Evlendikten sonra ailesine yakın oturmak istemiyorum

Merhabalar, söze nasıl başlayacağımı tam bilmiyorum, ancak annemle bu tür konuları konuşmaya çekindiğim için fikirlerinizi, önerilerinizi bekliyorum, kendimi çok zor durumda hissediyorum.
23 yaşındayım, master öğrencisiyim, ailemden ayrı şehir dışında kalıyorum, henüz kazancım yok, yaklaşık 4,5 senelik bir ilişkim var, ilk başlarda uzun mesafe ilişkisi olarak başlayan şimdi hergün görüştüğümüz erkek arkadaşımı hala ilk günkü gibi seviyorum. Erkek arkadaşım da masterını, askerliğini yaptı, iyi bir şirkette çalışıyor, kazancı ve çalışma şartları bana göre iyi olmasına rağmen kendisi bazen memnun olmadığını söylüyor, kpss ile devlete kadroya geçmeyi düşünüyor.
Neyse, bundan yaklaşık 2 sene önce henüz ikimiz de öğrenciyken, annemi babamı karşıma alıp onlarla konuştum, erkek arkadaşımla tanıştırmak istediğimi söyledim, ancak, o zaman annem tanışma mevzusu için çok erken olduğunu söyledi, ben de onu dinledim haklı buldum ve bu konuda ısrar etmedim, hatta annemle ailesiyle çok içli dışlı olmamak için tanışmamam gerektiği konusunda konuştuk ama ben o zaman çoktan sevdiğim adamın ailesiyle tanışmıştım ve bunu anneme söyleyemedim. Babam biraz daha önyargıyla yaklaştı olaya ve arada kültür farkından dolayı sorun olacağını, çok üzüleceğimi söyledi ve orada kapandı konu(biz trakyalıyız, sevgilim ve ailesi ise antepli ve ailelerin eğitim seviyeleri arasında da fark var).
Lisans öğrencisiyken (erkek arkadaşımın ailesi ile aynı şehirdeyiz buarada) yurtta kalıyordum ve annesi beni sürekli evlerine davet ediyordu, fırsat buldukça gidiyorum ben de, sağolsun çok güzel yemeklerini yedim, kendi kızları gibi seviyordu beni de hakkını yiyemem bu konuda. Hatta tanışma mahiyetli ilk gidişimde <gerçekten çok utanarak gittim tahmin edersiniz mutlaka> sanki konuya komşuya özellikle haber verilmiş gibi kapı susmadı neredeyse, gelen kişi kapıdan bakıp kikirdiyor filan ben daha da geriliyorum. Her neyse bu şekilde sık sık gittim geldim 2 yıl içerisinde ve beni komşular da tanıyordu artık.
Ancak 1 hafta süreli bir yurt tadilatı sırasında kış mevsimi de olduğu için sevgilimin annesinde kaldım 4 gün boyunca (annesinde kaldım derken sevgilimin babası memleketlerine gitmişti, erkek arkadaşım da askerdeydi, evde sadece annesi ve kızkardeşi vardı) ancak benim kafamdaki soru işaretleri de bu dönemde patlak vermeye başladı. Şöyle ki birincisi ilerde çocuğunuz olursa ben bu ismi çok severim bunu koyarsınız, bide dedesini adını eklersiniz gibi ciddi ilişkileri yoklama amaçlı muhabbetler dönüyordu, ikinci olay da; evden çıkmak için üstümü giyinirken odanın kapısında erkek arkadaşımın annesini beni izlerken gördüm ve tarif edemeyeceğim şekilde çok utandım, beni izlemek için bir hakkının olmadığını düşündüm ve bunu yüz ifademle belli ettiğimi düşünüyordum ve o aşamada anladımki annem çok haklıymış. Ben o zamandan sonra sözlerinin arasında hep bir kasıt aramaya başladım, lafları ilk zamanlarki gibi sıcak gelemiyordu bana, gidip gelmelerimi seyrekleştirirsem daha iyi olur diye düşündüm, bu sefer gönül koymalar başladı. Bir süre sonra sevgilim askerden geldi bu konuları hiç konuşmadım ama eskisi kadar gidip gelmediğim onun da dikkatinden kaçmadı. Derken mezun olduk, mastera başladım, bu sefer okula yakın bir ev tuttum, erkek arkadaşımın ailesine kötü şeyler düşünmemeleri için ev tuttugumu söylemedik, okul ve işten arta kalan vakitler dahilinde erkek arkadaşımla daha çok başbaşa zaman geçirmeye başladık. Erkek arkadaşımın bende kaldığı zamanlar da oldu, biz 4.5 yıllık sevgililik dönemimizde hiç tartışmadık, ben çok gerildiğimi hissediyordum ve ayrılma kararı aldığımı söyledim, ailelerimizin anlaşamayacağından, geleceğe dair isteklerimizin farklı oluşundan, aramızdaki şeyin sevgi değil de acaba artık alışkanlığa mı doğru yöneldiğinden bahsettim, annesini, yukarıda yazdığım nedeni de söyleyip, sevmediğimi söyledim-buarada ben onun annesiyle ilgili arasının açılmasını ve ya bana sen haklısın demesini beklemiyordum zaten biz birbirimize herşeyi anlatırdık birbirimizden gizlimiz saklımız olmazdı- ayrıldık ama ikimiz de üzüldük, yaklaşık 1 aylık bir ayrılığın ardından yeniden deneme kararı aldık, ancak tamiri mümkün olmayan şeyler vardı tabikii de annesini sevmediğini yüzüne söylemiştim, bu yüzden kırgındı ve ne zaman bi konu hakkında tartışsak sonuç illaki buraya bağlanıyor, yanlış yaptığımı kabul ediyorum ancak yalan söylemedim ona karşı bu konuda başım dik...
Her neyse gene bir tartışmanın ardından tavır alıp 1 gün boyunca görüşmedik, ben de bu süre dahilinde sosyal platform hesabından mesajlarını inceledim, yakın arkadaşlarıyla yaptığı bir muhabbeti tesadüfen gördüm ve kanım dondu, ben erkek arkadaşıma kendimden daha çok güvenirdim ama en nihayetinde o da bir erkek, ve erkek erkeğe gittikleri tatilde neler yaptıklarını filan okudum, biz normalde tatil süresince hep telefonda görüştük ama bana söyledikleri orada yazdıklarıyla ne yazıkki aynı şeyler değilmiş. Ben de sanıyorumki ne güzel anlaşan bir çiftiz, herşeyi konuşabiliyoruz. Ben bunu sonradan öğrenince çok ama çok sinirlendim, gemileri yaktım neredeyse. 1 hafta kadar bir süre beni ikna etmeye çalıştı böyle birşey olmadığına. Arkadaşlarıyla görüştürdü ve hepsi ego tatminiymiş erkek camiasında. En sonunda inanmış gibi yaptım, ama bana yapılmış bir saygısızlık vardı neticede muhabbet ettiği arkadaşlar da benim varlığımdan haberi olan insanlar.. ama ben başta da söylediğim gibi bu konuları annemle konuşamadığım için çok pişmanım, nasihat almaya çok ihtiyacım olan bir dönemdi halbuki.
Şimdi yeni bir tartışma konumuz var yaklaşık 3-4 aydır evleneceğimiz zaman nerede oturacağımız hakkında konuşuyoruz. O onların kültürlerinden ötürü erkek evladın ailesine yakın olması gerektiği görüşünde, ben yaşanılan olaylardan sonra ve yaklaşık 5 yıldır ailemden uzakta, kendi kendime kaldığım için ailelerden birine bile yakın olma kavramına karşıyım. Ayrıca artık kız erkek evlat ayrımı da yapılmıyor, herkes geçim derdinde, zor bir durum oldu mu elbette yardımlarına koşacağım ama dipdibe oturmak görüşü bana çok ters geliyor. Ayrıca erkek arkadaşımın annesi son 1 senedir görüşmemizde sürekli bizim bu sevgililik döneminin çok uzadığından, artık ailemle konuşmam gerektiğinden dolayı baskı yapıyor, bu önemli değil, çünkü biz bir plan yapmıştık ve evliliğe daha var. Ama sevgilimin ailesi sanırım evde kendi planlarını yapmışlar, ellerindeki evlerin ikisini satıp, onların semtinden güzel bir daire almak istiyorlarmış bunu da açık açık söylediler bana, ancak ben bu durumu erkek arkadaşıma defalarca reddettiğimi söylememe rağmen bana çevredeki hep güzel örnekleri göstererek gelecek için güzel tablolar çiziyor, ama ben gene de istemiyorum. Gerçekten de İstanbul yaşanılacak bir yer değil.
Şimdi ben şöyle bir karara vardım annemle yüzyüze bu konuyu konuşup erkek arkadaşımla ne yapıp edip tanıştırmak istiyorum, annem bu konuda görüşünü bildirsin, tabiri caizse çocuğu biraz ezsin istiyorum. Ama ailemin karşısına da böyle sorunlarla çıkartmak istemiyorum, istiyorumki herşey mükemmel olsun ama kendime stres yapmaktan başka da bir işe yaramıyor bu. Yazım biraz uzun oldu ama eğer buraya kadar okuduysanız ve bana fikren yardımcı olursanız çok müteşekkir olurum. Sevgilerimle..
Ben erkek arkadaşımı gene çok seviyorum ama ileride mutsuz olmaktan çok korkuyorum. Sırf bunun için bunca yıllık emeğimi bitirmeye bile razıyım, ne olursa olsun hayırlı olmasını diliyorum.

Eğer seni mutlu edıcegıne ınanıyorsan ve artık evlenıcek dereceye geldiyse aşkın sevgin tabıkı en kısa zamanda ailenle tanıştır derim... Yaşın da sanırım buna müsayit egıtım hayatnıda tamamlamış erkek arkadasın. Evet gecmıste bı takım sıkıntılarınız olmuş ama boşver hersey duzelır gelecege ya mutsuz olursam ya keske dersem dıye bakmamalısın bu sekılde ön yargıyla gıdersen sureklı problem doğurabılırsın... Nerde oturacagın konusunda guzel guzel konuş olmadı ev satmıslar farklı bır yerden alsınlar sıze evi... Kayınvalıdenle umarım aradakı buzlar erir çok ta buyuk bı sıkıntı görmuyorum aranızda. Herşey gönlünce olsun cnm..

Annenizle tanıştıracağınız zaman neden ezileceğini düşündünüz?

ben nerede oturulacağının işe bağlı olduğunu düşünüyorum

femalengineer .!.:

Merhabalar, söze nasıl başlayacağımı tam bilmiyorum, ancak annemle bu tür konuları konuşmaya çekindiğim için fikirlerinizi, önerilerinizi bekliyorum, kendimi çok zor durumda hissediyorum.
23 yaşındayım, master öğrencisiyim, ailemden ayrı şehir dışında kalıyorum, henüz kazancım yok, yaklaşık 4,5 senelik bir ilişkim var, ilk başlarda uzun mesafe ilişkisi olarak başlayan şimdi hergün görüştüğümüz erkek arkadaşımı hala ilk günkü gibi seviyorum. Erkek arkadaşım da masterını, askerliğini yaptı, iyi bir şirkette çalışıyor, kazancı ve çalışma şartları bana göre iyi olmasına rağmen kendisi bazen memnun olmadığını söylüyor, kpss ile devlete kadroya geçmeyi düşünüyor.
Neyse, bundan yaklaşık 2 sene önce henüz ikimiz de öğrenciyken, annemi babamı karşıma alıp onlarla konuştum, erkek arkadaşımla tanıştırmak istediğimi söyledim, ancak, o zaman annem tanışma mevzusu için çok erken olduğunu söyledi, ben de onu dinledim haklı buldum ve bu konuda ısrar etmedim, hatta annemle ailesiyle çok içli dışlı olmamak için tanışmamam gerektiği konusunda konuştuk ama ben o zaman çoktan sevdiğim adamın ailesiyle tanışmıştım ve bunu anneme söyleyemedim. Babam biraz daha önyargıyla yaklaştı olaya ve arada kültür farkından dolayı sorun olacağını, çok üzüleceğimi söyledi ve orada kapandı konu(biz trakyalıyız, sevgilim ve ailesi ise antepli ve ailelerin eğitim seviyeleri arasında da fark var).
Lisans öğrencisiyken (erkek arkadaşımın ailesi ile aynı şehirdeyiz buarada) yurtta kalıyordum ve annesi beni sürekli evlerine davet ediyordu, fırsat buldukça gidiyorum ben de, sağolsun çok güzel yemeklerini yedim, kendi kızları gibi seviyordu beni de hakkını yiyemem bu konuda. Hatta tanışma mahiyetli ilk gidişimde <gerçekten çok utanarak gittim tahmin edersiniz mutlaka> sanki konuya komşuya özellikle haber verilmiş gibi kapı susmadı neredeyse, gelen kişi kapıdan bakıp kikirdiyor filan ben daha da geriliyorum. Her neyse bu şekilde sık sık gittim geldim 2 yıl içerisinde ve beni komşular da tanıyordu artık.
Ancak 1 hafta süreli bir yurt tadilatı sırasında kış mevsimi de olduğu için sevgilimin annesinde kaldım 4 gün boyunca (annesinde kaldım derken sevgilimin babası memleketlerine gitmişti, erkek arkadaşım da askerdeydi, evde sadece annesi ve kızkardeşi vardı) ancak benim kafamdaki soru işaretleri de bu dönemde patlak vermeye başladı. Şöyle ki birincisi ilerde çocuğunuz olursa ben bu ismi çok severim bunu koyarsınız, bide dedesini adını eklersiniz gibi ciddi ilişkileri yoklama amaçlı muhabbetler dönüyordu, ikinci olay da; evden çıkmak için üstümü giyinirken odanın kapısında erkek arkadaşımın annesini beni izlerken gördüm ve tarif edemeyeceğim şekilde çok utandım, beni izlemek için bir hakkının olmadığını düşündüm ve bunu yüz ifademle belli ettiğimi düşünüyordum ve o aşamada anladımki annem çok haklıymış. Ben o zamandan sonra sözlerinin arasında hep bir kasıt aramaya başladım, lafları ilk zamanlarki gibi sıcak gelemiyordu bana, gidip gelmelerimi seyrekleştirirsem daha iyi olur diye düşündüm, bu sefer gönül koymalar başladı. Bir süre sonra sevgilim askerden geldi bu konuları hiç konuşmadım ama eskisi kadar gidip gelmediğim onun da dikkatinden kaçmadı. Derken mezun olduk, mastera başladım, bu sefer okula yakın bir ev tuttum, erkek arkadaşımın ailesine kötü şeyler düşünmemeleri için ev tuttugumu söylemedik, okul ve işten arta kalan vakitler dahilinde erkek arkadaşımla daha çok başbaşa zaman geçirmeye başladık. Erkek arkadaşımın bende kaldığı zamanlar da oldu, biz 4.5 yıllık sevgililik dönemimizde hiç tartışmadık, ben çok gerildiğimi hissediyordum ve ayrılma kararı aldığımı söyledim, ailelerimizin anlaşamayacağından, geleceğe dair isteklerimizin farklı oluşundan, aramızdaki şeyin sevgi değil de acaba artık alışkanlığa mı doğru yöneldiğinden bahsettim, annesini, yukarıda yazdığım nedeni de söyleyip, sevmediğimi söyledim-buarada ben onun annesiyle ilgili arasının açılmasını ve ya bana sen haklısın demesini beklemiyordum zaten biz birbirimize herşeyi anlatırdık birbirimizden gizlimiz saklımız olmazdı- ayrıldık ama ikimiz de üzüldük, yaklaşık 1 aylık bir ayrılığın ardından yeniden deneme kararı aldık, ancak tamiri mümkün olmayan şeyler vardı tabikii de annesini sevmediğini yüzüne söylemiştim, bu yüzden kırgındı ve ne zaman bi konu hakkında tartışsak sonuç illaki buraya bağlanıyor, yanlış yaptığımı kabul ediyorum ancak yalan söylemedim ona karşı bu konuda başım dik...
Her neyse gene bir tartışmanın ardından tavır alıp 1 gün boyunca görüşmedik, ben de bu süre dahilinde sosyal platform hesabından mesajlarını inceledim, yakın arkadaşlarıyla yaptığı bir muhabbeti tesadüfen gördüm ve kanım dondu, ben erkek arkadaşıma kendimden daha çok güvenirdim ama en nihayetinde o da bir erkek, ve erkek erkeğe gittikleri tatilde neler yaptıklarını filan okudum, biz normalde tatil süresince hep telefonda görüştük ama bana söyledikleri orada yazdıklarıyla ne yazıkki aynı şeyler değilmiş. Ben de sanıyorumki ne güzel anlaşan bir çiftiz, herşeyi konuşabiliyoruz. Ben bunu sonradan öğrenince çok ama çok sinirlendim, gemileri yaktım neredeyse. 1 hafta kadar bir süre beni ikna etmeye çalıştı böyle birşey olmadığına. Arkadaşlarıyla görüştürdü ve hepsi ego tatminiymiş erkek camiasında. En sonunda inanmış gibi yaptım, ama bana yapılmış bir saygısızlık vardı neticede muhabbet ettiği arkadaşlar da benim varlığımdan haberi olan insanlar.. ama ben başta da söylediğim gibi bu konuları annemle konuşamadığım için çok pişmanım, nasihat almaya çok ihtiyacım olan bir dönemdi halbuki.
Şimdi yeni bir tartışma konumuz var yaklaşık 3-4 aydır evleneceğimiz zaman nerede oturacağımız hakkında konuşuyoruz. O onların kültürlerinden ötürü erkek evladın ailesine yakın olması gerektiği görüşünde, ben yaşanılan olaylardan sonra ve yaklaşık 5 yıldır ailemden uzakta, kendi kendime kaldığım için ailelerden birine bile yakın olma kavramına karşıyım. Ayrıca artık kız erkek evlat ayrımı da yapılmıyor, herkes geçim derdinde, zor bir durum oldu mu elbette yardımlarına koşacağım ama dipdibe oturmak görüşü bana çok ters geliyor. Ayrıca erkek arkadaşımın annesi son 1 senedir görüşmemizde sürekli bizim bu sevgililik döneminin çok uzadığından, artık ailemle konuşmam gerektiğinden dolayı baskı yapıyor, bu önemli değil, çünkü biz bir plan yapmıştık ve evliliğe daha var. Ama sevgilimin ailesi sanırım evde kendi planlarını yapmışlar, ellerindeki evlerin ikisini satıp, onların semtinden güzel bir daire almak istiyorlarmış bunu da açık açık söylediler bana, ancak ben bu durumu erkek arkadaşıma defalarca reddettiğimi söylememe rağmen bana çevredeki hep güzel örnekleri göstererek gelecek için güzel tablolar çiziyor, ama ben gene de istemiyorum. Gerçekten de İstanbul yaşanılacak bir yer değil.
Şimdi ben şöyle bir karara vardım annemle yüzyüze bu konuyu konuşup erkek arkadaşımla ne yapıp edip tanıştırmak istiyorum, annem bu konuda görüşünü bildirsin, tabiri caizse çocuğu biraz ezsin istiyorum. Ama ailemin karşısına da böyle sorunlarla çıkartmak istemiyorum, istiyorumki herşey mükemmel olsun ama kendime stres yapmaktan başka da bir işe yaramıyor bu. Yazım biraz uzun oldu ama eğer buraya kadar okuduysanız ve bana fikren yardımcı olursanız çok müteşekkir olurum. Sevgilerimle..
Ben erkek arkadaşımı gene çok seviyorum ama ileride mutsuz olmaktan çok korkuyorum. Sırf bunun için bunca yıllık emeğimi bitirmeye bile razıyım, ne olursa olsun hayırlı olmasını diliyorum.

Genişletmek için tıkla...

bak güzelim bence erkek ark.ını çok sevdiğinden gözün kapalı herşeyine inanmış ve hiçbirşeyde birşey aramamışın ama aynı eve girmenle ailesiyle dank etmiş sende birşeyler ki iyi olmuş sevgilinin ileride birşey olduğunda senin yanında olacağını düşünmüyorum daha şimdiden böyle şeyleri söyleyebiliyorsa

buarada annenin dediği doğru şeyi keşke baştan yapsaydın ailesiyle tanışman iyi birşey değil aslında daha seni elinde oynatabilme güdüsü varıyorlar ayrıca herkese haber vermiş gibi sanki demişsin cnm sen ilk tanışma için gideceğinde çocuk annesine söylediği gibi o herkese söylemiştir...yoksa sürekli kapıdan bakıp gidilmez....ki onların yöresinde böyle şeyler tuhaf bir heyecan sayıldığı için annesi bizzat herkese söylemiştir eğer vazgeçebiliyorsan erkek ark.ına rest çek ve yha uzak otururuz ya da evlenmeyiz de...ayrıca annesinin söylediği isimleri beğenmişsindir inş.çünkü ileride çocuğuna o isimler muhakkak konacak okumuş olmasına rağmen bizim adetlerimize göre yakın oturmamız gerekiyor diyorsa eşin dede ismi onlarda es geçilmez ve kaynananın kaynansı hayattaysa o da ismimi koyacaksınız derse muhakkak konur...yoksa kaynanan bnm adımı koyacağız derse de o konur...


cnm kısacası kültür farklılığı muhakkak olacak ve annesinin sen onlara gittiğinde söyledikleri şeyler herneyse onlarda olacak...zaten sevgilinde adetlerine bağlı biri...belli...

buarada sana bir olay anlatıyım
evli çift kocasına güveniyor kadın adam ark.larla şehir dışına gitmeyi düşünüyoruz şu şehir dışındaki ark.da gelecek diyor...kadın inanıyor gönderiyor....sonra kocasına birşey sormak için arıyor.....................
kadın kocasını aramış tel kapalı ark.ını arıyor eşinin yanına gidiyorum dediği ark.ını o da şehir dışında neyse evet yanımda uyuyor domuz gibi duymadık tel.i diyor... ama bir bakıyor eşinin kalcam dediği ark.ı o deil komşusunu aramış yanlış numara çevirmiş.....şehir dışındaki deil şehir içindeki ark.ını aramış sonra şehir dışındaki ark.ını arıyor hiç merak etme yenge horul horul uyuyor diyor.....kadın gelince soruyor eşine neredeydin kafaları çektik sızmışım yoksa senin tel.ini açmazmıyım cnm diyor yeminler ediyor....sonra kadın adamın yanında aradığı ark.larını arıyor hala gelmedi ne zaman çıktı diye yenge uyuyakalmışız hayvanı hemen gönderiyorum üzmesine izin verirmiyim sen bana güven hemen gönderiyorum diyorlar sonra eşinin tel.i çalıyor tek tek arıyorlar sonunda olm hangi cehennemdeysen karın ikide bir arıyor diyorlar
sonra kadın gidiyor direkt isim veriyor şunlara gitcem orada kalcaz diye adam aradan birkaç saat geçince sonra ark.ını arıyor kadın daha gelmedi şimdi gelir diyor...kadınlarda yalan söyleme kabiliyeti erkeklerdeki kadar gelişmemişdir cnm bu yüzden kıvırmak isteseler dahi pek beceremiyoruz....herkes biz deil ama

ben memleketle bağ kurmanı biraz garipsedim açıkçası.. Antep öyle senin üstü kapalı ifade etmeye çalıştığın gibi geri bir kültüre sahip değil.. aksine genel olarak aydın okumuş kültürlü insanlardır.. evlilikte rahatsız edecek bir adetleri gelenekleri de yok ayrıca.. biraz süse püse gösterişe altına takıya düşkünlerdir.. ama bizim bildiğimiz trakyalılar da böyledir..

açıkçası ben ne trakyalı kayınvalideler gördüm gelinine eziyet eden.. ne diyarbakırlı kayınvalideler tanıdım gelinlerini baştacı eden.. bu tamamen kişilikle alakalı..kayınvalide adayının seni yoklamasını ve seni izlemesini sana laf sokmasını da bir genelleme yapacaksak, Türk kaynanası olarak genelleyebiliriz.. Eşinin ailesiyle iletişimini belirleyecek olan sensin.. sınırını koyabilirsin.. bu durumda konyalı/trabzonlu/tekirdağlı/erzurumlu/urfalı fark etmez..

senin muhattabın kayınvaliden olmayacak, eşin/nişanlın/sevgilin olacak.. oturmak istediğin yer çocuğuna koyacağın isim bunlarda karar verecek olan eşin ve sensin.. ama bunu eşine izah edecek onu işleyecek olan sadece sensin.

annenin onu ezmesi ise hiç hoş olmaz, bunun sıkıntısını ilerde çekebilirsin bence.. anneni evliliğine sıcak bakan, damadını seven bir kayınvalide olarak göstermen senin lehine olacaktır..

Çok büyük bir problem varmış gibi gelmedi bana ama sen bilirsin yaşadığın rahatsızlığı. herkesin kaldırabileceği farklıdır.

ayrıca evlilikte ilk kural, eşinin ailesiyle ilgili olumsuz konuşma! :))

kultur ve anlayis farkliliklarini anlatmak icin memleketlerden bahsetmis bence arkadasimiz, yoksa herhangi bir memleketi zan altinda birakmak gibi bi amaci yok cok belli ki. emek verilmis iliskilerin aileler sabebiyle yipranmasi cok uzucu, bence cok cozumsuz problemler degil sizinkiler, yerinizde olsam sevdigim insani bu sebeplerle terkezmezdim. ailesel ciddi uyumsuzluklar ve cozulmeyecek problemler oldugunda, o iliskiden tat alinmayacagi kanisindayim aslinda, ama sizinki cok buyuk sikintilar degil ki?

yeni nisanlanmis ve etrafindaki pek cok arkadasi evlenen/evlenme surecinde olan bi insan olarak sunu rahatlikla soyleyebilirim ki, herkes ama heeerrkes bu tarz "aile mudahalesinden kaynakli" anlasmazliklar yasiyor. aileler nedense, genclerin kendileri icin iy \i ve dogru olani kestiremeyecegini dusundugunden, her seye mudahale etme ihtiyaci hissediyolar, bu da taraflari bi hayli geriyor. onemli olan, bu surecte ofke kontrolu yapabilmek, mutlaka cozumu vardir diye dusunerek en insancil cozumu bulabilmek, erkek arkadasin, ailesi ve ailen arasinda dengeleri bozmamak icin biraz yipranmayi goze alabilmek ve bu gecis evresini basariyla tamamlayabilmek. bunu basarabilirsen, sonrasinda basetmek daha kolay olabilir, sonucta herkesin bi hayati var ve bu kosturmacanin icinde dikkatin onun ailesinden baska seylere yonelecektir muhtemelen.

ne yazik ki sana cok is dusuyor, dengelerin bozulmasi da kurulmasi da sana bagli. umarim kendin icin en iyisine karar verirsin, hakkinda hayirlisi olsun.

Lütfen kararlar almadan önce annenle konuş, herşeyi anlat. Lütfen. Emin ol o senin göremediklerini görecek ve sana bütün iyi duygularıyla akıl verecek. anne babaların dediği hep çıkıyor hep. bir kere de yanılsınlar yaaa! ama emin ol ne derlerse çıkıyor. toz pembe hayaller kurma arkadaşım.dikkatli karar ver.

Hiç aksamayan, yön değiştimeyen bir hikaye..

-Önce aşık olunuyor, sonra kız erkeğin ailesiyle tanışıyor ( bu yapılan en büyük hatalardan biri, illaki tanışılması gerekiyorsa gelip evinizde sizinle
tanışsınlar)

Samimiyet ilerledikçe ilerliyor..Muhabbet, yemek-içmek.

Ve yine sonra kültür farkı çıkıyor ortaya.

Sonra olmaması gereken bu samimiyet ilerledikçe yerini eleştirisel bakışlara bırakıyor.

Evlilik yaklaşmaya başlayıncada erkeğin ailesine karşı sonsuz tepki oluşuyor, sevdiği ile ailesi arasında ki bağ zayıflatılmaya başlatılıyor.

Sizin tabirinize göre kendi ailesini devreye sokup sevdiğini ezme düşüncesine bürünülüyor.

Yorum yok.

ben onun ailesine yakın oturursan üzülecegini düsünüyorum nedense,Cünkü annesinin yaptıgı davranıslar tuhaf geldi bence hiç vakit kaybetmeden herseyi en dogru sekilde annene anlatmalısın ve o sekilde tanıstırmalısın ön yargı olacak diye korkuyosun ama kimsenin verdigi düsünce annenin nasihatına benzemez ve kimse seni annen kadar düsünemez.

memleketi zan altında bıraktığını düşünmedim ben de ama önyargılı olduğunu düşünüyorum..
verdiğim örneklerle de bu önyargıların gereksiz olduğunu ifade etmeye çalıştım..

annem ve teyzem bile öyle farklılar ki gelinlerine karşı..

nişanlıyken o kadar gerilmiştim ki, düğünden sonra mümkünse birkaç ay görmiyim diyordum eşimin ailesini.

Evlilik öncesi oluyor böyle gerilimler. Ve her Türk kadının içinde kaynana geni olduğundan az biraz karışmalar, gereksiz fiklir beyan etmeler, senin fikrini küçümsemeler, bazen bencilce kendi isteklerini dayatmalar... bunlar oluyor.. mesele bunlara kulaklarını tıkayıp yola devam edebilmekte..

eğer çok büyük bir sıkıntı yoksa, sen de önyargılarından kurtulmak istiyorsan ve kalbinde iyiniyetini koruyorsan yoluna giriyor her şey..

kültür farkı.. tamam, kabul, oluyor. eşimle benim aramda da çok farklılıklar var bu farklılığı zenginliğe çevirmek sizin elinizde. aşılması imkansız şeyler olsa herkes kendi köyünden evlenirdi sanırım..

nihayetinde evlenmek ellere karışmaktır.. akraba evliliği bile olsa..
ve evlilik siyasettir.. idare etmeyi bilmek gerekir..

üniversite okumuş, master yapan birisi için 23 yaşında evlilik bana kalırsa erken.. işte tam da bu yüzden sevgiline "anneni sevmiyorum" deme toyluğunu göstermişsin.. ve sevgilinin ailesiyle tanışmakla hata etmişsin malesef. bunun için en ideal zaman istemeye gelmeden birkaç hafta öncesidir en çok en çok..

cnm bir kere bence fazla abartıyorsun bunlar asılmayacak sorunla değil. sana ne söylerlerse karsılığını verirsin. erkek arkadasında eğriyi doğruyu kendi gördün. bu gibi sebeplerden ayrılmayı beceriyorsan bence evlenme derim. sen mücadele etmeden gemileri yakmışsın

EBRU 72 .!.:

Annenizle tanıştıracağınız zaman neden ezileceğini düşündünüz?

Genişletmek için tıkla...

Ebru abla ben öğrenciliğim boyunca ailesiyle muhabbetimi kesmedim, komşular, hısımlar akrabalar, her seferinde gittiğimde evde bir görücüye çıkıyormuşum havası vardı. Ben gidip gelmelerde sınırı koyamadım ne yazıkki ve her gittiğimde orada erkek arkadaşımı, ailesini övmeler anlatmalar filan oldu. Açıkçası ben zaten erkek arkadaşımı uzun zamandır tanıyorum, onlara beni yada ailemi anlatacak kimse yoktu ve bana bu şekilde alttan alta mesaj verdiklerini düşünmeye başladım ve doğal olarak kendimi yabancı hissetmeye başladım..ama ben bunları ailemle paylaşamadığım için kafamda biriktirdim hep.
annesiyle gerçekten de iyi anlaşıyorduk, erkek arkadaşım imrenerek bakıyordu diyebilirim ama bahsettiğim olaylar sonrasında mesela onlardayken elim boş durmaz pek, yemeklerini öğrenmeye çalışırım vs. bir keresinde en basitinden, meyve filan hazırlarken, annesi öylesine söyledi ama beni farklı düşüncelere gark etti, evlendiğinizde oğluma çok iyi bakacağından şüphem yok diye, ama sanki oğullarına bakacak birini arıyorlarmış insan muamelesi yaptı gibi geldi, ben annem-babaannem arasında da zamanında bu tür konuşmalar geçtiğini annemle muhabbetlerimizle çokça duydum,annem eğitimci olmasına ve ikili ilişkilerinin iyi olmasına rağmen bu tür sorunlar yaşamış zamanında. keza çevremizde de böyle kaynanalar var, görüyorum, benim hayalimde gelinle kaynananın aralarının ne kadar iyi olsa bile birbirlerine uzak yaşamalarını savunuyorum. Ama bunları konuşmak için erken diye düşünüyorum işte, çünkü derdimi payleşırken de yazdığım gibi erkek arkadaşım kültürü öne sürüyor, istanbulda yaşamak istiyor. bunların kız isteme zamanında benim annem babam tarafından aileye dile getirilmesini doğru buluyorum, bilmiyormuyum bu konuda yanılıyor muyum. Çünkü bizim aramızda söz yok nişan yok ciddi hiçbirşey yokken sevgilimin annesi bana gelecekte çocugumun ismini beyan ediyor, nerede oturacağıma falan karar vermeye çalışılıyorsa ileride daha nelere karışmazki şeklinde gözümü korkutuyor, erkek arkadaşım da bunları bana şöyle yapmazsak ayıp olmaz mı diyerek kendimi deplasmanda hissetmemi sağlıyor. Halbuki ben daha kolay yaşam süreceğimiz, daha kolay para biriktirebileceğimiz, ilerde çocugun güvenle yetişmesi için gerekli ortamın neresi olduğu konusunda sevgilime çok şey anlatmama rağmen beni haklı da bulmasına rağmen ille de çocukluğumun geçtiği semt diye diretiyor. Sanırım çevresinnden kopmak istemiyor. Ben aslında hep en mükemmel anı bekledim ailemle tanıştırmak için, ailelerin birbiriyle çok iyi anlaşmasını hani biz arada olmasak bile birbirleriyle dostluk kurmasını istiyorum ama körü körüne inat olacak gibi geliyor bana moralim bozuluyor. Hem de şuara düşüneceğim okul durumu ile ilgili, işle ilgili ve bu konularla ilgili o kadar çok şey varki, içimdeki hüzün tüm diğerlerinden verim almama engel oluyor. Annemle de bu şekilde sorunlar içerisindeyken tanıştırmak istemiyordum yani. Ama ben üstesinden gelemiyorum, ilişkileri kadın düzenler deniyor ama sevdiğim adam bana çok yardımcı olmuyor bu konuda ve kendi bildiğini diretiyor, yani okumuş ta olsak aynı durum ne yazıkki. Ben de en azından anneme anlatırsam annem çocugun kulağını çeker mi acaba, hani şu konuda yanlış düşünüyorsunuz der mi acaba diye ezme olarak nitelendirdim, keza bugüne kadar ben ve onlar vardı. şimdi en azından yalnız olmadığımı anlasın istiyorum. Böyle ablacım, çok uzun yazıyorum biliyorum ama işte derdimi kimseye anlatamıyorum, annemle aklınıza gelebilecek her konuda konuşmamıza rağmen ben bu konularda tutukluk yaşıyorum malesef. Ama çözüm annemle konuşmak tabiiki bundan eminim. Derdimi dinlediğiniz için teşekkür ederim.

bir egeli ve bir antep gelini olarak yorum yapmadan geçemeyeceğim.
3 aylık evliyim ancak eşimi 11 yıldır ailesini 5 yıldır tanıyorum.ilk başlarda aynen dediğin sıkıntıları endişeleri bende yaşadım.çok korktum ayrılmak istedim ama şimdi devam ederek hayatımın en doğru kararını verdiğimi düşünüyorum.evet kayınvalidemle hayata bakışımız , zevklerimiz, tarzlarımız herşeyimiz çok çok farklı.ama öyle güzel bir uyum ve anlayış yakaldık ki herşey çok güzel.kayınvalidem istemediğim hiç bir şeyi yapmam için bana diretmez.sen bilirsin kızım siz nasıl rahat etcekseniz öyle yapın der.kayınpederim geçen yıl vefat etti.kayınvalidem yalnız yaşıyor ama ev için bir kere bile bana yakın olun demedi senin için neresi rahatsa oraya bakın dedi.ama ben yanımda eşim bile yokken kendi başıma beğendiğim evi tuttum ve kayınvalideme yakın.hiç pişman değilim çünkü 3 aydır evime sadece 2 kere geldi.ben yalnızım bana gelin bile demez yemek yapar eşime gel al evde yiyin rainbow çalışıyor kızı uğraştırma der.ben kendi isteğimle ona giderim ve çok mutlu olurum çünkü deli divane olur elime bir iş vermez sen çalışıyosun dinlen der ve herkesin yanında hayatta bir oğlum var birde gelinim var ben onlara iyi bakcam ki mutluluklarıyla mutlu olayım der.(Allah ondan razı olsun)Antepe gittiğimizde de çok mutlu oldum.insanlar çok misafirperver. herkes beni çok iyi ağırladı.bir antep geliniyim ama vejeteryanım kimse beni yadırgamadı kayınvalidem saolsun etsiz bişiler mutlaka bulur bana.bana hediye alır ama diyelim ki beğenmedim (çünkü zevklerimiz çok farklı) olsun kızım şurdan aldım git değiştir ben bilmem zaten gençlerin ne beğeneceğini sen kendine göre takıl der.hatta eşim uzun boyluyum çok dikkat çekiyor diye kısa etek ,elbise giymeme her zaman izin vermez arada bir giy der. ama kayınvalidem karışma kıza ne güzel boyu var yakışıyor gençken giysin hiç bir şeyi içinde bırakma der.
yani sonuç olarak şunu söyleyim kültür farklılığı elbette ki önemli ama aranızda anlayışı yakaladığınız sürece iki tarafta çok mutlu olur önemli olan iyi insanlarla karşılaşmak.
umarım seninde karşındakiler böyle insanlardır sevdiğin adamla mutlu olursun.

Egem .!.:

ben nerede oturulacağının işe bağlı olduğunu düşünüyorum

Genişletmek için tıkla...

Ben de öyle düşünüyorum ama sevgilim istanbulda çalışıyor zaten, ben de daha öğrenciyim, ama staj dönemlerimde çok iyi bir firmada iyi işler yaptığım için hala oradaki çalışanlarla iletişim halindeyim ve büyük ihtimalle de orada işe gireceğim. Ama işte benim çalışacağım yer İstanbulda değil.

ah canım ah..

bir annenin oğlunun kız arkadaşına, oğluma iyi bakacağına inanıyorum demesinde ne gibi bir artniyet olabilir?

benim k.validemin dediği gibi, "sen de hiç bilmezsin bizim yemekleri, bize gidip geldikçe yer ne yapalım, bi çeşit yemeği zor bulur artık" dese sen de ona "ben zaten çalışıcam, ne yemeği,yapsın yesin" derdin herhalde bu bakış açısıyla..

ne derlerse desinler... neden bu kadar önemli ki?

ben gayet iyi bir mesleğe ve işe sahibim. gelecek vadediyorum ama eşimle meslektaş değilim.. bu yüzden eşimin bütün sülalesi yadırgadı.. ve tanıştığım herkes eşimi bana övdü övdü övdü.. en sonunda dayanamadım, ama gülerek "e sizin gördüğünüzü ben de görüyorum ki onunla evlenmek istiyorum" dedim.. "demek ki o da bende görmüş benimle evlenmek istiyor." ondan sonra bir daha söyleyen olmadı..

sen çok gardını almış gibi geldin bana.. çocuğa isim, oturulacak yer filan bunlar için daha erken.. sen işine gir önce bakalım.. herşeyin hayırlısı..

canım bence çok büyütülecek bir sorun yok ortada. bu tarz farklılıklar hemen hemen bütün ailelerde yaşanıyor. yetişme şekli, yaşam koşulları bunları etkilyen faktörler. erkek arkadaşınla kişisel sorunlarınız yoksa ve onu gerçekten sevdiğine inanıyorsan ailesine karşı toleranslı olmaya çalış, sevmeye çaılş hepsini. herkesin kötü yönleri mutlaka vardır. hatta sende de onlara tuhaf gelen şeyler vardır. onların açısından da bakmaya çalış. en ufak sorunları büyütme kendi içinde. kültür farklılığı olmayan bir aile de olsaydı karşında onlarla da farklı sorunlar yaşayabilirdin. bu sadece kültür farklılığından kaynaklanmıyor bence. anlayışlı olmak lazım. sen de anlaışlısın bence ama biraz kafana takıyor gibisin. başta böyle şeyleri sorun edersen ileride daha büyük sounlar yaşanabilir bana kalırsa. annesini sevmediğini de söyleme bence erkek arkadaşına. o sana aynı cümleyi kursa incinebilirdin. tabii ki kise kimseyi sevmek zorunda değil ve bunu söylemen de anlayışla karşlanailecek bir şey ama yine de kırıcı olabilir. neticede annesinden bahsediyorsun ona.
ayrıca tatilde yaşadıklarından da emin ol. evet erkekler kdi aralarında yaşamadıkları şeyleri yaşamış gibi anlatmayı çok severler. bir anlamıyla da erkekliği kanıtlama gibidir bu. amam emin olmanı tavsiye ederim.

curiouss .!.:

bak güzelim bence erkek ark.ını çok sevdiğinden gözün kapalı herşeyine inanmış ve hiçbirşeyde birşey aramamışın ama aynı eve girmenle ailesiyle dank etmiş sende birşeyler ki iyi olmuş sevgilinin ileride birşey olduğunda senin yanında olacağını düşünmüyorum daha şimdiden böyle şeyleri söyleyebiliyorsa

buarada annenin dediği doğru şeyi keşke baştan yapsaydın ailesiyle tanışman iyi birşey değil aslında daha seni elinde oynatabilme güdüsü varıyorlar ayrıca herkese haber vermiş gibi sanki demişsin cnm sen ilk tanışma için gideceğinde çocuk annesine söylediği gibi o herkese söylemiştir...yoksa sürekli kapıdan bakıp gidilmez....ki onların yöresinde böyle şeyler tuhaf bir heyecan sayıldığı için annesi bizzat herkese söylemiştir eğer vazgeçebiliyorsan erkek ark.ına rest çek ve yha uzak otururuz ya da evlenmeyiz de...ayrıca annesinin söylediği isimleri beğenmişsindir inş.çünkü ileride çocuğuna o isimler muhakkak konacak okumuş olmasına rağmen bizim adetlerimize göre yakın oturmamız gerekiyor diyorsa eşin dede ismi onlarda es geçilmez ve kaynananın kaynansı hayattaysa o da ismimi koyacaksınız derse muhakkak konur...yoksa kaynanan bnm adımı koyacağız derse de o konur...


cnm kısacası kültür farklılığı muhakkak olacak ve annesinin sen onlara gittiğinde söyledikleri şeyler herneyse onlarda olacak...zaten sevgilinde adetlerine bağlı biri...belli...

Genişletmek için tıkla...

Sevdiğim adamı çok kez karşıma alıp konuştum beklentilerim hakkında ama bilemiyorum acaba toptan mı yanlış karar veriyorum. Beni dinliyor, söylediklerimin çoğuna hak veriyor ama gene bildiğini diretiyor, nasıl iş anlamadım. İnsan olarak çok iyi biri ama beni ailesinden biraz ayrı tutması gerektiğini düşünüyorum curiouss abla. Haftasonu ailemin yanına gittiğimde cesaretimi toplayıp annemle bu konuları konuşmak istiyorum.

curiouss .!.:

buarada sana bir olay anlatıyım
evli çift kocasına güveniyor kadın adam ark.larla şehir dışına gitmeyi düşünüyoruz şu şehir dışındaki ark.da gelecek diyor...kadın inanıyor gönderiyor....sonra kocasına birşey sormak için arıyor.....................
kadın kocasını aramış tel kapalı ark.ını arıyor eşinin yanına gidiyorum dediği ark.ını o da şehir dışında neyse evet yanımda uyuyor domuz gibi duymadık tel.i diyor... ama bir bakıyor eşinin kalcam dediği ark.ı o deil komşusunu aramış yanlış numara çevirmiş.....şehir dışındaki deil şehir içindeki ark.ını aramış sonra şehir dışındaki ark.ını arıyor hiç merak etme yenge horul horul uyuyor diyor.....kadın gelince soruyor eşine neredeydin kafaları çektik sızmışım yoksa senin tel.ini açmazmıyım cnm diyor yeminler ediyor....sonra kadın adamın yanında aradığı ark.larını arıyor hala gelmedi ne zaman çıktı diye yenge uyuyakalmışız hayvanı hemen gönderiyorum üzmesine izin verirmiyim sen bana güven hemen gönderiyorum diyorlar sonra eşinin tel.i çalıyor tek tek arıyorlar sonunda olm hangi cehennemdeysen karın ikide bir arıyor diyorlar
sonra kadın gidiyor direkt isim veriyor şunlara gitcem orada kalcaz diye adam aradan birkaç saat geçince sonra ark.ını arıyor kadın daha gelmedi şimdi gelir diyor...kadınlarda yalan söyleme kabiliyeti erkeklerdeki kadar gelişmemişdir cnm bu yüzden kıvırmak isteseler dahi pek beceremiyoruz....herkes biz deil ama

Genişletmek için tıkla...

buarada bu hikayeyi de biliyordum ben önceden, aklıma da gelmişti. Tatile beraber çıktığı arkadaşına hiç güvenmem aslında ama o konuda ben gereken korkuyu yüreğine saldığımı düşünüyorum, inşallah birdaha böyle bir konuda üzülmem.

saraykedisi .!.:

ben memleketle bağ kurmanı biraz garipsedim açıkçası.. Antep öyle senin üstü kapalı ifade etmeye çalıştığın gibi geri bir kültüre sahip değil.. aksine genel olarak aydın okumuş kültürlü insanlardır.. evlilikte rahatsız edecek bir adetleri gelenekleri de yok ayrıca.. biraz süse püse gösterişe altına takıya düşkünlerdir.. ama bizim bildiğimiz trakyalılar da böyledir..

açıkçası ben ne trakyalı kayınvalideler gördüm gelinine eziyet eden.. ne diyarbakırlı kayınvalideler tanıdım gelinlerini baştacı eden.. bu tamamen kişilikle alakalı..kayınvalide adayının seni yoklamasını ve seni izlemesini sana laf sokmasını da bir genelleme yapacaksak, Türk kaynanası olarak genelleyebiliriz.. Eşinin ailesiyle iletişimini belirleyecek olan sensin.. sınırını koyabilirsin.. bu durumda konyalı/trabzonlu/tekirdağlı/erzurumlu/urfalı fark etmez..

senin muhattabın kayınvaliden olmayacak, eşin/nişanlın/sevgilin olacak.. oturmak istediğin yer çocuğuna koyacağın isim bunlarda karar verecek olan eşin ve sensin.. ama bunu eşine izah edecek onu işleyecek olan sadece sensin.

annenin onu ezmesi ise hiç hoş olmaz, bunun sıkıntısını ilerde çekebilirsin bence.. anneni evliliğine sıcak bakan, damadını seven bir kayınvalide olarak göstermen senin lehine olacaktır..

Çok büyük bir problem varmış gibi gelmedi bana ama sen bilirsin yaşadığın rahatsızlığı. herkesin kaldırabileceği farklıdır.

ayrıca evlilikte ilk kural, eşinin ailesiyle ilgili olumsuz konuşma! :))

Genişletmek için tıkla...

Yok yanlış anlaşılmayı hiç ama hiç istemem ben memleketleri sadece kültürel farklılık açısından yazdım, her yörenin iyisi kötüsü vardır muhakkak, ama anlatmak istediğim şöyleki benim babam benim doğulu biriyle evlenmemi istemez ki her anne baba çocugunu düşünür, korur kollar ama benim doğumum bile onlar için mucize olmuş özellikle kardeşimin vefatından sonra üzerime çok düştüler. O yüzden ailem beni uzağa göndermek istemiyor. Ve gerçekten ben de uzun süredir ailemden ayrıyım, ileride yaşayamadığım paylaşamadığım anlar için üzülmek istemiyorum, Allah içimi biliyor ya onlara yakın olmak istiyorum. Belki de biraz önyargı bizimkisi. Ama mantıken de daha iyi, daha güvenli şartlarda yaşayacağımız apaçık birşey ama erkek arkadaşım da ailemin olduğu şehirde yaşamaya sıcak bakmıyor, hal böyle olunca da bir çeşit restleşmeye döndü bizimkisi belki.
Annemle tanıştırıcam, sevgilim de tanışmayı yürekten istiyor, içimdekiler neyse söyleyeyim paylaşayım, olur ya da olmaz desin diyor, görüşlerimiz aynı ama bir yandan da kırılıyorum eğer görüşler birbirini tutmazsa bu kadar kolay mı ayrılmak diye, ama dediğim gibi hayır getirmeyecekse de hiç istemem.

Ailemle anlaşmalarını en çok isteyen benim, hem sevgilimi hem ailesini ama çok kolay olmayacak gibi görünüyor, ben daha sevgilimi yönlendiremezken. Hani diyorsunuz ya sevgilini işlemek o nasıl oluyor ben beceremiyorum..???
Belki gerçekten çok büyük problem değil bunlar ama ben çevremde güçlü görünen bir insanım bu sorunlarımı pek kimseyle paylaşmıyorum, dolayısıyla çok çok ta yazıyorum. Zamanınızı aldıysam kusuruma bakmayın, teşekkürler.

saraykedisi .!.:

memleketi zan altında bıraktığını düşünmedim ben de ama önyargılı olduğunu düşünüyorum..
verdiğim örneklerle de bu önyargıların gereksiz olduğunu ifade etmeye çalıştım..

annem ve teyzem bile öyle farklılar ki gelinlerine karşı..

nişanlıyken o kadar gerilmiştim ki, düğünden sonra mümkünse birkaç ay görmiyim diyordum eşimin ailesini.

Evlilik öncesi oluyor böyle gerilimler. Ve her Türk kadının içinde kaynana geni olduğundan az biraz karışmalar, gereksiz fiklir beyan etmeler, senin fikrini küçümsemeler, bazen bencilce kendi isteklerini dayatmalar... bunlar oluyor.. mesele bunlara kulaklarını tıkayıp yola devam edebilmekte..

eğer çok büyük bir sıkıntı yoksa, sen de önyargılarından kurtulmak istiyorsan ve kalbinde iyiniyetini koruyorsan yoluna giriyor her şey..

kültür farkı.. tamam, kabul, oluyor. eşimle benim aramda da çok farklılıklar var bu farklılığı zenginliğe çevirmek sizin elinizde. aşılması imkansız şeyler olsa herkes kendi köyünden evlenirdi sanırım..

nihayetinde evlenmek ellere karışmaktır.. akraba evliliği bile olsa..
ve evlilik siyasettir.. idare etmeyi bilmek gerekir..üniversite okumuş, master yapan birisi için 23 yaşında evlilik bana kalırsa erken.. işte tam da bu yüzden sevgiline "anneni sevmiyorum" deme toyluğunu göstermişsin.. ve sevgilinin ailesiyle tanışmakla hata etmişsin malesef. bunun için en ideal zaman istemeye gelmeden birkaç hafta öncesidir en çok en çok..

Genişletmek için tıkla...

Ciddi ciddi merak ediyorum o siyaseti nasıl yaptığınıza dair ben içimde ne varsa karşımdakine direkt söylüyorum, yanlış mı yapıyorum??
Evlilik konusuna da gelince zaten para kazanmadan kendime bu konuda biraz yatırım yapmadan evlilik kesinlikle düşünmüyorum. en az 25 olmam lazım. o sadece annelerinin aceleciliği. Tanışma mevzusunda da çok haklısınız, acı tecrübelerle başımdan geçirdim. Gönlüm bugüne kadar herşeyin mükemmel ve eksiksiz olmasını istiyordu zaten üzüldüğüm konu da bu, yoksa dünyanın sonu değil tabikii de, yorumlarınız için çok teşekkür ederim.