evlendim depresyondayım

_Joey_ · 15 Haziran 2014

geçenlerde yine konu açmıştım burda, ama yetmiyo bana aldığım cevaplar. 1 haftadır evliyim. 3,5 yıl flört ettik ve 4 ay önce evlenmeye karar verdik, evlendik. ona çok aşıktım, çok seviyordum. hatta en çok ben istedim evlenmeyi. evimizi tuttuk, eşyalarımızı istediğimiz gibi seçtik, evi zevkle döşedik. ailelerimiz aynı şehirde.kısacası herşey normal. ama ben şuan öyle bir bunalım geçiriyorum ki hayatımda hiç böyle olmamıştım. hem suçluluk duyuyorum neden böyle oldum diye Allah'a nankörlük ediyorum diye. çünkü ikimiz de bilgisayar mühendisiyiz hem geleceğimiz parlak hem ailelerimizin sağlığı yerinde. ama elimde değil. evlenmeden 2-3 hafta önce başladı bu sıkıntılarım. evlenmeden önce ailemle yaşadığım evi, orada onlarla vakit geçirmeyi, odamda takılmayı çok severdim. geceleri huzurla kapardım gözlerimi. tek çocuğum ve aileme çok düşkünüm. evlenmeden önce bu kadar acı çekeceğimi hiç düşünmezdim. ama öyle rahatım kaçtı ki. şimdiki evimde tek bi keyifli anım yok. sürekli ortalığı topluyorum temizlik yapıyorum yemek yapıyorum, kalan vakitlerde de oturup ağlıyorum. cinsellik yaşamıyoruz. eskiden bile gizli gizli bişiler yaşardık. şimdi hiç kalmadı. doğum kontrol hapına başladım 3 hafta önce. içinde hem depresyon yapabileceği, hem cinsel isteği kaçırabileceği yazıyormuş. ama ben sadece hapı suçlayamam. çünkü çok duygusal bi insanım ve o çok mutlu çok özgür olduğum evden ayrılmak bana çok koydu. şuan o günlerime dönmek için neler vermezdim. imzayı atarken bile pişmanlık duydum hep. birine bağlı yaşamak beni çok boğdu. bi de bu durumun sonu yok, ömrümün sonuna kadar böyle yaşamak düşüncesi dehşetle dolduruyo içimi. çok çelişkili bir durum biliyorum, ama psikolojik sorunlarım olduğu açık. son günlerde sürekli ölümü düşünüyorum, sürekli kötü şeyler düşünüyorum. hiçbişeye karşı ilgim kalmadı. şuan ailemin evine geldim eşimle tatil için. yarın dönüyorum, o eve nasıl dönücem diye kara kara düşünüyorum. hiçbişey düzelmicek gibi geliyo. pazartesi için psikolog randevusu alıcam. belki hap falan verir de düzelirim. böyle yaşamk çok zor. çok obur bi insan olmama rağmen iştahım kesildi, tuvalete gidip gidip ağlıyorum. herkes çok üzülüyo bu halime. napıcam kızlar, tecrübeli olanlar var mı bu konuda?

gunerseyma · 15 Haziran 2014

biz şimdi burada ne dersek diyelim seni tatmin etmez, neden psikoloğa gitmeyi denemiyorsun? tamam aileden uzaklaşmak zor bi durum da bu kadar abartacak bişey yok ki, eşin baskıcı biri mi, aileni mi göremiyorsun, sana çok mu karışıyor? insanlar neler yaşıyor, bunları düşün, hayatında herşey yolunda ne güzel

Leblebitozu19 · 15 Haziran 2014

Joey_ .!.:
geçenlerde yine konu açmıştım burda, ama yetmiyo bana aldığım cevaplar. 1 haftadır evliyim. 3,5 yıl flört ettik ve 4 ay önce evlenmeye karar verdik, evlendik. ona çok aşıktım, çok seviyordum. hatta en çok ben istedim evlenmeyi. evimizi tuttuk, eşyalarımızı istediğimiz gibi seçtik, evi zevkle döşedik. ailelerimiz aynı şehirde.kısacası herşey normal. ama ben şuan öyle bir bunalım geçiriyorum ki hayatımda hiç böyle olmamıştım. hem suçluluk duyuyorum neden böyle oldum diye Allah'a nankörlük ediyorum diye. çünkü ikimiz de bilgisayar mühendisiyiz hem geleceğimiz parlak hem ailelerimizin sağlığı yerinde. ama elimde değil. evlenmeden 2-3 hafta önce başladı bu sıkıntılarım. evlenmeden önce ailemle yaşadığım evi, orada onlarla vakit geçirmeyi, odamda takılmayı çok severdim. geceleri huzurla kapardım gözlerimi. tek çocuğum ve aileme çok düşkünüm. evlenmeden önce bu kadar acı çekeceğimi hiç düşünmezdim. ama öyle rahatım kaçtı ki. şimdiki evimde tek bi keyifli anım yok. sürekli ortalığı topluyorum temizlik yapıyorum yemek yapıyorum, kalan vakitlerde de oturup ağlıyorum. cinsellik yaşamıyoruz. eskiden bile gizli gizli bişiler yaşardık. şimdi hiç kalmadı. doğum kontrol hapına başladım 3 hafta önce. içinde hem depresyon yapabileceği, hem cinsel isteği kaçırabileceği yazıyormuş. ama ben sadece hapı suçlayamam. çünkü çok duygusal bi insanım ve o çok mutlu çok özgür olduğum evden ayrılmak bana çok koydu. şuan o günlerime dönmek için neler vermezdim. imzayı atarken bile pişmanlık duydum hep. birine bağlı yaşamak beni çok boğdu. bi de bu durumun sonu yok, ömrümün sonuna kadar böyle yaşamak düşüncesi dehşetle dolduruyo içimi. çok çelişkili bir durum biliyorum, ama psikolojik sorunlarım olduğu açık. son günlerde sürekli ölümü düşünüyorum, sürekli kötü şeyler düşünüyorum. hiçbişeye karşı ilgim kalmadı. şuan ailemin evine geldim eşimle tatil için. yarın dönüyorum, o eve nasıl dönücem diye kara kara düşünüyorum. hiçbişey düzelmicek gibi geliyo. pazartesi için psikolog randevusu alıcam. belki hap falan verir de düzelirim. böyle yaşamk çok zor. çok obur bi insan olmama rağmen iştahım kesildi, tuvalete gidip gidip ağlıyorum. herkes çok üzülüyo bu halime. napıcam kızlar, tecrübeli olanlar var mı bu konuda?

canım aynı seyleri bende yasadım hatta ben evlenmeye 3 hafta kala bu durum basladı yani pişmanlık psikolojik bunalım bende gitmeyi düsündüm hatta esime dedim götür beni diye,sorun yokken sorun cıkarmaya basladım.halbuki sevdiğim adamla evleniyordum cokta mücadele etmiştim onla evlenmek için, neden böyle oluyodu anlam veremedim düğün stresi falan.evlendik ve ben evlendiğim gün Allahım naptım ben dedim dediğin gibi yemek bulasık temizlik......neye düsdüm ben dedim.önceden kendi evimde rahattım annem yemek yapar yerdim..yemek yapmayıda bilmiyodum.ilk 1 ay zor gecti gercekten pişmanlıkla ve sasgınlıkla.kendime kızdım hep naptım diye.ama inan 1 ay sonra alıstım ve normale döndüm.alısıyosun inan.evimle ilgilendim güzel seyler aldım evime.güzel yemekler yapmaya calıstım.ve alıstık suan rayına girdi hersey.düzelecek inan bu ilk 1-2 ay zor oluyor.sonra alısıyosun.ayrıca cevrendeki herkes evlenecek herkes yuvasından ucacak ve seninde yanında olan bir esin insallah tatlı cocukların olacak.ozaman hersey dahada güzel olacak.sen evinde mutlu oldukca ailende cok mutlu olacak.bende evime gidince hala gelesim gelmiyor ama sonra eve gelince alısıyorum tekrar.herseyin tadını cıkarın ayrıca filme gidin gezin tozun evde tv izleyin mısır patlatın eve bişeyler alın.inan alısıyosunbenimde 4 ay oldu evleneli hala tam oturmadı ama alıstık birbirimize

Surrender · 15 Haziran 2014

aslında evlendıkten sonra başlamamıs bu durum...evlenmeden 2 - 3 hafta önce başlamış
keşke o ımzayı atmasaydın. sen, evlenıp evıne bakabılecek, o sorumlulugu alabılecek bırı degılsın
özgür bir insansın
böyle seylere gelemezsın...psikolojlar ılac yazmıyor, psikiyatrlar yazıyor.
daha 8 gün olmus ama kötü bır ruh halındesın, sana göre degıl evlılık
insan sevdıgı ınsanla ımza atarken nasıl mutsuz olabilir değil mi?

nnnyyy · 15 Haziran 2014

doğum kontrol hapını bırakmayı dene bence. hormonlarda yarattığı etki bazı insanları çok fazla etkiliyor.

crazy3527 · 15 Haziran 2014

Cnm aynı şeyleri bende yaşadım bende tek çocuğum bende sevdiğim insanla evlendim 6 ay boyunca çok mutsuzdum yazdığın herşeyi yaşadım ama geçti alıştım en fazla 1 yıl sonra herşey değişmiş olucak bu defa ailenin evine gittiğinde rahat edemiyceksin evinde olmak isteyeceksin istersen yardım al tabii daha kolay olur alışman ama kötümser olma bu yaşadıkların normal bence düzelicek merak etme

iPad 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

yesil_peri · 15 Haziran 2014

Joey_ .!.:
geçenlerde yine konu açmıştım burda, ama yetmiyo bana aldığım cevaplar. 1 haftadır evliyim. 3,5 yıl flört ettik ve 4 ay önce evlenmeye karar verdik, evlendik. ona çok aşıktım, çok seviyordum. hatta en çok ben istedim evlenmeyi. evimizi tuttuk, eşyalarımızı istediğimiz gibi seçtik, evi zevkle döşedik. ailelerimiz aynı şehirde.kısacası herşey normal. ama ben şuan öyle bir bunalım geçiriyorum ki hayatımda hiç böyle olmamıştım. hem suçluluk duyuyorum neden böyle oldum diye Allah'a nankörlük ediyorum diye. çünkü ikimiz de bilgisayar mühendisiyiz hem geleceğimiz parlak hem ailelerimizin sağlığı yerinde. ama elimde değil. evlenmeden 2-3 hafta önce başladı bu sıkıntılarım. evlenmeden önce ailemle yaşadığım evi, orada onlarla vakit geçirmeyi, odamda takılmayı çok severdim. geceleri huzurla kapardım gözlerimi. tek çocuğum ve aileme çok düşkünüm. evlenmeden önce bu kadar acı çekeceğimi hiç düşünmezdim. ama öyle rahatım kaçtı ki. şimdiki evimde tek bi keyifli anım yok. sürekli ortalığı topluyorum temizlik yapıyorum yemek yapıyorum, kalan vakitlerde de oturup ağlıyorum. cinsellik yaşamıyoruz. eskiden bile gizli gizli bişiler yaşardık. şimdi hiç kalmadı. doğum kontrol hapına başladım 3 hafta önce. içinde hem depresyon yapabileceği, hem cinsel isteği kaçırabileceği yazıyormuş. ama ben sadece hapı suçlayamam. çünkü çok duygusal bi insanım ve o çok mutlu çok özgür olduğum evden ayrılmak bana çok koydu. şuan o günlerime dönmek için neler vermezdim. imzayı atarken bile pişmanlık duydum hep. birine bağlı yaşamak beni çok boğdu. bi de bu durumun sonu yok, ömrümün sonuna kadar böyle yaşamak düşüncesi dehşetle dolduruyo içimi. çok çelişkili bir durum biliyorum, ama psikolojik sorunlarım olduğu açık. son günlerde sürekli ölümü düşünüyorum, sürekli kötü şeyler düşünüyorum. hiçbişeye karşı ilgim kalmadı. şuan ailemin evine geldim eşimle tatil için. yarın dönüyorum, o eve nasıl dönücem diye kara kara düşünüyorum. hiçbişey düzelmicek gibi geliyo. pazartesi için psikolog randevusu alıcam. belki hap falan verir de düzelirim. böyle yaşamk çok zor. çok obur bi insan olmama rağmen iştahım kesildi, tuvalete gidip gidip ağlıyorum. herkes çok üzülüyo bu halime. napıcam kızlar, tecrübeli olanlar var mı bu konuda?

Sen karaktee olarak ozggurlukcusun anladigm kadariyle ve tek cocuk oldugn icnde el bebek gul bebek buyudun belkide evde hic ev isi ymk vs yapmadın bilemicem bana bole bi imaj cizdin.. bu yuzdende birine bagli olmak ona hizmet etmek bir evi gecindirme sorumlulugu agir geldi sana. Ve tabi psikolojin de bozuk bi sebepten belki sen kendin farkindasindir sebebini belki de bilincatinda yatan biseydir bilemicem ama eger esin baskici biri deilse seni seviorsa sana iyi davraniorsa sende sknti var cnm. Zaten psikologa gitmeyide dusunuosun cok iyi olur senin icin rahatlarsin cnm.

Cnku severek evlenen kizlar genelde evini kurma hayalini evini istedigi gbi dizayn etme temizleme vs herseyini severek yapar. Esine yemek yapmaktan zsvk alir ozellikle evlilign ilk zamanlarinda bunlar heyecan verir yani. Senin tam tersi olmssi tuhaf baska durum var artk psikolog bu durumu cozer insllah sende kurtulursun bu bunalimdan biran once cnm

___dega___

pembeylemavi · 16 Haziran 2014

Psikiyatri ye gidip ilaç kullanmanı hiç önermiyorum en azından şimdilik çünkü daha çok yeni evlenmişsin. Herşey düzelicek mutlu bir yuvan olucak önce inan buna evinede alışacaksın hatta annenin evine gittiğinde kendi evini özleyeceksin.Yinede bir konuşup fikir almak için psikologa gidebilirsin.

laviniam · 16 Haziran 2014

Canim evli degilim ama yasadiklarini hissedebiliyorum.bence sen evliligin olumsuz yanlarini düşünme güzel yanlarina odaklan.bak biz sevgilimle evlenebilmek kendi yuvamizi kurmak kendi özgürlük alanimiza kavusmak icin ne mücadeleler veriyoruz.kalk evini toparla o alandaki tek soz sahibi sensin onu düsün istedigin gibi degisiklik yapabilirsin sonra sevdigin adama guzel yemekler yap beraber keyifle yiyin.bunlarin gecici oldugunu zamanla düzelecegini düsün.bence psikiyatra degil psikologa git ve konus sadece ilac kullanma cunku ilac seni hissizlestirecek bunu kendin basarmaya calis.bak suan senin durumunda olmak isteyen cok insan var yasadigin anin tadini cikar .annen baban hep yaninda istedigin heran gorebilirsin bukadar yipratma kendini.alismak icin istersen hergun anneni gormeye git ama aksamlari evine döndügunde evine odaklan.hayatimiz cok kisa sahip olduklarinin kiymetini bil ve toparlan canim :)

Bizmut · 17 Haziran 2014

canım ben ilk evlendiğim günden ağlamaya başladım hatta balayında bile ağladım
ağlarken duşa giriyodum bu inanılmaz rahatlatıyo insanı suyla beraber rahatlıyosun öneririm
eşim devamlı ağladığımı farketti bana yanaştı " aşkım benimle evlendiğine pişmanmısın " dedi. o an durdum şöyle bi. ben çok isteyerek evlendim hatta ilişkide en çok ben mücadele verdim.neden pişman olayım ki?
eşime döndüm hayır aşkım dedim evden ayrıldığım için boşluğa düştüm elbet düzelirim herkes nasıl alışıyo bende alışırım dedim ve eşime sarıldım. insanlara bakıyorum başka şehirlere ülkelere gelin gidiyolar ailelerini senede 1-2 ya görüyolar ya göremiyolar. onlar alışıyosa bende alışırım dedim vede alıştım şimdide hamileyim çok şükür. 10 aylık evliyim. sen daha yeni evlenmişsin emin ol geçicek.
bide ben çok gidip gelmedim ailemin yanına çünkü oraya gittikçe alışmamın zorlaştığını farkettim. inşallah hemen atlatırsın. cinselliğide düşünme artık evlisiniz zamanla oturtursunuz.herşeyin düzeleceğine inan öyle olsun

_Joey_ · 18 Haziran 2014

Bizmut .!.:
canım ben ilk evlendiğim günden ağlamaya başladım hatta balayında bile ağladım
ağlarken duşa giriyodum bu inanılmaz rahatlatıyo insanı suyla beraber rahatlıyosun öneririm
eşim devamlı ağladığımı farketti bana yanaştı " aşkım benimle evlendiğine pişmanmısın " dedi. o an durdum şöyle bi. ben çok isteyerek evlendim hatta ilişkide en çok ben mücadele verdim.neden pişman olayım ki?
eşime döndüm hayır aşkım dedim evden ayrıldığım için boşluğa düştüm elbet düzelirim herkes nasıl alışıyo bende alışırım dedim ve eşime sarıldım. insanlara bakıyorum başka şehirlere ülkelere gelin gidiyolar ailelerini senede 1-2 ya görüyolar ya göremiyolar. onlar alışıyosa bende alışırım dedim vede alıştım şimdide hamileyim çok şükür. 10 aylık evliyim. sen daha yeni evlenmişsin emin ol geçicek.
bide ben çok gidip gelmedim ailemin yanına çünkü oraya gittikçe alışmamın zorlaştığını farkettim. inşallah hemen atlatırsın. cinselliğide düşünme artık evlisiniz zamanla oturtursunuz.herşeyin düzeleceğine inan öyle olsun

çok teşekkürler cnm. ne kadar zamanda geçti senin bu duygusallığın peki?

Bizmut · 18 Haziran 2014

Joey_ .!.:
çok teşekkürler cnm. ne kadar zamanda geçti senin bu duygusallığın peki?

1-2 ay sürdü çok zorlandım ama şimdi iyiyim sende iyi olucaksın 😊

kbr61 · 18 Haziran 2014

Joey_ .!.:
geçenlerde yine konu açmıştım burda, ama yetmiyo bana aldığım cevaplar. 1 haftadır evliyim. 3,5 yıl flört ettik ve 4 ay önce evlenmeye karar verdik, evlendik. ona çok aşıktım, çok seviyordum. hatta en çok ben istedim evlenmeyi. evimizi tuttuk, eşyalarımızı istediğimiz gibi seçtik, evi zevkle döşedik. ailelerimiz aynı şehirde.kısacası herşey normal. ama ben şuan öyle bir bunalım geçiriyorum ki hayatımda hiç böyle olmamıştım. hem suçluluk duyuyorum neden böyle oldum diye Allah'a nankörlük ediyorum diye. çünkü ikimiz de bilgisayar mühendisiyiz hem geleceğimiz parlak hem ailelerimizin sağlığı yerinde. ama elimde değil. evlenmeden 2-3 hafta önce başladı bu sıkıntılarım. evlenmeden önce ailemle yaşadığım evi, orada onlarla vakit geçirmeyi, odamda takılmayı çok severdim. geceleri huzurla kapardım gözlerimi. tek çocuğum ve aileme çok düşkünüm. evlenmeden önce bu kadar acı çekeceğimi hiç düşünmezdim. ama öyle rahatım kaçtı ki. şimdiki evimde tek bi keyifli anım yok. sürekli ortalığı topluyorum temizlik yapıyorum yemek yapıyorum, kalan vakitlerde de oturup ağlıyorum. cinsellik yaşamıyoruz. eskiden bile gizli gizli bişiler yaşardık. şimdi hiç kalmadı. doğum kontrol hapına başladım 3 hafta önce. içinde hem depresyon yapabileceği, hem cinsel isteği kaçırabileceği yazıyormuş. ama ben sadece hapı suçlayamam. çünkü çok duygusal bi insanım ve o çok mutlu çok özgür olduğum evden ayrılmak bana çok koydu. şuan o günlerime dönmek için neler vermezdim. imzayı atarken bile pişmanlık duydum hep. birine bağlı yaşamak beni çok boğdu. bi de bu durumun sonu yok, ömrümün sonuna kadar böyle yaşamak düşüncesi dehşetle dolduruyo içimi. çok çelişkili bir durum biliyorum, ama psikolojik sorunlarım olduğu açık. son günlerde sürekli ölümü düşünüyorum, sürekli kötü şeyler düşünüyorum. hiçbişeye karşı ilgim kalmadı. şuan ailemin evine geldim eşimle tatil için. yarın dönüyorum, o eve nasıl dönücem diye kara kara düşünüyorum. hiçbişey düzelmicek gibi geliyo. pazartesi için psikolog randevusu alıcam. belki hap falan verir de düzelirim. böyle yaşamk çok zor. çok obur bi insan olmama rağmen iştahım kesildi, tuvalete gidip gidip ağlıyorum. herkes çok üzülüyo bu halime. napıcam kızlar, tecrübeli olanlar var mı bu konuda?

canımm ilk başta bi psikolga gtderim sonrada etkinliklere falan katıl nerde oturuyosun arkadaşın falan varmı varsa kendi aralarınızda bişeyler yapın biz mesela kkdan bi kaç arkadaş olduk geçen hafta buluştuk bu hafta sonuda buluşucaz canım

CICIBICIMELEK · 20 Haziran 2014

ah bu insan piskolojısı yokmu insanı yokyere mutsuzluga sürükleyebiliyor sana tavsiyem hayatımda iki sefer kriz atlattım tabi doktor ve ilaçlarla ilki çok kötüydü ikincisi çok çok kötüydü çünki evlendıgım zamanda yaşadım eşim çok anlayışlıydı allahtan atlattım ama 6 ay kadar ilaç kullandm çok şükür şimdi iyiyim allah kımseye yaşatmasın sana tavsiyem acilll doktora git gerçekten mutlu mantıklı düşünüp korkularından kurtarıyor seni süreklı ilaç kullan demıyorum ama evlılıgını kurtarmak için şart bu krizi atlatmak zorundasn

fernandohoze · 20 Haziran 2014

Joey_ .!.:
geçenlerde yine konu açmıştım burda, ama yetmiyo bana aldığım cevaplar. 1 haftadır evliyim. 3,5 yıl flört ettik ve 4 ay önce evlenmeye karar verdik, evlendik. ona çok aşıktım, çok seviyordum. hatta en çok ben istedim evlenmeyi. evimizi tuttuk, eşyalarımızı istediğimiz gibi seçtik, evi zevkle döşedik. ailelerimiz aynı şehirde.kısacası herşey normal. ama ben şuan öyle bir bunalım geçiriyorum ki hayatımda hiç böyle olmamıştım. hem suçluluk duyuyorum neden böyle oldum diye Allah'a nankörlük ediyorum diye. çünkü ikimiz de bilgisayar mühendisiyiz hem geleceğimiz parlak hem ailelerimizin sağlığı yerinde. ama elimde değil. evlenmeden 2-3 hafta önce başladı bu sıkıntılarım. evlenmeden önce ailemle yaşadığım evi, orada onlarla vakit geçirmeyi, odamda takılmayı çok severdim. geceleri huzurla kapardım gözlerimi. tek çocuğum ve aileme çok düşkünüm. evlenmeden önce bu kadar acı çekeceğimi hiç düşünmezdim. ama öyle rahatım kaçtı ki. şimdiki evimde tek bi keyifli anım yok. sürekli ortalığı topluyorum temizlik yapıyorum yemek yapıyorum, kalan vakitlerde de oturup ağlıyorum. cinsellik yaşamıyoruz. eskiden bile gizli gizli bişiler yaşardık. şimdi hiç kalmadı. doğum kontrol hapına başladım 3 hafta önce. içinde hem depresyon yapabileceği, hem cinsel isteği kaçırabileceği yazıyormuş. ama ben sadece hapı suçlayamam. çünkü çok duygusal bi insanım ve o çok mutlu çok özgür olduğum evden ayrılmak bana çok koydu. şuan o günlerime dönmek için neler vermezdim. imzayı atarken bile pişmanlık duydum hep. birine bağlı yaşamak beni çok boğdu. bi de bu durumun sonu yok, ömrümün sonuna kadar böyle yaşamak düşüncesi dehşetle dolduruyo içimi. çok çelişkili bir durum biliyorum, ama psikolojik sorunlarım olduğu açık. son günlerde sürekli ölümü düşünüyorum, sürekli kötü şeyler düşünüyorum. hiçbişeye karşı ilgim kalmadı. şuan ailemin evine geldim eşimle tatil için. yarın dönüyorum, o eve nasıl dönücem diye kara kara düşünüyorum. hiçbişey düzelmicek gibi geliyo. pazartesi için psikolog randevusu alıcam. belki hap falan verir de düzelirim. böyle yaşamk çok zor. çok obur bi insan olmama rağmen iştahım kesildi, tuvalete gidip gidip ağlıyorum. herkes çok üzülüyo bu halime. napıcam kızlar, tecrübeli olanlar var mı bu konuda?

Tam olarak probleminizi anlamadım
Yani cinsel sorunlar mı?
Ev işleri mi?
Eşinizle başka bir sorununuz mu var?
Yoksa sadece özgürlük kısıtlanması durumu mu?
Temel sorununuzu belirtin yardımcı olalım

korkusuzkorkak · 20 Haziran 2014

Joey_ .!.:
geçenlerde yine konu açmıştım burda, ama yetmiyo bana aldığım cevaplar. 1 haftadır evliyim. 3,5 yıl flört ettik ve 4 ay önce evlenmeye karar verdik, evlendik. ona çok aşıktım, çok seviyordum. hatta en çok ben istedim evlenmeyi. evimizi tuttuk, eşyalarımızı istediğimiz gibi seçtik, evi zevkle döşedik. ailelerimiz aynı şehirde.kısacası herşey normal. ama ben şuan öyle bir bunalım geçiriyorum ki hayatımda hiç böyle olmamıştım. hem suçluluk duyuyorum neden böyle oldum diye Allah'a nankörlük ediyorum diye. çünkü ikimiz de bilgisayar mühendisiyiz hem geleceğimiz parlak hem ailelerimizin sağlığı yerinde. ama elimde değil. evlenmeden 2-3 hafta önce başladı bu sıkıntılarım. evlenmeden önce ailemle yaşadığım evi, orada onlarla vakit geçirmeyi, odamda takılmayı çok severdim. geceleri huzurla kapardım gözlerimi. tek çocuğum ve aileme çok düşkünüm. evlenmeden önce bu kadar acı çekeceğimi hiç düşünmezdim. ama öyle rahatım kaçtı ki. şimdiki evimde tek bi keyifli anım yok. sürekli ortalığı topluyorum temizlik yapıyorum yemek yapıyorum, kalan vakitlerde de oturup ağlıyorum. cinsellik yaşamıyoruz. eskiden bile gizli gizli bişiler yaşardık. şimdi hiç kalmadı. doğum kontrol hapına başladım 3 hafta önce. içinde hem depresyon yapabileceği, hem cinsel isteği kaçırabileceği yazıyormuş. ama ben sadece hapı suçlayamam. çünkü çok duygusal bi insanım ve o çok mutlu çok özgür olduğum evden ayrılmak bana çok koydu. şuan o günlerime dönmek için neler vermezdim. imzayı atarken bile pişmanlık duydum hep. birine bağlı yaşamak beni çok boğdu. bi de bu durumun sonu yok, ömrümün sonuna kadar böyle yaşamak düşüncesi dehşetle dolduruyo içimi. çok çelişkili bir durum biliyorum, ama psikolojik sorunlarım olduğu açık. son günlerde sürekli ölümü düşünüyorum, sürekli kötü şeyler düşünüyorum. hiçbişeye karşı ilgim kalmadı. şuan ailemin evine geldim eşimle tatil için. yarın dönüyorum, o eve nasıl dönücem diye kara kara düşünüyorum. hiçbişey düzelmicek gibi geliyo. pazartesi için psikolog randevusu alıcam. belki hap falan verir de düzelirim. böyle yaşamk çok zor. çok obur bi insan olmama rağmen iştahım kesildi, tuvalete gidip gidip ağlıyorum. herkes çok üzülüyo bu halime. napıcam kızlar, tecrübeli olanlar var mı bu konuda?

Merak etmeyin geçecek, sizi çok iyi anlıyorum aynı şeyler bende de oldu çünkü. Balayımızda eşimle dolaşırken bile aklım hep ailemdeydi onlarında yanımda olmasını o kadar çok istemiştim ki anlatamam. Sürekli ağladım zavallı kocacığımda benimle birlikte çok üzüldü. Ama 1-2 ay içinde alışıyorsunuz bu duruma bi süre sonra kendi evinizden başka yerde rahat edememeye başlıyorsunuz ablam derdi de inanmazdım.

sarihperi · 24 Haziran 2014

canım evli değilim ama senin çok benzer şeklini en yakın arkadaşımda gördüm evlenmeden önceki gece bi mutsuzdu sanki zorla evlendiriyolardı ama değil yani çok normal altında bi şey arama bence çok seviyor muyum yok şu mu bu mu diye,keyif almaya bak yaptığın her şeyden senin olan şeylerden sahip olduklarından,bu süreç sana bağlı birazda evliliğin zorlukları var elbette ama ilk aylarda zehir etme kendine ve eşinle oturup konuş o senin en yakının bizden çok çok daha yakın:))

mirya07 · 24 Haziran 2014

Canım benim hayatta neler var insan nelere alışıyor bir bilsen,, geçer mutlaka zamana ihtiyacın var tabiki normal biranda hayatın değişti dert etme Allah yardımcın olsun

iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

kozmopolit · 25 Haziran 2014

Joey_ .!.:
geçenlerde yine konu açmıştım burda, ama yetmiyo bana aldığım cevaplar. 1 haftadır evliyim. 3,5 yıl flört ettik ve 4 ay önce evlenmeye karar verdik, evlendik. ona çok aşıktım, çok seviyordum. hatta en çok ben istedim evlenmeyi. evimizi tuttuk, eşyalarımızı istediğimiz gibi seçtik, evi zevkle döşedik. ailelerimiz aynı şehirde.kısacası herşey normal. ama ben şuan öyle bir bunalım geçiriyorum ki hayatımda hiç böyle olmamıştım. hem suçluluk duyuyorum neden böyle oldum diye Allah'a nankörlük ediyorum diye. çünkü ikimiz de bilgisayar mühendisiyiz hem geleceğimiz parlak hem ailelerimizin sağlığı yerinde. ama elimde değil. evlenmeden 2-3 hafta önce başladı bu sıkıntılarım. evlenmeden önce ailemle yaşadığım evi, orada onlarla vakit geçirmeyi, odamda takılmayı çok severdim. geceleri huzurla kapardım gözlerimi. tek çocuğum ve aileme çok düşkünüm. evlenmeden önce bu kadar acı çekeceğimi hiç düşünmezdim. ama öyle rahatım kaçtı ki. şimdiki evimde tek bi keyifli anım yok. sürekli ortalığı topluyorum temizlik yapıyorum yemek yapıyorum, kalan vakitlerde de oturup ağlıyorum. cinsellik yaşamıyoruz. eskiden bile gizli gizli bişiler yaşardık. şimdi hiç kalmadı. doğum kontrol hapına başladım 3 hafta önce. içinde hem depresyon yapabileceği, hem cinsel isteği kaçırabileceği yazıyormuş. ama ben sadece hapı suçlayamam. çünkü çok duygusal bi insanım ve o çok mutlu çok özgür olduğum evden ayrılmak bana çok koydu. şuan o günlerime dönmek için neler vermezdim. imzayı atarken bile pişmanlık duydum hep. birine bağlı yaşamak beni çok boğdu. bi de bu durumun sonu yok, ömrümün sonuna kadar böyle yaşamak düşüncesi dehşetle dolduruyo içimi. çok çelişkili bir durum biliyorum, ama psikolojik sorunlarım olduğu açık. son günlerde sürekli ölümü düşünüyorum, sürekli kötü şeyler düşünüyorum. hiçbişeye karşı ilgim kalmadı. şuan ailemin evine geldim eşimle tatil için. yarın dönüyorum, o eve nasıl dönücem diye kara kara düşünüyorum. hiçbişey düzelmicek gibi geliyo. pazartesi için psikolog randevusu alıcam. belki hap falan verir de düzelirim. böyle yaşamk çok zor. çok obur bi insan olmama rağmen iştahım kesildi, tuvalete gidip gidip ağlıyorum. herkes çok üzülüyo bu halime. napıcam kızlar, tecrübeli olanlar var mı bu konuda?

Canım benim bu sorununu evlilikle bağdaştırmamalısın bence çünkü ailenle birlikte de olup böyle duygusal bir dönem geçirseydin aynı şeyi evlensem düzelir miyim diye düşünerek geçirirdin. Sonuçta sen de biliyordun ailenden uzaklaşacağını yemek ve temizlik yapacağını canını sıkmaya değmez bunu eşinle paylaşmalısın ve daha önemlisi bir uzmanla görüşmeni öneririm insan boş kaldıkça düşünür, düşündükçe üzülür, üzüldükçe de neden böyleyim diye kendine boşu boşuna dert yapar sıkma tatlı canınııı bu günlerini ağlayarak ziyan etme ilerde asıl bunun için üzülürsün

e_s_r_a_001 · 25 Haziran 2014

Psikiyatriye gitmelisin

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.

evlendim depresyondayım

Guru

Üye

🌹

Nirvana

Popüler Üye

Allah'ım, ben duamı sana emanet ettim

Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

Allah sabredeni sever

Guru

Allah sabredeni sever

prensesim sadece

Popüler Üye

kader seni güldürmüyosa espriyi anlamamışsın...

Allah'ım şükürler olsun...

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency