• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

evlendim depresyondayım

daha cok yenisiniz .. :ssz:
evliliğinizin tadını çıkarın .. :51:
 
geçenlerde yine konu açmıştım burda, ama yetmiyo bana aldığım cevaplar. 1 haftadır evliyim. 3,5 yıl flört ettik ve 4 ay önce evlenmeye karar verdik, evlendik. ona çok aşıktım, çok seviyordum. hatta en çok ben istedim evlenmeyi. evimizi tuttuk, eşyalarımızı istediğimiz gibi seçtik, evi zevkle döşedik. ailelerimiz aynı şehirde.kısacası herşey normal. ama ben şuan öyle bir bunalım geçiriyorum ki hayatımda hiç böyle olmamıştım. hem suçluluk duyuyorum neden böyle oldum diye Allah'a nankörlük ediyorum diye. çünkü ikimiz de bilgisayar mühendisiyiz hem geleceğimiz parlak hem ailelerimizin sağlığı yerinde. ama elimde değil. evlenmeden 2-3 hafta önce başladı bu sıkıntılarım. evlenmeden önce ailemle yaşadığım evi, orada onlarla vakit geçirmeyi, odamda takılmayı çok severdim. geceleri huzurla kapardım gözlerimi. tek çocuğum ve aileme çok düşkünüm. evlenmeden önce bu kadar acı çekeceğimi hiç düşünmezdim. ama öyle rahatım kaçtı ki. şimdiki evimde tek bi keyifli anım yok. sürekli ortalığı topluyorum temizlik yapıyorum yemek yapıyorum, kalan vakitlerde de oturup ağlıyorum. cinsellik yaşamıyoruz. eskiden bile gizli gizli bişiler yaşardık. şimdi hiç kalmadı. doğum kontrol hapına başladım 3 hafta önce. içinde hem depresyon yapabileceği, hem cinsel isteği kaçırabileceği yazıyormuş. ama ben sadece hapı suçlayamam. çünkü çok duygusal bi insanım ve o çok mutlu çok özgür olduğum evden ayrılmak bana çok koydu. şuan o günlerime dönmek için neler vermezdim. imzayı atarken bile pişmanlık duydum hep. birine bağlı yaşamak beni çok boğdu. bi de bu durumun sonu yok, ömrümün sonuna kadar böyle yaşamak düşüncesi dehşetle dolduruyo içimi. çok çelişkili bir durum biliyorum, ama psikolojik sorunlarım olduğu açık. son günlerde sürekli ölümü düşünüyorum, sürekli kötü şeyler düşünüyorum. hiçbişeye karşı ilgim kalmadı. şuan ailemin evine geldim eşimle tatil için. yarın dönüyorum, o eve nasıl dönücem diye kara kara düşünüyorum. hiçbişey düzelmicek gibi geliyo. pazartesi için psikolog randevusu alıcam. belki hap falan verir de düzelirim. böyle yaşamk çok zor. çok obur bi insan olmama rağmen iştahım kesildi, tuvalete gidip gidip ağlıyorum. herkes çok üzülüyo bu halime. napıcam kızlar, tecrübeli olanlar var mı bu konuda?

canım hayatında her şey yolunda gidiyor dertsiz başını dertlendirme lütfen
dediğin gibi anan baban sağ sevdiğin adamla evlenmişsin daha ne olsun
bak üzüldüm şimdi böyle olmana neden biliyor musun
böyle insanların kendinden örnek vermesini de sevmem ama
benim canımdan çok sevdiğim kardeşim vefat etti ve ben bu hayatta artık istesem de çok mutlu olamıyorum
sevdiğim adamla evleneceğimde bile hep gözümde yaş olacak kardeşim de göreydi burda olaydı diye
gelinlik giydiğimde de gözümde yaş olacak kardeşim giyemedi beni de böyle göremedi diye
belki anne olacağım yine gözümde yaş olacak kardeşim göremedi diye

ya hayatında ailen hayatta sağ olduğu sürece nolur hayatını yaşa be canım

cinsellik konusunda da şöyle düşün
ya aynı ülkeyi paylaştığımız yaşıtlarımız, küçüklerimiz sevmediği adamların koynunda şu an
her gün nefret ettikleri yüzlerine bile bakmadıkları insanlarla cinsellik yaşamak zorunda kalıyor acı çekiyorlar
sen sevdiğin adamla aynı yatağa giriyorsun daha ne olsun

ev işi konusunda da, alışırsın lütfen hayatı kendine zindan etme, elbet zor olacak evin tek çocuğuyken birden evinin kadını olmak
hayatı kendine de eşine de zehir etme lütfen

hadi şöyle güzel hareketli parçalar aç da keyfin yerine gelsin
ağlama o kadar çok, ağlanacak bir şey yok hadi keyiflen :116:
 
:( Çok üzüldüm canım durumuna içim gitti. Umarım düzelirsin herşey yoluna girer. Dua et bol bol kendin için ve
Rabbine sığın.
 
Milletin eşi dövüyor , sövüyor yine de kocacım kocacım , siz daha cicim ayların da böylesiniz.
İçerlemiyorum ama çünkü ilk bir ay ben de bu durumu yaşadım , evlenene kadar annemle uyudum ,annemin kokusuna o kadar alışmışım ki geceleri anneme bir şey oldu diye uyanıyordum,geçiyor.
 
Son düzenleme:
Bendede ayni durum var, ilk haftalar aklim hep ailemdeydi.hatta bi tek benmi boyleyim diye çok ağlamistim.
Sanki onlari birakip gitmisim gibi bi psikolojiye büründüm. Evleninceye kadar çok savaş vermiştim fakat düğüne 1 ay kala ailemin yanından hic ayrılmak istemedim. Aradan aylar geçmesine rağmen hala ayni durumu yasiorum. İnşallah gecicek.

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 
Bende de Üniversite döneminde aynısı oldu.

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 
Aile evim dışında başka yerde yaşamak bana da zor geliyor hatta bu yuzden tatilleri bile sevmiyorum.kendi evimiz olsun istiyorum herkes birarada ayni duzen.bakiyorum yasitlarima daha kucuklere herkes normal ben anormal

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 
Ya hangimiz evlilik hususunda depresif degiliz ki. bekarlar evlenmek evliler bosanmak ister. anlamiyorum beklentiler mi cok yüksek yoksa egomuz mu. yoksa gördüklerimiz bizi yaniltiyor mu.. simdi senin durumun bence o kadar göreceli degil.. evlenmissin aklin bekarliginda kalmis. evliliginde güzel seyler ara veya güzel seyleri sen yap yada bunu sagla... bekarligin aklinda güzel bi hatira olarak kalsin.andikca iyi seyler hisset. ve evliliginde gelecege bak. evlilerin birinin mutsuzlugu öbürünede yansir. mutlu olmaya calis...
 
geçenlerde yine konu açmıştım burda, ama yetmiyo bana aldığım cevaplar. 1 haftadır evliyim. 3,5 yıl flört ettik ve 4 ay önce evlenmeye karar verdik, evlendik. ona çok aşıktım, çok seviyordum. hatta en çok ben istedim evlenmeyi. evimizi tuttuk, eşyalarımızı istediğimiz gibi seçtik, evi zevkle döşedik. ailelerimiz aynı şehirde.kısacası herşey normal. ama ben şuan öyle bir bunalım geçiriyorum ki hayatımda hiç böyle olmamıştım. hem suçluluk duyuyorum neden böyle oldum diye Allah'a nankörlük ediyorum diye. çünkü ikimiz de bilgisayar mühendisiyiz hem geleceğimiz parlak hem ailelerimizin sağlığı yerinde. ama elimde değil. evlenmeden 2-3 hafta önce başladı bu sıkıntılarım. evlenmeden önce ailemle yaşadığım evi, orada onlarla vakit geçirmeyi, odamda takılmayı çok severdim. geceleri huzurla kapardım gözlerimi. tek çocuğum ve aileme çok düşkünüm. evlenmeden önce bu kadar acı çekeceğimi hiç düşünmezdim. ama öyle rahatım kaçtı ki. şimdiki evimde tek bi keyifli anım yok. sürekli ortalığı topluyorum temizlik yapıyorum yemek yapıyorum, kalan vakitlerde de oturup ağlıyorum. cinsellik yaşamıyoruz. eskiden bile gizli gizli bişiler yaşardık. şimdi hiç kalmadı. doğum kontrol hapına başladım 3 hafta önce. içinde hem depresyon yapabileceği, hem cinsel isteği kaçırabileceği yazıyormuş. ama ben sadece hapı suçlayamam. çünkü çok duygusal bi insanım ve o çok mutlu çok özgür olduğum evden ayrılmak bana çok koydu. şuan o günlerime dönmek için neler vermezdim. imzayı atarken bile pişmanlık duydum hep. birine bağlı yaşamak beni çok boğdu. bi de bu durumun sonu yok, ömrümün sonuna kadar böyle yaşamak düşüncesi dehşetle dolduruyo içimi. çok çelişkili bir durum biliyorum, ama psikolojik sorunlarım olduğu açık. son günlerde sürekli ölümü düşünüyorum, sürekli kötü şeyler düşünüyorum. hiçbişeye karşı ilgim kalmadı. şuan ailemin evine geldim eşimle tatil için. yarın dönüyorum, o eve nasıl dönücem diye kara kara düşünüyorum. hiçbişey düzelmicek gibi geliyo. pazartesi için psikolog randevusu alıcam. belki hap falan verir de düzelirim. böyle yaşamk çok zor. çok obur bi insan olmama rağmen iştahım kesildi, tuvalete gidip gidip ağlıyorum. herkes çok üzülüyo bu halime. napıcam kızlar, tecrübeli olanlar var mı bu konuda?

Canım benim senin yaşadığın bu durumu bende evlendiğimde yaşadım.Evliyim evimi evim görmüyor ,anneme babama gittiğimde orası benim evim olarak geliyordu.Sen evliliğe adaptasyon problemi yaşıyorsun bu normal.Yapman gereken eşinle birlikte Bir Aile terapistine gitmen.Sorun sadece sende değil bunu bu şekilde düşünme.Bu sorun her ikinizin,Bu bunalımlı dönemlerini ancak eşinin yardımı ile atlata bilirsin.Ama emin ol geçiyor bunlar canım.Hatta öyle zaman geliyor ki annenin evinde değil kendi evinde rahat etmeye başlıyorsun.Bu ne zaman oluyor ağırlıklı çocuk sahibi olduğunda.Çocuk sahîbi ol hemen demiyorum.Zaten bu durumunla sakın olma.Önce evlilik adaptasyonunu aşman lazım.Onun için mutlaka Aile terapisti.
 
hepinize içten ve yardımcı cevaplarınız için çok teşekkür ederim. evlendikten sonraki hafta pskiyatriste gittim. hem biraz konuştu hem de hafif bi antidepresan verdi. içmeye başlayalı 2 hafta olcak, çok fark var bende. yine arıyorum evimi, ailemi. ama o günlerdeki kadar depresif değilim. hatta ağlamayalı 1 hafta oldu :) ilacın etkisi sanırım. her ne kadar çoğu kişi antidepresanlara karşı olsa da, bazen hayat kurtarıcı olabiliyor böyle geçiş dönemlerinde. eğer siz de evlenince filan benim yaşadığım şeyi yaşarsanız, 6 ay gibi bir süreyle kullanmanızı tavsiye ederim. ayrıca kardeşi ölen arkadaşım, çok üzüldüm. çok haklısın, insan ailesinin sağ olduğu günlerin kıymetini bilmeli. hiçbi üzüntü ölümden beter olamaz. başın sağolsun :(
 
hepinize içten ve yardımcı cevaplarınız için çok teşekkür ederim. evlendikten sonraki hafta pskiyatriste gittim. hem biraz konuştu hem de hafif bi antidepresan verdi. içmeye başlayalı 2 hafta olcak, çok fark var bende. yine arıyorum evimi, ailemi. ama o günlerdeki kadar depresif değilim. hatta ağlamayalı 1 hafta oldu :) ilacın etkisi sanırım. her ne kadar çoğu kişi antidepresanlara karşı olsa da, bazen hayat kurtarıcı olabiliyor böyle geçiş dönemlerinde. eğer siz de evlenince filan benim yaşadığım şeyi yaşarsanız, 6 ay gibi bir süreyle kullanmanızı tavsiye ederim. ayrıca kardeşi ölen arkadaşım, çok üzüldüm. çok haklısın, insan ailesinin sağ olduğu günlerin kıymetini bilmeli. hiçbi üzüntü ölümden beter olamaz. başın sağolsun :(

Ooo bir haftadır ağlamıyorsun ve evine evliliğe alışmaya başlamışsın. Gerçekten çok sevindim. İnşallah çok daha iyi olacak ilerleyen günlerde.
Eşinle birlikte sağlıklı, huzurlu aşk dolu günler diliyorum.

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 
Bende senin gibi hissediyorum daha evlenmedim cok yakinda dugunum.salondan kacsammi filan diye dusunuyorum o derece ama yapcak bisey yok ben daha nisanliyim kimseye bunu yapamam diyorum ve gidiyorum sen evlisin bidee. Ilac kullan ben yeni basladim insallah ise yarar bide sen ayni sehirdesin ben kucucuk bi sehre gitcem ailemsiz:(( suan kendimi goruyorum sende bende yazcam buraya kesin boyle seyler. Evlilik zaten berbat. Sirf evlenmeye meraklilar yuzunden yas geldimi evlenmek zorunda gibi hissedioruz kendimizi. Cok aptalca hepsi:(( Allah su mubarek gunlerde yardimcimiz olsun.


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 
Bende senin gibi hissediyorum daha evlenmedim cok yakinda dugunum.salondan kacsammi filan diye dusunuyorum o derece ama yapcak bisey yok ben daha nisanliyim kimseye bunu yapamam diyorum ve gidiyorum sen evlisin bidee. Ilac kullan ben yeni basladim insallah ise yarar bide sen ayni sehirdesin ben kucucuk bi sehre gitcem ailemsiz:(( suan kendimi goruyorum sende bende yazcam buraya kesin boyle seyler. Evlilik zaten berbat. Sirf evlenmeye meraklilar yuzunden yas geldimi evlenmek zorunda gibi hissedioruz kendimizi. Cok aptalca hepsi:(( Allah su mubarek gunlerde yardimcimiz olsun.


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

canım ben de seni çok iyi anlıyorum. hala tam olarak geçmedi benim. eski evimi geçtim, eski muhitimi de çok arıyorum, 24 yaşındayım 24 yıldır oradaydım, çok yabancı geliyo buralar. şehir değiştircekmişsin, bu daha da zor. ama o ilaçlar biraz olsun işe yarıyo, inşallah mutlu oluruz, ama zaman alıyo :(
 
geçenlerde yine konu açmıştım burda, ama yetmiyo bana aldığım cevaplar. 1 haftadır evliyim. 3,5 yıl flört ettik ve 4 ay önce evlenmeye karar verdik, evlendik. ona çok aşıktım, çok seviyordum. hatta en çok ben istedim evlenmeyi. evimizi tuttuk, eşyalarımızı istediğimiz gibi seçtik, evi zevkle döşedik. ailelerimiz aynı şehirde.kısacası herşey normal. ama ben şuan öyle bir bunalım geçiriyorum ki hayatımda hiç böyle olmamıştım. hem suçluluk duyuyorum neden böyle oldum diye Allah'a nankörlük ediyorum diye. çünkü ikimiz de bilgisayar mühendisiyiz hem geleceğimiz parlak hem ailelerimizin sağlığı yerinde. ama elimde değil. evlenmeden 2-3 hafta önce başladı bu sıkıntılarım. evlenmeden önce ailemle yaşadığım evi, orada onlarla vakit geçirmeyi, odamda takılmayı çok severdim. geceleri huzurla kapardım gözlerimi. tek çocuğum ve aileme çok düşkünüm. evlenmeden önce bu kadar acı çekeceğimi hiç düşünmezdim. ama öyle rahatım kaçtı ki. şimdiki evimde tek bi keyifli anım yok. sürekli ortalığı topluyorum temizlik yapıyorum yemek yapıyorum, kalan vakitlerde de oturup ağlıyorum. cinsellik yaşamıyoruz. eskiden bile gizli gizli bişiler yaşardık. şimdi hiç kalmadı. doğum kontrol hapına başladım 3 hafta önce. içinde hem depresyon yapabileceği, hem cinsel isteği kaçırabileceği yazıyormuş. ama ben sadece hapı suçlayamam. çünkü çok duygusal bi insanım ve o çok mutlu çok özgür olduğum evden ayrılmak bana çok koydu. şuan o günlerime dönmek için neler vermezdim. imzayı atarken bile pişmanlık duydum hep. birine bağlı yaşamak beni çok boğdu. bi de bu durumun sonu yok, ömrümün sonuna kadar böyle yaşamak düşüncesi dehşetle dolduruyo içimi. çok çelişkili bir durum biliyorum, ama psikolojik sorunlarım olduğu açık. son günlerde sürekli ölümü düşünüyorum, sürekli kötü şeyler düşünüyorum. hiçbişeye karşı ilgim kalmadı. şuan ailemin evine geldim eşimle tatil için. yarın dönüyorum, o eve nasıl dönücem diye kara kara düşünüyorum. hiçbişey düzelmicek gibi geliyo. pazartesi için psikolog randevusu alıcam. belki hap falan verir de düzelirim. böyle yaşamk çok zor. çok obur bi insan olmama rağmen iştahım kesildi, tuvalete gidip gidip ağlıyorum. herkes çok üzülüyo bu halime. napıcam kızlar, tecrübeli olanlar var mı bu konuda?


aynı şeyleri bnde yaşadım canım merak etme yanlız değilsin.hemde aileme 5 dklık bi mesafede olduğum halde.6 ay boyunca evine alışamıyosun.ailene yaptığın şeyler aklına geliyo moralin bozuluyo.bunlar geçici tabiki daha çok yeni.doğum kontrol hapını hemen bırak eşin korunsun.hormonal dengen bozulmuş muhtemelen o yüzden ağlama geliyo.hormonlarda bi taraf hormon az geldiğinde mesela progesteron hormonu az kalırsa ağlama krizleri geliyomuş doktor söledi banada.yeni bi hayat alışırın 6 ay.çalışıyosan işine adapte ol.çalışmıyosanda kendne bi hobi bul.yanlızlık çok moral bozucu.
 
aynı şeyleri bnde yaşadım canım merak etme yanlız değilsin.hemde aileme 5 dklık bi mesafede olduğum halde.6 ay boyunca evine alışamıyosun.ailene yaptığın şeyler aklına geliyo moralin bozuluyo.bunlar geçici tabiki daha çok yeni.doğum kontrol hapını hemen bırak eşin korunsun.hormonal dengen bozulmuş muhtemelen o yüzden ağlama geliyo.hormonlarda bi taraf hormon az geldiğinde mesela progesteron hormonu az kalırsa ağlama krizleri geliyomuş doktor söledi banada.yeni bi hayat alışırın 6 ay.çalışıyosan işine adapte ol.çalışmıyosanda kendne bi hobi bul.yanlızlık çok moral bozucu.

aynen cnm, evde biriyle yaşıyorum ama sanki yalnızım gibi hissediyorum. bizim de aramız 5 dk olsa belki birazcık daha kolay olurdu. ama baya uzak :( ben de zaten evime gidemiyorum görünce kötü olcam diye. annemleri çağırıyorum o yüzden. peki sen şimdi alıştın mı
 
Alistim canim 1 yil 3 ay oldu.ilk 6 ay kotu gecer adapte olamiyosun cok zor gecti.sonradan cok sukur alistim.suan aliscam diye ustun caba gosterme daha bocalarsin.zamanla taslar yerine oturur.
 
aynen cnm, evde biriyle yaşıyorum ama sanki yalnızım gibi hissediyorum. bizim de aramız 5 dk olsa belki birazcık daha kolay olurdu. ama baya uzak :( ben de zaten evime gidemiyorum görünce kötü olcam diye. annemleri çağırıyorum o yüzden. peki sen şimdi alıştın mı

Doktora gitmene çok sevındım çünki bazı uç noktolar varkı kendi başımıza aşamıyoruz ve bu durumlar allah korusun çok kötü sonuçlar çıkarabılıyor bi akrAbam intihar ettı üç çocugu vardı adamın sordum karısına son bir senedr sıkıntıları vardı dıyo ama hiç doktora götürmeyı akıl edememişler sürekli ilaçlara karşıyım dıyenlere kızmıyorum çünkü onlar bu durumu yaşamadıkları için anlamıyorlar ama agır depresyon geçiren insana kalkıp ilaç kulllanma doktora gitme demesınler lütfennnnnnn rica edıyorum bu işin uzmanı doktorlar siz değilsnz


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 
kızlar son durumu bildirmek için yazıyorum. evliliğe evime çok alıştım ve başka yerde rahat edemiyorum gerçekten :) derlerdi de inanmazdım :))) darısı bu sıkıntıyı bu geçiş dönemini yaşayan herkesin başına. cipralexe de burdan teşekkürler :)
 
Back
X