı istediğimiz gibi seçtik, evi zevkle döşedik. ailelerimiz aynı şehirde.kısacası herşey normal. ama ben şuan öyle bir bunalım geçiriyorum ki hayatımda hiç böyle olmamıştım. hem suçluluk duyuyorum neden böyle oldum diye Allah'a nankörlük ediyorum diye. çünkü ikimiz de bilgisayar mühendisiyiz hem geleceğimiz parlak hem ailelerimizin sağlığı yerinde. ama elimde değil. evlenmeden 2-3 hafta önce başladı bu sıkıntılarım. evlenmeden önce ailemle yaşadığım evi, orada onlarla vakit geçirmeyi, odamda takılmayı çok severdim. geceleri huzurla kapardım gözlerimi. tek çocuğum ve aileme çok düşkünüm. evlenmeden önce bu kadar acı çekeceğimi hiç düşünmezdim. ama öyle rahatım kaçtı ki. şimdiki evimde tek bi keyifli anım yok. sürekli ortalığı topluyorum temizlik yapıyorum yemek yapıyorum, kalan vakitlerde de oturup ağlıyorum. cinsellik yaşamıyoruz. eskiden bile gizli gizli bişiler yaşardık. şimdi hiç kalmadı. doğum kontrol hapına başladım 3 hafta önce. içinde hem depresyon yapabileceği, hem cinsel isteği kaçırabileceği yazıyormuş. ama ben sadece hapı suçlayamam. çünkü çok duygusal bi insanım ve o çok mutlu çok özgür olduğum evden ayrılmak bana çok koydu. şuan o günlerime dönmek için neler vermezdim. imzayı atarken bile pişmanlık duydum hep. birine bağlı yaşamak beni çok boğdu. bi de bu durumun sonu yok, ömrümün sonuna kadar böyle yaşamak düşüncesi dehşetle dolduruyo içimi. çok çelişkili bir durum biliyorum, ama psikolojik sorunlarım olduğu açık. son günlerde sürekli ölümü düşünüyorum, sürekli kötü şeyler düşünüyorum. hiçbişeye karşı ilgim kalmadı. şuan ailemin evine geldim eşimle tatil için. yarın dönüyorum, o eve nasıl dönücem diye kara kara düşünüyorum. hiçbişey düzelmicek gibi geliyo. pazartesi için psikolog randevusu alıcam. belki hap falan verir de düzelirim. böyle yaşamk çok zor. çok obur bi insan olmama rağmen iştahım kesildi, tuvalete gidip gidip ağlıyorum. herkes çok üzülüyo bu halime. napıcam kızlar, tecrübeli olanlar var mı bu konuda?
hepinize içten ve yardımcı cevaplarınız için çok teşekkür ederim. evlendikten sonraki hafta pskiyatriste gittim. hem biraz konuştu hem de hafif bi antidepresan verdi. içmeye başlayalı 2 hafta olcak, çok fark var bende. yine arıyorum evimi, ailemi. ama o günlerdeki kadar depresif değilim. hatta ağlamayalı 1 hafta oldu :) ilacın etkisi sanırım. her ne kadar çoğu kişi antidepresanlara karşı olsa da, bazen hayat kurtarıcı olabiliyor böyle geçiş dönemlerinde. eğer siz de evlenince filan benim yaşadığım şeyi yaşarsanız, 6 ay gibi bir süreyle kullanmanızı tavsiye ederim. ayrıca kardeşi ölen arkadaşım, çok üzüldüm. çok haklısın, insan ailesinin sağ olduğu günlerin kıymetini bilmeli. hiçbi üzüntü ölümden beter olamaz. başın sağolsun
Bende senin gibi hissediyorum daha evlenmedim cok yakinda dugunum.salondan kacsammi filan diye dusunuyorum o derece ama yapcak bisey yok ben daha nisanliyim kimseye bunu yapamam diyorum ve gidiyorum sen evlisin bidee. Ilac kullan ben yeni basladim insallah ise yarar bide sen ayni sehirdesin ben kucucuk bi sehre gitcem ailemsiz( suan kendimi goruyorum sende bende yazcam buraya kesin boyle seyler. Evlilik zaten berbat. Sirf evlenmeye meraklilar yuzunden yas geldimi evlenmek zorunda gibi hissedioruz kendimizi. Cok aptalca hepsi ( Allah su mubarek gunlerde yardimcimiz olsun.
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
geçenlerde yine konu açmıştım burda, ama yetmiyo bana aldığım cevaplar. 1 haftadır evliyim. 3,5 yıl flört ettik ve 4 ay önce evlenmeye karar verdik, evlendik. ona çok aşıktım, çok seviyordum. hatta en çok ben istedim evlenmeyi. evimizi tuttuk, eşyalarımızı istediğimiz gibi seçtik, evi zevkle döşedik. ailelerimiz aynı şehirde.kısacası herşey normal. ama ben şuan öyle bir bunalım geçiriyorum ki hayatımda hiç böyle olmamıştım. hem suçluluk duyuyorum neden böyle oldum diye Allah'a nankörlük ediyorum diye. çünkü ikimiz de bilgisayar mühendisiyiz hem geleceğimiz parlak hem ailelerimizin sağlığı yerinde. ama elimde değil. evlenmeden 2-3 hafta önce başladı bu sıkıntılarım. evlenmeden önce ailemle yaşadığım evi, orada onlarla vakit geçirmeyi, odamda takılmayı çok severdim. geceleri huzurla kapardım gözlerimi. tek çocuğum ve aileme çok düşkünüm. evlenmeden önce bu kadar acı çekeceğimi hiç düşünmezdim. ama öyle rahatım kaçtı ki. şimdiki evimde tek bi keyifli anım yok. sürekli ortalığı topluyorum temizlik yapıyorum yemek yapıyorum, kalan vakitlerde de oturup ağlıyorum. cinsellik yaşamıyoruz. eskiden bile gizli gizli bişiler yaşardık. şimdi hiç kalmadı. doğum kontrol hapına başladım 3 hafta önce. içinde hem depresyon yapabileceği, hem cinsel isteği kaçırabileceği yazıyormuş. ama ben sadece hapı suçlayamam. çünkü çok duygusal bi insanım ve o çok mutlu çok özgür olduğum evden ayrılmak bana çok koydu. şuan o günlerime dönmek için neler vermezdim. imzayı atarken bile pişmanlık duydum hep. birine bağlı yaşamak beni çok boğdu. bi de bu durumun sonu yok, ömrümün sonuna kadar böyle yaşamak düşüncesi dehşetle dolduruyo içimi. çok çelişkili bir durum biliyorum, ama psikolojik sorunlarım olduğu açık. son günlerde sürekli ölümü düşünüyorum, sürekli kötü şeyler düşünüyorum. hiçbişeye karşı ilgim kalmadı. şuan ailemin evine geldim eşimle tatil için. yarın dönüyorum, o eve nasıl dönücem diye kara kara düşünüyorum. hiçbişey düzelmicek gibi geliyo. pazartesi için psikolog randevusu alıcam. belki hap falan verir de düzelirim. böyle yaşamk çok zor. çok obur bi insan olmama rağmen iştahım kesildi, tuvalete gidip gidip ağlıyorum. herkes çok üzülüyo bu halime. napıcam kızlar, tecrübeli olanlar var mı bu konuda?
aynı şeyleri bnde yaşadım canım merak etme yanlız değilsin.hemde aileme 5 dklık bi mesafede olduğum halde.6 ay boyunca evine alışamıyosun.ailene yaptığın şeyler aklına geliyo moralin bozuluyo.bunlar geçici tabiki daha çok yeni.doğum kontrol hapını hemen bırak eşin korunsun.hormonal dengen bozulmuş muhtemelen o yüzden ağlama geliyo.hormonlarda bi taraf hormon az geldiğinde mesela progesteron hormonu az kalırsa ağlama krizleri geliyomuş doktor söledi banada.yeni bi hayat alışırın 6 ay.çalışıyosan işine adapte ol.çalışmıyosanda kendne bi hobi bul.yanlızlık çok moral bozucu.
aynen cnm, evde biriyle yaşıyorum ama sanki yalnızım gibi hissediyorum. bizim de aramız 5 dk olsa belki birazcık daha kolay olurdu. ama baya uzakben de zaten evime gidemiyorum görünce kötü olcam diye. annemleri çağırıyorum o yüzden. peki sen şimdi alıştın mı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?