Evimde yalnız hissediyorum

Kremkahve .!.:

Herkese merhaba. Bu yazımı okuyup tavsiye verecek olanlara şimdiden teşekkür ederim.
6 senelik evliyim 4 yaşında bir kızım var. Eşimin ailesiyle aynı binada yaşıyorum. Bir hayli kültür farklılığı var ve ayak uydurmak konusunda çabalıyorum. Yaşadığım evde kendimi özgür hissedemiyorum çünkü gelen kargolardan, gelen misafirlerden, çıktığım ve eve girdiğim saatlerden her şeyden haberleri var çünkü sürekli izliyorlar. Eşim bu konularda çok pasif kalıyor ben de saygısızlık olmaması adına idare ediyorum. Kızımın bakımıyla %95 ben ilgileniyorum. Ev işlerinin tamamı bende. 2. Üniversitemi okuyorum ve gün içinde de okula gidiyorum ve tüm işlerden kalan boş vakitlerimde ders çalışıyorum. Genelde gece.

Kendimi çok yorgun hissediyorum. Eşim işe gidiyor diye hiçbir şeyle ilgilenmiyor. Ben çalışıyorum kazanıyorum benden beklentin olmasın diyor. Eve geldiğinde yatıyor telefonu eline alıp saatlerce oynuyor ve uyuyor. Her eşyasını bir yerden topluyorum bu arada çay/kahvesini yapıp çocuğu uyutup geri kalan işleri hallediyorum ve kendimi unuttum. Hastalanıp yatak döşek yattığımda bile hizmet etmemi bekliyor çünkü hiçbir şey yapmak istemiyor. Şimdi diceksiniz ki söyle yapsın. 6 yılım ona bunları anlatmaya çalışmakla geçti. Benim annem bana iş yaptırmadı, 1 gün bile şikayet etmedi ve ben ona minnet borçluyum. Sen yapıyosun ama sürekli söyleniyorsun diyerek annesini yüceltiyor ve ondan güç buluyor. Yani yoruldum. Hevesim kalmadı. Anlatamadım, değiştiremedim. Olmadı yani. Taşa anlatsam belki anlardı da o şahıs anlamadı ne yazık ki. Şimdi de kara kara düşünüyorum, ben şu işin içinden çıkabilcek miyim yoksa kaderim buymuş deyip hizmetçilik oynamaya devam mı edicem?

Genişletmek için tıkla...

Kremkahve .!.:

Herkese merhaba. Bu yazımı okuyup tavsiye verecek olanlara şimdiden teşekkür ederim.
6 senelik evliyim 4 yaşında bir kızım var. Eşimin ailesiyle aynı binada yaşıyorum. Bir hayli kültür farklılığı var ve ayak uydurmak konusunda çabalıyorum. Yaşadığım evde kendimi özgür hissedemiyorum çünkü gelen kargolardan, gelen misafirlerden, çıktığım ve eve girdiğim saatlerden her şeyden haberleri var çünkü sürekli izliyorlar. Eşim bu konularda çok pasif kalıyor ben de saygısızlık olmaması adına idare ediyorum. Kızımın bakımıyla %95 ben ilgileniyorum. Ev işlerinin tamamı bende. 2. Üniversitemi okuyorum ve gün içinde de okula gidiyorum ve tüm işlerden kalan boş vakitlerimde ders çalışıyorum. Genelde gece.

Kendimi çok yorgun hissediyorum. Eşim işe gidiyor diye hiçbir şeyle ilgilenmiyor. Ben çalışıyorum kazanıyorum benden beklentin olmasın diyor. Eve geldiğinde yatıyor telefonu eline alıp saatlerce oynuyor ve uyuyor. Her eşyasını bir yerden topluyorum bu arada çay/kahvesini yapıp çocuğu uyutup geri kalan işleri hallediyorum ve kendimi unuttum. Hastalanıp yatak döşek yattığımda bile hizmet etmemi bekliyor çünkü hiçbir şey yapmak istemiyor. Şimdi diceksiniz ki söyle yapsın. 6 yılım ona bunları anlatmaya çalışmakla geçti. Benim annem bana iş yaptırmadı, 1 gün bile şikayet etmedi ve ben ona minnet borçluyum. Sen yapıyosun ama sürekli söyleniyorsun diyerek annesini yüceltiyor ve ondan güç buluyor. Yani yoruldum. Hevesim kalmadı. Anlatamadım, değiştiremedim. Olmadı yani. Taşa anlatsam belki anlardı da o şahıs anlamadı ne yazık ki. Şimdi de kara kara düşünüyorum, ben şu işin içinden çıkabilcek miyim yoksa kaderim buymuş deyip hizmetçilik oynamaya devam mı edicem?

Genişletmek için tıkla...

Kremkahve .!.:

Bana bir arkadaşım gelip deseydi ki aile apartmanında oturma durumum var asla! Derdim. Ama kendime vermedim o aklı. Ben biraz mantık insanıyım eşimin evi vardı ve kiraya para ödemek istemedim açıkçası. Verilen vaadler de vardı. Biraz idareten diye düşündüm ve kendi ailem gibi olur en fazla dedim. 6. Senemdeyim. Öyle saçma şeyler oluyor ki burada ufkum açıldı. İçimden bi şeytan çıkıcak az kaldı.

Genişletmek için tıkla...

Kremkahve .!.:

Herkese merhaba. Bu yazımı okuyup tavsiye verecek olanlara şimdiden teşekkür ederim.
6 senelik evliyim 4 yaşında bir kızım var. Eşimin ailesiyle aynı binada yaşıyorum. Bir hayli kültür farklılığı var ve ayak uydurmak konusunda çabalıyorum. Yaşadığım evde kendimi özgür hissedemiyorum çünkü gelen kargolardan, gelen misafirlerden, çıktığım ve eve girdiğim saatlerden her şeyden haberleri var çünkü sürekli izliyorlar. Eşim bu konularda çok pasif kalıyor ben de saygısızlık olmaması adına idare ediyorum. Kızımın bakımıyla %95 ben ilgileniyorum. Ev işlerinin tamamı bende. 2. Üniversitemi okuyorum ve gün içinde de okula gidiyorum ve tüm işlerden kalan boş vakitlerimde ders çalışıyorum. Genelde gece.

Kendimi çok yorgun hissediyorum. Eşim işe gidiyor diye hiçbir şeyle ilgilenmiyor. Ben çalışıyorum kazanıyorum benden beklentin olmasın diyor. Eve geldiğinde yatıyor telefonu eline alıp saatlerce oynuyor ve uyuyor. Her eşyasını bir yerden topluyorum bu arada çay/kahvesini yapıp çocuğu uyutup geri kalan işleri hallediyorum ve kendimi unuttum. Hastalanıp yatak döşek yattığımda bile hizmet etmemi bekliyor çünkü hiçbir şey yapmak istemiyor. Şimdi diceksiniz ki söyle yapsın. 6 yılım ona bunları anlatmaya çalışmakla geçti. Benim annem bana iş yaptırmadı, 1 gün bile şikayet etmedi ve ben ona minnet borçluyum. Sen yapıyosun ama sürekli söyleniyorsun diyerek annesini yüceltiyor ve ondan güç buluyor. Yani yoruldum. Hevesim kalmadı. Anlatamadım, değiştiremedim. Olmadı yani. Taşa anlatsam belki anlardı da o şahıs anlamadı ne yazık ki. Şimdi de kara kara düşünüyorum, ben şu işin içinden çıkabilcek miyim yoksa kaderim buymuş deyip hizmetçilik oynamaya devam mı edicem?

Genişletmek için tıkla...

Borellus80 .!.:

Aile apartmanında oturmayı neden kabul ettiniz? Böyle aile apartmanında oturupta mutlu olan kimseyi görmedim, ayrıca sizin gibi donanımlı biri niye böyle bir hanzo ile evli?

Genişletmek için tıkla...

Kremkahve .!.:

Herkese merhaba. Bu yazımı okuyup tavsiye verecek olanlara şimdiden teşekkür ederim.
6 senelik evliyim 4 yaşında bir kızım var. Eşimin ailesiyle aynı binada yaşıyorum. Bir hayli kültür farklılığı var ve ayak uydurmak konusunda çabalıyorum. Yaşadığım evde kendimi özgür hissedemiyorum çünkü gelen kargolardan, gelen misafirlerden, çıktığım ve eve girdiğim saatlerden her şeyden haberleri var çünkü sürekli izliyorlar. Eşim bu konularda çok pasif kalıyor ben de saygısızlık olmaması adına idare ediyorum. Kızımın bakımıyla %95 ben ilgileniyorum. Ev işlerinin tamamı bende. 2. Üniversitemi okuyorum ve gün içinde de okula gidiyorum ve tüm işlerden kalan boş vakitlerimde ders çalışıyorum. Genelde gece.

Kendimi çok yorgun hissediyorum. Eşim işe gidiyor diye hiçbir şeyle ilgilenmiyor. Ben çalışıyorum kazanıyorum benden beklentin olmasın diyor. Eve geldiğinde yatıyor telefonu eline alıp saatlerce oynuyor ve uyuyor. Her eşyasını bir yerden topluyorum bu arada çay/kahvesini yapıp çocuğu uyutup geri kalan işleri hallediyorum ve kendimi unuttum. Hastalanıp yatak döşek yattığımda bile hizmet etmemi bekliyor çünkü hiçbir şey yapmak istemiyor. Şimdi diceksiniz ki söyle yapsın. 6 yılım ona bunları anlatmaya çalışmakla geçti. Benim annem bana iş yaptırmadı, 1 gün bile şikayet etmedi ve ben ona minnet borçluyum. Sen yapıyosun ama sürekli söyleniyorsun diyerek annesini yüceltiyor ve ondan güç buluyor. Yani yoruldum. Hevesim kalmadı. Anlatamadım, değiştiremedim. Olmadı yani. Taşa anlatsam belki anlardı da o şahıs anlamadı ne yazık ki. Şimdi de kara kara düşünüyorum, ben şu işin içinden çıkabilcek miyim yoksa kaderim buymuş deyip hizmetçilik oynamaya devam mı edicem?

Genişletmek için tıkla...